ตอนนี้กำลังมีความทุกข์มากเลยค่ะ เมื่อปีก่อน เคยคบกับแฟนอยู่ได้ประมาณ 4-5 เดือน

หนูรู้สึกว่าหนูชอบเขา ชอบในความคิด จิตใจของเขา แต่เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด

ประมาณต้นปี วันที่เลิกกัน เขาบอกกับหนูแค่ว่า หนูไม่ใช่สำหรับเขา

หนูอึ้ง หนูไม่รู้คำตอบ ไม่มีสาเหตุ สร้างปัญหาให้กับตัวเองมาตลอด

เมื่อประมาณเดือนก่อน หนูกับเขาคุยกัน พูดถึงสาเหตุเรื่องที่เราเลิกกัน จนหนูได้คำตอบมา

ว่า หนูไม่ใช่สำหรับเขา ทั้งหมด ทุกเรื่อง ทั้งพฤติกรรม รวมถึงเรื่องอื่น ๆ

แต่หนูกลับชอบเขาไปแล้ว แถมหนูยังบอกเขาไปด้วย ว่าหนูยังชอบเขา

ช่วงหลังมานี้ หนูมักจะคุยกับเขาบ่อย ๆ ผ่าน msn

หนูจะเป็นคนทักเขา ถามนั่นถามนี่เขาตลอด แต่เขาไม่เคยทักหนู หรือตอบหนูเป็นเรื่องเป็นราวเลย

หนูก็ได้คำตอบมาว่า ที่เขาไม่ทักนั้น ที่เขาไม่คุยกับหนูนั้น เพราะว่า เขาไม่อยากคุย

ทุกข์หนักล่ะสิคะ คราวนี้ ....

เมื่อคนที่หนูชอบ เขาไม่อยากคุยกับหนู ไม่คิดจะทัก ไม่อยากคุยกับหนู

หนูกับเขาอยู่คนละที่ ไกลกันมาก จนไม่สามารถไปมาหาสู่กันถึงได้

หนูจะำทำอย่างไรดีคะ หนูคิดถึงเขา อยากคุย แต่ไม่กล้าคุย

เพราะว่า กลัวจะโดนหาว่าไปยุ่งในเรื่องส่วนตัวของเขา

พอจะถามสักเรื่อง ก็กลัวเขาจะไม่พอใจ แต่เขาไม่คุยกับหนูเลย

มันเลยเป็นสาเหตุให้หนูเลยสรรหาเรื่องมาคุยกับเขา ถามนั่นถามนี่

ตอนนี้หนูเป็นทุกข์มาก ไม่รู้ว่าจุดไหนคือจุดที่พอดี

ใจก็คิดสารพัด ป่านนี้จะทำอะไรกับใครอยู่ ป่านนี้คงมีแฟนใหม่ไปแล้ว คิดจนทุุกข์

หนูเคยได้ยินมาว่า ทุกข์สุข อยู่ที่ใจเรา แต่ตอนนี้หนูรู้สึกจนปัญญา ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนก่อน

หนูควรทำอย่างไรดีคะ หนูควรจะเริ่มต้นตรงไหนก่อนดี

เขาอยู่ไหนหรอ หรือว่าอยู่ต่างประเทศครับ

เขาเรียนมหาวิทยาลัยที่ปทุมธานีค่ะ ส่วนหนู เรียนอยู่ที่เชียงราย

ถึงแม้เวลากลับบ้านตอนปิดเทอม หนูก็ไม่กล้าที่จะนัดเขาออกมาเพื่อเจอหน้า

ถึงหนูจะอยากเจอมากแค่ไหน ถึงปากจะบอกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ใจหนูไม่ได้คิดแบบนั้นน่ะค่ะ

หนูไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ หนูเป็นทุกข์มาก (ไม่สมควรทำเลย)



ขอบคุณ คุณ ณ มรณามากค่ะ แอบร้องไห้เลย ชอบบทความตรงนี้มากค่ะ

ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์

สิ่งที่น่ารักน่าฟูใจทั้งหลายที่เรียกกันว่า กามคุณ เป็นเหตุให้เกิดความสุข แต่ต้องอาศัยความกำหนัด ความรัก ความยั่วยวน ความพอใจเข้าช่วย จึงจะเป็นความสุขไปได้ เมื่อมีความสมหวังแล้วก็เคยชิน เบื่อและแส่หาใหม่สืบไป จึงเป็นของเผาลนอยู่เสมอ และชั่วขณะเหมือนของยืมผู้อื่นเขามา
และเมื่อกำลังมัวเมาหลงรักอยู่ ก็ต้องอุทิศหัวใจตนให้เป็นเหมือนเขียงรองสับเนื้อ ยอมรับทุกๆประการ เพื่อบำรุงบำเรอของรักจนกว่าจะเบื่อหน่าย และพร้อมกันนั้นยังเป็นทางเกิดขึ้นแห่งความหึงหวง อิจฉาริษยา ซึ่งเป็นเครื่องเผาลนอีกเป็นอย่างมาก

พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า การชนะความรักเป็นความสุข ผู้แพ้ความรักต้องทำงานให้ความรักทั้งหมด เพราะในขณะนั้นตนของตนเองไม่มี ผู้ที่พยายามในความรักจนสำเร็จสมหมายก็คือผู้ที่แพ้ความรักตลอดเวลา จนหมดไม่มีอะไรจะแพ้อีก สำหรับความรักเรื่องนั้นรายนั้น

อัตตา อ่อนกำลังลงเท่าใด ก็แปลว่า ฉลาดขึ้นเท่านั้น ความเห็นแก่ตนถ่ายเดียวก็น้อยลงไปเท่านั้น ความหลงใหลมัวเมาก็เบาบางไปเท่านั้นภาระหนัก หรือ ก้อนหินแห่งชีวิต ก็เบาลงเท่านั้น ซึ่งกล่าวในที่สุดก็คือ ความทุกข์จะเบาบางลงเท่านั้นนั่นเอง เมื่อใด อัตตา หมดไป อนัตตา ก็เกิดขึ้นแทน

ขอเป็นกำลังใจให้เหล่ากัลยาณมิตร
อย่าท้อแท้สิ้นหวัง เมื่อวิชชา หรือแสงสว่างเกิดขึ้นถึงที่สุด ก็จะหมดทุกข์ไปเอง
ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ.........

น่าเห็นใจคุณiamichomจัง
เข้าใจค่ะ เพราะดิฉันก็เคยรู้สึกเหมือนอย่างที่คุณเป็น แต่โชคดีค่ะที่ดิฉันได้เจอคนที่เขารักดิฉันมันก็เลยทำให้ตัดใจจากเขาคนนั้นได้เร็วขึ้น...เวลาจะช่วยเยียวยารักษาใจเราเองค่ะอวยพรขอให้คุณได้เจอกับคนที่เขารักคุณได้เร็วๆนะคะ โชคดีค่ะ

หนูควรจะตัดใจนะครับ หากิจกรรมอื่นๆ มาทำ ไม่ให้ฟุ้งซ่าน

ต่อให้หนูเอาโซ่มาล่ามตัวเขาติดกับตัวหนูตลอดเวลา
ก็ไม่สามารถมัดใจให้เขารักหนูได้นะครับ
ต่อให้หนูปรนเปรอ ร่างกาย เงินทอง ความสะดวกสบาย ทุกอย่าง
เขาก็ไม่รักหนูหรอก เพราะใจเขาไม่ได้รักหนูแล้ว
ทำใจเถอะครับ

อย่าคิดว่าเขาไม่รักเรา แล้วเราจะด้อยค่า ด้อยคุณค่า
หนูลองกลับมาทบทวนตัวเองดู หนูยังมีคุณค่าในตัวเองมากมาย
ยังมีคนที่มองเห็นคุณค่าของหนูและพร้อมจะรักหนูอยู่
ขอแค่หนูหยุดดูหรือหยุดมองออกไปไกลๆ
แต่ลองมองกลับมาดูรอบๆ ข้างหนู แล้วหนูจะพบว่า
อาจจะมีคนที่กำลังรักหนูอยู่
ขอให้โชคดีนะครับ

ขอบคุณทุก ๆ คำตอบมากเลยค่ะ ตอนนี้หนูมีกำลังใจขึ้นมาก

ยึดติดกับอดีต มีแต่ทุกข์จริงๆ

อะตีตัง นานวาคะเมยยะ นัปปะฎิกังเข อะนาคะตังบุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้วด้วยอาลัย และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึงยะทะตีตัมปะหินันตัง อัปปัตตัญจะ อะนาคะตัง
สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา...

อ่านบทนี้แล้วชอบง่ะ เลยตัดออกมาเพียงบ้างประโยค
อะไรที่ผ่านมาแล้วให้มันผ่านไปเถอะนะคะ เพราะไม่อยากให้เศร้าโศก
กับสิ่งที่ไม่อาจหวนกลับมา อยากให้อยู่ในปัจจุบัน และทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
และมีความสุขที่สุด คุณทุกข์ไปใช่ว่าเขาจะรับรู้ มีเพียงคุณเท่านั้นแหล่ะที่รู้
ตัวคุณ...ในระหว่างที่คุณทุกข์ เขาอาจจะสุขอยู่ก็ได้...เพราะฉะนั้นคุณจะ
ให้เขา ให้อดีตมาบั่นทอนความสุขของคุณในปัจจุบันทำไม...
ขอเอาใจช่วยให้พ้นจากทุกข์นะคะ

...นู๋เอ...

ตัดใจซะเถิดค่ะ อย่าเอาใจของเราไปผูกใจเขาไว้

คุณน่าจะยังเด็ก เพราะยังเรียนหนังสืออยู่ อนาคตคุณยังอีกยาวไกลนะคะ คุณต้องเจอสิ่งอะไรอีกมากมาย

เขาบอกว่า คุณไม่ใช่ ไม่อยากคุยกับคุณ ไม่อยากติดต่อ
แค่นี้ก็เป็นคำตอบแล้ว ว่า คุณจะไม่ได้รับหัวใจเขาเลย

เป็นกำลังใจให้ค่ะ