พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
ศีลสูตร
[๑๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นผู้มีศีลสมบูรณ์ มีปาติโมกข์
สมบูรณ์ จงเป็นผู้สำรวมในปาติโมกขสังวร สมบูรณ์ด้วยอาจาระและโคจร
มีปรกติเห็นภัยในโทษอันมีประมาณน้อย สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย
เมื่อเธอทั้งหลายมีศีลสมบูรณ์ มีปาติโมกข์สมบูรณ์ สำรวมในปาติโมกข์สังวร
สมบูรณ์ด้วยอาจาระและโคจร มีปรกติเห็นภัยในโทษอันมีประมาณน้อย สมาทาน
ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย กิจที่ควรทำยิ่งกว่านี้ จะพึงมีอะไรเล่า


ถ้าแม้ภิกษุกำลังเดินไป อภิชฌาไปปราศแล้ว พยาบาทไปปราศแล้ว ละถีนมิทธะได้แล้ว
ละอุทธัจจกุกกุจจะได้แล้ว ละวิจิกิจฉาได้แล้ว ปรารภความเพียรไม่ย่อหย่อน
มีสติมั่นไม่หลงลืม มีกายสงบไม่ระส่ำระสาย มีจิตมั่นคง มีอารมณ์เป็นหนึ่ง
ภิกษุแม้เดินอยู่เป็นอย่างนี้ เราเรียกว่า ผู้มีความเพียร มีโอตตัปปะ มีความเพียร
อันปรารภแล้วเป็นนิจนิรันดร มีใจเด็ดเดี่ยว ถ้าแม้ภิกษุยืนอยู่ ... ถ้าแม้ภิกษุ
นั่งอยู่ ... ถ้าแม้ภิกษุนอนตื่นอยู่ อภิชฌาไปปราศแล้ว พยาบาทไปปราศแล้ว
ละถีนมิทธะได้แล้ว ละอุทธัจจกุกกุจจะได้แล้ว ละวิจิกิจฉาได้แล้ว ปรารภความ
เพียรไม่ย่อหย่อน มีสติมั่นไม่หลงลืม มีกายสงบไม่ระส่ำระสาย มีจิตมั่นคง
มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ภิกษุแม้นอนตื่นอยู่เป็นอย่างนี้ เราเรียกว่า ผู้มีความเพียร
มีโอตตัปปะ มีความเพียรอันปรารภแล้วเป็นนิจนิรันดร มีใจเด็ดเดี่ยว ฯ


ภิกษุพึงเดินตามสบาย พึงยืนตามสบาย พึงนั่งตามสบาย พึง
นอนตามสบาย พึงคู้ตามสบาย พึงเหยียดตามสบาย ตลอด
คติของโลก ทั้งเบื้องบน ท่ามกลาง และเบื้องต่ำ และพิจารณา
ตลอดความเกิด และความเสื่อมไปแห่งธรรม และขันธ์
ทั้งหลาย นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวภิกษุอย่างนั้น ผู้มีสติทุก
เมื่อ ศึกษาปฏิปทาอันสมควรแก่ความสงบใจเสมอ ว่ามีใจเด็ดเดี่ยว ฯ

คุณเช่นนั้นครับ ถ้าเราจะเอาพระไตรปิฏกมาต้มใส่น้ำสามส่วน เคี่ยวจนเดือดเหลือน้ำส่วนหนึ่ง

แล้วดื่มน้ำนั้น กิเลสจะหลุดล่อนไหมขอรับ

แล้วถ้าเดิน สามก้าว ต้มน้ำดื่ม ไปเดินไป กิเลส เกินมาไม๊ครับ

การเดินจงกรมมี 6 ระยะ
อ่านแล้วไม่เข้าใจค่ะ

หมายถึงว่าเราเลือกแบบใดแบบหนึ่งในการฝึกหรอคะ
หรือเราเดินระยะที่1 ไปเรื่อยๆ แล้วสักพักก็เปลี่ยนมาเป็นแบบระยะที่ 2, 3.. ไปเรื่อยๆ

คุณช่นนั้น ตอบคำถามข้างบนก่อน แล้วจะตอบคำถามคุณทีหลัง

ก่อนหน้าถามว่า เราเอาตำรานั่นทั้งหมด มาใส่หม้อเติมน้ำสามส่วน เคี่ยวให้เหลือส่วนหนึ่ง

แล้วดื่มน้ำนั้น แล้วกิเลสจะหลุดล่อนออกจากจิต เหมือนสะเก็ดไม้หลุดล่อนออกจากต้นไหมขอรับ

ตอบครับ "หลุด" "ไม่หลุด"

เช่นนั้น ตอบคำุถาม แล้ว เ้พียงแต่คุณกรัชกาย ต้องคิดให้ได้ว่า กิเลส เกินมา หรือไม่เกินมา
ปัญญา มีไว้ใช้นะครับ

ถ้าคิดไม่ออก ก็ไปเดินต่อ น๊ะครับ

คุณเช่นนั้นก็ ตอบไม่ตรงคำถาม

ถามว่า ไปไหนมา ครับ?

แต่กลับตอบเสียว่า ๓ วา ๒ ศอก

คิดจนหัวแตกก็คิดไม่ออกว่าตอบเกี่ยวกับอะไร

ขออนุญาตถามใหม่นะครับ ที่คุณยกพุทธวจนะมาที่ว่า




เดินตามสบาย พึงยืนตามสบาย พึงนั่งตามสบาย พึง
นอนตามสบาย พึงคู้ตามสบาย พึงเหยียดตามสบาย


เดินตามสบาย ยืน...นั่ง... นอน... คู้... เหยียดตามสบาย

ถาม คุณเช่นนั้น คุณตีความคำว่า สบาย แค่ไหนยังครับ คือว่า เดินตามสบาย เป็นต้น เดินยังไง

เดินตามสบาย ยืนตามสบาย ฯลฯ

พระธรรมเทศนา ที่พระพุทธองค์ ทรงตรัส ไม่ต้องตีความหรอกครับ มีไว้ให้เข้าใจ
คุณกรัชกาย เก่งตีความ ก็เชิญไปตีความในมหาสุญญตสูตรครับ

ในส่วนที่พระพุทธองค์ตรัสสอน เป็นหน้าที่ๆ คุณกรัชกายต้องทำความเข้าใจ ไม่ใช่ตีความ
การตีความใช้ความคิด การเข้าใจใช้ปัญญาครับ

"ดูกรอานนท์ หากเมื่อภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้ จิตย่อมน้อมไปเพื่อจะจงกรม"

คุณกรัชกาย คงต้องเหนื่อยมากกว่าเดิม คงต้องเดินไปเดินมา หลาย ระยะ น๊ะครับ เพราะเดินตีความ

ไม่ตีความก็ได้ เอาใหม่นะครับสั้นๆ เดินตามสบาย คุณเดินยังไง เพื่อให้ตรงกับพุทธพจน์ที่ว่า

เดินตามสบาย

คุณกรัชกาย ไปทำความเข้าใจก่อนน๊ะครับ ว่า




แล้วคุณกรัชกาย ค่อยเดิน หลายๆ ระยะ คราวนี้ คุณกรัชกา่ย ไม่ต้องเดินคิดให้ เข้าใจเดิน

เดินจงกรมก็คือการใช้กายเป็นที่ฝึกเจริญสติสัมปชัญญะเป็นต้น (กายานุปัสสนา) ก็ฝึกจากระยะต่ำๆ

(ระยะที่๑) เรื่อยขึ้นไป โดยฝึกร่วมๆไปกับฐานอื่นอีกด้วย

คุณกรัชกายไม่ต้องรีบร้อน ตอบครับ
ทำความเข้าใจในพระสูตรนี้ ให้ดีนะครับ

พระพุทธองค์ ตรัสสอนไว้ข้างในอย่างละเอียดบริบูรณ์ แล้วครับว่า วิหารธรรม คืออะไร

ใช้ปัญญาในการอ่านนะครับ เดินกลับไปกลับมาหลายระยะ แล้วเอาพระสูตรนี้เิดินอ่านไปอ่านมาน๊ะครับ เพื่อให้เกิดปัญญา [๓๔๖] ลงไป ท่านคงต้องเดินอ่านให้ถึงเช้าน๊ะครับ

http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/s ... 9&bookZ=33

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖
มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์

๒. มหาสุญญตสูตร (๑๒๒)

เห็นคุณยกนั่นนี่มา นึกว่าเข้าใจ

ครั้นถามก็ให้ไปอ่านเอง