มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ
อ้ออยากถามว่า บางครั้งเราไม่สบายใจกับ คำพูดหรือการกระทำของเขา
เราควรทำยังงัยดี พูดบอก หรือเก็บไว้ ปล่อยให้มันหายไป

คือสามีของอ้อ เขาคงอยากให้อ้อมีความรู้สึกดี ๆ กับเธอคนนั้น
และเหมือนต้องการตอกย้ำให้รู้ว่าเรารักเธอคนนั้นเช่นกัน
โดยการพูดเหมือนหยอกเรา หรือพยายามเอาของต่างๆ นานา
มาให้ลูก ๆ บ้างแหละ เราไม่พอใจ ในใจมันร้อน
อยากบอกว่าอยากดูแลก็ดูแลเขาไป อย่ามายุ่งกับลูก
แต่ก็กัดฟัน บอกไปว่าขอบคุณมาก

เมื่อคืนคุยกันเขาก็บอกว่าอยากให้เรามีความรู้สึก ดี ดีกับเธอคนนั้น
แต่สำหรับอ้อ เท่าที่เราอโหสิกรรมให้ ไม่โวยวาย ไม่ได้เกลียดก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว
อย่าให้ถึงกับยอมรับแบบดีใจ กับสิ่งที่เขาพยายามทำให้เราเห็นว่าเธอดีหรอก
มันเหมือนการตอกย้ำ ความรู้สึกว่าเขารักเธอคนนั้นมากแค่ไหน

อ้อเลยไม่รู้ว่าน่าจะพูด บอกไปว่าเราไม่พอใจ ไม่ชอบที่เข้ามายุ่งกับเรากับลูก
หรือทำเฉย ๆ ยิ้มรับด้วยใจเป็นทุกข์

พี่เพชรคิดเหมือนพิมเลย.....

คุณมานิตาเก่งกว่าพี่เยอะเลย พี่ไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง ไม่เคยต่อว่ารุนแรง ไม่เคยว่าหล่อนต่อหน้าสามี ไม่เคยไประรานหล่อน หน้าหล่อนเป็นยังไงก็ไม่เคยเห็น พี่ถึงต้องอึดอัดอยู่คนเดียว จะระบายกลับใครก็ไม่ได้ คุยในเวฟนี้ก็เล่าได้บางอย่าง น้อง เพื่อนๆในลานนี้ก็บอกให้ทำใจ แต่บางครั้งมันก็อยากจะระบายความอึดอัดบ้าง มันเครียดนะ

ทุกคนล้วนมีจุดเด่นของตัวเองนะคะ =-=" จะเอามาเทียบกันได้อย่างไร....

เห็นด้วยกับคุณทักทายค่ะ

คำแนะนำของทุกคน ล้วนแต่ดีทั้งนั้น
แต่มันแตกต่างกันที่สถานการณ์ อุปนิสัยของแต่ละคน
ทั้งน้องอ้อ และพี่ใหญ่ คงเป็นคนที่เรียบร้อย น่ารักอยู่แล้ว
คงทำแบบมานิตาไม่ได้ อีกทั้งสามีของแต่ละคนอุปนิสัยก็ต่างกัน


ทำไมมานิตาถึงเป็นแบบนี้ ขอบอกว่า
บุคลิคมานิตาไม่ใช่คนเรียบร้อย ค่อนข้างห้าว ๆ
แต่ก็ไม่ถึงกับแข็งกระด้าง ร่าเริง ชอบพูดคุยสนุกสนาน
รู้จักคนเยอะมาก มานิตาเป็นน้องสุดท้องในบ้าน
แต่ไม่ว่าเรื่องอะไรของพี่ ๆ หรือครอบครัว จะยกให้มานิตาคนเดียว
จะติดต่องานต่าง ๆ นิมนต์พระ ยืมของ
เจ็บป่วยต้องมานิตาเป็นทัพหน้าตลอด
มันก็เลยเป็นความเข็มแข็งไปในตัว
ครอบครัวมานิตาพี่ ๆ น้อง ๆ จะเชื่อมานิตามาก
ขนาดว่าหลาน ๆ เองพูดอะไรบางครั้งพ่อแม่ไม่ยอมเชื่อ
ต้องมาขอให้มานิตาพูดให้แล้วพี่ ๆ ก็จะเชื่อ
มานิตาค่อนข้างมีเหตุผลนะ และจะเป็นคนที่มีลางสังสรณ์ดี
มานิตาไม่เคยพึ่งสามี มานิตาป่วยก็ไปโรงพยาบาลเอง
ลูกป่วยมานิตาก็พาไปเอง มีปัญหามานิตาก็แก้เอง
เรื่องของสามีทั้งหมดจะเจ็บป่วย หน้าที่การงานก็ให้มานิตาช่วยตลอด
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่แต่งงานกันมา
ถึงบอกพี่ใหญ่ กับน้องอ้อว่าชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน
มานิตาเป็นแบบนี้ บางคนก็ว่าดี บางคนก็ว่าไม่ดี

ถามว่าสบายไหม ตอบว่าไม่เลย มันก็เหมือนกระโถนนะ
รับทุกอย่างจริง ๆ เอ ทำไมมาบ่นอยู่บ้านน้องอ้อละ ไปแล้ว

คิดถึงเหมือนเดิม

คุณมานิตาเก่งจริงๆ พี่ขอชมเชย พี่เองก็เป็นลูกคนเล็ก แต่พี่กลับต้องเป็นที่พึ่งให้พี่ๆของพี่เอง เกือบทุกเรื่อง แม้กระทั่งตอนที่คุณพ่อ คุณแม่ ท่านยังมีชีวิตอยู่ พี่ก็เป็นคนส่งเสีย ปัจจุบันที่อยู่ที่บ้านนี้ เรื่องลูก เรื่องบ้านพี่ก็ต้องรับผิดชอบเอง มีอยู่อย่างเดียวที่พี่ยังทำไม่ได้ คือขับรถ ก็คิดไว้ว่าจะลองไปเรียนที่โรงเรียนสอนขับรถ ไม่รู้ว่าสมองเราจะรับได้หรือเปล่า เห็นเขาบอกว่าแก่แล้วหัดยาก
การที่พวกเราเก่งเกินไป มันก็อาจจะเป็นข้อเสียอยู่บ้าง เพราะพวกผู้ชายส่วนใหญ่เขาชอบผู้หญิงหัวอ่อน ประเภททำเป็นพี่ค่ะพี่ขา นั่นอะไรค่ะ นี่อะไรค่ะ ทำเป็นแกล้งโง่ แบบนี้ผู้ชายชอบ แต่พวกเราทำไม่ได้จริงไม๊

เดี๋ยวนี้รถเกียรออโต้ ขับง่ายค่ะ ไม่ยากหรอกค่ะ ลองสมัครเรียนดูนะคะ ประมาณ 10 ชั่วโมงก็คล่องแล้วค่ะ

วันนี้ internet ของอ้อแปลก ๆ กว่าจะอ่านแต่ละข้อความได้
เอาเป็นว่าติดการอ่านไว้ก่อนนะค่ะ

อ้อเพิ่งกลับมาจากไปปฏิบัติธรรมมาค่ะ
ก็เลยอยากรีบนำบุญมาฝากทุก ๆ คนก่อน
พี่ทักทาย พี่เพชร พี่ทุกข์ใจ พี่มานิตา พี่PENYA
พิม พุด น้องนก น้องเก๋ น้องปอนด์ .... เอ ครบยัง
และพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ทุก ๆ คนนะค่ะ (ขอโทษที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ)
อ้อนำบุญจากการไปปฏิบัติธรรมที่วัดเวฬุวัน มาฝากนะค่ะ
ยอมือสาธุรับ และตั้งจิตอธิฐานเอาเองนะค่ะ

อ้อไปปฏิบัติธรรม 2 วัน 2 คืน ค่ะ
เป็นวัดสายหลวงพ่อจรัญ ท่านเคร่งมาก
ปฏิบัติวันละประมาณเกือบ 10 ชั่งโมง
เดินจงกลม สลับนั่งสมาธิ และอ้อก็กินเจด้วยนะ
รับรองว่าอนิสงฆ์มากมาย
กำลังจะ in ปรากฏว่าต้องกลับแล้ว แต่จะหาโอกาสไปไหม่อีกรอบ

ถ้ามีเวลามากกว่านี้จะเขียนเล่าบรรยากาศให้ฟังใหม่นะค่ะ