ผมเคยอ่านข้อเขียนของแพทย์อาวุโสท่านหนึ่ง ขออภัยที่จำนามท่านไม่ได้
ท่านแนะนำว่าการที่คนเราจะมีสุขภาพดีนั้นควรมี 5 อ
เท่าที่จำได้ 5 อ นั้นประกอบด้วย
อาหาร อากาศ อารมณ์ ออกกำลังกาย และอุจจาระ


อาหาร คือให้บริโภคอาหารที่สะอาดผ่านความร้อนที่ฆ่าเชื้อโรคหมดแล้ว
บริโภคอาหารที่มีคุณประโยชน์ต่อร่างกาย บริโภคให้ครบ 5 หมู่ทุกๆวัน
บริโภคในปริมาณที่พอเหมาะแก่ความต้องการของร่างกาย เป็นต้น


อากาศ คือให้อยู่ในที่ที่มีอากาศถ่ายเทได้ดี มีอากาศบริสุทธิ์ เป็นต้น


อารมณ์ คือทำจิตใจให้เบิกบาน ไม่เครียด ถ้ารู้ตัวว่าเครียด
ต้องรีบขจัดโดยยึดธรรมะของพระพุทธองค์
หรือแนวทางในศาสนาใดๆที่มีการกล่าวถึงเป็นแนวทางปฏิบัติ


ออกกำลังกาย คือในแต่ละวันต้องหาโอกาสออกกำลังกายให้ร่างกายได้ทำงาน
หัวใจสูบฉีดแรงๆ มีเหงื่อออกเป็นการสร้างภูมิต้านทานโรคได้อย่างดี
ควรออกกำลังกายอย่างน้อยสัปดาห์ละ 3 วัน ครั้งหนึ่งๆ ควรไม่น้อยกว่า 30 นาที


อุจจาระ คือ การขับถ่ายให้เป็นเวลา ขับถ่ายทุกวัน เป็นต้น


ถ้าคนเรามี 5 อ นี้เชื่อได้ว่าจะมีร่างกายแข็งแรง อายุยืน เป็นแน่แท้

ที่ผมจะกล่าวในวันนี้คือเรื่อง อาหาร
แต่จะไม่กล่าวถึงว่าต้องรับประทานอาหารดีๆอย่างไร
แต่จะกล่าวเลยไปถึงภาชนะที่ใส่อาหาร ซึ่งเชื่อว่าหลายๆคนยังนึกไม่ถึงว่า
ภาชนะใส่อาหารบางอย่างนั้นมีอันตรายอย่างไรบ้าง
ตอนนี้ความตระหนักในเรื่องการบริโภคอาหารที่สุก สะอาด มีคุณค่าต่อร่างกาย
เกิดกับผู้คนโดยทั่วไปแล้ว แต่เรื่องภาชนะบรรจุอาหาร
ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายนั้นยังอาจมีการมองข้ามไป


คำว่า ภาชนะบรรจุอาหาร นั้น หมายถึง วัสดุที่ใช่บรรจุอาหาร
ไม่ว่าจะเป็นการใส่ การห่อ รวมถึงฝาปิดหรือจุกปิดปากภาชนะด้วย
ภาชนะเหล่านี้เมื่อบรรจุอาหารแล้วจะต้องไม่มีสิ่งที่ปนเปื้อนออกมา
ในปริมาณที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ไม่ทำให้เกิดจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคภัยต่างๆ


ภาชนะใส่อาหารในท้องตลาดปัจจุบัน ทำด้วยวัสดุหลากหลายชนิด
ขอนำมากล่าวทีละชนิดดังนี้

1. แก้ว
แก้วเป็นบรรจุภัณฑ์ที่ปลอดภัยที่สุด
ยกเว้นแก้วเจียรนัย ที่เนื้อแก้วใสแจ๋ว เคาะดูมีเสียงกังวานเพราะพริ้ง
แต่แก้วที่เสียงกังวานนั้นเพราะมีความแข็งในตัวสูง
ที่มีความแข็งเพราะมีการผสมตะกั่วลงไปเนื้อแก้ว
แก้วเจียรนัยมักใช้กับการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ราคาแพงๆ
คนทั่วๆไปมักจะไม่มีโอกาสดื่มเช่นนั้น
ชีวิตจึงปลอดภัยจากสารตะกั่วในแก้ว
อย่างไรก็ดีการรินเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ลงแก้ว
แล้วยกดื่มในเวลาที่ไม่ขาดช่วงนานนับว่าปลอดภัยมากพอควร
เพราะโอกาสที่ตะกั่วในเนื้อแก้ว จะสลายตัวออกมาปนกับน้ำเหล้านั้นมีน้อย


2. กระดาษ
เราใช้กระดาษห่ออาหารแห้งกันเป็นจำนวนมาก
โดยเฉพาะ แม่ค้าหาบเร่ แผงลอย ยกตัวอย่าง

กล้วยทอด ผู้ขายมักใช้กระดาษหนังสือพิมพ์มาทำถุงใส่
น้ำมันจากกล้วยทอดจะทำให้หมึกที่ติดกระดาษอยู่ละลายออกมา
หมึกนั้นเป็นสารเคมีไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะให้เข้าสู่ร่างกายคนเรา
แต่เราก็ซื้อรับประทานกันหน้าตาเฉย
ในกระดาษทั่วไปจะมีสารฟอกสี ที่เรียกว่า ไดออกซิน ซึ่งเป็นสารก่อมะเร็ง
กระดาษหนังสือพิมพ์ยังมีหมึกเข้าไปอีกเลยสะสมพิษร้ายกันไปใหญ่
จึงฝากเตือนให้ท่านผู้อ่านและผู้ขายได้ตระหนักในเรื่องนี้ด้วย


3. โลหะ
ภาชนะโลหะประเภทกระป๋องนั้น ด้านในกระป๋องจะเคลือบด้วยดีบุก
เวลาบรรจุอาหารแล้ว ดีบุกอาจจะละลายออกมาปนกับอาหาร
ถ้ามีปริมาณมาก เมื่อบริโภคเข้าไปแล้ว จะทำให้เกิดอาการคลื่นเหียน
อาเจียน และท้องเสียได้ กระป๋องบางชนิดทำด้วยโลหะผสมตะกั่ว
และเช่นกันถ้าตะกั่วละลายออกมาปนกับอาหารในกระป๋อง
ถ้าบริโภคเข้าไปในปริมาณมาก
จะทำให้เกิดความผิดปกติทางสมองถึงปัญญาอ่อน
และอาจทำให้เกิดผิดปกติทางโครงกระดูก
กรณีตะกั่วนี้ หลายท่านคงเคยได้ข่าวที่โรงงานถลุงแร่เค็มโก
ปล่อยกากตะกั่วลงไปในน้ำ ผ่านหมู่บ้านคลิตี้ที่อำเภอทองผาภูมิ
จังหวัดกาญจนบุรี จนชาวบ้านที่ใช้น้ำในลำธารนั้นดื่ม อาบ
พากันป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับโครงกระดูก เด็กๆมีอาการปัญญาอ่อน


4. พลาสติก
พลาสติกเป็นภาชนะยอดนิยมในการใส่อาหาร เราใช้ในรูปของกล่อง และถุง
ที่เป็นกล่องส่วนใหญ่จะใส่อาหาร ปิดฝา เก็บเข้าตู้เย็น แบบนี้อันตรายมีน้อย
แต่ถ้าเป็นถุง ทั้งถุงใสทนความร้อนหรือถุงสีขุ่นก็ตาม
ถุงพวกนี้ไม่ควรอย่างยิ่งที่ใส่ของร้อน
เพราะความร้อนจะทำให้สารบางตัวในเนื้อพลาสติกที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย
มนุษย์ละลายออกมาได้ จากการทดลองพบว่าสารจากพลาสติกทำให้หนูเป็นมะเร็งได้
ดังนั้นคนก็มีโอกาสเป็นอย่างหนูได้ หากได้รับสารพิษจากพลาสติกเข้าไปมากๆ


5. เมลามีน
เมลามีนเป็นพลาสติกชนิดหนึ่ง นิยมนำมาทำแก้วกาแฟ จาน ชามใส่อาหาร
เวลาที่ผลิตออกมาจากโรงงานผิวหน้าภาชนะพวกนี้จะเคลือบมัน
เพื่อกันมิให้สารในเนื้อเมลามีนหลุดออกมาปนเปื้อนอาหาร
แต่เมื่อใช้ไปนานๆ มีการล้าง ขัด บ่อยเข้า สารที่เคลือบจะหลุดออก
คราวนี้แหละสารอันตรายในเนื้อเมลามีน
จะหลุดออกมาปนเปื้อนอาหารที่เราบริโภค
สังเกตดูถ้วย จาน ชามเมลามีนที่ใช้ไประยะหนึ่ง จะมีผิวด้าน
มีสีเกาะติดผิว เช่น ถ้วยกาแฟจะมีคราบสีน้ำตาลติด ล้างไม่ออก
ชามใส่เย็นตาโฟจะมีสีชมพูอมแดง เป็นต้น
ดังนั้นถ้าภาชนะ ที่ทำด้วยเมลามีน เมื่อใช้จนผิวด้านแล้วควรทิ้ง


6. โฟม
โฟมกำลังเป็นภาชนะบรรจุอาหารยอดนิยม ทั้งอาหารสำเร็จรูป
และอาหารประเภทซื้อกลับบ้าน ปกติโฟมนั้นทนความร้อนสูงไม่ได้
และไม่ชอบไขมัน แต่เราก็นำมาบรรจุอาหารร้อนและอาหารมีไขมันสูง
เช่น ของทอดทั้งหลาย

โฟมเมื่อโดนความร้อน สารอันตรายในโฟมจะละลายออกมาปนกับอาหาร
ถ้าบริโภคเข้าไปมากๆ จะทำให้เกิดความผิดปกติทางระบบประสาท
สภาพจิตใจ และการทำงานของตับ


7. ฟิล์มใส
วัสดุนี้ไม่ใช่ภาชนะใส่อาหาร
แต่เป็นวัสดุที่ใช้ปิดภาชนะใส่อาหารที่นิยมใช้กันมากขณะนี้
ลักษณะคล้ายกระดาษแก้ว แต่อ่อนนิ่มกว่า ยืดหยุ่นได้มากกว่า
ตามห้างสรรพสินค้าในส่วนที่จำหน่ายอาหารที่ปรุงแล้ว
และผลไม้ที่แกะสำเร็จพร้อมรับประทาน
เมื่อบรรจุใส่โฟมแล้วทางห้างจะนำฟิล์มใสนี้มาหุ้มโดยรอบ
ปิดลงไปถึงก้นโฟม ทั้งนี้เพื่อให้ลูกค้าเห็นสินค้า
ง่ายต่อการตัดสินใจเลือกซื้อ
ทั้งยังป้องกันกลิ่นหรือน้ำจากอาหารจะระเหยออกไป
ลูกค้าเมื่อซื้อกลับไปบ้าน
หากเป็นอาหารสำเร็จ ที่ต้องอุ่นก่อนรับประทาน
บางคน นำทั้งโฟม ทั้งฟิล์มใสที่หุ้มอยู่ ใส่ในเตาไมโครเวฟ
แล้วตั้งเวลาอุ่น หากความร้อนถึงระดับ
สารพิษในโฟมจะละลายออกมาจากด้านล่างเข้าสู่อาหาร
ส่วนสารจากฟิล์มใสนี้ละลายออกทางด้านบน
บางส่วนลงไปสู่อาหาร เรียกว่ารับสารพิษทั้งด้านบนด้านล่างเลยทีเดียว
แล้วเราก็นำมารับประทานอย่างสบายอารมณ์
หารู้ไม่ว่าร่างกายค่อยๆสะสมสารพิษเข้าไป
ถ้าทำอย่างนี้บ่อยๆ สารพิษสะสมมากพอก็จะสำแดงเดช
ทำให้เจ้าของร่างกายล้มป่วยได้
ดังนั้นทางที่ดีก่อนจะอุ่นอาหารที่มีการบรรจุลักษณะดังกล่าว
ควรจะนำออกมาใส่ภาชนะ ที่ปลอดภัยอื่นๆก่อน
เช่น จานแก้วทนไฟ จานกระเบื้องดินเผา หรือเซรามิก เป็นต้น
ก็จะลดภาวะเสี่ยงต่อการรับสารพิษลงไปได้


เมื่อภาชนะบรรจุอาหารที่มีในท้องตลาดมีอันตรายเช่นนี้ เราจะทำอย่างไร
นักวิชาการของไทยเราจาก มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
จึงได้พยายามค้นคิดหาวิธีการทำภาชนะที่ปลอดภัยในการบรรจุอาหารขึ้นมา
และประสบความสำเร็จ นักวิชาการท่านนั้นคือ ดร.งามทิพย์ ภู่วโรดม
ท่านได้คิดทำภาชนะใส่อาหารจาก มันสำปะหลัง
ทำออกมาในรูปจาน ชาม ภาชนะเหล่านี้
เมื่อใช้แล้วนอกจากจะให้ความปลอดภัยต่อการบริโภคแล้ว
หากทิ้งไปจะไม่ก่อให้เกิดมลพิษในธรรมชาติ เพราะภาชนะจากมันสำปะหลัง
ถ้าฝังดินสามารถย่อยสลายในระยะเวลาไม่นาน เป็นปุ๋ยให้กับพืชต่อไปได้อีก
และถ้าทิ้งลงแม่น้ำลำคลองก็ไม่ทำให้น้ำเน่า
เพราะมันจะย่อยสลายไปเป็นอาหารของสัตว์น้ำต่างๆได้


มีการวิจัยว่าวัสดุต่างๆ ถ้าฝังดิน แล้วจะย่อยสลายในเวลาเท่าใด
พบว่าท่อนไม้จะย่อยสลายหมดในเวลา 13 ปี
อะลูมิเนียมจะย่อยสลายหมดในเวลา 200-300 ปี


พลาสติกจะย่อยสลายหมดในเวลา 450 ปี


โฟมจะย่อยสลายหมดในเวลา 500 ปี


รู้เช่นนี้แล้ว เรามาช่วยกันอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมกันดีไหมครับ
ต่อไปนี้จานชามที่ใช้แล้วทิ้ง เราหันมาใช้ผลิตภัณฑ์ที่ทำจากมันสำปะหลัง
ของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ซึ่งใช้ชื่อว่า เคยู กรีน (KU Green) กันดีกว่า
แต่เนื่องจากมหาวิทยาลัยผลิตจำหน่ายเอง การตลาด
การโฆษณาไม่อาจกระทำได้เช่นบริษัทเอกชน
จึงยังไม่สามารถผลิตได้จำนวนมากๆ เพื่อลดต้นทุน
ราคาจึงอาจจะสูงกว่าโฟมบ้าง แต่ถ้าเราช่วยกันซื้อ ช่วยกันใช้
ก็จะทำให้ผลิตภัณฑ์นี้อยู่ได้ ขณะนี้ต่างชาติได้แอบลักลอบทำผลิตภัณฑ์เช่นนี้
ออกมาแล้วแต่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ เรื่องยังไม่ย ุติเด็ดขาด
ท่านอาจพบเห็น ผลิตภัณฑ์อย่างนี้วางขายอยู่
แต่ขอให้เลือกซื้อของคนไทยนะครับ ตรา KU Green


ขณะนี้มีวางขายที่ อาคาร KU Green ใกล้ๆโรงอาหารในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
และที่ร้านโกลเด้นเพลส ท่านใดที่จะติดต่อรับไปจำหน่าย
โปรดโทรศัพท์ไปนัดล่วงหน้า ที่หมายเลข 02-9428795-7 กด 0
หรือไปดูสินค้าด้วยตนเองที่มหาวิทยาลัยก่อนได้


โดยเฉพาะช่วงเทศกาลลอยกระทงปีนี้ เราหันมาใช้กระทงทำจากมันสำปะหลังกันดีกว่า
นอกจากลอยบาปลอยเคราะห์ไปแล้ว ยังทำบุญให้อาหารปลาไปในตัว
แถมยังช่วยรักษาสิ่งแวดล้อมในแม่น้ำลำคลองอีกด้วย ได้ประโยชน์หลายชั้น เชียวนะครับ


...พวา พันธุ์เมฆา

คัดลอกจาก....หนังสือคู่สร้างคู่สม
ปีที่ 26 ฉบับที่ 511

http://www.koosangkoosom.com/pages/colu ... icleID=746

ทุกวันนี้ ทีทำงานก็ใช้เมลานีนเป็นส่วนมาก
อันตรายจริง ๆ
ขอบคุณสำหรับเนื้อหาดี ๆ ค่ะ
อนุโมทนา สาธุค่ะ