พ า หิ ย สู ต ร

ดูก่อนพาหิยะ…

ในกาลเมื่อใดแล
เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น
เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง
เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ
เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง
ในกาลนั้นท่านย่อมไม่มี

ในกาลใดท่านไม่มี
ในกาลนั้น...ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้
ย่อมไม่มีในโลกหน้า
ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง

นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์.....



(๓๘/๑๐๙-๑๑๐ พาหิยสูตร)

ดูก่อนพาหิยะ…

ในกาลเมื่อใดแล
เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น
เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง
เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ
เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง
ในกาลนั้นท่านย่อมไม่มี

ในกาลใดท่านไม่มี
ในกาลนั้น...ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้
ย่อมไม่มีในโลกหน้า
ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง

นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์.....


ท่าน ในที่นี้ น่า จะแปลว่า อัตตา หรือตัวตนย่อมไม่มี นะครับ

สาธุด้วยครับ

เป็นความเห็นของคุณอนันตาฯ เองหรือเปล่าครับ

ผมขอตั้งข้อสังเกตุหหน่อยครับ ,
การนำเอาบัญญัติ มาเปรียบเทียบกับ คำที่มุ่งอธิบายปรมัตถ
เชื่อว่า น่าจะถกเถียงกันเรื่อยไป หาที่สิ้นสุดไม่ได้

ตัวอย่าง พระพุทธองค์สอนว่า ทุกสิ่งเป็นไตรลักษณ์
คือ อนิจจัง(ไม่เที่ยง) ทุกขัง(ต่อเปลี่ยนแปลง) อนัตตา(ไม่ใช่ตัวตน)
000....ข้อนี้ ท่านสอนโดยมุ่งให้มองไปที่ความจริงอันเป็นปรมัตถ


และสอนว่า "ตน" นั่นแหล่เป็นที่พึงแห่ง "ตน" ฯ
000...ส่วนในข้อนี้ "ตน" ใช้โดยความเป็นบัญญติ

ถ้าไม่มีบัญญติ ก็ไม่มีทางที่จะอธิบายให้เข้าใจถึงปรมัตถได้

ดูก่อนพาหิยะ…

ในกาลเมื่อใดแล
เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น
เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง
เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ
เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง
ในกาลนั้นท่านย่อมไม่มี

ในกาลใดท่านไม่มี
ในกาลนั้น...ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้
ย่อมไม่มีในโลกหน้า
ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง

นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์.....

คำสอนของพระพุทธเจ้าในพาหิยะสูตร เป็นการสอนวิปัสสนาล้วนๆ จริงหรือไม่ครับ

คำสอนของพระพุทธเจ้า มากสูตรเป็นวิปัสสนาภาวนาล้วนๆ หลายสูตรเป็นสมถะผสมวิปัสสนา แต่ผมยังค้นไม่พบคำสอนที่เป็นสมถะล้วนๆ วานท่านผู้เชี่ยวชาญในพระไตรปิฎก ยกมาเล่าสู่กันฟัง โดยขออาศัยกระทู้ พาหิยะสูตรนี้นะครับ ขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้ด้วยครับ

มรรค4เป็นไฉน

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑ บรรทัดที่ ๔๐๘๓ - ๔๒๙๙. หน้าที่ ๑๗๖ - ๑๘๔.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต



๑๐. พาหิยสูตร




ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ได้ทรงเปล่งอุทาน
นี้ในเวลานั้นว่า
ดิน น้ำ ไฟ และลม ย่อมไม่หยั่งลงในนิพพานธาตุใด
ในนิพพานธาตุนั้น ดาวทั้งหลายย่อมไม่สว่าง พระอาทิตย์
ย่อมไม่ปรากฏ พระจันทร์ย่อมไม่สว่าง ความมืดย่อมไม่มี
ก็เมื่อใดพราหมณ์ชื่อว่าเป็นมุนีเพราะรู้ (สัจจะ ๔) รู้แล้ว
ด้วยตน เมื่อนั้น พราหมณ์ย่อมหลุดพ้นจากรูปและอรูป
จากสุขและทุกข์ ฯ

จบสูตรที่ ๑๐
จบโพธิวรรคที่ ๑
-----------------------------------------------------
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
๑. โพธิสูตรที่ ๑ ๒. โพธิสูตรที่ ๒ ๓. โพธิสูตรที่ ๓ ๔. อชปาล
นิโครธสูตร ๕. เถรสูตร ๖. มหากัสสปสูตร ๗. ปาวาสูตร ๘. สังคามชิสูตร
๙. ชฎิลสูตร ๑๐. พาหิยสูตร ฯ
-----------------------------------------------------
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ บรรทัดที่ ๑๖๐๗ - ๑๖๙๘. หน้าที่ ๖๙ - ๗๓.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... agebreak=0

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต



๓. นิพพานสูตรที่ ๓


เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ บรรทัดที่ ๔๐๐๗ - ๔๐๒๑. หน้าที่ ๑๗๖.
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.p ... agebreak=0