ดีแล้วละค่ะ pra nee (เป็นเพื่อน)
การที่เราคิดบวกเป็นผลดีต่อทั้งตัวเราและครอบครัวของเรา
เพราะ pra nee เองบอกว่าเราคงขาดเขาไม่ได้
การคิดบวกจะเป็นการทำให้ความรักของเราและเขา
ยังมีแต่สิ่งดี ๆ ให้กันค่ะ อาการเจ็บแปล๊บ จะดีขึ้นเรื่อย ๆ
หากเรามองอารมณ์ เราออกและจัดการกับมันได้
(อ้อก็พยายามอยู่) การปฏิบัติอ้อเองก็ยังไม่เก่งหรอกค่ะ
ส่วนใหญ่สวดมนต์ (แต่หลังปีใหม่มาเกเรเหมือนกัน)
ส่วนการนั่งสมาธิ ก็พยายามอยู่เช่นกัน นั่งได้ไม่นานก็จะหลับ
หรือไม่ก็จิตส่งออก แต่จะพยายามค่ะ จิตจะได้นิ่ง
เรามาช่วยกันแล้วกันนะค่ะ
อ้อยินดีให้ความช่วยเหลือเต็มความสามารถ
ที่อ้อจะสามารถทำได้นะค่ะ

ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนค่ะ

อ้อจ๋า .....

เป็นกำลังใจให้อ้อนะ....... สู้ สู้...


พิม

คุณอ้อ

ว่าจะไม่คิดฟุ้งซ่านแต่เวลาดูทีวีที่มีเรื่องเกี่ยวข้องกับเรื่องเราก็ใจเหี่ยวทุกทีค่ะ แผลในใจมันหายยากจริง ๆ ดิฉันเองก็สวดมนต์ได้ไม่ค่อยจะครบเลยตอนนี้ เหนื่อยแล้วก็ยุ่ง สวดได้แค่บทสั้น ๆ เวลานอนก็จะกำหนดสมาธิแล้วก็ได้เรื่องค่ะหลับบบบบบบ ดิฉันจะพาลูกเข้านอนตอน 3 ทุ่มครึ่งแต่ดิฉันจะสวดมนต์แล้วก็นั่งสมาธิประมาณ 3 ทุ่ม แต่บางครั้งงานยังไม่เสร็จก็ 3 ทุ่มกว่า ก็ได้แค่สวดมนต์ค่ะ

รู้สึกดีมาก ๆ เลยค่ะที่ได้คุยกับคุณอ้อ คุณพิม คุณทักทาย เราคงทำบุญร่วมกันมานะคะจึงได้มีโอกาสมาคุยกัน

เป็นเรื่องปกติค่ะ ช่วงหลังอ้อพยายามไม่ดู TV
เพราะหนังบ้านเราก็หนีไม่พ้นเรื่องพวกนี้ (เรื่องจริง)
แต่อ้อว่ายิ่งดู ก็เหมือนยิ่งตอกย้ำความรู้สึกค่ะ
บางครั้งอ้อก็ดู การ์ตูนกับลูก อ่านนิทานให้ลูกฟัง
ออกกำลังกายค่ะ ช่วงนี้ไปออกกำลังกายตอนเย็น
ทำให้เวลามีค่ากับตัวเอง ไม่งั้นพอเรากลับบ้าน
เราก็ตั้งหน้าตั้งตารอเขากลับบ้าน มันทรมานค่ะ
ไปออกกำลังกายแล้วดีขึ้น มีเพื่อน ได้ใช้เวลา ใช้
พลังงาน กลับบ้านก็อารมณ์ดี เวลานอนก็หลับลึกดีค่ะ
อ้อเรียนโยคะค่ะ ได้สมาธิด้วย ก็รู้สึกดีนะค่ะ
คุณ pra nee ลองดูก็ได้นะ

เรื่องทำบุญร่วมกันมา อ้อเชื่อค่ะ
เพราะชีวิตอ้อ หากไม่ได้ทำบุญมา
อ้อคงไม่ได้เจอลานนี้ และ เพื่อน ๆ
พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ดี มีธรรม ดูแลห่วงใยกันมาก
ยิ่งกว่าคนที่เรารู้จัก และคบกันมานานเสียอีก
หลาย ๆ อย่าง หลาย ๆ คำแนะนำ จากที่นี่
ทำให้อ้อเข้มแข็งขึ้น มองหลาย ๆ สิ่งเป็นอีกแบบ
จากที่เคยมองเฉพาะในมุมของตัวเอง
อ้อยังนึกขอบคุณ ที่อย่างน้อยชาติก่อนเรา
ยังทำบุญไว้จึงได้เดินหลงทางมาเจอ สิ่งที่ดี

ตอนนี้ก็ทุกข์ที่ใจของตัวเราเองปรุงแต่งนี่แหละ
เขากลับเข้าบ้านผิดเวลาก็กังวล
เขาเฉยเราก็สงสัยอีกว่าเป็นอะไรไป

รู้ทั้งรู้นะว่าคิดแล้วทุกข์ก็ยังอดไม่ได้
ตอนนี้เบื่อตัวเองจัง
พยายามทำอะไรไม่ให้สมองว่าง
แต่แค่กิจวัตรประจำวันก็ยุ่งมาก
เพราะทำงานประจำเช้าขึ้นมาต้องเตรียมเรื่องลูกไปโรงเรียน
เตรียมตัวไปทำงาน เย็นก็รอรับลูก
เตรียมอาหารเย็น ดูแลเรื่องเรียนของลูก
หาเวลาว่างออกกำลังกายไม่ได้เลย
บางครั้งยังต้องดูแลงานกิจการของครอบครัวอีก
ขนาดไม่มีเวลานะใจมันยังเขวไปคิดเรื่องรกสมองอีก

คุณอ้อไม่ได้ทำงานประจำหรือคะ

อ้อทำงานประจำค่ะ เป็นข้าราชการตัวเล็ก ๆ (เล็กมาก)
ชีวิตคงไม่ต่างจากคุณ pra nee เท่าไหร่
ตื่นเช้ามาแต่ละวัน ไหนจะลูก ไหนจะงาน บางวันแถมสามีอีก
อ้อทำงานเช้าถึงเย็นค่ะ ลูกชายคนโตอยู่ ป.4 แล้ว
อ้อก็เลยสบายนิดนึง ให้เขาดูแลตัวเองนั้งรถมาหาเรา
อ้อก็เลยไปรอเขาที่ฟิตเนส ส่วนตัวเล็ก 3 ขวบ
ก็ กระเตง ไปด้วยทุกที่ เราเรียนโยคะ ก็เข้าห้องเรียนด้วย
บางครั้งก็ไปเป็นครูผู้ช่วยสอน เลิกจากออกกำลังกายก็
หาอาหารไปไว้ให้ลูก ๆ ทาน และเผื่อไว้ให้สามีด้วย
เพียงแต่อ้อไม่มีกิจการงานอื่นของครอบครัว
ก็เลยพอจะหาเวลาของตัวเองได้บ้าง

เชื่อไหมค่ะว่า ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำได้
เพราะเมื่อก่อนรู้สึกว่าต้องเตรียมทุกอย่างให้ลูก
ให้สามีให้พร้อม จนเราลืมที่จะหาเวลาของเรา
แต่พอถึงตอนนี้ อ้อว่าเราทุ่มเทเวลาให้เขามากไป
ในเมื่อเขามีเวลาเป็นส่วนตัว เราเองก็น่าจะหาเวลาส่วนตัว
เพื่อทำประโยชน์ให้กับตัวเองบ้าง คุณ Pra nee ลอง
จัดสรรเวลาดูนะค่ะ เพียงวันละชั่วโมง เพื่อเราเองจะมีสุขภาพดี
ดูดีขึ้นด้วยไง

สงสัยว่าดิฉันต้องปล่อยวางบ้างแล้วล่ะ ลูกคนโต อายุ 12 แล้วแต่ดิฉันยังตามประกบตลอด กลัวค่ะ ภัยของเด็กผู้หญิงน่ากลัวเหลือเกิน ส่วนคนเล็กเนี่ยป.4 เป็นเด็กชาย กลับรถประจำส่งที่บ้านแต่ที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่ประจำ ก็กลัวอีกกลัวว่าเล่นที่หน้าบ้านจะเกิดอุบัติเหตุ ให้เข้าบ้านอยู่คนเดียวก็กลัวเขาอยู่ไม่ได้ ตอนนี้ชีวิตมีแต่ลูก กลัวสารพัด

ไหนจะงานบ้านอีก ลูกก็พอจะช่วยได้บ้างแล้ว คนโตนี่ล้างจาน คนเล็กถูบ้าน
ตอนเย็นบางวันลูกเรียนพิเศษก็ต้องเทียวรับกันค่ะ ส่งคนพี่ซื้กับข้าวเข้าบ้าน
ดูน้องทำงานในบ้านนิดหน่อยได้เวลาออกรับคนพี่
สนุกจนเหนื่อยค่ะ

คุยกับคุณอ้อนี่ก็เพลินดีนะ

ดีใจค่ะที่ทำให้เพลินได้
คุณนี ความห่วงเป็นเรื่องปกติของคนที่เป็นแม่ค่ะ
ห่วงโน้น นี่ สารพัด จริง ๆ ถ้าเราลองถอย
แล้วออกมายืนมองเขาห่าง ๆ บ้าง เราจะรู้ว่า
จริง ๆ แล้ว ลูกเราเขามีความสามารถหลาย ๆ อย่าง
ที่ทำได้ดี เราเป็นแค่คนคอยส่งเสริมก็พอ
แต่หากเมื่อไหร่เขาต้องการความช่วยเหลือ
เราค่อยเข้าไปมีส่วนร่วม จะทำให้ลูกเป็นเด็กมั่นใจมากขึ้น

แต่อ้อเองก็ห่วงลูกสารพัดเหมือนกัน
ยิ่งพ่อเขาเป็นยังงี้ ความไว้ใจที่เราเคยคิดว่า
เขาจะสามารถดูแลลูกแทนเราได้ มันแทบไม่เหลือ
ทุกวันนี้ก็กรอกหูลูกคนโตบ่อย ๆ ว่า
ลูกต้องดูแลน้องแทนแม่ให้ได้นะ อย่าทิ้งน้องนะ
แม่ฝากน้องไว้กับลูกด้วย เขาก็รับปาก ไปงั้น ๆ
คงไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่ หรอก

พี่นิตา อย่าหลับตาซิค่ะ
เหวี่ยงไปเถอะ ขอแค่ไม่หลับตา
อ้อว่าต้องถูกบ้างละ ที่ไม่ให้หลับตา
ก็เอาไว้หลบเวลาที่เขาสวนหมัดมา
จะได้หลบทันนะพี่นิตา

งานนี้ลงชกรุ่นไหน น้ำหนักใกล้เคียงกันไหมเนี๊ยะ

คุณทักทายขา
ผู้หญิอย่างเราๆ เนี่ยถ้าไม่ชกต่ำกว่าสะดือก็ไม่ชนะหรอกค่ะ
อย่าเอาให้ถึงตายสิคะ เอาแค่เป็นหมันหรือขยายพันธุ์ต่อไม่ได้ก็พอค่ะ

พี่ทักทาย...
หลุดแล้ว ไงไปมาก็มาชวนให้ชกกันซะ
แถมยังไห้ไม้เด็ด จับเหวี่ยงทั้งหมดเลย

คุณนี...
ชกใต้เข็มขัด เดี๋ยวกรรมการจับแพ้ฟาว์ นะ
ถ้าจะทำต้องไม่ให้กรรมการเห็น
ไม่เอาถึงตายหรอกค่ะ เอาแค่ใช้งานไม่ได้ก็พอ

น้องอ้อ

แลว่าเราจะสวนกันไปสวนกันมานะเนีย
ว่าจะเข้าลานแป๊บเดียว เอาไม่อยู่แล้ว
เรื่องงานเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่

ชกใต้เข็มขัดไม่ผิดกติกาค่ะ
เพราะไง ๆ เราก็สู้ไม่ไหวตั้งแต่แรกแล้ว
เจ็บไม่ทน ช้ำก็ไม่ทน ขอสู้ตาย
แม้สู้ไม่ได้ก็เถอะ
ปากเก่งไปงั้นแหละ