[๕๓๔] บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่
ยังไม่มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไป
แล้ว และสิ่งที่ยังไม่มาถึง ก็เป็นอันยังไม่ถึง

ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบันไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้
บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆให้ปรุโปร่งเถิด

พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง เพราะว่าความผลัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย


พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปรกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน นั้นแลว่าผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ ฯ


ดูกรภิกษุทั้งหลาย คำที่เรากล่าวไว้ว่า เราจักแสดงอุเทศและวิภังค์ของ
บุคคลผู้มีราตรีหนึ่งเจริญแก่เธอทั้งหลายนั้น เราอาศัยเนื้อความดังนี้ กล่าวแล้วด้วยประการฉะนี้ ฯ


พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ภิกษุเหล่านั้นต่างชื่นชมยินดี
พระภาษิตของพระผู้มีพระภาคแล ฯ

ละนิวรณ์ เจริญ โพชฌงค์ 7 เพื่อความตรัสรู้
ธรรมที่ควรเห็นแจ้งในปัจจุบัน จึงไม่ใช่การตามจดจ้อง ไปตามความรู้สึกนึกคิด ในอาการ กิริยาและเวทนาต่างๆ อันเป็นเหตุให้พอกพูนสักกายทิฏฐิ และกิเลสตัณหา.

ปัจจัย 3 ประการ ในการเจริญ อรหัตมัคค

อรหัตมัคค คือการเจริญพรหมจรรย์ในพุทธศาสนา โดยใช้บทพระธรรมเทศนา ในการแทงตลอดอริยสัจจ์ 4 เพื่อละตัณหา สังโยชน์ และอนุสัยให้สำเ็ร็จ

ปัจจัย 3 ประการ คือ
-ธรรมบท หรือพระธรรมเทศนา อันเป็นบทนำไปสู่การละกิเลสตัณหา
-มรรคปฏิปทา (อริยะมรรคมีองค์ 8)
-เป็นผู้มีจิต ฝักใฝ่ มีฉันทะในการประกอบความเพียร

บุคคลผู้ประกอบด้วยปัจจัย 3 ประการ ย่อมมีพระธรรมเทศนา หรือพระธรรมบท เป็นที่พึ่งที่อาศัย ละจากความยินดียินร้ายในนามรูป ละจากทิฏฐิของตน มีจิตน้อมไปในพระธรรมเทศนา มีนิพพานเป็นอารมณ์

เมื่อบุคคลละจากทิฏฐิของตน อันเป็นสักกายทิฏฐิได้ ย่อมเป็นผู้รู้ผู้เห็นตรง แต่ยังไม่อาจเป็นผู้ละตัณหา อนุสัยกิเลสทั้งปวงได้ จึงต้องเป็นผู้คอยอบรมจิตให้มีปัญญาเพื่อไปสู่อริยภูมิต่างๆ ตามลำดับ ๆ ไป

ตัวอย่างอรหัตตมัคค


จิตที่ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
ดั่งภูเขาศิลา
ไม่กำหนัดในอารมณ์
อันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด
ไม่โกรธในอารมณ์
อันเป็นที่ตั้งแห่งความโกรธ
จิตของบุคคลใด
อบรมได้ดั่งนี้
ความทุกข์จักมีมาแต่ที่ใดเล่า???

ภาษิต ในพระสูตรนี้(ภัทเทกรัตตสูตร) พระพุทธองค์ ทรงแสดงชัดเจน เข้าใจง่าย
และสามารถนำไปปฏิบัติ ตามกำลังสติปัญญาของผู้มีศรัทธาในธรรม

แม้การทรงจำ ไว้ซึ่งพระสูตรบทนี้ และปฏิบัติให้สำเร็จ
ก็ชื่อว่า เป็นผู้เจริญแล้วซึ่ง สติปัฏฐาน4 เช่นกัน

เพราะเหตุว่า คือเป็นผู้รู้ผู้ตื่น ไม่ถือไม่ยึดเอากายในกายทั้งภายในทั้งภายนอก ไม่เป็นผู้เที่ยวไปในเวทนาอันเร่าร้อน ไม่เป็นผู้ยึดผู้ถือเอาสัญญาทั้งภายในและภายนอก ไม่เป็นผู้ยึดผู้ถือเอาการปรุงแต่งเพื่อภพเพื่อชาติ(ด้วยเหตุที่ว่าจิตนั้นอบรมด้วยโลกกุตรธรรม มีนิพพานเป็นอารมณ์)
เป็นผู้ รู้ผู้ตื่นมีปัญญาในการรู้ชัดซึ่งธรรมอันเป็นกุศล ไม่เกลือกกลั้วในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งอกุศล
เป็นผู้รู้ผู้ตื่น ในความเพียรเพื่อละนิวรณ์ เพื่อความตั้งมั่นแห่งกุศลธรรม
เป็นผู้รู้ผู้ตื่น ในความเสวยอารมณ์ ความอิ่มเอิบ ในธรรมอันเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงจิตเพื่อบรรลุภูมิธรรมอันยิ่งๆ ขึ้นไป
เป็นผู้รู้ผู้ตื่น ในความสงบจากทิฏฐิและ ตัณหา ทั้งกายและใจ อันห่างจากความเร่าร้อน
เป็นผู้รู้ผู้ตื่น เนื่องจากมีจิตตั้งมั่นแน่วแน่ในกุศลธรรม
เป็นผู้รู้ผู้ตื่นด้วยอุเบกขา มีมัคคปฏิปทาเป็นเครื่องปรุงแต่งจิตให้เกิดปัญญา อยู่เป็นนิจ

ค่อยยังชั่วเจ้าค่ะ...
ตอนแรกขี้เกี้ยมนึกว่า จะเหลือแต่ขี้เกี้ยม...สนทนากับท่านอนัตตาธรรมเพียงสองต่อสอง
ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น...ขี้เกี้ยมคงได้แต่ งุด งุด นั่งอ่านโดยไม่มีข้อเปรียบเทียบผิดถูก...และจะมีสิ่งที่ถูกว่านี้อีกมั๊ย
ขี้เกี้ยมก็ยังคิด ๆ อยู่ว่า...แล้วขี้เกี้ยมจะแยกแยะออกได้อย่างไร
ถ้าไม่มีผู้รู้เข้ามาแจม...ขี้เกี้ยมก็คงจะได้เสพธรรมในทัศนะของท่านอนัตตาฯ ฝั่งเดียว

ดีค่ะ...ที่มีผู้รู้...อย่างท่านเช่นนั้น มาช่วยเสริม....ขอบคุณค่ะ...
เพราะบอกตรง ๆ ขี้เกี้ยมยิ่ง...บื้อ ๆ อยู่ด้วย...
ก็ยังคิด ๆ อยู่ว่าอยาก...พิจารณาจากหลาย ๆ มุมมอง...
ขอบคุณ...อีกหลาย ๆ ที่...ท่านเช่นนั้นสละเวลามา...ร่วมสนทนา...และให้ความรู้...เจ้าค่ะ...



ขอบคุณ...จริง ๆ

สวัสดี มังกรน้อย... :)

"ปัจจุบันอารมณ์ เป็นที่รวมของโพธิปักขิยธรรม 37 ประการ"

"ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบันไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้
บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆให้ปรุโปร่งเถิด"

สองวลี นี้แสดงอรรรถ แสดงธรรม เหมือนกันหรือไม่ มังกรน้อย มีความเห็นอย่างไรครับ?

พอดี...เมื่อเช้าเห็นท่านเข้ามา...กิ้งกือน้อย...ก็ดีใจยังไม่ได้อ่านเจ้าค่ะ
และวันนี้ก็ออกเที่ยวนอกพื้นที่ทั้งวัน เพิ่งกลับมาถึง
เดี๋ยว clear งานแว๊บบบบ... แล้วพิมพ์ออกมาพิจารณาอย่างถ้วนถี่...
...อิ อิ ขอเวลา 1 คืนนะเจ้าคะ...
แบบว่า...เด็กประถมกำลังหัดทำการบ้าน...หง่ะ...หงิ หงิ...

ขอบคุณค่ะ......มีท่านเช่นนั้นเอาไม้เรียวมาคอยคุมความประพฤติอีกคน...
กิ้งกือน้อย...จะได้ซุกซนอย่างมีขอบเขต...หน่อย...

ทำการบ้านมาแล้วเจ้าค่ะ...
เห็น...นี่ค่ะ...

viewtopic.php?f=1&t=26345&st=0&sk=t&sd=a

คือตอนแรกก็งง...เพราะอ่านข้อความของท่านอนัตต...กึ๊กกือน้อยก็เข้าใจ...ตามความเข้าใจของกึ๊กกือน้อย
ตอนอ่านบทความของท่านเช่นนั้น กึ๊กกือน้อยก็ยิ่งเข้าใจตามความเข้าใจของกึ๊กกือน้อยอีก...

เอาล่ะหว๋า....ก็เลยต้องย้อนกลับมานั่งทบทวนอ่านอย่างละเอียด...

อืมห์...ก็เลยนึกถึงสิ่งที่เพื่อนกึ๊กกือน้อยเคยเอามาให้เล่น...
เป็นเกมที่ บางคนก็อ่านได้...เข้าใจได้ ส่วนบางคนก็มีสะดุด..
และบางคนก็อ่านไม่เข้าใจ จับใจความไม่ได้...

"ธรรมของพระพุทธองค์นั้น...ก็ประหนึ่งต้นฉบับที่สมบูรณ์ด้วยอรรถ และสมบูรณ์ด้วยความ..."

ตรงนี้...กล่าวอย่างเป็นกลาง ๆ ก็คือ...ผู้ที่จะนำธรรมของพระพุทธองค์ไปปรับสอนอย่าง
ต้องพิจารณาให้ถ้วนถี่ เพื่อคงความสมบูรณ์ของพุทธธรรมให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้...
เพื่อประโยชน์ต่อผู้ที่สนใจศึกษาธรรมของพระพุทธองค์...



ขอบคุณท่านเช่นนั้น...มากค่ะ....

สวัสดี มังกรน้อย

ความ คนละจักรวาล

มีหลักการ เจริญ นิวรณ์ไหมครับ

ปัจจุบันอารมณ์ไม่ดีก็ให้เจริญไว้หรือครับคุณ อนัตตา คอยเฝ้ารู้ หรือครับ

เจริญกามสัญญาก็ได้เรี่องแล้วค่ะคุณหลับอยู่











ชัดเจนค่ะ คุณหลับอยู่ ไม่ต้องแปล ไม่ต้องขยายความ

แถมยืนกอดเสานะคะ (ไม่ใช่สาว) ก็เป็นปัจจุบันอ่ะนะ



เจริญในธรรมค่ะ