ต้นหญ้าเคยเข้ามาบ้านหลังนี้โดยบังเอิญ เมื่อเกือบ 2 เดือนที่แล้ว ตอนที่ต้นหญ้าต้นนี้โดนเหยียบย่ำจากคนที่ต้นหญ้ารักจนเกือบเอาตัวไม่รอด แต่เมื่อได้มาเห็นพี่น้องที่ใจดี และกำลังใจที่ทุก ๆ คนมอบให้คนที่ประสบกับความทุกข์ไม่ว่าจะทุกข์มากหรือน้อย ต้นหญ้าสัมผัสถึงความหวังดี ความจริงใจ และกำลังใจที่ทุกคนในบ้านหลังนี้มีกับคนที่ทุกข์และสิ้นหวัง มันทำให้ต้นหญ้าต้นนี้เริ่มมีแรงมากขึ้น ถึงจะยังไม่แข็งแรงมากนักแต่ก็รู้สึกมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปค่ะ ต้นหญ้าต้นนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ยินดีต้อนรับค่ะคุณต้นหญ้า

ทุกข์และสุขอยู่กับเราได้ไม่นานค่ะ มันเป็นธรรมชาติทุกคนต้องเจอทั้งสิ้น

วันนี้คุณทุกข์ใจร้องไห้ วันพรุ่งนี้คุณอาจจะสุขใจมีรอยยิ้มขึ้นมา
ขอเป็นกำลังใจให้คุณต้นหญ้าค่ะ

ต้นหญ้าจริงๆมันไม่เลือก ไม่ว่า ไม่สำคัญตนว่าเป็นอะไร ไม่เคยบ่นแม้ถูกคนเหยียบย่ำ นั่งทับ หรือ หมา...ใส่ ธรรมชาติเดิมแท้มันเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว มันไม่อะไรกับอะไรอยู่แล้ว แล้ว ก็แล้วๆไปตลอดในตัวของมันเอง หากมอง หากนึกถึงต้นหญ้าก็ให้นึกถึงความที่แล้วๆไป ไม่อะไรกับอะไร ไม่ถือตัวถือตน ไม่บ่นสักคำ ไม่ใช่นั้นจะอายต้นหญ้ามัน นะขอรับ


ขอเชิญศึกษาธรรมบรรลุฉลับพลัน จบโลก จบธรรม จบกรรม การปฏิบัติ โดยหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่บอร์ดสนทนาทั่วไปขอรับ หรือ http://www.rombodhidharma.com/



ขอให้ท่านมีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

สวัสดีครับน้องต้นหญ้า ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ที่นี่มีพี่ๆเพื่อนๆหลายท่านผู้มีใจดีให้คำแนะนำคำปลอบให้น้องครับ....ความทุกข์เมื่อเกิดขึ้นแล้ว เขาก็ไม่อยู่ตลอดไปหรอกนะครับ เขาก็ย่อมต้องคลายไปหมดไปตามกฏอนิจจังคือไม่เที่ยงเช่นกัน เมื่อน้องได้อ่านข้อความธรรมะที่เพื่อนกัลยาณมิตรลงไว้ในที่นี้ ย่อมเกิดปัญญาสามารถฝ่าฟันความทุกข์ให้ลดลงจนหมดสิ้นไป ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณกัลยาณมิตรทุก ๆ ท่านนะคะ ต้นหญ้าต้นนี้จะต้องเข้มแข็งให้ได้สักวันค่ะ แม้จะยังไม่เต็มร้อย แต่จะต้องพยายามค่ะ และตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ก็เพราะได้กำลังใจ คำสอน และธรรมะ ที่ต้นหญ้าได้เปิดอ่านตามกระทู้ต่าง ๆ ทำให้ได้คิดถึงความไม่เที่ยง ของทุก ๆ อย่าง ทุกอย่างมีเกิดและก็ดับไป ทุกวันนี้ต้นหญ้าสวดมนต์ภาวนา และรักษาศิล 5 ค่ะ ถึงจะยังได้ไม่เยอะแต่ก็กำลังพยายามค่ะ บางวันรู้สึกไม่ทุกข์เลยโล่งโปร่งสบายไม่เจ็บปวด แต่บางวันก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยมีแรงค่ะและเริ่มคิดโน่นนี่ แต่ก็รู้ตัวนะคะว่าคิดอีกแล้ว ร้องไห้อีกแล้ว แต่พอหยุดร้องทุกอย่างก็หายค่ะความเจ็บปวดก็จางไปค่ะ มันเป็นแบบนี้กลับไปกลับมาน่ะคะ ... ขอขอบคุณพี่ ๆ เพื่อนๆ กัลยาณมิตรนะคะที่ให้กำลังใจต้นหญ้า ...

ต้นหญ้าชอบเนื้อหาของเพลงนี้มากค่ะ และท่องมันไว้ในใจเสมอ มันมีความหมายมาก ๆ สำหรับต้นหญ้า..

ท้องฟ้าแดงก่ำ ลมพัดมาอย่างน่ากลัว
เมฆเคลื่อนลงต่ำ ดำ มืดมัว ใจเต้นรัว
เสียงฟ้า ดังลั่น จนพื้นดินสะท้านแรง
แม้ใจยังหวั่น ลมพัดแรง มันสำแดง

แต่ลมร้ายไม่อาจล้มใบหญ้าริมทาง
ไม่เคยขืนไม่เคยฝืนได้แต่เอนตาม
ดุจชีวิตต้องเอนพริ้วโอนอ่อนเอนตาม...พายุ

ท้อง.. ฟ้า พลันสว่าง ชีวิตต้องต่อสู้ไป
ฝันยังไกลห่าง ห่างเท่าไร อยู่สู้ไป
ไป...ต่อไป ก็เคยคิดว่าชีวิตเป็นอย่างต้นไทร
ไม่เคยโค้งไม่เคยโน้มให้กับสิ่งใด
เพิ่งจะรู้ว่าชีวิตต้องอ่อนเอนตาม พายุ..

...หมั่นดูแลรักษาเนื้อ...รักษาตัว...รักษาหัวใจเอาไว้...
...และรักตัวเองให้มากๆนะคะ...สู้ไม่ถอย...ชีวิตต้องสู้...

ยินดีต้อนรับสู่ลานธรรมจักรนะคะ...คุณต้นหญ้า
ทุกอย่างล้วน เิกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา
อย่ายึดมั่นถือมั่น
เมื่อเจอปัญหา...ให้บอกกับตัวเองว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

รักษากายและใจให้ดีนะคะ

ธรรมใดๆก็ไร้ค่า...ถ้าไม่ทำ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

สวัสดีครับคุณต้นหญ้า

ขอให้มีความสุข ณ ลานธรรมจักรแห่งนี้ด้วยครับ

ก่อนอื่นต้องขอบคุณกัลยาณมิตรทุก ๆ ท่านในลานธรรมแห่งนี้ที่ให้คำแนะนำดี ๆ กับต้นหญ้า ซึ่งจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ความเจ็บปวดของต้นหญ้ามันจางลงแล้วค่ะ ก็ด้วยจากคำแนะนำปลอบใจให้กำลังใจจากหลาย ๆ ท่าน มันทำให้ต้นหญ้าได้คิดและมีมุมมองชีวิตที่เปลี่ยนไปค่ะ รู้สึกกลัวบาปมากขึ้นค่ะ พยายามรักษาศีล 5 ค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่ของเราจริง ๆ ค่ะ แม้แต่ตัวของเราเองค่ะ ไม่ยึดไม่ทุกข์จริงๆค่ะ ไม่มีอะไรที่จีรังยั่งยืน ทุกสิ่งมีขึ้นแล้วก็ดับไปไม่ช้าก็เร็ว กำลังใจของต้นหญ้ามันเริ่มกลับคืนมาแล้วค่ะ ถ้าให้คิดเป็น % ก็น่าจะประมาณสัก 90% ค่ะ อีก 10% ก็ยังมีบ้างแว๊บๆ นิด ๆ ค่ะ ใครที่กำลังทุกข์อยู่ อดทนนะคะ เวลาจะช่วยให้ความทุกข์ของเราเบาบางลงได้ค่ะ สวดมนต์ แผ่เมตตา ทำบุญมาก ๆ นะคะ ขอให้ทุก ๆ ท่านที่กำลังทุกข์ข้ามผ่านความทุกข์ได้โดยเร็วนะคะ