หาความสุขได้ที่ไหน

ในตอนกลางดึกมีหญิงชราคนหนึ่งกำลังคลำหาอะไรอยู่สักอ ย่างรอบๆเสาไฟฟ้าข้างถนน
สักครู่หนึ่งมีหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา
เห็นหญิงชราผู้นั้นกำลังคลำหาอะไรอยู่
เลยถามขึ้นว่า 'ยาย..ยาย ยายกำลังหาอะไรอยู่?'

หญิงชราผู้นั้นตอบว่า 'ยายกำลังหาเข็มเย็บผ้าอยู่ ยายทำตกหายไป ช่วยยายหาหน่อยซิ'
พวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นจึงช่วยกันหาทั่วไปหมด แต่ก็หาไม่เจอ
ในที่สุดพวกเขาก็สงสัยจึงถามยาย

'ยาย..ยาย..ยายทำเข็มเย็บผ้าหล่นหายไปที่ไหน'

ยายตอบว่า 'ยายกำลังเย็บผ้าอยู่ในห้องยาย แล้วก็ทำเข็มเย็บผ้าหล่นหายไป
แต่ห้องยายมันมืด ยายมองไม่ค่อยเห็น ยายก็เลยออกมาที่ถนนเพราะมีแสงสว่างจากไฟฟ้า
'...พอพวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นได้ยินเช่นนั้นก็เลยหัวเราะ แล้วเดินหนีไป

เมื่อเราทำของหาย เราก็ต้องไปหาในที่ๆเราทำหาย
มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปหาที่อื่น
เช่นเดียวกัน เมื่อเราแสวงหาความสุข
เราก็ต้องหาในจุดที่เราได้สูญเสียความสุขไป

มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะหาความสุขที่ไนท์คลับ หรือสถานเริงรมย์ต่างๆ
หรือไปหาที่ประเทศนั้นประเทศนี้ หรือไปหาที่คนอื่น

ความสุขของเราได้สูญหายไปจากตรงไหน?
คำตอบก็คือ เราได้ทำหายไปจากใจของเรา ได้สูญเสียความสุขจากตัวเรา
จากใจเรา ดังนั้น เราก็ต้องแสวงหาความสุขที่จุดนั้น คือ ในตัวเรา

ที่มา : จาก 'แนวทางสู่ความสุข' โดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

.
เช็ดใจ เปลี่ยนมุมมอง

มีสามีภรรยาคู่หนึ่งทุกๆ เช้า ภรรยาจะแอบมองดูเพื่อนบ้านจากหน้าต่างชั้นบน
และวิ่งกลับมารายงานให้สามีฟัง
'เพื่อนบ้านเรานี่ซักผ้าไม่เป็นเลย เสื้อผ้าสกปรกเหลือเกิน
ไม่รู้ใช้ผงซักฟอกยี่ห้ออะไร หรือใช้วิธีซักอย่างไร'

สามีก็ตอบว่า 'อย่าไปสนใจคนอื่นเขาเลย เราซักผ้าของเราให้สะอาดก็แล้วกัน'

แต่ภรรยาก็แอบไปดูเพื่อนบ้านจากหน้าต่างข้างบนบ้าน และวิ่งกลับมางานสามีทุกเช้า
'เสื้อผ้าของเขาสกปรกอีกแล้ว'

อยู่มาวันหนึ่งภรรยาวิ่งลงมารายงานสามีด้วยความแปลกประหลาดใจ
'ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น เสื้อผ้าของเขาขาวสะอาด
อยากรู้เหลือเกินว่าเขาเปลี่ยนมาใช้ผงซักฟอกอะไร หรือใช้วิธีใดซักผ้า'

สามีหัวเราะแล้วกล่าวว่า 'นี่ฉันรำคาญเธอเหลือเกิน เมื่อเช้านี้ฉันตื่นแต่เช้ามืด
และไปเช็ดกระจกหน้าต่า งให้สะอาด ก่อนหน้านี้ กระจกมันสกปรก
เธอมองออกไปก็เห็นแต่ความสกปรก'

'ทุกข์' หรือ 'สุข' นั้น จิตใจเป็นตัวกำหนด แต่ถึงอย่างนั้น ผิด ชอบ ชั่ว ดี
ก็ยังถือเป็นภาระทางจริยธรรมของเราอยู่ ซึ่ง ...
หากเช็ดหน้าต่างแล้ว ถึงจะไม่สะอาดเอี่ยม แต่ก็เพียงพอที่แสงจะลอดผ่าน
เพื่อประโยชน์แก่การ 'มอง' และ 'เห็น

โดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

เอ๋...ไหง๋ตอนจบเหมือนจะเป็นเพลงไปได้...หน๋ออออ...

ฟันธงกิน"เนื้อแดง"มาก เพิ่มเสี่ยงป่วยมะเร็ง-โรคหัวใจ

นักวิทยาศาสตร์พบหลักฐานใหม่ยืนยันว่า การกินเนื้อแดงและเนื้อแปรรูป
ในปริมาณที่มากเกินไปส่งผลเสียต่อสุขภาพ

นักวิจัยสถาบันมะเร็งแห่งชาติ สหรัฐอเมริกา ศึกษาและเก็บข้อมูลจากผู้บริโภคกว่า 500,000 คน พบว่า ผู้ที่กินเนื้อแดง (เรดมีต) หรือเนื้อแปรรูปประมาณ 160 กรัมต่อวัน หรือเทียบเท่ากับสเต๊ก 6 ออนซ์ มีความเสี่ยงมากขึ้นที่จะเสียชีวิตจากโรคภัยไข้เจ็บ โดยเฉพาะโรคมะเร็งและโรคหัวใจ เมื่อเทียบกับผู้ที่กินเนื้อแดง หรือเนื้อแปรรูปแค่วันละ 25 กรัม หรือเทียบเท่ากับเบคอนชิ้นเล็กๆ บางๆ เพียงชิ้นเดียว
ในทางตรงกันข้าม กลุ่มที่กินเนื้อขาว (ไวต์มีต) จำพวกเนื้อสัตว์ปีกและเนื้อปลา จะมีความเสี่ยงลดลงที่จะเสียชีวิตด้วยโรคภัยไข้เจ็บด ังกล่าว ผลการคำนวณยังพบว่า ร้อยละ 11 ของการเสียชีวิตในผู้ชาย และร้อยละ 16 ของการเสียชีวิตในผู้หญิงสามารถป้องกันได้ ถ้าพวกเขาหันมาบริโภคเนื้อแดงให้เหลือแค่วันละ 25 กรัม หรือเท่ากับเบคอนชิ้นบางๆ เล็กๆ 1 ชิ้น

นักวิจัยระบุด้วยว่า สารก่อมะเร็งจะเกิดขึ้นในช่วงที่นำเนื้อแดงไปปรุงเป็ นอาหารด้วยอุณหภูมิร้อนจัด เนื้อแดงประกอบไปด้วยไขมันอิ่มตัว ซึ่งมีส่วนเชื่อมโยงกับมะเร็งเต้านมและมะเร็งลำไส้ การบริโภคเนื้อแดงแต่น้อยจึงทำให้ความเสี่ยงเป็นมะเร ็งน้อยลง และลดความเสี่ยงเป็นโรคหัวใจ เพราะการกินเนื้อแดงน้อย จะส่งผลให้ความดันเลือดและระดับคอเลสเตอรอลลดลง

ข้อมูลจาก นสพ มติขน รายวัน



ฟันธงกิน"เนื้อแดง"มาก เพิ่มเสี่ยงป่วยมะเร็ง-โรคหัวใจ - สาเหตุทำไมชาวอเมริกันมีผู้ป่วยโรคมะเร็ง และ หัวใจ สูงเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก

เวปน่าสนใจ มีสาระ เพื่อสุขภาพที่ดีกว่า เพื่อลด ความเสี่ยงจากโรคมะเร็งร้าย


http://www.watisan.com/showdetail.asp?boardid=1080

เอกสาร งานวิจัย ที่น่าสนใจจาก ตปท เพื่อสุขภาพที่ดี กว่า ลดความเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งร้าย

for your healthy life เพื่อสุขภาพที่ดี กว่า ลดความเสี่ยงจากโรคมะเร็งร้าย โรคหัวใจ

http://www.watisan.com/showdetail.asp?boardid=1080

****************************************

http://www.watsai.net/webb/view.php?No=126

เมืองมังสวิรัติ เป็นเมืองแรกของโลก เริ่มต้นแล้วใน “เบลเยียม”

“เมืองเกนต์” ในประเทศ “เบลเยียม” กลายเป็นเมืองแรกของโลก ที่ประชาชนทุกคนพร้อมใจกันกินมังสวิรัติอย่างน้อยสัป ดาห์ละ 1 วัน

“เมืองเกนต์” จะเริ่มโครงการเมืองมังสวิรัติ ในสัปดาห์นี้ โดยจะกำหนดให้วันพฤหัสของทุกสัปดาห์ งดทานเนื้อสัตว์ ซึ่งโครงการนี้ จะมีข้าราชการและสมาชิกสภาเมือง แสดงตนเป็นแบบอย่างให้กับประชาชนในการทานมังสวิรัติต ลอดทั้งวัน

ส่วนบรรดาเด็กนักเรียนก็จะทำตามโครงการนี้ในเดือนกันยายน

สำหรับโครงการเมืองมังสวิรัติ ได้ทำให้ทุกคนเกิดความหวังที่ว่า จะช่วยลดปัญหาสิ่งแวดล้อมของ “เมืองเกนต์” นอกจากลดความเสี่ยงต่อการเจ็บป่วย
โรคมะเร็งร้าย ซึ่งเป็นภัยคุกคามผลาญคร่าชีวิตเป็นอันดับต้น ๆ รวมถึง โรคหัวใจ โรคเก๊าท์ โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวาน ไขมันอุดตัน และ เลือดเป็นพิษ

เนื่องจากสหประชาชาติเผยว่า การทานเนื้อสัตว์มีส่วนทำให้โลกร้อน

เพราะปศุสัตว์ทำให้โลกเกิดก๊าซเรือนกระจกเกือบ 1 ใน 5 ที่ปล่อยสู่บรรยากาศ

นอกจากนี้ การเป็นเมืองมังสวิรัติ ยังช่วยต่อสู้กับโรคอ้วนลงพุงที่กำลังคุกคามสุขภาพ ประชาชนอยู่ในตอนนี้อีกด้วย

โดยทางเจ้าหน้าที่ของเมืองก็ได้จัดพิมพ์แผนที่ ถนนมังสวิรัติประมาณ 90,000 ฉบับ เพื่อช่วยประชาชนหาร้านอาหารมังสวิรัติรับประทานได้ง ่ายขึ้น
รุปภาพรายละเอียดจากเวป ข้างล่าง


http://www.watisan.com/showdetail.asp?boardid=1853

นิทานเซน : นรก สวรรค์ มีจริงหรือ?

นานมาแล้ว... มีนักรบซามูไรญี่ปุ่นคนหนึ่ง ขึ้นเขาไปหาอาจารย์ฮากูอิน เพื่อจะแก้ข้อข้องใจที่มีมานาน แต่ไม่กล้าถามใคร
เมื่อมาถึงก็ถามท่านฮากูอินว่า “ท่านอาจารย์ขอรับ ถ้าเราจะว่ากันตามความจริงแล้ว นรก สวรรค์ เป็นของมีจริงหรือไม่?”
ท่านฮากูอินหันขวับมาจ้องหน้านักรบคนนั้นทันที แล้วถามว่า “เธอเป็นใคร? “
“กระผมเป็นซามูไร ครับ” นักรบคนนั้นตอบ
ท่านฮากูอินกลับขึ้นเสียงถามอีกว่า “อย่างเธอนี่นะ เป็นซามูไร เจ้านายคนไหนนะ ช่างเอาคนอย่างเธอมาเป็นลิ่วล้อพลไพร่ หน้าอย่างกะขอทาน”

โดนหลู่เกียรติอย่างนี้ นักรบก็โมโหมาก ลุกขึ้นฉับไว มือกุมดาบ

ท่านฮากูอินยังกล่าวสำทับอีกว่า “ฮึ มีดาบด้วยหรือ คมหรือเปล่านะ ตัดหัวฉันได้ไหม?”

นักรบผู้นั้นชักดาบออกมาทันที

ทันใดก็ได้ยินน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยเมตตาของท่านฮากู อินว่า “นี่ไงล่ะ ประตูนรก ที่เธอกำลังเป็นอยู่ กำลังเหยียบประตูนรกอยู่ล่ะ ถ้ามีประตูแล้ว นรกจะมีหรือไม่ล่ะ?”

ฉับพลันทันที เหมือนกับนักรบก็สำนึกตัว ทรุดตัวก้มลงกราบท่านฮากูอิน แล้วก็ขอขมาและฝากตัวเป็นศิษย์ ท่านก็เลยกล่าวต่อไปว่า “นี่ไงล่ะ ประตูสวรรค์ ที่เธอกำลังเป็นอยู่ กำลังเหยียบประตูสวรรค์อยู่ล่ะ ถ้ามีประตูแล้ว สวรรค์จะมีหรือไม่ล่ะ?”

จ้างบุตรฟังธรรม

อนาถบิณฑิกะเศรษฐี เศรษฐีใจบุญชาวเมืองสาวัตถี เป็นพุทธสาวกผู้เคร่งครัด
ทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาอย่างแข็งขัน ท่านมีบุตรชายโทนนามว่า กาละ
ไม่เอาเรื่องเอาราวอะไรเลย พ่อแม่พี่สาวน้องสาว ต่างเป็นชาวพุทธที่เคร่งครัด
ทำบุญทำทาน เข้าวัดฟังธรรมกันหมด มีแต่นายกาละคนเดียวที่ไม่สนใจ
เอาแต่เที่ยวเตร่สำมะเลเทเมา คบเพื่อนอันธพาล สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจ
แก่อนาถบิณฑิกะเศรษฐีผู้เป ็นบิดามาก

เศรษฐีนั้นเป็นทายกตัวอย่าง เป็นผู้นำชาวบ้านทำบุญกุศลย่อมร้อนใจเป็นธรรมดา
เมื่อคำนึงว่าตัวเองสามารถชักนำใครต่อใครให้ศรัทธาเลื่อมใสในทางบุญทางกุศล
แต่กลับไม่มีปัญญาอบรมลูกของตัวเองให้เป็นคนดีได้

วันหนึ่งจึงเรียกลูกชายมา กล่าวกับลูกชายว่า "ลูกอยากได้เงินใช่ไหม"

"อยากได้ครับ" เขารีบตอบ

"พ่อจะให้ลูกจำนวนมากทีเดียวแหละ แต่ขอให้ลูกไปวัดฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าทุกวัน ตกลงไหม"

"ตกลงครับ" เขาคิด แค่ไปนั่งฟังเทศน์ ทนๆ เอาหน่อยเดี๋ยวก็ได้ตังค์

ตั้งแต่วันนั้นมา นายกาละก็ไปวัดฟังธรรมเทศนาจากพระพุทธเจ้าทุกวัน เขาเลือก "ทำเล"
ที่เหมาะ แล้วก็นั่งพิงเสาหลับสบาย เมื่อพระองค์แสดงพระธรรมเทศนาจบ ก็ตื่นพอดี
รีบกลับบ้านไปทวงค่าจ้างจากพ่อได้เงินไปเที่ยวสบายแฮ

เหตุการณ์ดำเนินไปอย่างนี้เป็นเดือน นายกาละก็ไม่ได้เปลี่ยนพฤติกรรม ยังคงเที่ยวเตร่
สำเริงสำราญเช่นเดิม รสพระธรรมที่เขาไปฟังทุกวัน มิได้ซึมซับหัวใจเขาแม้แต่น้อย
เพราะมิได้ตั้งใจฟัง เข้าหูซ้ายออกหูขวา หรือไม่เข้าสักหูเลย (เพราะมัวแต่นั่งหลับ)

เศรษฐีผู้พ่อก็คิดหาอุบายใหม่ คราวนี้บอกว่าจะขึ้นค่าจ้างให้มากกว่าเดิม แต่ต้องจำ
คำเทศน์ของพระพุทธเจ้ามาเล่าให้ฟัง จำได้มากก็จะได้เงินค่าจ้างมาก

เขาตั้งอกตั้งใจฟังพระธรรมเทศนา จำได้วันละบทสองบทก็รับเงินจากพ่อไปตามเนื้องาน
ว่าอย่างนั้นเถอะ

หลายสัปดาห์ผ่านไป พระธรรมก็ค่อยๆ ซึมซับเข้าในจิตวิญญาณเขาทีละนิดละหน่อยโดย
ไม่รู้ตัว พระพุทธเจ้าทรงทราบความเปลี่ยนแปลงภายในใจของเขาดี

วันหนึ่ง ทรงเห็นว่านายกาละมี "อินทรีย์แก่กล้าแล้ว" (ภาษาพระ แปลว่า มีความพร้อม
ที่จะบรรลุมรรคผลนิพพานแล้ว) พระองค์ทรงบันดาลให้นายกาละหลงลืม
พอจำได้ตอนหนึ่งแล้วกำหนดจะจำตอนต่อไป จำตอนต่อไปได้ก็ลืมตอนต้น
เป็นอย่างนี้ไปจนทรงแสดงจบ

พอพระธรรมเทศนาจบลง ที่เขาลืมไปแล้วก็กลับจำได้หมด เกิดความเข้าใจแจ่มแจ้ง
"สว่างโพลงภายใน" ใจทันที ว่ากันว่า นายกาละนั่งฟังธรรมตั้งแต่ค่ำจนจวนสว่าง
จบพระธรรมเทศนาเขาก็ได้บรรลุพระโสดาปัตติผล

พอรุ่งเช้าเขานิมนต์พระพุทธเจ้าพร้อมภิกษุสงฆ์ไปเสวย ภัตตาหารที่บ้าน
เขาอุ้มบาตรเดินนำหน้าพระพุทธองค์ตรงไปยังบ้าน

เศรษฐีผู้พ่อเห็นท่าทางของลูกชายวันนี้ผิดแปลกไปจากว ันอื่นๆ ก็นึกฉงนอยู่ในใจ
นายกาละกุลีกุจอปรนนิบัติพระพุทธองค์และภิกษุสงฆ์ โดยมิได้สนใจค่าจ้างดังวันก่อน

เศรษฐีก็นำห่อกหาปณะ (เงิน) มาวางไว้ต่อหน้าลูกชายบอกว่า "เอ้า นี่ค่าจ้างฟังธรรมของลูก"
นายกาละอายหน้าแดงโบ้ยให้พ่อนำห่อกหาปณะออกไป

พระพุทธเจ้าตรัสกับเศรษฐีว่า "คหบดี ลูกชายของท่านไม่ยินดีในทรัพย์สินเงินทอง
หรือสมบัติทางโลกใดๆ แล้ว บัดนี้ได้บรรลุโสดาปัตติผลเป็นพระอริยบุคคลแล้ว"

พระองค์ตรัสพระคาถาสั้นๆ ว่า

"ยิ่งกว่าเอกราชย์ทั่วทั้งปฐพี ยิ่งกว่าขึ้นสวรรคาลัย ยิ่งกว่าอธิปไตยในโลกทั้งปวง
คือ โสดาปัตติผล"

ตั้งแต่นั้นมา ลูกชายเกเรของพ่อคนนี้ไม่เกเรอีกต่อไปแล้ว เธอได้สัมผัสรสแห่งอมตธรรม
เป็นพระอริยบุคคลระดับโสดาบันแล้ว ไม่มีทางหวนกลับสู่ที่ต่ำอีกต่อไป

ที่น่าคิดก็คือ "การจ้างให้ลูกฟังธรรม" เป็นเทคนิควิธีหนึ่งที่ใช้ได้ผล พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย
น่าจะลองใช้วิธีนี้ดู หลังจากใช้สารพัดวิธีแล้วยังไม่สำเร็จ เด็กมันอยากได้เงินก็ย่อมเต็มใจทำ
แต่พอนานๆ เข้าพระธรรมอาจซึมซับใจลึกไปเรื่อยๆ จนละอายที่จะรับค่าจ้างอย่าง
นายกาละบุตรอนาถบิณฑิกะเ ศรษฐีก็ได้ ใครจะไปรู้ ไม่ลองไม่รู้ครับ...

(สำนวนของอาจารย์เสถียรพงษ์ วรรรณปก)