เว็บธรรมจักร เข้ามาตอนแรก เหมือนวัดวัดหนึ่ง



คนเรา ถ้าเดินเข้าไปวัด วัดหนึ่ง

วัดนั้น เป็นวัดป่า
ลมเย็น บรรยากาศดี มีต้นไม้ร่มรื่น สถานที่สะอาด เรียบร้อย

ทุกคนที่เห็น ก็ยิ้มให้เรา เป็นกัลยาณมิตร
ผู้ที่อยู่ที่วัดทุกท่าน พระคุณเจ้า คนวัดทุกคน ล้วนน่าเคารพ เลื่อมใส
“เชิญ ทานน้ำนะคะ” “ไหว้พระตรงนั้นนะคะ” “ห้องน้ำไปด้านนี้ค่ะ”
ล้วนแต่ได้ยิน คำพูดที่ฟังแล้วสบายใจ

มีธรรมะให้อ่าน ใครอยากนั่งสมาธิ ก็มีที่ให้นั่ง ใครอยากฟังธรรม ก็มีที่ให้ฟัง

เราก็อยากนั่งอยู่นาน ๆ
มาแล้ว อยากมาอีก

อยากชวนเพื่อนมา
ชวนพ่อ แม่ คนที่เรารักมา

มาแล้ว สบายใจ สดชื่น มีความสุขที่ได้มา
ไม่ได้มา ก็คิดถึง



แต่มาวันหนึ่ง วัดที่เราเคยประทับใจ
คนที่เราเคารพ เคยเลื่อมใส เริ่มมีพรรคมีพวก แบ่งกลุ่มกัน
บรรยากาศตึง ๆ มีทะเลาะกันให้เห็นประปราย
ไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนที่เข้ามา

ทำให้คนที่มาครั้งแรก ไม่ประทับใจ
“เราคงไม่มาอีก เราคงไม่กล้าชวนใครมา”

หรือคนเก่าที่มีอยู่ ก็ไม่อบอุ่นสดชื่น ก็อยากจากไป
ในที่สุดวัดนั้น คงไม่ใช่วัดในอุดมคติที่เราอยากเข้าไป

.......................

งมงาย มีความรู้สึกว่า เว็บธรรมจักรเป็นเหมือนวัด
วัดออนไลน์ในโลกไซเบอร์

ทำไงหนอ วัดนี้ถึงจะร่มรื่น

เรามาช่วยกันเสิร์ฟน้ำ ปลูกต้นไม้ บอกทางกันเถิด

เราก็ไม่เสียเวลาฟรีที่มาเข้าวัดนี้ แถมได้กุศลเพิ่มเติมด้วย

คนที่มาครั้งแรก เขาจะประทับใจ มาแล้ว อยากมาอีก

มาแล้ว อยากชวนเพื่อนมา

“ทำให้คนเข้าวัด เราก็ได้บุญ ”



โอมฺ มณี ปทฺเม หุมฺ

ขอปัญญาจงบังเกิดมี

งมงาย

ทำไงหนอ วัดนี้ถึงจะร่มรื่น

เรามาช่วยกันเสิร์ฟน้ำ ปลูกต้นไม้ บอกทางกันเถิด

เราก็ไม่เสียเวลาฟรีที่มาเข้าวัดนี้ แถมได้กุศลเพิ่มเติมด้วย

คนที่มาครั้งแรก เขาจะประทับใจ มาแล้ว อยากมาอีก

มาแล้ว อยากชวนเพื่อนมา

“ทำให้คนเข้าวัด เราก็ได้บุญ ”



โอมฺ มณี ปทฺเม หุมฺ

ขอปัญญาจงบังเกิดมี

งมงาย

[/center][/size]

"งมโง่" ขอเยี่ยมหน้ามาทักทาย
แล้วบอกว่า...

ไม่ว่าวัดนี้ หรือวัดไหน
ประตูวัดก็เปิดไว้ตลอดเวลาสำหรับผู้ใฝ่หาธรรม

อยู่นอกวัด หรือในวัด
ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้ถูก วัดใจตน...
จากคนอื่น...หรือแม้แต่จากตัวเอง...สักวัน

โมทนาที่ท่าน "อยากชวนเพื่อนมาเข้าวัด" มา ณ โอกาสนี้ด้วยเจ้าค่ะ

โห...ท่านกบฯ มี ยาน นะคะเนี่ย
เกือบถูกแล้วค่ะ มีอีกส่วนนึง นิดเดียวค่ะ

ไม่ว่าที่ไหน ๆ เราทุกคนก็ยืนได้...แต่หากเลือกที่ที่จะยืนได้..ที่ไหนเย็นสบายคงจะเต็มก่อนแหง่ ๆ

ตนเตือนตน..ของตน..ให้พ้นผิด
ตนเตือนจิต..ตนได้..ใครจะเหมือน
ตนเตือนตน..ไม่ได้..ใครจะเตือน
ตน......... ...... ...........???

แฮ่ ๆ ๆ..ลืม