22309.หนอนน้อย

walaiporn

มองซิมองทะเล เห็นลมคลื่นเห่จูบหิน
บางครั้งมันบ้าบิ่น กระแทกหินดังครืนครืน
ทะเลไม่เคยหลับไหลใครตอบได้ไหมไฉนจึงตื่น
บางครั้งยังสะอื้น ทะเลมันตื่นอยู่ร่ำไป

ทะเลหัวใจของเรา แฝง เอารักแอบเข้าไวั
ดูซิเป็นไปได้ ตื่นใจเหมือนดัง ทะเลครวญ
ยามหลับไหลชั่วคืนก็ถูกคลื่นฝันปลุกฉันรัญจวน
ใจ รักจึง เรรวน มิเคย จะหลับ เหมือนกับ ทะเล

ทะเล หัวใจของเรา แฝง เอารักแอบเข้าไว้
ดู ซิเป็นไปได้ ตื่นใจเหมือนดัง ทะเลครวญ
ยาม หลับไหลชั่วคืนก็ถูก คลื่นฝัน ปลุกฉัน รัญจวน
ใจ รักจึง เรรวน มิเคย จะหลับ เหมือนกับทะเล.. .

http://www.tissue52.cc.cc/store_user_menu.php?no=53952

จิตที่ขาดสติหล่อเลี้ยงหรือมี แต่ยังมีไม่มากพอ ยากที่จะควบคุมได้
เพราะธรรมดาของจิตที่จะชอบไหลไปหาสิ่งที่ตนเองนั้นชอบ นั่นคือ กิเลสนั่นเอง
เพราะเหตุนี้ จึงก่อให้เกิดทุกข์และสุขอยู่เนืองๆ จากการปรุงแต่งของจิตเรานี่เอง

walaiporn

ค่ำลง..ค่ำลง...เอิงเอย..ค่ำลง..ค่ำลง
นกน้อยโผ ลงสู่พุ่มมะไฟ

เสียงลมแผ่วโผยหนอทางใด
อ๋อลม แผ่วผิวเจ้าใบไผ่ หรีดร้องเรไร ดนตรี

ทุ่มกายเทใจ..เอิงเอย..ทุ่มกายเทใจ
โถมแรงฟันไร่ ต่อสู้ตลอดปี
ถางดงเบิกฟ้าไม่รอรี หากินอย่างนี้มานานปี
หล่อเลี้ยงชีวีด้วยงาน

กระจอง..งอแง..เอิงเอย..กระแตกระเล็น
สายลมเย็นๆ โชยพัดที่ชาน

สูบแต่ยาฉุนมานมนาน
จนลูกจนหลานมันเต็มบ้าน ได้พักสำราญบานเย็น

ค่ำลง ค่ำลง..เอิงเอย..ค่ำลง ค่ำลง
ตะวันลับดง แลหาไม่เห็น

http://solno07.exteen.com/20100315/entry-4

เหมือนตัวเรานี้ที่ลำเค็ญ
ทั้งวัยก็คล้อยดังยามเย็น ไม่รู้จะเป็นฉันใด

ทุกๆชีวิต ล้วนมีความเป็นไปของชีวิตตามเหตุที่เคยกระทำมาในอดีต
และชีวิตในอนาคตก็คือ สิ่งที่กำลังสร้างขึ้นในปัจจุบัน
และผลของอดีตที่เคยกระทำไว้ยังส่งผลให้ได้รับผลนั้นอยู่

ไม่ต้องไปค้นหาคำตอบที่ไหนเลย ไม่ต้องไปดูหมอดูให้เสียเงินเสียทองโดยใช่เหตุ
ไม่ต้องไปสะเดาะห์เคราะห์ ไม่ต้องไปบนบานสานกล่าวขอให้มีชีวิตที่ดีขึ้น
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรานั้น คือ สิ่งที่เราเป็นผู้ที่ลงมือกระทำลงไปเอง :b38:

จงมาเป็นผู้มีสติอยู่เถิด เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น

walaiporn

(พูด) เป็นอีกวันแล้วสินะ ที่ต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำถามที่ว่า
เธอกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน และฉันจะต้องใช้ชีวิตที่เดียวดายอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่
ถึงจะได้พบกับเธออีกซักครั้ง ระยะทางที่ห่างของเราอาจจะเท่ากัน
แต่เวลาแห่งการรอคอยของเรา ไม่เท่ากันใช่ไหม ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ปล่อยให้ฉันรออยู่อย่างนี้

เธออยู่ไหนอยู่ไหน เธออยู่ไหนอยู่ไหน เข็มนาทียิ่งเดินไป ใจยิ่งสั่นขึ้นทุกที
ยังมีฉันอยู่ไหม เธอจึงทิ้งให้รออย่างนี้ เพียงแค่คิดว่าเธอไม่ใยดี ในใจก็แทบสลาย

หนึ่งนาทีของเราไม่เท่ากัน เธอจะทำร้ายฉันอีกนานไหม
คนที่ขอให้รอ กับคนที่ท้อหมดใจ (รู้ไหมว่าเหนื่อยใจน้า) รู้ไหมว่าเหนื่อยใจไม่เท่ากัน

เธอก็รู้ใช่ไหม เธอก็รู้ใช่ไหม ทุกนาทีที่เธอไกล ใครคนนึงคิดถึงเธอ
มีแต่ฉันแต่ฉัน และเป็นฉันที่รอเสมอ เธอก็รู้ว่าฉันต้องการเธอ แต่เธอก็ยังใจร้าย

หนึ่งนาทีของเราไม่เท่ากัน เธอจะทำร้ายฉันอีกนานไหม
คนที่ขอให้รอ กับคนที่ท้อหมดใจ (รู้ไหมว่าเหนื่อยใจน้า) รู้ไหมว่าเหนื่อยใจไม่เท่ากัน

(พูด) ฉันรู้ว่าเวลาที่เธอกำลังมีความสุขอยู่กับใครๆ คงจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว
จนเธอไม่รู้ว่า เวลาแห่งความว่างเปล่า และเงียบเหงาของฉัน มันผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน
อย่างนี้ล่ะมั้งที่เขาชอบพูดกันว่า เวลาของคนที่ขอให้รอ กับคนรอ
มันไม่เท่ากัน มันไม่เคยเท่ากันเลยจริงๆ

หนึ่งนาทีของเราไม่เท่ากัน เธอจะทำร้ายฉันอีกนานไหม
คนที่ขอให้รอ กับคนที่ท้อหมดใจ (รู้ไหมว่าเหนื่อยใจน้า) รู้ไหมว่าเหนื่อยใจไม่เท่ากัน

รักของฉันและเธอ คงไม่เท่ากัน

http://www.tissue52.cc.cc/store_user_menu.php?no=50699

เวลา .... เราทุกคนมีเท่าๆกัน เหมือนๆกัน คือ 24 ชม.
เพียงแต่ว่า ใครจะรู้จักใช้เวลาได้คุ้มค่ามากกว่ากัน

เราแต่ละคนทุกรูปทุกนาม ได้เดินทางผ่านกาลเวลากันมานานเท่าไหร่แล้ว
ไม่สามารถไประลึกได้เลย ........

ฉะนั้น จงใช้เวลาที่เหลือยู่ให้คุ้มค่า อยู่อย่างมีสติ
เพื่อก่อให้เกิดคุณค่ามากมายมหาศาลต่อตัวเราเอง
และต่อคนอื่นๆในโลกใบนี้และโลกอื่นๆ

กบนอกกะลา

walaiporn เขียน:

เวลา .... เราทุกคนมีเท่าๆกัน เหมือนๆกัน คือ 24 ชม.
เพียงแต่ว่า ใครจะรู้จักใช้เวลาได้คุ้มค่ามากกว่ากัน

เราแต่ละคนทุกรูปทุกนาม ได้เดินทางผ่านกาลเวลากันมานานเท่าไหร่แล้ว
ไม่สามารถไประลึกได้เลย ........

ฉะนั้น จงใช้เวลาที่เหลือยู่ให้คุ้มค่า อยู่อย่างมีสติ

สาธุ

walaiporn

ชีวิตก็เป็นอย่างนี้
จะดีใจเสียใจไปทำไม
สิ่งทั้งหลาย ก็คล้ายความฝัน
ตื่นขึ้นมา ก็พลันหายไป
ดั่งของที่ขอยืมมา
ในไม่ช้าต้องคืนเขาไป

ชีวิตที่ผ่านมา
เหมือนภาพลวงตากลางทะเลทราย
สักวันต้องไปสู่จุดสลาย
ทำไมจะต้องไปผูกพัน
ไม่มีทางเลือกอื่นใด
นอกจากคลายความผูกพัน

ปล่อยวางได้ใจก็จะสบาย
สบายอย่างที่ไม่เคยเป็น
ไม่ช้าใจจะใสบริสุทธิ์
หยุดนิ่งอยู่กลางกาย
จะเข้าถึงความสุขที่ยิ่งใหญ่
ไม่มีประมาณ
ชีวิต จะเบิกบาน
ด้วยตัวของเราเอง

http://www.youtube.com/watch?v=fCjitsTz ... re=related

ลูกชื่อ พรประเชิญ หรือ เจินเจิน บุญสูงเนิน อายุ 49 ปี ปัจจุบันอยู่ที่เมืองลาสเวกัส รัฐเนวาด้า
สหรัฐอเมริกา ซึ่งชาวไทยและชาวต่างประเทศจะรู้จักลูกกันดีจาก บทเพลง ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง,
ข้าคือคนไทย, ต้องสู้...จึงจะชนะ แม้คนส่วนใหญ่จะชื่นชมว่า ลูกร้องเพลงได้ไพเราะอ่อนหวาน
แต่ชีวิตจริงของลูกกลับลำเค็ญขมปี๋

แต่เดิมลูกเป็นชาวโคราช กำพร้าแม่มาตั้งแต่เด็ก พ่อก็เป็นอัมพาต พวกเราพี่น้องหลายคน
จึงต้องดูแลกันเอง ครอบครัวของลูกจัดอยู่ในโซนยากจนสุดขีด ถึงขั้นที่ว่า
ครั้งหนึ่งเคยเก็บของกินในกองขยะ และต้องเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียน

จนกระทั่ง ชีวิตพลิกผันในทางที่ดีขึ้น เมื่อไปประกวดร้องเพลง และได้รับตำแหน่งนักร้องดีเด่น
ของสยามกลการ ปี พ.ศ.2528 ซึ่งเป็นปีเดียวกับ เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย จึงได้ออกเทป
เป็นนางฟ้าจำแลงที่แจ้งเกิดเป็นศิลปินนักร้องเต็มตัว แม้จะผ่านช่วงลำเค็ญทางกายมาได้ แต่ปัญหาทางใจกลับไร้ทางผ่าน ปัญหาที่ทำให้หัวใจอักเสบอยู่เป็นประจำก็คือ ล้มเหลวเรื่องความรัก มีแฟนแต่ละคน
ไม่เคยอยู่กันยืดเลย ปรารถนาจะให้รัก “จงเจริญ” แต่ก็เจอแบบ “จงจะร่วง” ทุกคราวไป คนแล้วคนเล่า
รักแล้วร่วงจนใจโรย จนมานึกน้อยใจ ว่า ทำไมเราเป็นอย่างนี้ ทำไมไม่มีใครรักเราจริง ลูกรึทั้งรักและ
ทุ่มเท แต่เขามีแต่จะทุ่มทิ้ง ใจดวงน้อยๆของลูกช้ำแล้วช้ำอีก

โชคดีที่เป็นคนเสียใจแล้วเสียแป๊บเดียว เวลาเสียใจมากๆก็คิดว่า “ต้องสู้..ต้องสู้ จึงจะชนะ”
และแก้ปัญหาด้วยการเข้าวัด ทำบุญ ยิ่งมีปัญหาใหญ่ก็ทำบุญใหญ่ๆ ด้วยพื้นฐานที่ชอบไปวัด
ทำบุญนี่แหละค่ะ จึงทำให้ลูกได้พบกับวัดพระธรรมกาย ในปี พ.ศ.2544 โดยมีผู้นำบุญจากโคราช
ได้แนะนำให้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว

และเมื่อย้ายมาอยู่ที่อเมริกา ปี พ.ศ.2545 ด้วยความที่อยากจะทำบุญ จึงไปทำบุญที่วัดใกล้บ้าน
จนได้มาเจอกับศูนย์สาขาวัดพระธรรมกายที่เวอร์จิเนีย ได้พบ พระอาจารย์วิชัย และสนทนาธรรมกับท่าน
แล้วก็กลับ หลังจากนั้นอีก 1ปี ก็ได้ไปทำบุญถวายสังฆทาน ที่วัดภาวนาซีแอตเติ้ล ปรากฏว่า
ได้พบกับพระอาจารย์วิชัยอีกรอบหนึ่ง ท่านก็บอกว่า ตอนนี้มีจานดาวธรรมแล้วนะ พอท่านเปิดให้ดู
ลูกก็เห็น น้องนาโอมิ กับ น้องแป้ง กำลังท่องภาษาบาลีอยู่ ลูกประทับใจมาก
บอกกับตัวเองว่า “เด็กตัวแค่นี้ยังพูดบาลีได้ เราแก่แล้วทำไมจึงจำไม่ได้ ไม่ได้แล้วนางเจิน
เธอควรจะต้องปรับปรุงตัวเองนะ”

ตั้งแต่วันนั้นมา ลูกก็เลยเปลี่ยนตัวเองค่ะ ติด DMC แล้วนั่งศึกษาธรรมะหน้าจออย่างเหนียวหนึบ
ดู DMC ทุกวันเลยค่ะ ยิ่งได้มาดูหลวงพ่อ ยิ่งติดใจ เพราะธรรมะที่หลวงพ่อสอนนั้นวิเศษ
และดีมากมากเลยค่ะ ล้ำเลิศ ประเสริฐสุดๆ หลวงพ่อดูใสมาก ดูอ่อนกว่าวัย ดูเด็ก ดูดีมีรัศมี
แต่ก่อนลูกไม่ชอบฟังเทศน์ค่ะ ประมาณว่า ถ้าไปวัดไหนถวายไทยธรรมเสร็จแล้วกลับเลย
แต่พอมาเจอหลวงพ่อ เปลี่ยน Concept ของตัวเองทันที เดี๋ยวนี้ชอบฟังธรรมะ ชอบฟังพระเทศน์
ฟังแล้วไม่เบื่อ มีความสุข ติดฟังหลวงพ่อ ยิ่งกว่าติดดูนิยายอีกนะเจ้าคะ

จากนั้นลูกก็ได้นั่งสมาธิ ตามเสียงของหลวงพ่อ ถ้ามีเวลาก็จะนั่งสมาธิวันละ 2 รอบ หรือขณะนั่งรถ
ไปทำงาน ลูกก็จะสวดบทสรรเสริญทุกบทที่มีอยู่ ทำวัตรเช้าบนรถไปจนถึงที่ทำงานก็กราบขอพรหลวงปู่
จากรูปซึ่งติดไว้ในออฟฟิศ ตอนเย็นกลับบ้านก็นั่งสมาธิก่อนนอน

ตอนแรกลูกก็นั่งนึกถึงดวงแก้ว เหมือนที่หลวงพ่อสอน นึกยังไงก็ไม่เห็นสักที มืดอย่างเดียว ตอนหลัง
จึงนั่งทำใจเฉยๆไม่นึก ไม่ภาวนาอะไร จนกระทั่งมีอยู่ครั้งหนึ่งตัวก็หายไป ใจนิ่ง เหมือนหลุดไปอยู่
ในที่โล่งๆ รู้สึกเบา สบายเหมือนไม่มีตัวตน แต่มีความสุขมากๆ หลังจากนั้น พอวางใจเป็น วางนิ่งๆนุ่มๆ
ทำให้นั่งสมาธิครั้งใดก็มีความสุขทุกครั้ง สุขจนไม่รู้จะบอกอย่างไร โล่ง โปร่ง เบา สบาย ลูกรู้สึก
รักตัวเองที่เป็นแบบนี้ เป็นรักแท้ของหัวใจ และรักสุดท้ายของชีวิต รักคนอื่นทุ่มร้อย เจ็บร้อย แต่เมื่อ
รักตัวเองทุ่มร้อย แต่สุขนับแสน สุขแสน แสนสุข นิรทุกข์ทุกคืนวัน จนอยากแผ่ความสุขนี้ให้คนทั้งโลก

พอใจสบายอะไรๆก็ดูดีไปหมดเลยเจ้าค่ะ ปัญหาที่เข้ามาแต่ละครั้ง เราสามารถจะมองปัญหา
ได้ดีขึ้นกว่าเดิม ถึงจะปัญหาหนัก รุนแรงขนาดไหน ลูกก็รับได้ ลูกภูมิใจที่ได้มาเจอวัดพระธรรมกาย
ได้พบหลวงพ่อ และเพื่อนๆกัลยาณมิตรทุกคน จากที่เคยมองบางสิ่งบางอย่างในแง่ร้าย แต่ทุกวันนี้
ได้เปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ อย่างน้อยก็สามารถบอกกับตัวเองได้ว่า
“ทำใจดีๆไว้ โดยไม่ฟูมฟายให้ใจเสียฟอร์ม”

ลูกจะสอนตัวเองเสมอว่า เป็นชาวพุทธพันธุ์แท้หัวใจต้องมั่นคง แม้จะทำงานเป็นนักร้อง ที่มักจะมี
คนเอาเหล้ามายื่นให้ ลูกก็บอกอย่างมั่นใจว่า “ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่ดื่มค่ะ”
บ่อยครั้งที่จะถูกคะยั้นคะยอว่า “ช่วยดื่มเป็นเกียรติให้ก่อนได้ไหม” พอไม่ดื่ม
เขาก็บอกว่า “ถ้างั้นคุณก็ไม่ให้เกียรติผมสิ”
ลูกก็ตอบอย่างภาคภูมิใจค่ะว่า “การที่ดิฉันมานั่งกับคุณก็ถือว่า ให้เกียรติแล้ว เพราะว่าดิฉันถือศีล
และเป็นชาวพุทธแท้ ที่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ถ้าคุณต้องการจะคุยกับดิฉันต่อ ขอความกรุณาอย่าคะยั้น
คะยออีกนะคะ” (จะให้เกียรติไปเป็นเพื่อนในมหานรกขุม 5 อย่างนั้นไม่มีวันหรอกค่ะ)
แต่ตอนนี้มันกลายเป็นค่านิยมที่ไม่ดีมานาน ลูกจึงคิดว่า ชาวพุทธแท้ต้องยืนหยัดในการทำสิ่งที่ถูกต้อง
ถูกศีลธรรมค่ะ

ก่อนจะขึ้นเวทีร้องเพลงทุกครั้ง ลูกจะสวดมนต์สรรเสริญพระเดชพระคุณหลวงปู่ ตรึกระลึกถึงหลวงพ่อ
และคุณยาย และความภาคภูมิใจอันเป็นที่สุดของลูก ที่ปลื้มแล้วปลื้มอีก ปลื้มไม่รู้จักจบ คือ การมีโอกาส
ได้ร้องเพลง “ชีวิตก็เป็นอย่างนี้” จากผลงานการประพันธ์ของตะวันธรรม เป็นเพลงที่ไพเราะและ
ซาบซึ้งสุดชีวิต ทำให้ทุกวันนี้ ลูกคลายความผูกพัน ไม่ใส่ใจกับเรื่องรักนอกตัว
เอาใจใส่รักในตัวอย่างเดียว

ลูกกราบขอบพระคุณในความเมตตาของหลวงพ่อ ที่ทำให้มีจานดาวธรรมขยายไปทั่วโลก
ให้ลูกๆที่อยู่ไกลถึงต่างแดนได้รู้จักธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้กลับตัวกลับใจทัน
ก่อนที่จะเสียชาติเกิด และรู้จักหนทางที่ควรจะต้องเดินไป หลวงพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พวกเราทุกคน
ที่ลาสเวกัส จะช่วยทำให้ที่นี่สว่างไสว ปลอดอบายมุข และลูกขอสมัครเป็นลูกพระธัมฯพันธุ์

เห็นเป็นสิ่งที่ดี มีแต่กุศลจิต เลยนำมาแบ่งปันกันค่ะ
ขึ้นชื่อว่าการปฏิบัตแล้ว ไม่ว่าจะรูปแบบไหนๆก็ตาม ล้วนเกิดจากเหตุที่แต่ละคนเคยกระทำกันมา
ผลของสมาธินั้น แม้บางคนจะได้เพียงแค่ปีติ สุข หรือบางทีอาจจะเกิดนิมิต ก็ยังขึ้นชื่อว่ามีกุศล
เพราะเหตุนั้น ทำให้คนๆนั้น มีจิตใจอ่อนน้อมถ่อมตน จิตมีแต่เมตตา ล้วนเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรือ? :b41:

กบนอกกะลา

เคย..นึกชอบไม่ชอบ

แต่พอได้อ่าน..ได้ฟังหลวงพ่อฤาษีฯ..ท่านว่า..กราบพระพุทธเจ้าองค์เดียวกัน..ก็ใช้ได้แล้ว..

นึกได้ทันที่เลยว่า..ใช่..
และในวินาทีนั้น..เหตุผลมากมายพุดขึ้นในหัว..รู้ได้แทบจะทันที่ว่า..ทำไมถึง..ใช่

กราบพระพุทธเจ้าองค์เดียวกัน..ก็ใช้ได้แล้ว..

เพราะเมื่อไรที่ถึงความดีที่สุดแล้ว..ย่อมเป็นอย่างเดียวกัน

walaiporn

อารมณ์ดีเพราะมีความสุข
ไม่มีทุกข์จะให้ไม่สุขได้อย่างไร
ความรักนั้นเหมือนต้นไทร แตกกิ่งใบคลุมใจร่มเย็น
อารมณ์ดีเพราะมีเธออยู่ ก็มันรู้ว่ามีใครอยู่ข้างใน
หลับตาคิดถึงเธอเมื่อไหร่ ปลื้มใจและอารมณ์ดี

กินเราก็กินสบาย...หือ หือ กินอะไรก็ลื่น
นอนเราก็นอนสบายทุกคืน เป็นความสบายส่วนตัว
อารมณ์เย็นเหมือนน้ำในโอ่ง ก็มันโล่งเมื่อได้รักใคร
กุหลาบน้อยลอยกลางใจ คิดถึงทีไรก็อารมณ์ดี

กินเราก็กินสบาย...หือ หือ กินอะไรก็ลื่น
นอนเราก็นอนสบายทุกคืน เป็นความสบายส่วนตัว
อารมณ์เย็นเหมือนน้ำในโอ่ง ก็มันโล่งเมื่อได้รักใคร
กุหลาบน้อยลอยกลางใจ คิดถึงทีไรก็อารมณ์ดี

http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=5236

ผลของการเจริญสติ นับวันมีสติ สัมปชัญญะเป็นเพื่อนมากขึ้นเท่าไหร่
รู้สึกอารมณ์ดีและมีความสุขในใจทุกๆวันเลยค่ะ :b15:

ถ้ารักตัวเองและต้องการมีความสุขทั้งทางโลกและทางธรรม มาเจริญสติกันดีกว่าค่ะ
มันเป็นการเก็บเกี่ยวที่ให้ผลคุ้มค่ามหาศาล

ไม่ต้องใช้เงินทองมากมายในการลงทุน
แต่ใช้กายและจิตเรานี่แหละในการลงทุน :b42:

walaiporn

อยู่ห่างกัน เพียงไหน ไม่เคย คิดเปลี่ยนใจ
จะอยู่ไกล แค่ไหน ไม่เคยคิด เปลี่ยนแปลง
จะซื่อตรง ในรัก รักเธอ ไม่เคลือบแคลง…..เสมอไป

ก็เธอ เป็นคน พิเศษกว่า
ใครจะมา พิเศษกว่า เธอ..คงไม่มี อีกแล้ว

ไม่มีใคร คนไหน เข้าใจเหมือน อย่างเธอ
เฝ้าดูแล เสมอ ทุกที ที่เศร้าใจ
ปลอบประโลม กล่อมขวัญ ฉันจนไม่ หวั่นไหว….ในสิ่งใด

ก็เธอ เป็นคน พิเศษกว่า
ใครจะมา พิเศษกว่า เธอ…คงไม่มี อีกแล้ว

จะบูชา ความรัก ที่เธอ มีให้ฉัน
จะกี่เดือน กี่วัน หรือปี ที่ผ่านไป
จะจดจำ รำลึก พระคุณ อันยิ่งใหญ่….ตลอดกาล

ก็เธอ เป็นคน พิเศษกว่า
ใครจะมา พิเศษกว่า เธอ..คงไม่มี อีกแล้ว

นะ…คุณแม่ ผมรักแม่…คิดถึง…แม่...

http://solno07.exteen.com/20100114/entry-3

walaiporn

นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดิน จาก...บ้านเกิด มีลังหนึ่งใบใส่ความหวังไว้เต็มลัง
ย่ำเท้าถึงชานชาลา ตีตัวรถไฟ ขึ้นกทม.
แล้วรถไฟก็พาฉัน...พาหวังสู่หนทางที่ฉันไม่รู้...ได้ แว่วหวูดรถไฟ
มีกำลังใจแว่วลอยตามลม
มาถึงวันที่ฉันย่ำเดิน ห่าง..บ้านเกิด แต่ลังหนึ่งใบกับความหวังนั้นลอยห่าง
แล้วรถไฟก็พรากฝัน พรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ ไกล
สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม

http://solno07.exteen.com/20090707/entry-1

น้องชายเสีย

เราเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดานะ แต่พูดไปหาคนเข้าใจเรายาก นี่น้องสาวงอนอีกแล้ว
แค่เราถามว่า จะไว้วัดกี่วัน เพราะเราหยุดงานวันอาทิตย์ งานของเรามันไม่เหมือนชาวบ้านเขา
ต้องหาคนแทนเวรล่วงหน้า ลาไม่ได้ เพราะเป็นงานเหมา ไม่ใช่เป็นพนักงานประจำของบริษัท
แล้วมันผิดตรงไหน ที่ถามไปแบบนั้น ....

อีกอย่าง ถ้าพูดได้ เราคงพูดไปแล้วว่า เผาไปเลย ไม่ต้องมาเสียเงินทำพิธีอะไรหรอก คนตายไปแล้ว
เอาเงินค่าที่จะทำพิธี ไปทำบุญสร้างกุศลอุทิศให้คนตายจะดีกว่า ขืนพูดไปก็โกรธเราอีก

สำหรับเราแล้ว เรื่องความตายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่วันนี้ พรุ่งนี้ วันไหนๆ
ยังไงก็ต้องตายสักวันอย่างแน่นอน ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้ ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่
ควรทำความเพียรให้ถึงที่สุด เราจะไปประมาทกับชีวิตหลังความตายไม่ได้เลย
เราคงเป็นคนไร้ใจสำหรับคนอื่นๆเหมือนเดิม ....

ผิดตรงไหนในการที่ไม่เอาใจของเราไปฝากไว้กับใครๆอีกต่อไป
ผิดตรงไหนที่เราใช้ชีวิตแบบอิสระไม่ไปยึดติดกับใครๆแม้กระทั่งญาติพี่น้อง
ผิดตรงไหนกับการเลือกเส้นทางเดินของตัวเองแบบนี้ มองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา
แล้วมันผิดตรงไหนที่เรามองว่า ความตาย เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ควรจัดงานอะไรเลยด้วยซ้ำไป
เพราะความเห็นต่าง เพราะเห็นต่างกัน จึงมีแต่ความถูกใจของตัวเอง มากกว่าถูกต้องตามความเป็นจริง

กบนอกกะลา

walaiporn เขียน:

น้องชายเสีย

ขอแสดงความเสียใจ..ใว้ ณ. ที่นี้ครับ

อ้างคำพูด:

เราเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดานะ แต่พูดไปหาคนเข้าใจเรายาก นี่น้องสาวงอนอีกแล้ว
แค่เราถามว่า จะไว้วัดกี่วัน .................
แล้วมันผิดตรงไหน ที่ถามไปแบบนั้น ....

อีกอย่าง ถ้าพูดได้ เราคงพูดไปแล้วว่า เผาไปเลย ไม่ต้องมาเสียเงินทำพิธีอะไรหรอก คนตายไปแล้ว
เอาเงินค่าที่จะทำพิธี ไปทำบุญสร้างกุศลอุทิศให้คนตายจะดีกว่า ขืนพูดไปก็โกรธเราอีก

ตั้งศพบำเพ็ญกุศล..สวดพระอภิธรรมทุกเย็น..หากการที่ถือว่า..ทำอย่างนี้แล้วจะดี...ก็เรียกว่าเป็น..สีลัพพปตปรามาส..เพราะไม่พ้นทุกข์..

หรือแม้..จะทำตรงกันข้าม..แต่เจือด้วยทิฏฐิมานะ..จะเรียกว่าเป็น..สีลัพพปตปรามาส..ก็ได้เช่นกัน..

สังเกตุเอาที่ใจของตัวเองนั้นแหละ..เป็นสำคัญ

อ้างคำพูด:

สำหรับเราแล้ว เรื่องความตายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่วันนี้ พรุ่งนี้ วันไหนๆ
ยังไงก็ต้องตายสักวันอย่างแน่นอน ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้ ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่
ควรทำความเพียรให้ถึงที่สุด เราจะไปประมาทกับชีวิตหลังความตายไม่ได้เลย

สาธุ..

อ้างคำพูด:

เราคงเป็นคนไร้ใจสำหรับคนอื่นๆเหมือนเดิม

....

ทุกข์ไหมละ?? กับการประสพกับสิ่งที่ไม่ปราถณา

อ้างคำพูด:

ผิดตรงไหนในการที่ไม่เอาใจของเราไปฝากไว้กับใครๆอีกต่อไป
ผิดตรงไหนที่เราใช้ชีวิตแบบอิสระไม่ไปยึดติดกับใครๆแม้กระทั่งญาติพี่น้อง

ไม่ผิดหรอก..ที่ไม่ยึดติด..

แต่ถ้าหาก..ไปยึด..ความไม่ยึดในญาติ..อย่างนี้ซิ....ผิด

อ้างคำพูด:

ผิดตรงไหนกับการเลือกเส้นทางเดินของตัวเองแบบนี้ มองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา
แล้วมันผิดตรงไหนที่เรามองว่า ความตาย เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ควรจัดงานอะไรเลยด้วยซ้ำไป
เพราะความเห็นต่าง เพราะเห็นต่างกัน จึงมีแต่ความถูกใจของตัวเอง มากกว่าถูกต้องตามความเป็นจริง

มือปืน..มันก็ไม่ยึดในความตาย เห็นเรื่องตายเป็นของธรรมดา..เหมือนกัน

แต่..อริยะ..อิสระแล้วจากสักกายทิฏฐิ..วิจิกิจฉา

walaiporn

วันเวลาของเรานั้น เนิ่นนานจนเรารู้จักกันดี
และมันก็นานพอที่เราจะรู้ได้ว่า
เรามีความรู้สึกที่ดีต่อกันแค่ไหน
แต่มีสิ่งหนึ่ง ซึ่งเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของผม
และผมก็อยากให้คุณรับรู้

หลาย ๆ คนคิดว่า..ผู้ชายควรจะเป็นช้างเท้าหน้า
ส่วนผู้หญิงควรจะเป็นช้างเท้าหลัง
แต่สำหรับผมแล้ว ผมคิดว่า
เราน่าจะเดินไปพร้อมกัน..เดินไปอย่างเท่าเทียมกัน

มือจับมือ ใจคล้องใจ
ไม่มี ใครนำใคร ไม่มี ใครตามใคร
สองเรา เท่ากัน ผูกพัน สายใจ
สองเรา เข้าใจ ก้าวเดินไปพร้อมกัน

ความจริงแล้วมันเป็นเพียง
ความรู้สึกลึก ๆ ส่วนตัวของผมเท่านั้น
แต่ว่าผมอยากให้คุณรับรู้มันเอาไว้
เพราะผมคิดว่าเป็นอย่างน้อย
มันก็อาจจะทำให้คุณเข้าใจผมดีขึ้น..ก็เท่านั้น

http://solno07.exteen.com/20100320/entry

ถ้าทุกคนเข้าใจตรงนี้ ชีวิตจะเป็นยังไงบ้างหนอ? :b53:

กบนอกกะลา

คนเห็นธรรม..จึงเห็นความหมาย..ที่แท้จริง..ขอเพลงนี้

คนเห็นธรรม..ย่อมมีรสชาติของชีวิต..คือ..สงบสุข
:b16:

-dd-

ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียน้องชายด้วยครับคุณน้ำ.. .

:b49:

ทักทาย

ถึงจะทราบดีว่าเป็นกฎธรรมดาของโลก
และทราบดีว่า อ.น้ำ รับได้กับกฎเกณฑ์อันนี้
แต่ก็ไม่มีอะไรจะให้แสดงได้ในยามนี้
นอกจากความเสียใจ.... :b48:

เสียใจด้วยนะค่ะ :b48:

walaiporn

แอบส่งดอกไม้ไปให้เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดีดีให้เธอเธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่ เธอไม่ต้องรู้ว่าฉันนั้นคือใคร
ส่งความคิดถึงไปให้เธอไม่รู้หรอก เป็นกำลังใจให้เธออยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร

ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ.... เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นคนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
..... อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง ....

แค่เพียงช่วยรับมันไปในทุกทุกอย่าง ก็เพียงต้องการให้เธอมีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร

ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นคนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง

แม้เมื่อถึงเวลาก็จะรู้
เหตุผลที่ฉันนั้นทำให้เธอไป
จะเขียนข้อความหนึ่งไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉันว่าสายลมที่หวังดี

ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นคนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง

http://en-light.com/V2/s/01_GoodWind.html

วันนี้คุณอาจจะกล่าวโทษสายฝน ที่ตกแบบเทกระหน่ำ ไม่รู้จักเวล่ำเวลา
แต่เมื่อสายฝนสงบลงแล้ว คุณจะรู้เลยว่า ถ้าไม่ได้สัมผัสสายฝน คุณย่อมไม่รู้จักกับสยฝน
เฉกเช่นเดียวกับทุกๆที่เราย่างเท้าก้าวเดินไป
หากเราไม่เคยล้ม แล้วเราจะรู้ไหมว่า เวลาล้ม เราต้องลุกขึ้น เราต้องทำอย่างไร
ถึงจะลุกขึ้นยืน แล้วก้าวต่อไปได้

:b46:

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ที่คอยให้กำลังใจแบบเงียบๆ กับทุกๆคน
เพราะเคยล้มมาแล้ว จึงเข้าใจในสายฝน
เราต้องเรียนรู้ด้วยตัวของเรา เราจึงจะเข้าใจทุกๆสิ่ง
หากไม่เรียนรู้เมื่อยามที่ล้มเหลว ย่อมไม่รู้จักคำว่า " ประสบความสำเร็จ "
ไม่ใช่ฟังจากปากคนอื่นๆพูดว่า " คุณประสบความสำเร็จแล้วนะ " :b48:

22309.หนอนน้อย

ผู้ใช้งานขณะนี้