ก่อนการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานนั้น
ผู้เขียนอยากจะแบ่งขอบเขตของการฝึกตามความต้องการของผู้ฝึกไว้ดังนี้นะค่ะ
1 ฝึกเพื่อคลายความทุกข์ทางกายจากความเจ็บป่วยไม่สบาย
ทางใจเพื่อคลายความเคลียด ความกังวลใจ
หากเป็นข้อนี้ ก็เพียงท่านสวดมนต์ นั่งสมาธิให้จิตว่าง ในทุกๆ วัน
จะทำให้ทุกเช้าจิตท่านก็จะผ่องใสไปทั้งวัน
ซึ่งตามทฤษฎีผลทางวิทยาศาสตร์ก็บ่งชัดแล้วว่า
การทำให้จิตว่าง ทำให้สมองหลั่งสร้างสร้างสุขออกมา ทำให้เรามีความสุข (หน้าเว็บหลักของลานธรรมจักรก็มีนะค่ะ)
2 ฝึกเพื่อดับทุกข์ในใจ
คือ กิเลส ตัณหา อุปทาน จากสิ่งที่มากระทบผัสสะทั้ง 5
ข้อนี้จากประสบการณ์การฝึกปฏิบัติของผู้เขียนบอกได้เลยว่าท่านจะต้องนั่งให้เลยความปวดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
มิฉะนั้นท่านจะไม่สามารถดับทุกข์ได้เลย
(คำว่าทุกข์คำนี้ต้องเป็นทุกข์จริง ๆ นะค่ะ ไม่ใช่หลอกตัวเองว่าพ้นทุกข์ทั้งที่ยังมีทุกข์ และคนทุกคนนั้นก็มีทุกข์ทั้งนั้น ไม่มีใครพ้นทุกข์ เพราะเรามีความเจ็บ ความแก่ และความตายเป็นของแท้และแน่นอนรออยู่เบื้องหน้า
เราไม่รู้ว่าวันไหนที่เราจะประสบอุบัติเหตุ หรือเจอโรคร้ายแรงเช่นโรคมะเร็ง โรคเบาหวาน ที่กัดกินก้อนเนื้อของเราให้ทุกข์ทรมาน
เราไม่อาจรู้ได้ว่าเราจะตายอย่างสบาย หรือทรมาน
ดังนั้น การฝึกปฏิบัติเพื่อข้ามผ่านความปวดนั้น เป็นการพิจารณาเวทนาและจะทำให้เราได้รับรู้ว่า "ในความเป็นจริงที่ว่า คนประกอบด้วยกายและใจ.... แต่ในความเป็นจริงเหนือความเป็นจริงอีกเช่นกัน ก็คือ คนนั้นมีกายซึ่งเป็นที่อยู่ของจิต (จะเห็นได้ว่าสองคำนี้แตกต่างกันนะค่ะความรู้สึกก็แตกต่างกันด้วย) "
และความรู้สึกที่จะทำให้ท่านผู้ฝึกเห็นสัจจะธรรมว่า กายเรานั้นเป็นที่อยู่ของจิตได้นั้น ท่านก็จะต้องฝึกให้ข้ามผ่านด่านนี้ให้ได้นั้นเอง
หลวงพ่อจรัญสอนไว้ว่า "ของดีนั้นเลยความตายไปนิดเดียว" นั้นก็หมายความว่า ปัญญาจะเกิดแก่เราเมื่อเราข้ามผ่านความปวด ความเวทนา ไปได้นั่นเอง
3 ฝึกเพื่อไปสู่ อริยสัจจะ 4 สู่มรรค (ความว่าง) ซึ่งก็คือจิตตั้งตรงสู่พระนิพานนั่นเอง
การฝึกข้อนี้นะค่ะ จากประสบการณ์ของผู้เขียน จะต้องข้ามผ่านการปฏิบัติสมถะกรรมฐานไปแล้ว ญาณทั้ง 16 จึงจะเกิดขึ้นแก่เรา เมื่อกายและจิตแยกรูป แยกนามให้เห็นชัดเจนแล้ว สภาวะธรรมต่าง ๆ ก็จะหลั่งไหลเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นในส่วนของการเห็นภพเห็นชาติที่ผ่านมา รู้และเข้าใจปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา รู้ว่าเราทำไมเกิดมาเป็นคนแบบนี้ ทำไมเราเกิดมาเป็นลูกของพ่อและแม่นี้ ทุกคำถามจะมีคำตอบให้ทั้งหมดไม่มีพลาด การฝึกถึงขั้นนี้จะเกิดปัญญาทางธรรมกับผู้ปฏิบัติอยู่ 3 ประการนะค่ะ(ในพระไตรปิฎกก็ได้กล่าวไว้) แต่ละคนจะได้ไม่เหมือนกัน คือ 1 เกิดปัญญาหยั่งรู้เรื่องภพเรื่องชาติ สื่อสารกับวิญญาณได้ 2 เกิดปัญญาหยั่งรู้ถึงจิตใจคนอื่นได้ 3 เกิดปัญญาญาณในอันที่จะเผยแพร่สั่งสอนผู้อื่นได้โดยผู้อื่นนอมรับและสดับตรับฟังอย่างไม่มีความเคลือบแคลงสงสัยในจิตเลย
ผู้เขียนก็ได้ปัญญา แต่คงมิอาจบอกได้นะค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าอวดอุตริ เพราะการเล่าประสบการณ์นี้ เป็นเพียงเครื่องชี้นำทางให้แก่ผู้ที่ต้องการจะฝึกกรรมฐานจริง ๆ เท่านั้นค่ะ
ในข้อ 3 นี้ สภาวะธรรมจะเกิดขึ้นมากมาย ขึ้นอยู่กับความสม่ำเสมอของผู้ปฏิบัติเป็นที่ตั้ง สภาวะธรรมจะเกิดขึ้นได้ทุก 24 ชั่วโมงในหนึ่งวัน แม้แต่ในยามหลับ ไม่ได้เกิดเฉพาะเวลาปฏิบัติเท่านั้นนะค่ะ
และมีวันหนึ่งที่กายหยาบของผู้เขียนเขาได้แยกให้เห็นถึงกายละเอียด(หรือที่เราเรียกว่าวิญญาณ) ให้เห็นชัดเจน
วันนั้นผู้เขียนตกใจมาก
แต่ด้วยความที่เป็นผู้ฝึกฝนอยู่สม่ำเสมอ
ก็พลันกล่าวขึ้นว่า ตกใจหนอ เห็นหนอ เท่านั้นหล่ะค่ะ จิตก็เข้าสู่สภาพปกติ
และผู้เขียนก็ลองพากายละเอียดหยิบจับสิ่งของดู
แต่มันก็หยิบไม่ได้ ร่างกายมันโปร่ง เบา
เท่านั้นหล่ะค่ะผู้เขียนก็ถึงบางอ้อเลยว่า
นี่ไงสิ่งที่มัจจุราชตามหา
นี่ไงสิ่งที่ก่อเกิดขันธ์ 5
และนี่ไงหนทางแห่งการดับทุกข์
จากนั้นผู้เขียนก็ตั้งสติว่า รู้สึกตัวหนอ ตื่นหนอก็ตื่นออกจากภวังค์นั้นได้ในทันที และน้ำตาก็ไหลเป็นทางทั้งที่ไม่ได้เสียใจ แต่มันมีความรู้สึกเวทนาวิญญาณในใจว่านี่เราวนเวียนอยู่ในภพชาติมานานแค่ไหนแล้ว ยังไม่พอ ยังไม่หยุดอีกหรือ
สิ่งที่ได้กล่าวมานี้ ล้วนเป็นประสบการณ์จริงที่อยากบอกกล่าว สำหรับผู้ที่อยากพ้นทุกข์ และก้าวเดินสู่ทางพระนิพพาน
เพราะผู้เขียนก็มีความเห็นเป็นหนึ่งเดียวกับหลวงพ่อจรัญ และเกจิอาจารย์หลากหลายท่านที่ได้กล่าวไว้ว่า "กรรมฐานเท่านั้นที่จะช่วยตัดกรรม กรรมฐานเท่านั้นที่จะทำให้ถึงซึ่งพระนิพพาน" ซึ่งเมื่อก่อนคำกล่าวเหล่านี้ ได้แต่เพียงรู้เท่านั้น แต่มิได้รับรู้ในจิตวิญญาณอย่างแท้จริงเลย จนมาถึงบางอ้อก็วันนี้แหล่ะ
การปฏิบัตินั้น ต้องผ่านความยากลำบากต่าง ๆ นา ๆ แน่นอน
เพราะเรายังยึดติดกับอัตตากันอยู่
แรก ๆ ผู้เขียนก็ยึดติดเช่นกัน แต่พอฝึกนานวันเข้า อัตตาเขาก็จะหายไปเอง เพราะมันเป็นเพียง โยมนิโสมนัสิกาเท่านั้นเอง เป็นเพียงอารมณ์ที่รู้... แต่รู้ด้วยจิตที่ปฏิบัตินะ ไม่ใช่รู้เพราะฟังผู้อื่นเล่า ผู้อื่นกล่าว
แต่การฟังธรรม ฟังหลักปฏิบัติของการปฏิบัติกรรมฐานนั้นย่อมดีกว่าไม่ได้ฟังแน่นอน แต่จะให้เข้าเนื้อเข้าหนัง เข้าสู่จิตวิญญาณนั้น จะต้องปฏิบัติ เพราะหลวงพ่อจรัญบอกว่า "สวดมนต์เป็นยาทา กรรมฐานเป็นยากิน" ยากินจะต้องค่อยฉีดเข้าไปวันละเล็กละน้อย เมื่อยาถูกเติมเต็มร่างกายเมื่อไหร่ก็จะให้ผลเมื่อนั้นค่ะ ซึ่งผู้เขียนก็ได้ลงมือทำแล้วพบแล้ว
กรรมฐาน คืองานดูจิต พูดให้เข้าใจง่ายก็คือ ดูที่การกระทำของเราตลอดตั้งแต่ลืมตาตื่นจนหลับตานอนนั่นแหล่ะ
ไม่มีอะไร ทำเพียงเท่านี้ แต่อย่าเอากิเลส อุปทาน เข้าไปจับในทุกขณะจิตที่เราเฝ้าดูก็เพียงพอแล้ว หรือพูดให้ง่ายเข้าอีกนิดก็คือทำทุกอย่างอย่างมีสติ (คำนี้ฟังง่ายแต่ทำไม่ง่ายนะค่ะ)
ดั่งคำกล่าวของหลวงพ่อชาที่ว่า
"นกบินบนฟ้าไม่เห็นฟ้า
ปลาว่ายน้ำไม่เห็นน้ำ
ฉันใด..
ก็เปรียบเสมือนคนที่มองไม่เห็นความจริงฉันนั้น"
ยกตัวอย่างง่าย ๆ ก็คือ นั่งพิมพ์งาน แต่ไม่เห็นงานที่พิมพ์ เพราะการพิมพ์เป็นไปตามสัญชาติญาณของกาย จิตคิดฟุ้งซ่านไปทั่ว คิดเรื่องไปเที่ยว ไปกินข้าว คิดเรื่องแฟน เรื่องเงินทอง นี่ไงคือจิตไม่อยู่กับความจริง
จึงกล่าวได้ว่า "การทำทุกอย่างอย่างมีสตินั้น" มันเป็นเรื่องที่พูดง่าย ๆ แต่ไม่ได้ทำง่ายนะค่ะ หากไม่รู้จักฝึกฝน
ขออนานิสงค์ของการบอกกล่าวเล่าเรื่องนี้ เป็นธรรมทานแก่ผู้ที่เริ่มฝึกปฏิบัตินะค่ะ ส่วนผู้ที่ผ่านหนทางนี้และพบทางแล้ว ก็ถือว่าผู้เขียนแลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้วยก็แล้วกันนะค่ะ
พระพุทธองค์สอนเราว่า ศิษย์ตถาคตนั้น ย่อมยังประโยชน์แก่เพื่อนร่วมทุกข์ด้วยกัน

ทำทุกอย่างอย่างมีสติ พูดง่ายแต่ทำยากจริง ๆ ค่ะ อนุโมทนาบุญกับการปฏิบัติธรรมด้วยนะค่ะ

หากท่านผู้อ่านท่านใดที่กำลังปฏิบัติกรรมฐาน และติดขัดตรงไหน สอบถามและแลกเปลี่ยนเรียนรู้การปฏิบัติได้นะค่ะ มีสิ่งใดที่ผู้เขียนช่วยได้ผู้เขียนจะช่วยเต็มที่ค่ะ เพื่อช่วยสั่งสมบุญกุศลให้แก่ท่านผู้อ่าน ท่านสามารถสอบถาม/แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ได้ที่ napat_ZX1@hotmail.com ผู้เขียนจะตอบตามประสบการณ์ที่ได้ปฏิบัติมา ส่วนผู้เขียนจะตอบท่านผู้อ่านได้มากน้อยเพียงใดไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ อะไรที่ตอบได้ก็ตอบให้ อะไรที่ตอบไม่ได้ก็จะหามาให้ค่ะ

สำหรับวิธีการปฏิบัติเบื้องต้นของกรรมฐาน จะขึ้นเว็บให้ในภาค 3 ค่ะ ค่อยรอดาวน์โหลดเอานะค่ะ

หรือผู้อ่านท่านใดจะสอบถามผ่านเว็บบอร์ดนี้ก็ได้ค่ะ ยินดีเสมอ

นภา นภัท นะอะไร เอ่ย

นภาจ๋า นภาลองไม่อ่านบทความของพี่ลูกโป่ง พี่กุหลาบสีชา พี่มัทนา ท่าน -dd-
ท่านเช่นนั้น ท่านกรัชกาย
ท่าน Aswakos ท่านไวโรจนมุเนนทระ
ท่าน Damjao ท่าน sirisuk
ท่าน rosarin ท่านธรรมบุตร
ท่านตรงประเด็น ท่าน Taktay
ท่านเอรากอน อุ้ย.. อันนี้เราเองนี่หว่า...อิ อิ อันนี้หน้ามึน...

และ ท่าน อิอิ ไม่กล่าวถึงจะงอนมั๊ยนี่ ท่านชาติสยาม (ผู้ซึ่งชอบประกาศว่าตนนั้นรูปหล่อที่สุดในลาน)

และอีกหลาย ๆ ท่าน ที่ข้าน้อยไม่ได้เอ่ยชื่อ

คือ ทุก ๆ ท่านจะมีสไตล์ในการ แต่งข้อความให้ดูอ่านง่าย น่าอ่าน น่าติดตาม นะจ๊ะ
ส่วนพี่ Bwitch นี่จะ computer graphic เก่งมาก
เรื่องการตบแต่งข้อความ ตบแต่งภาพ ตัดต่อภาพ ต้องขอยกนิ้วให้

เรื่องราวของคุณ เราเชื่อว่าเป็นบทความที่น่าติดตาม
ถ้าคุณทำให้ข้อความของคุณ อ่านง่าย สบายตา กว่านี้ เชื่อว่า
กระทู้ของคุณ จะเป็นกระทู้ที่มีผู้ติดตามเป็นจำนวนมาก และเป็นประโยชน์มากค่ะ

กลับไปแก้ไขข้อความเก่าได้นะคะ จะมีปุ่มแก้ไขอยู่ด้านล่างค่ะ
ถ้ายังไม่ค่อยเข้าใจวิธีการใช้ สอบถามพี่ Bwitch ได้ค่ะ
พี่เขาใจดี ....

ลองปรับเทคนิคในการนำเสนอนิดนึงนะคะ
ณ ที่แห่งนี้ รุ่น The เยอะค่ะ สายตาไม่ค่อยจะดีกันแล้วด้วย


งวดนี้นำเสนอ ผู้ที่เป็นแบบอย่างก่อน
เดี๋ยวมีผู้ที่ไม่สมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างอีกค่ะ ....

อิ อิ ผู้ที่ไม่น่าเอาเยี่ยงอย่าง รีบมารายงานตัวเชียว
ท่าน อ๊บ อ๊บ หรือท่าน กบนอกกะลา

เพราะท่านเป็นคนที่มีดี แต่ขุดคุ้ยสิ่งดี ๆ มากล่าวไม่ค่อยเป็น...
ท่านมักจะ กระโดด อ๊บ อ๊บ อ๊บ เหมือนคนไม่มีความรู้
กว่าท่านจะเผยสิ่งดี ๆ ของตน
ประหนึ่งว่าต้องรอให้ฟ้าผ่า เอ้ย ฝนตก ฟ้าร้องเสียก่อน
ชอบสายฟ้า ก็บอกนะจ๊ะ เดี๋ยวเอกอน จัดให้....

ส่วนอีกท่านคือ Natdanai
ท่านเป็นผู้มีความรู้ทางธรรมดี แต่นิยมความสั้น คนอื่นร่ายมาครึ่งหน้ากระดาษ
เจอท่านตอบกลับ สองคำบ้าง สามคำบ้าง
ก็มีบ้างที่จะเห็นท่าน กล่าวยาว คือ เกิน 1 บรรทัด
ซึ่งคาดได้เลยว่า วันนั้นท่านท้องผูก

ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงสำหรับคำแนะนำของท่าน เอรากอน นะค่ะ เพราะเป็นเด็กมือใหม่ค่ะ คงต้องขอคำแนะนำเยอะ ๆ หน่อย อีกอย่างเป็นคนตรงค่ะ เลยไม่ค่อยมีเทคนิคอะไรในลูกเล่นของบทความ แล้วจะปรับปรุงตัวเองนะค่ะ บทความของท่านอาจารย์หลายคนในนี้ก็เข้าไปดูเกือบทุกคนหล่ะค่ะ แต่ละคน ชั่วโมงบินสูง ขนาดเข้าไปดูห้องสนทนา ยังสนทนากับเขาไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน งง ค่ะ คงเทียบไม่ติด แต่จะพยายามบินให้ได้นะค่ะ

อีกอย่างนะค่ะ อยากจะใส่รูปเข้าไปไม่ว่าจะเป็นรูปตัวเอง หรือรูปและไฟล์อื่น ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ
ขออนุโมทนากับคำบอกกล่าวค่ะ สาธุ ๆ ๆ

^^ --สิ่งที่จำเป็นสำหรับการโพสต์รูปภาพคือ โค้ด url ค่ะ-- ^^

เมื่อคลิกขวาบนรูปภาพแล้ว
ให้กด แถบ คัดลอก url รูปภาพ

แล้วนำโค้ดมาวางไว้ระหว่าง [img].....[/img]
จะได้รูปสุนัขด้านบนนี้


ส่วนวิธีที่สองคือ การโหลดภาพจากไฟล์ในคอมฯ
โดยเลื่อนไปด้านล่างจะเห็นเครื่องมือ
แถบ เลือกไฟล์
และแถบส่งไฟล์ที่เลือก

เมื่อเสร็จแล้วให้กด แสดงตัวอย่าง เพื่อตรวจสอบ

แล้วกด *ส่ง(Submit)..............

ลองดูค่ะ


คิกคิก...สงสัยจะเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนซะแล้วก็ไม่รู้นะคะ คุณครู
สาธุ อนุโมทนาด้วยค่ะ

นู๋ นภา...ค่อยๆฝึกค่อยทำเดี๋ยวก็เก่งเองหรอกจ๊ะ
ตอนที่ ยายมัท เข้ามาใหม่ๆก็ไม่ได้เรื่องเลย
low tech ซะไม่มี
ถ้ายังไม่คล่อง..เดี๋ยวมีคนช่วย
(ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ)





จำต้องถอดแว่นอ่านข้อความนี้
เพราะมันรู้สึกคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้ !!!

อันที่จริง รูปภาพ มีประโยชน์เป็นรอง เนื้อหา
หากเนื้อหายาวมาก ควรจะพิมพ์เก็บไว้ในไฟล์ ms word
เพื่อตรวจสอบความถูกต้อง และ ป้องกันข้อความหายระหว่างพิมพ์ได้ด้วยค่ะ

ส่วนรูปภาพ หากเกี่ยวข้องกับเนื้อหา จะทำให้บทความน่าสนใจ
หากเนื้อหายาวมาก ก็เหมาะไว้พักสายตาค่ะ


สำหรับเนื้อหา
แนะนำให้เว้นวรรคสัก 2 เคาะ
และหมั่นเว้นบรรทัด เพื่อพักสายตา

หรือจะระบายตัวเข้มเพื่อเน้นหัวข้อ หรือ ข้อความสำคัญจะดีสำหรับผู้อ่านค่ะ

ขอขอบพระคุณทุกความกรุณานะค่ะ
รุ่นน้องผู้นี้ขอน้อมรับด้วยความเต็มใจและจะพยายามให้สุดกำลัง
เพื่อช่วยเผยแพร่ธรรมะ
แด่ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ
ขอบุญกุศลที่รุ่นน้องผู้นี้ได้ทำมา
จงส่งผลให้รุ่นพี่ทั้งหลาย
มีปัญญาทางธรรมสูงเพิ่มยิ่งขี้นไปเทอญ
ขอให้อานิสงค์แห่งบุญนี้ ส่งให้ท่านสุขกาย สบายจิตตลอดไป
เพื่อช่วยจรรโลง ส่งเสริมพระพุทธศาสนาต่อไป
นะเจ้าค่ะ

ผมอ่านธรรมะของคูณแล้ว
ผมรู้สึกว่าความหยิ่งผยองพองขนของผมมันถูกสั่นคลอนอย่างรุนแรง
รู้สึกสิโรราบต่อความจริงที่คุณถ่ายทอดออกมา
มันดูง่ายแต่ว่าลึกซึ้ง ดูนุ่มนวลแต่แข็งแกร่งมั่นคงดุจฟ้าผ่า
องอาจสง่างาม เหมือนฟังพระสุปฏิปันโณสักองค์หนึ่งเทศน์อยู่
แล้วก้รู้สึกดีใจ ว่าพระธรรมของพระพุทธองค์นั้นมีพยาน
ถ้าตั้งใจจะเอาจะทำแล้ว ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน เนิ่นช้า
เมื่อพึงปฏิบัติให้ตรงแล้ว ย่อมประสบผลสำเร้จได้ตามฐานะ ย่อมรู้แจ้งได้แก่ตน พึ่งตนเองได้


พระท่านว่า ในบรรดาทานทั้งหมด ธรรมทานเป็นทานที่เลิศที่สุด
ผมอยากจะขอนำธรรมะจากคุณ มาตีสำนวนต่อไปอีกนิดหนึ่งว่า
ในบรรดาวิธีการทำ"ธรรมทาน" ทั้งหลายนั้น
ธรรมทานจากการรู้แจ้งเห็นจริง ฝึกตนดีแล้ว จึงฝึกผู้อื่น ... ดูจะเป็นเลิศที่สุด

ขออนุโมทนาและฝากเนื้อฝากตัวเป็นกัลยาณมิตรด้วยคนครับ

คิ..คิ..คิ..
เพิ่งจะรู้ว่า..คนไม่มีความรู้..จะกระโดดเหมือนกบ..



ให้กำลังใจอยู่นะ..ครับท่าน จขกท..

การนำเสนอ..ให้น่าสนใจ..มีชัยไปกว่าครึ่ง..คือได้ประโยชน์มากขึ้นนะครับ