โอ้!คุณตาจ๋า คุณทักทายเค้าบอกว่าเรา"ดีขึ้น" ไม่ใช่"โตขึ้น" แหมคุณตาความจำสั้นอีกแล้ว

สำหรับเราน่ะโตแต่พุง ในภาพรวมน้ำหนักยังต่ำกว่ามาตรฐานอยู่เลย

คุณตาให้คุณลูกโป่งวิ่งข้ามถนนในกทม.ระวังถูกปรับนะ เดี๋ยวนี้เขาให้ข้ามทางม้าลายจ๊ะ แต่บางแห่งม้าก็ไม่มีลายเหมือนกัน

สวัสดีค่ะ คุณทุกข์ใจ(สุขใจ)

สบายดีแล้วนะคะ
ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ เดี๋ยวนี้ในกรุงเทพฯ ข้ามถนนยากขึ้นนะคะ
รถก็เยอะ มอเตอร์ไซค์ก็แยะ...ต้องระวังมากๆ
คุณทุกข์ใจ(สุขใจ) คะ คุณตา-dd- แบบว่า....
เลยอ่านผิดอ่านถูกค่ะ ...อย่าถือสาเลยนะคะ

ธรรมรักษาค่ะ

อะจ๊าก ตกใจที่ฟ้าผ่าเลยตาเหล่ อ่านผิด จ้า ขออภัยพี่ใหญ่สุขใจและจ๊ะเอ๋คุณยายล.ป.
ที่มากระหนาบครับ...

ไม่ได้บวชนะย่าจะได้ถือเพศพรหมจรรย์ อะจึ๋ง..

หนุ่มๆสาวๆเล่นตัวดูน่ารัก แต่คนแก่เล่นตัวน่าหมั่นไส้ สงสัยท่านตากลัวสาวน้อยสาวมากที่นี่จะจีบเป็นแน่แท้เลยไม่กล้าบอกความจริง ที่ถามน่ะเพื่อนำวิถีการดำเนินชีวิตของแต่ละท่านมาปรับใช้ ที่เราสดชื่นแจ่มใสอยู่ได้ทุกวันนี้ก็ได้คำบอกเล่าจากพี่ๆน้องๆในลานฯนี้ช่วยได้เยอะ แต่ทั้งหลายทั้งปวงมันอยู่ที่ใจเราเองว่าจะเข้มแข็งได้แค่ไหน ตอนนี้ก็แค่อยากมีเพื่อนหรือใครสักคน(เพื่อนจริงๆที่ไม่ใช่แฟน)ที่เราสามารถระบายความในใจได้ทุกเรื่อง เพราะบางเรื่องบางอย่างพูดไปแล้วมันไม่จบแค่คนตรงหน้า แต่มันกระจายไปทั่ว เราเองจะเสียหาย ตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องนี้เรื่องเดียว แต่เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ค่อยๆทำใจไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ชินเอง

บ่นเองแล้วก็ปลอบใจตัวเอง ใกล้บ้าหรือเปล่านี่

สวัสดีค่ะ เหล่าผองเพื่อนทั้งหลาย

มาส่งความสุข...วันศุกร์ให้ค่ะ
มานั่งรอฟังเีื่องเล่าดีดีของผองเพื่อน

พี่ใหญ่ดีขึ้นจริงๆ และผมเห็นด้วยว่า"บางเรื่อง"ไม่จำเป็นต้องเล่าในที่ธารณะจะดีกว่า...ว่ากันที่จริง มันคงไม่นอกเหนือไปจากอำนาจของโลภะโทสะโมหะหรอกครับ เมื่อพี่ใหญ่มีหลักจากธรรมะแล้วก็สามารถประยุกต์ใช้ได้เสมอ การอาศัยหลัก ไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตา ความเมตตาขันติ อุเบกขา ตลอดจนการเข้าใจเรื่องกฏแห่งกรรม เป็นหลักการที่ต้องนำมาบริหารในชีวิตตลอดเวลาเพื่อแก้ทุกข์ ไม่มีสูตรสำเร็จอย่างใดอย่างหนึ่งหรอกครับ...

ที่สำคัญคือการเพิ่มพูนปัญญาเพื่อเสริมความเข้มแข็งในตนให้มาก อย่าคิดว่าต้องอาศัยคนอื่นๆมารับรองความสุขของเราเสมอ ไม่งั้นจะคุ้นชินกับการพึ่งพาทางอารมณ์จนเดินเองไม่เป็น..

ดูคุณย่าทักฯและคุณยายลูกโป่งเถิดครับ นี้คือตัวอย่างที่เห็นชัด นอกจากฝ่าทุกข์ใจและกายสาหัสเฉียดตายมาได้อย่างงดามด้วยธรรมแล้ว ยังนำหลักธรรมมาเผยแผ่ช่วยคนทุกข์อื่นๆอีก น่าปลื้มใจจริงที่ได้รู้จักแม้เพียงทางอักษรเท่านั้นก็ตาม..

ทุกข์กายเฉียดตายเราก็ผ่านมาแล้ว(7ปีที่แล้ว) ตอนนั้นยังมีความสุขใจอยู่ ไม่ได้รู้สึกกลัวตายเลย ไป รพ.ทุกเย็น ก็หัวเราะพูดคุยกับหมอกับพยาบาลทุกวัน จนพยาบาลยังบอกว่าพี่อารมณ์ดีอย่างนี้เดี๋ยวก็หาย ณ ตอนนั้นเรายังมีลูกมีเขาเป็นกำลังใจ และตัวเราเองก็กำลังใจเข้มแข็ง เลยผ่านการเฉียดตายมาได้ ถ้าเป็นวันนี้เราก็ยังไม่แน่ใจว่าจะรอดไม๊ คนเราเวลาเจ็บเวลาป่วย กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก ณ วันนี้เราเลยต้องพยายามรักษาสุขภาพ ให้แข็งแรง เพื่อจะได้อยู่เป็นที่พึ่งทางใจให้ลูกไปนานๆ

สวัสดีค่ะทุก ๆ ท่าน
ขอแจมด้วยคนนะคะ เข้ามาอ่านแล้วก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว
เห็นคุยกันสนุกสนานก็เลยอยากเข้ามามีส่วนร่วมด้วย
ขอแบ่งปันความสุขจากท่านทั้งหลายด้วยคนนะคะ

พี่ใหญ่คนเก่ง
ขอเป็นกำลังใจให้พี่ใหญ่นะคะ
กำลังใจที่เข็มแข็งสามารถที่จะเอาชนะความเจ็บป่วยได้
พี่ ๆ น้อง ๆ ในลานธรรมแห่งนี้เป็นกำลังให้พี่เสมอค่ะ