แสดงว่าอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดต่างๆ เกิดขึ้นที่จิตและดับไปจากจิต

ไม่ใช่จิตเกิดดับ แต่เป็นอาการของจิตที่สนองตอบต่ออารมณ์เหล่านั้น

เกิดดับตามอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดเหล่านั้นนั่นเอง

ถ้าจิตเกิดดับแล้ว เราจะเรียกจิตว่าธาตุรู้ไม่ได้ ต้องเรียกว่าธาตุรู้บ้างไม่รู้บ้างใข่มั้ย???

จิตอมตะหรือครับ
จิตเที่ยงแท้จิตถาวร???

คุณเข้าใจผิดครับ ขณะที่เป็นวิญญาณอยู่นั้นได้ปฏิสนธิไปอยู่ในรูปละเอียดนั้นแล้ว

เรื่องพวกนี้ผมขอยกไว้ก็แล้วกัน เพราะยังไม่เคยทดลองกับตนเอง

เคยทดลองแล้วไม่สำเร็จ อาจเพราะจิตใจไม่ยอมรับก็เป็นไปได้

เมื่อก่อนนี้ที่เห็นบ่อยมาก ก็ที่อภิธรรมมูลนิธิ มีการทรงเจ้าพ่อเสือทุกอาทิตย์

ยังไงครับ มูลนิธิอภิธรรมทรงเจ้าพ่อเสือ

พระพุทธองค์ทรงออกค้นหา อมตะธาตุ อมตะธรรมใช่มั้ย???

แล้วอะไรหละที่หยั่งลงสู่ความอมตะ???

โลกุตรจิต เที่ยงแท้ต่อพระนิพพานใช่มั้ย???

เรื่องพวนนี้เป็นเรื่องที่เราจะต้องปฏิบัติอย่างจริงจัง เพื่อเข้าถึง

เมื่อเข้าถึงแล้วก็จะหายสงสัยไปเอง ดีกว่าเชื่อโดยทั้งที่มีความสงสัยอยู่

มีพระพุทธพจน์รับรองไว้นะครับว่า จิตนั้นมีก่อนมานานแล้ว

แม้แต่ผู้มีปัญญาก็ยังไม่รู้เลยว่า เริ่มต้นมาจากไหน และสิ้นที่ไหน

ตามลิงค์ ที่ท่านส่งมา และท่านธรรมภูต ใช้การแสดงความเห็นตามวาทะ ของท่านหลวงปู่เปรม เปมงฺกโร ซึ่งเป็นความเห็นผิดของท่านหลวงปู่ ดังนี้ ทำให้ท่านธรรมภูต เห็นว่า นิพพาน คือจิตนิพพานเพียงหนึ่งเดียว และ วิราคธรรม คือจิตนิพพาน

ถ้าจะอธิบาย เกี่ยวกับ ลิงค์ตามนั้น ก็จะถูกแบน
จะขอ นำพระสูตร มาให้อ่านกัน เพื่อประเทืองปัญญา ดีกว่า





สังขตมีประมาณเท่าใด อสังขตะก็มีประมาณเท่านั้น
วิราคะธรรม เป็นวิปัสสนาเพื่อความสิ้นราคะ สิ้นโทสะ สิ้นโมหะ โดยหน่วงเอานิพพานเป็นอารมณ์ นั่นก็คือ การเจริญอริยมรรค นั่นเอง

ดังนั้น นิพพาน เป็นความดับ ความสิ้นไป แห่งราคะทั้งหลาย แห่งโทสะทั้งหลาย แห่งโมหะทั้งหลาย พร้อมด้วยธรรมอันสัมปยุตต์กับเหตุนั้น อันสหรคตกับปัจจัยนั้น ไม่ใช่นิพพานมีเพียงหนึ่ง ดังที่ท่านธรรมภูตเข้าใจ

ทีท่านแสดงมาก็เป็นสิ่งที่ท่านเข้าใจผิด อีกเช่นกัน

ตามที่ไ้ด้ยกมา นั้น อสังขตะ หรือนิพพาน คือ ความสิ้นไป ความดับแห่งโลภะ ความดับแห่งโทสะ ความดับความสิ้นไปแห่งโมหะ

ไม่มีการแสดงว่า ความดับจิต คือนิพพาน
ไม่มีการแสดงว่านิพพานแล้วขันธ์แตกสลาย

การบรรลุนิพพาน จึงบรรลุด้วยสังขตธรรม คืออริยมรรคมีองค์8 ซึ่งหน่วงเอาอสังขตะเป็นอารมณ์
นั่นก็คือ จิตซึ่งเป็นสังขตะธรรม หน่วงเอานิพพานเป็นอารมณ์ เพื่อบรรลุนิพพาน ไม่ใช่การทำจิตให้เป็นอสังขตะ
แต่จิต เมื่อจิตนั้นดับรอบเฉพาะ การดับรอบเฉพาะ ย่อมดับการปรุงแต่งเพื่อปฏิสนธิคือดับตัณหา ย่อมไม่ปฏิสนธิในภพไหนๆ ซึ่งก็คือไม่อาจจะอธิบายต่อไปได้อีกแล้วด้วยถ้อยคำว่าจิตไปไหนหรือไม่ไปไหน ตั้งอยู่หรือไม่ตั้งอยู่

ยังมีสัทธรรมปฏิรูปอีกมากมายในหนังสือเล่มนี้ ซึ่งคือ ยาพิษ

คงต้องจบการสนทนากับท่านธรรมภูต เพียงเท่านี้ เพราะสิ่งที่ท่านธรรมภูตแสดงมาทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบล้วนอิง มาจากคำสอนของขรัวตาท่านนี้ แล้วนำเอาพระไตรปิฎกไปสวมเพื่อรับรองความถูกต้อง

คุณเช่นนั้น ขอเถอะครับ นักปฏิบัติที่ดีนั้น ไม่ควรกล่าวร้ายใครโดยเฉพาะตัวบุคคล เพราะท่านไม่อาจมาแก้ต่างๆได้

เราควรมาว่ากันที่เนื้อธรรมว่าใครเป็นผู้มีความเห็นผิดกันแน่? ผู้มีความเห็นผิดอาจจะเป็นคุณก็ได้นะ

ควรชี้ที่เนื้อธรรมลงไปว่า ที่ผิดๆตรงไหน และแสดงของถูกมาเป็นคู่เทียบด้วยจึงจะถูกต้อง

เช่นคุณพูดมั่วเองว่า จิตนิพพานเพียงหนึ่งเดียวนั้น คุณพูดเองมั่วขึ้นมาเองชัดๆ

จิตไม่ใช่พระนิพพาน และพระนิพพานก็ไม่ไช่จิต แต่พระนิพพานเป็นคุณลักษณะของจิตที่บริสุทธิ์ต่างหากครับ

วิราคธรรมคือ ธรรมที่แยกแล้วจากความมัวเมาในอารมณ์หรืออุปกิเลสทั้งหลาย

อะไรหละที่แยกแล้วจากสิ่งเหล่านี้ที่กล่าวมาถ้าไม่ใช่จิต? ส่วนคุณลักษณะคือผลที่ปรากฏให้ประจักษ์ครับ

คุณเช่นนั้นครับ คุณก็พยายามมั่วไม่เลิกเลยนะ

พระสูตรที่ถูกต้องกล่าวไว้ดังนี้"ธรรมทั้งหลายที่เป็นสังขตะก็ดี อสังขตะก็ดี มีประมาณเท่าใด"

คุณพูดมาเองชัดๆว่าอสังขตธรรมนั้นมีเพียงพระนิพพานหนึ่งเดียวใช่มั้ย??????

และที่คุณยกมานั้น ขัดกันเองมั้ย??? "อสังขตะก็มีประมาณเท่านั้น"

คำว่ามีประมาณเท่าใด ก็เป็นการบอกชัดๆอยู่แล้วนะว่าเป็นพหูพจน์ อย่าทำให้พระสัทธรรมปฏิรูปสิ

คุณพูดว่าไม่ใช่นิพพานมีเพียงหนึ่ง คุณใช้สมองส่วนไหนคิดขึ้นมาพูด

คนที่เรียนธรรมะมา ย่อมรู้ดีทุกๆคนว่า พระนิพพานนั้นมีเพียงหนึ่งเดียวคือวิราคธรรมใช่มั้ย???

ตอนท้ายพระสูตรพระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ว่า

"วิราคธรรมเลิศกว่าสังขตธรรมและอสังขตธรรมทั้งหลาย" (ธรรมทั้งหลาย)

ผมขอถามว่า ถ้าพระนิพพานไม่มีเพียงหนึ่งเดียวแล้ว ก็แสดงว่าคุณกล่าวตู่พระบรมครูสิ

คุณอย่าใช้วิธีพูดเองเออเองสิ

ผมพูดที่ไหนหละว่าความดับจิตคือพระนิพพาน อย่ามั่วสิครับ

ผมมักพูดเสมอๆว่า อุปกิเลสทั้งหลายทั้งปวงดับไปจากจิต ไม่ใช่จิตดับ(คนตาย)

จนกระทั่งจิตได้รับความบริสุทธิ์หมดจดจากเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย

จิตหลุดพ้นจากการเข้าไปยึดมั่นถือมั่นในอุปทานขันธ์๕ นั่นแหละจิตเข้าถึงสภาวะพระนิพพาน

คือความสิ้นไปแห่ง ราคะ โทสะ โมหะ หรือวิราคธรรมนั่นเอง

มรรคเป็นเพียงทางเดินของจิต เพื่อให้เข้าถึงพระนิพพาน เป็นเพียงตัวเชื่อมเท่านั้น

คุณจะเอาตัวทางเดินเข้าถึงพระนิพพานด้วย โดยไม่มีผู้เดินเป็นไปได้หรือ???

อย่าบอกนะว่า มีแต่ทางเดิน ผู้เดินหามีไม่ พูดแบบนี้พวกนัตถิกทิฐิชัดๆ

ถ้าจิตเป็นสังขตะแล้ว อะไรหละที่เป็นปัจจัยสร้างสรรให้จิตเกิดขึ้นมา ก็ขัดแย้งกับพระพุทธพจน์สิ

ถ้าอะไรที่อธิบายด้วยถ้อยคำไม่ได้ ก็แสดงว่าพูดมั่วๆขึ้นมาเอาเองสิ

การที่จิตดับ(กิเลส)รอบ๓อาการ๑๒ ได้แล้ว จิตรู้มั้ย??? รู้ จิตบรรลุพระนิพพาน จิตรู้มั้ย??? รู้

คุณกำลังจะบอกอะไร ให้ชัดเจนหน่อย

ที่คุณพูดหนะ จิตไปไหนหรือไม่ไปไหน ตั้งอยู่หรือไม่ตั้งอยู่

เป็นสภาวะพระนิพพานชัดๆอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีกหรือ

คุณเช่นนั้น คุณอย่าใช้นิสัยถาวร ในการชอบกล่าวร้ายบุคคลอื่นให้เสียหายแล้วหลบลี้หนีหน้าสิครับ

เป็นการแสดงให้เห็นถึงความเป็นคนที่มีจิตใจคับแคบ ไม่ยอมรับความจริงและขาดเหตุผล

การที่คุณกล่าวร้ายคนอื่นว่าสัทธรรมปฏิรูป โดยที่คุณไม่สามารถยกเหตุผลขึ้นมาชี้แจงได้นั้น

แสดงถึงความเป็นคนไม่ได้เรื่อง ไม่รับผิดชอบในการกระทำ

คุณกล้ากล่าวร้ายถึงขนาดนี้ คุณควรแสดงถึงสปิริตของคนที่มีธรรมในหัวใจหน่อย

ใครกันแน่ที่กำลังเสพยาพิษอยู่ทุกวัน โดยยังไม่รู้สึกตัวว่ากำลังเสพยาพิษ

และกำลังเผยแพร่ยาพิษออกไปให้คนอื่นเสพ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำบาปอยู่

ถ้าคิดจะสนทนากันแล้ว ควรว่ากันที่เนื้อธรรมล้วนๆ เอาเหตุเอาผลเข้าว่า

ไม่ใช่เอาแต่กล่าวร้ายคนอื่นไว้ก่อน มันไม่งาม จำเอาไว้นะ

ตรัสรู้ได้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและญาณในขณะโลกุตรมรรค…

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

ตรัสรู้ได้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและญาณ
ในขณะโลกุตรมรรค ฯ

[๖๙๖] ย่อมตรัสรู้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและญาณในขณะแห่งโลกุตรมรรค
อย่างไร ฯ

ในขณะโลกุตรมรรค จิตเป็นใหญ่ในการให้เกิดขึ้น และเป็นเหตุ เป็นปัจจัยแห่งญาณ
จิตอันสัมปยุตด้วยญาณนั้น มีนิโรธเป็นโคจร ญาณเป็นใหญ่ในการเห็น
และเป็นเหตุเป็นปัจจัยแห่งจิต ญาณอันสัมปยุตด้วยจิตนั้น มีนิโรธเป็นโคจร
ย่อมตรัสรู้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและด้วยญาณ ในขณะแห่งโลกุตรมรรคอย่างนี้ ฯ