ขอบคุณค่ะ ... พี่นี คุณแสงฯ

พิมเองก็พยายามรู้ให้ทันความคิด พยายามตั้งรับกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยเหตุผลและสติให้มากที่สุดค่ะ

เพิ่งรู้....ว่าพี่นีเป็นคุณครูนะคะ..... พิมเชยจัง... ตกข่าว

พิม

พี่อยากเป็นแบบน้องพิมจังเลย ปฏิบัติตัวอย่างไรคะน้องพิมถึงจะเด็ดเดี่ยวแบบน้อง
บอกพี่บ้างซิ มาเที่ยวหาแล้วก็ขออวยพรให้น้องพิมมีความสุขมาก ๆ นะคะ

( เมื่อคืนคอมที่บ้านเป็นอะไรไม่รู้คิดว่าส่งไม่ได้ก็เลยซ้ำ ๆ )

พี่พิมหายไปนานเชียวค่ะ...มีแต่คนคิดถึงนะเนี่ย
คิดว่าพี่พิมคงมีความสุขนะคะ...ที่ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
คิดถึงพี่พิมเสมอนะคะ

ดีใจกับคุณพิมด้วยนะคะ ธรรมเป็นยาวิเศษจริงๆ ช่วยรักษา
จิตใจเราไว้ ให้ลูกอยู่กับพ่อมากๆเดี๋ยวเขาก็ไปไหนไม่รอด ทนลูกอ้อน
ของลูกไม่ไหวก็จะติดแหง็กอยู่กับลูกเอง สู้ๆต่อไป คะ

ขอเขามาแสดงความยินดีด้วยค่ะ ติดตามเรื่องของคุณพิมมาตลอดดีใจด้วยจริงๆจากใจเลยค่ะ พนาก็อยากผ่านไปได้ด้วยดีแบบคุณพิมเหมือนกัน ดีใจแทนค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่ทักทาย พี่นิตา และทุกท่าน .... ยินดีต้อนรับคุณพนาด้วยนะคะ...

พิมเองไม่ค่อยมีเวลาได้เข้าเล่นเว็บเท่าไหร่.... ช่วงนี้เปลี่ยนตำแหน่งใหม่ เปลี่ยนนายใหม่ รู้สึกยุ่งและวุ่นวายไปหมด.... แต่ก็ดีนะคะ .... คิดเสียว่าเป็นสีสันของชีวิตให้ได้เจอกับอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ บ้าง

นั่นแน่..... อยากรู้ล่ะสิคะว่าชีวิตพิมเป็นอย่างไรบ้าง.... พิมจะเล่าให้ฟังค่ะ

ตอนนี้... สามีพิมก็กลับบ้านตรงเวลาทุกวัน ... รับ-ส่ง ลูกไปโรงเรียน แวะรับ-ส่งพิมไปทำงานด้วย ภาพรวมก็ดูโอเคดี....

เมื่อประมาณเดือนที่แล้วล่ะมั้ง .... สามีของพิมขอไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน ... พิมก็โอเคให้ไปนะคะ...ช่วงที่เขาไปปฏิบัติธรรม พิมก็ไม่ได้ติดต่อกับเขา.... แต่ขอสารภาพตามตรงว่าอดแว่บคิดไม่ได้ว่า 3 วันที่ไม่อยู่บ้านจะไปอยู่วัดจริงไหมนะ.... เฮ้อ... พิมคิดวนไปวนมาทั้งวัน .... จนต้องโทรไปคุยกับอ้อ .... แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม.... คืนแรกที่เขาไม่อยู่ก็เล่นเอาพิมนอนไม่หลับเหมือนกัน.... เฮ้อ...ว่าจะไม่คิดแล้วเชียว.....เฮ้อ....เฮ้อ... เฮ้อ

วันที่เขากลับมาบ้าน... พิมก็สบายใจขึ้นนะคะ... เพราะจากอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้พิมเชื่อว่าเขาไปปฏิบัติธรรมจริง ดูเขาเองก็ชอบมากและขอว่าถ้ามีเวลาว่างจะไปปฏิบัติธรรม 7 วันเลย....... พิมก็ไม่ว่าอะไร บอกเขาว่าได้....

หลังจากไปปฏิบัติธรรม.... สิ่งที่พิมสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี คือ เขาไม่ทานเบียร์เลย .... ปกติเขาชอบดื่มเบียร์... แต่เดี๋ยวนี้ก็ดูจะงดไป และพาพิมไปดูสถานปฏิบัติธรรมที่เขาสนใจ เช่น ที่วัดผาณิตาราม วัดธรรมมงคล .....

เดี๋ยวจะเล่าเรื่องลูกให้ฟังต่อค่ะ

พิม

สำหรับเด็กๆ project ที่เราจะทำขนมครกไข่นกกระทาขายเป็นอันต้องยกเลิก...พับเก็บไป... ไม่ใช่ขายไม่ได้นะคะ... แต่เป็นเพราะพิมมัวแต่ห่วงเด็กๆ ว่ามือจะโดนกระทะขนมครก มัวแต่คอยระวังให้เขา เป็นอันว่า มือเด็กๆ ไม่โดนกระทะเลย ...แต่มือพิมเองพองไปหลายแห่ง

ตอนนี้เราเปลี่ยน project ใหม่เป็นขายน้ำเก็กฮวย และแซนวิชแทน...... 5555 อย่าคิดว่าเป็นอะไรใหญ่โตนะคะ..... ยอดขายของเด็กๆ คือ น้ำเก็กฮวย 12 ขวด แซนวิช 12 ชิ้น เท่านั้นเอง กำไรหรือคะ....ก็ประมาณวันละ 100 บาทเท่านั้น ... โดยมีเจ้าพี่ใหญ่เป็นคนทำบัญชี .... และจัดสรรปันส่วนกำไรให้กับน้องทั้งสองคน

ช่วงนี้พิมเองเลยสบาย.... ไม่ต้องจ่ายค่าขนมให้เด็กๆ เลย และเด็กๆ เองเวลาจะซื้ออะไรก็ดูเหมือนจะคิดมากขึ้น .... บางที... เขาก็บอกกันเองว่า ไม่ซื้อของเล่นดีกว่าเพราะเสียดายตังค์..... ก็ดีไปอีกแบบ
แต่เจ้าตัวแสบ (ตัวเล็ก) มักจะไม่ค่อยรู้เรื่องและยังคงอยากได้ของเล่นที่ไม่จำเป็นอยู่บ่อยๆ ซึ่งสร้างปัญหาให้พี่ชายทั้งสองอยู่เสมอ ..... พิมเองก็ปล่อยให้พี่ชายสองคนเคลียร์กับเจ้าตัวเล็กเอาเองค่ะ....แต่หลายครั้ง... พี่ชายทั้งสองก็หมดความสามารถต้องบอกพิมว่า ... "แม่ช่วยหน่อย....ไม่ไหวแล้วแม่ อาการหนักแล้วแม่"

ยกเว้นอย่างเดียวที่พิมซื้อให้พวกเขาก็คือ....หนังสือ.... พิมจะเป็นคนจ่ายสตางค์ซื้อหนังสือให้เขาเอง พิมไม่ค่อยอยากให้เขาเสียโอกาสในการอ่านไป... พิมเลยบอกเขาว่า.. ถ้าอยากได้หนังสือก็บอกแม่...แล้วแม่จะซื้อให้.... แต่อ่านจบแล้ว ก่อนนอนต้องมาเล่าให้แม่ฟังด้วยนะ.... เป็นอันว่า... ช่วงนี้ลูกเป็นผู้เล่าเรื่องต่างๆ ให้แม่ฟังก่อนนอนแทน.... 55555 สบายดีเหมือนกันค่ะ ถึงแม้ว่าหลายครั้งออกจะงงกับการเล่าที่วกวนของลูกๆ จนต้องแอบอ่านเอาเองตอนลูกหลับ แล้วมาคุยกันกับลูกใหม่ในวันต่อมา ...เล่นเอาเจ้าตัวโตถึงกับงงว่าตัวเขาเองเล่าเองยังงงเองเลย แล้วแม่เข้าใจเรื่องที่เขาเล่าได้อย่างไร

(อยากบอกลูกจัง.....ลูกหนอลูก.... แม่ไม่ได้เข้าใจที่ลูกเล่าหรอก เป็นเพราะว่าแม่รู้ว่าลูกไม่เข้าใจไงล่ะ แม่ถึงได้อ่านเองแล้วมาเล่าให้ลูกฟังไง ลูกจะได้เข้าใจมากขึ้น 55555)


พิม

ผมก็เคยทำให้คนอื่นผิดหวังอย่างรุนแรง จนทุกข์วันนี้เป็นตราบาปติดตัว
สิ่งที่เราทำบางทีเราไม่คิดแต่ผลลัพธ์ที่ออกมาบางทีมันเกินกว่าที่จะแก้ไขอะไรได้
ทุกวันนี้ผมเลยถือศีลห้าตลอดชีวิตเป็นศีลปรมัทถ์ รับที่หลวงพ่อที่วัดเกตุมวดีย์ที่ผมเคารพ
ที่จังหวัดสมุทรสาคร ศีลปรมัทถ์หมายความว่าสละชีวิตให้พระพุทธเจ้า รับมาแล้วห้ามคืนต้องถือตลอดชีวิต แต่ศีลจะช่วยคุ้มครองเราทุกๆเรื่องโปรดจงถือให้บริสุทธิ์เถิด แล้วหนทางที่สว่างจะรอเราเอง
ทุกสิ่งทุกอย่างมีทางแก้ไข และยอมรับอยู่กับสิ่งที่เป็นจริง และหาทางออกที่สว่างสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต
***ผมแนะนำทำจิตใจให้ว่างเปล่าสักระยะ ถ้าพอทำใจได้แล้วก็เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส
หันหน้าเข้าหาพุทธศาสนาอย่างจริงใจ เพราะจิตใจที่เราว่างเปล่าเป็นพื้นฐานของการปฏิบัติ
ตอนแรกเป็นศูนย์เราก็เริ่มนับหนึ่งใหม่กับสิ่งที่ดีงาม สิ่งที่เป็นจริงคือการปฏิบัติธรรมกรรมฐานการทำบุญทำทานให้เคราะห์กรรมเก่าตั้งแต่อดีตชาติมาอโหสิกรรมให้ทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วชีวิตคุณจะดีขึ้นมาและเห็นแสงสว่างอย่างแท้จริง สาธุ...(โจรกลับใจ)***
*โทษของการผิดศีลข้อ3 คือเกิมมาชาติต่อไปผิดเพศคือผู้หญิงเกิดเป็นทอมผู้ชายเกิดเป็นกระเทย
ใครทำกรรมแบบใหนก็ต้องได้รับผลกรรมเช่นนั้นแล ปลูกข้าวโพดก็ได้ข้าวโพด เช่นนั้นแล แต่การเป็นพุทธสาวกจะเปลี่ยนจากหนักเป็นเบาได้ ไม่มีใครใหญ่เกินกรรมไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมเลวทุกอย่างมีผลไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติหน้าหรือชาติต่อๆไป จงหมั่นสร้างความเพียรด้วยกรรมดีกันเร่งสะสมบุญ-บารมีไว้ให้มากที่สุดตราบชีวิตน้อยๆที่ยังเหลืออยู่จงเร่งทำกรรมดีกันเถิดสาวกของพระพุทธองค์*

***(โจรกลับใจ)***