ช่วยตอบคำถามต่อไปนี้ ข้อใดข้อหนึ่ง หรือหลายข้อก็ได้ค่ะ

1.คนที่แต่งงานกัน แต่งเพราะอะไรคะ อะไรคือทำให้คุณตัดสินใจที่จะแต่งงาน

2.พอแต่งงานกันไปแล้ว คุณรักกันท่วมท้นหัวใจยิ่งกว่าเดิมเลยไหม คิดถึงกันตลอดเวลาเลยหรือเปล่า หวานตลอดเวลาเลยหรือเปล่า ยิ่งตื้นเต้นมากขึ้นไหมกับชีวิตคู่ หรือว่า มันจะค่อยๆรู้สึกเฉยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเคยชิน

3. เคยรู้สึกผิดหวังไหม กับชีวิตแต่งงาน เช่นคิดนิดๆว่า ฉันไม่น่าแต่งงานเลย หรือเคยรู้สึกไม่พอใจหรือรู้สึกเบื่อ หรือเคยโกรธคู่ของตัวเองบ้างไหม

4.บางคนคิดว่า การแต่งงานคือการที่ความรักดำเนินมาถึงจุดสูงสุด ชีวิตรักของเราลงตัวแน่นอน มั่นคงแล้ว จริงหรือเปล่า หรือเป็นมันเป็นแค่จุดเริ่มต้น ?

5. ถ้าให้คะแนนชีวิตการแต่งงานตัวเองได้ คุณว่าคุณพอใจชีวิตการแต่งงานคุณกี่เปอร์เซ็นต์

6. ถ้ากลับไปเลือกได้อีกครั้ง ยังคิดที่จะแต่งงานอีกไหม?

7. คนที่เคยรักกันจนแต่งงานกัน แต่วันหนึ่งก็เลิกกัน หรือไม่ก็ไม่รู้สึกรักกันอีก ถามว่าความรักที่เคยมีให้กันมันหายไปได้อย่างไร ?

8. อะไรคือเรื่องที่ดีสุดของการแต่งงาน และอะไรคือเรื่องที่เลวร้ายที่สุดสำหรับการแต่งงานของคุณ

9. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เรื่องการแต่งงาน


ขอบคุณล่วงหน้าที่ตอบคำถามค่ะ ความคิดเห็นของคุณอาจเป็นประโยชน์ในการตัดสินใจที่จะเลือกแต่งงานหรือไม่แต่งงาน ของหนุ่มและสาวที่กำลังตัดสินใจอีกหลายๆคน

โห ยังไม่มีใครตอบผ่านไปครึ่งวัน

ไม่ทราบว่าคำถามยากไป หรือ ที่นี่มีแต่คนโสดกันแน่คะ

ตอบหน่อยเร้ววคนละคำ สองคำ

เมื่อวานฟังโฆษณา "ทุกอย่างพร้อมหมดได้ ภายในวันเดียว" ยกเว้นอย่างเดียว ที่ยังไม่ลงตัวเลยแต่งงานไม่ได้ ขำจริงๆ

มีอีกนะ..เพลงไทยที่บอกว่าถ้าไม่แต่งงานแล้วจะต้องตกนรก ยมบาลไม่สงสาร

แล้วก็บางเพลง ที่บอกว่า "แต่งไปทำไม แต่งแล้วได้อะไร แต่งไปเป็นคนใช้ แต่งไปเป็นคนสวน... "ที่ใช้ทำนอง wedding ของฝรั่งน่ะค่ะ

แต่ นั่นก็แค่เพลง...แล้วชีวิตจริงมันเป็นอย่างไรล่ะค๊า รสอะไรนำ..แซ่บ หวาน เปรี้ยว มัน เค็มหรือเผ็ด
ชอบสัมภาษณ์ด้วยสิเออ

ถ้าถามว่ารสอะไรนำ ตอบไม่ถูกค่ะ คือมันจะมาพร้อมกันทุกรส
เหมือนส้มตำหรือต้มยำกุ้งน่ะค่ะ

แล้วพอแต่งงานไปได้ซัก1ปี ทีนี้จะเปลี่ยนแบบ คล้ายๆรพ.ศรีธัญญา20%ค่ะ
บางครั้งก็ร้องไห้ พอแฟนมาง้อหรือพูดอะไรตลกๆ ก็ยิ้มหัวเราะ
คุณคิดดูแล้วกันว่า คล้ายๆมั๊ย


ทีนี้พอมีลูกๆ ผมจากที่ต้องไปดัด หรือยีเพื่อให้ดูพองๆ
ทีนี้ไม่ต้องไปดัดหรือไปยีแล้วค่ะ เพราะมันจะพองขึ้นมาเองโดยธรรมชาติ
เพราะลูกจะช่วยดึงผม หรือบางครั้งก็จะใช้มือยีผมเอง
แต่ไม่ใช่ยีเพื่อความสวยน่ะค่ะ ที่ยีเพราะคิดไม่ออกว่า จะทำอะไรก่อนดี
เพราะเดินไปตรงไหน ก็เจอแต่งาน

นี่คือชีวิตแต่งงานแบบตอนแรกๆน่ะค่ะ ยังมีอีกหลายตอนค่ะ
ถ้าเล่าทุกๆตอนเลยน่ะค่ะ ต่อไปกะทู้นี้เรตติ้งสูง พอๆกับกะทู้บ้านเปี่ยมสุขแน่ๆค่ะ

มีผู้ให้เกียรติมาตอบแล้ว 1 คน ส่วนกระทู้นี้จะยอดนิยมหรือไม่อันนี้ไม่แน่ใจค่ะ

น้อมก็ถามดู เพราะอยากทราบ ชาตินี้คงจะไม่ได้แต่งงานแล้วด้วย คงไม่มีสิทธิ์รู้ว่ารสชาติของชีวิตการแต่งงานเป็นอย่างไร

แลกกันก็ได้ค่ะ ไว้วันหลังจะตั้งกระทู้เล่าเรื่องชีวิตที่ไม่แต่งงานบ้าง ว่ามันสุขและทุกข์อย่างไร(ซึ่งจริงๆ ก็เคยตั้งมาแล้ว) มันก็คงมีรสชาติหลายรสเหมือนกันแหละค่ะ เพียงแต่คิดว่าคงยุ่งน้อยกว่า เพราะไม่ต้องเลี้ยงลูก เรื่องลูกนี่เรื่องใหญ่เลยใช่ไหม?

คนแต่งงานความสุขที่สุขของการแต่งงานคืออะไร ใช่ลูกไหม? น้อมว่าผู้หญิงทุกคนอยากมีลูกนะคะ คล้ายๆกับว่ามันเป็นสัญชาตญาณความเป็นแม่ หรือเป็นฮอร์โมนเพศหญิง คนโสดก็มีฮอร์โมนแบบผู้หญิงๆ เพียงแต่คนโสดหลายคนอาจจะคงจะหวงความโสด เพราะชีวิตโสดคล่องตัวกว่า หรือไม่ก็รักไม่ลงตัวก็เลยไม่แต่งงาน

ถามจริงเถอะ ความสุขที่สุดของการแต่งงานคืออะไร ? ตกลงใช่ เพราะมีน้องไหม ? แล้วเรื่องความรักเป็นยังไงล่ะ เวลาแต่งงานไปแล้ว มันพุ่งปรี๊ดหวานซึ้งซาบซ่านกว่าตอนก่อนแต่งมากไหม? ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรที่ทำให้มันหวานน้อย ซาบซ่านน้อยลงล่ะคะ?

นี่..ถามก็ต้องถามให้มันละเอียด ไม่งั้นจะรู้ละเอียดได้ไงล่ะ (คนไม่เคยนี่ค๊า)

1.คนที่แต่งงานกัน แต่งเพราะอะไรคะ อะไรคือทำให้คุณตัดสินใจที่จะแต่งงาน
ตอบ ก็อยู่คนเดียวมันเหงา

2.พอแต่งงานกันไปแล้ว คุณรักกันท่วมท้นหัวใจยิ่งกว่าเดิมเลยไหม คิดถึงกันตลอดเวลาเลยหรือเปล่า หวานตลอดเวลาเลยหรือเปล่า ยิ่งตื้นเต้นมากขึ้นไหมกับชีวิตคู่ หรือว่า มันจะค่อยๆรู้สึกเฉยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเคยชิน
ตอบ เท่าเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

3. เคยรู้สึกผิดหวังไหม กับชีวิตแต่งงาน เช่นคิดนิดๆว่า ฉันไม่น่าแต่งงานเลย หรือเคยรู้สึกไม่พอใจหรือรู้สึกเบื่อ หรือเคยโกรธคู่ของตัวเองบ้างไหม
ตอบ ยอมรับว่าบางครั้งก็มีความรู้สึกอย่างนั้น แต่เมื่อเปลี่ยนจากสถานะของแฟนกลายเป็นสามี ก็ต้องทำหน้าที่ของสามีที่ดี คือ เป็นฝ่ายง้อภรรยาเสมอเมื่อมีรู้ว่ามีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดรู้สึกโกรธ

4.บางคนคิดว่า การแต่งงานคือการที่ความรักดำเนินมาถึงจุดสูงสุด ชีวิตรักของเราลงตัวแน่นอน มั่นคงแล้ว จริงหรือเปล่า หรือเป็นมันเป็นแค่จุดเริ่มต้น ?
ตอบ ไม่ใช่หรอก นี่แค่เข้าที่เตรียมออกวิ่งต่างหาก อุปสรรคข้างหน้าที่คอยทดสอบรักนี้มีอีกเยอะ

5. ถ้าให้คะแนนชีวิตการแต่งงานตัวเองได้ คุณว่าคุณพอใจชีวิตการแต่งงานคุณกี่เปอร์เซ็นต์
ตอบ 80%

6. ถ้ากลับไปเลือกได้อีกครั้ง ยังคิดที่จะแต่งงานอีกไหม?
ตอบ แต่ง

7. คนที่เคยรักกันจนแต่งงานกัน แต่วันหนึ่งก็เลิกกัน หรือไม่ก็ไม่รู้สึกรักกันอีก ถามว่าความรักที่เคยมีให้กันมันหายไปได้อย่างไร ?
ตอบ มันเกิดความหน่ายไง

8. อะไรคือเรื่องที่ดีสุดของการแต่งงาน และอะไรคือเรื่องที่เลวร้ายที่สุดสำหรับการแต่งงานของคุณ
ตอบ คนไม่เคยแต่งงานไม่รู้หรอก เรื่องที่ดีหรือเลว ของแต่ละคู่ชีวิต มันไม่เหมือนกัน ต้องเรียนรู้เองถึงจะรู้แจ้ง

9. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เรื่องการแต่งงาน
ตอบ อย่ากลัวที่จะแต่งงาน แต่จงกลัวว่าจะไม่ได้แต่งงาน ขอให้เจ้าของกระทู้หาเนื้อคู่เจอเร็วไว

แล้วทำไมคุณน้อมถึงคิดว่าชาตินี้จะไม่แต่งงานล่ะค่ะ
ชีวิตของการที่คน2คนมาอยู่ร่วมกัน ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีเสมอไปหรอกค่ะ
ถ้าเราได้คู่ทีดี อย่างน้อยๆก็ทำให้คุณได้รู้ว่า คุณมีเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิต
เวลาที่คุณมีทุกข์มีสุข คุณก็ได้เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมกินร่วมเที่ยว



แน่นอนค่ะ ลูกคือสิ่งที่มาเติมชีวิต สิ่งที่หายไปค่ะ
แล้วค่อยคุยกันใหม่น่ะค่ะ

คุณแม่ของน้อม เป็นแม่บ้านที่ดีมาก ชีวิตการแต่งงานสมหวังทุกอย่าง คุณพ่อก็ดี รักลูกๆ เป็นหัวหน้าครอบครัวที่มีความรับผิดชอบ ไม่มีภรรยาน้อย ฐานะการงานดี อาชีพมั่นคง ครอบครัวเราอยู่อย่างมีความสุข คุณพ่อคุณแม่เลี้ยงลูกจนกระทั่งลูกโตได้รับการศึกษาอย่างดีทุกคน

ใครๆก็มองว่าคุณแม่มีความสุข แต่ตัวคุณแม่เอง น้อมเห็นบ่นมาตั้งแต่น้อมเด็กๆ ว่าแม่เหนื่อยมาก แล้วก็เบื่อชีวิตการมีครอบครัว บางทีแม่ก็บ่นๆตามประสาคนเป็นแม่บ้านว่า เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย ทั้งๆที่คุณแม่ก็มีแม่บ้านและคนสวนคอยดูแลบ้าน

แม่บอกว่าถ้าแม่ไม่มีภาระคือลูกๆ แม่ก็คงจะสบายกว่านี้มาก แต่ก็เพราะรักลูกจึงทนยอมเหนื่อยได้ทุกอย่าง และแม่ก็แสดงออกอย่างที่พูดจริงๆ คือเลี้ยงลูกด้วยความอดทน และให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูก

คุณแม่เป็นคนปฏิบัติธรรม จึงบอกกับน้อมว่า ถ้าชาติต่อๆไปมีก็ขอให้แม่ได้เป็นผู้ชาย และก็ได้ประพฤติพรหมจรรย์บวชเป็นสามเณรได้เยาว์วัย ไม่อยากมีครอบครัวอีก

คุณพ่อพอทราบว่าคุณแม่คิดอย่างนี้ตอนแรกก็งอนมาก แต่ต่อมาคุณแม่ก็ชวนปฏิบัติธรรมมาเรื่อยๆ วันหนึ่งคุณพ่อเลยบอกแม่ว่า "เออ ถ้าเธอเป็นผู้ชายจริง ฉันขอเป็นเพื่อนเธอก็ได้"

พวกลูกๆพากันขำ ที่คุณพ่อคลายความยึดมั่น... แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ลูกที่คุณแม่เลี้ยงมากับมือ แอบคิดได้อย่างไร ว่าถ้าเลี้ยงตนเองได้ อยู่เป็นโสดได้ปฏิบัติธรรม แบบไม่มีพันธะก็คงจะดี

บางทีแม่ก็สาธยายเรื่องข้อดีของการเป็นโสดให้ลูกฟัง ต่างกับคุณพ่อ อยากจะให้ลูกแต่งงานมีหลานมาก
ไม่รู้ว่าหลานอยู่ที่ไหน ยังสร้างสระว่ายน้ำไว้รอหลานเล่นแล้วเลย ส่วนลูกทุกคนกลับไม่มีแววแต่งงาน


แต่นั่นก็อีกเรื่อง ถ้าบุพเพอาละวาดมีจริง น้อมก็อาจจะต้องแต่งงานมีลูกเต็มบ้านก็ได้ ใครเลยจะรู้ แล้วแต่บุญแต่กรรมละกันน่า

คนกำลังจะแต่ง...ตอบได้ป่าวคับ

คุณกบนอกกะลา ยังไม่มีประสบการณ์ ห้ามตอบ

อดทนไปก่อน ไว้แต่งงานแล้วผ่านไปสักอย่างน้อย 3 ปี ค่อยมาว่ากันใหม่ในกระทู้นี้นะคะ (ถ้ามีลูกแล้วป่านนั้นคงจะกำลังน่ารักเลย เด็กๆอายุ 3-4 ขวบน่ะ)

ส่วนน้อม.. ครูบาอาจารย์ที่วัดบอก ว่า" อดทนน้ำตานองหน้า อิจฉาคนที่เขาแต่งงานไปก่อนนะลูก " แล้วเดี๋ยวจะดีเอง

ตบะจะแตกไหมนี่....ช่วยด๊วย ช่วยด้วย ฮอร์โมนผู้หญิงทำงาน บางทีก็อยากมีน้อง (ยังไม่มีพ่อของน้องเลย..แป่ว)

คนอื่นแต่งกันเพราะอะไรไม่ทราบ....แต่ตัวเองตัดสินใจแต่งงานเพราะ
หมั้นมาสิบสี่ปีแล้ว และกำลังย่างเข้าปีที่สิบห้า....เราเข้าใจว่าเขาก็ยังไม่มีใคร(ที่จริงซุกอยู่)
ส่วนเรา...ไม่เหลือใครแล้ว....เป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายจริงๆ เลยตัดสินใจกระโจนขึ้นรถขบวนนี้
แล้วก็ได้ผล....ชีวิตไม่เหงาเลย....ทุกวันนี้ก็ยังคงเป็น "หนุมานคลุกฝุ่นอยู่"



พอแต่งงานกันแล้ว ความรู้สึกมิได้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเลย
เคยเซ็งอย่างไร....ก็ยังคงเซ็งอยู่อย่างนั้น มีแต่เพิ่มมากขึ้นทุกทีๆ ทำอะไรก็ขวางหูขวางตากันไปหมด
นิสัยที่ตอนเป็นคู่หมั้นที่เขาแย่ๆบ้าง....ตอนนี้ออกมาหมดไม่กั๊กอะไรไว้สักอย่างเดียว...ส่วนเราก็ใส่
เต็มเกียร์เหมือนกัน....ความเป็นคนอ่อนหวาน เป็นคนที่มองโลกในแง่ดี หน้าตาเคยยิ้มแย้มแจ่มใส
กลับกลายเป็นคิ้วผูกโบว์อยู่เป็นประจำ...คำหวานไม่รู้มันหายไปไหนหมด นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
คำว่า "รัก" สะกดอย่างไร จำไม่ได้แล้ว ที่มองโลกในแง่ดีๆ กลายเป็นหวาดระแวงได้ทุกเรื่อง ส่องกระจก
แทนที่จะเห็นสาวทันสมัย แต่งตัวสมวัย หน้าตายิ้มแย้ม สดใส กลับเห็นแต่สาวใหญ่ ที่ตาขวาง
จ้องจะเอาเรื่องใครๆได้ตลอดเวลา จะพูดจะคุยกันแต่ละเรื่อง ต้องเรียงร้อยถ้อยคำให้ดีๆ เพราะกลัว
จะพลั้งเผลอ เผยไต๋ให้ศัตรู (ก็เขานั่นแหละ) รู้ทางเรา



ผิดหวังมากกับการแต่งงาน เพราะไม่คิดว่าจะมีอะไรที่ หนักหนาสาหัส
ได้มากมายขนาดนี้ ส่วนเรื่องไม่พอใจ โกรธและเบื่อคู่สมรสเหรอ?....มากมายเสียจนไม่สามารถ
จะวัดได้ และหยั่งให้ถึง......แต่....ไม่เคยมีความคิดว่า "ฉันไม่น่าแต่งงานเลย" กลับมีความรู้สึกว่า
หากย้อนเวลากลับไปได้ ก็ยังคงเลือกที่จะแต่งงานอยู่ดี แต่อาจจะเปลี่ยน "เจ้าบ่าว" ถ้าเป็นไปได้



การแต่งงานคือ "การขุดหลุมฝั่งความรัก" ครั้งเก่า กับคนเดิม
ซึ่งอาจจะไม่ใช่จุดที่ "สูงสุด"ของความรัก แต่เป็นการเริ่มต้นของความรักครั้งใหม่ กับคนเก่า....
ซึ่งก็อาจจะมากขึ้น หรือน้อยลง ขึ้นอยู่กับปัจจัยอีกหลายๆอย่าง



หาค่ามิได้



ไม่ลังเลที่จะตอบเลยว่าแต่งจ้า



[color=#BF40FF]ถ้าตอบในทางโลกก็ขอตอบว่า หายไปเพราะความซ้ำซากจำเจ
ความรักเหมือนไฟ ถ้าอยู่ไกล ก็ให้ความอบอุ่น มีแต่ประโยชน์ แต่ถ้าใกล้มากเกินไป ก็มีแต่
จะร้อน และทำให้ไหม้ มีแต่โทษ
ถ้าตอบในทางธรรม ความรักหายไปตามกฎธรรมชาติ คือ "เกิดขึ้น ตั้งอยู ย่อมดับไป" เป็นธรรมดา



การได้เป็น "แม่" เป็นสิ่งที่ดีที่สุด
การได้เป็น"ภรรยาคนแรก" โดยมิได้สมัครใจ เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดของชีวิตการแต่งงาน



การแต่งงานเหมือนการแทงหวย ถ้าแทงถูกก็ได้รางวัล
ถ้าแทงไม่ถูกนอกจากไม่ได้รางวัลแล้วยังเสียเงินอีก
แต่ถ้าไม่แทง ไม่เสียเงินแต่ก็ไม่มีโอกาสได้รางวัล
"ตาดีได้ ตาร้ายเสีย" ระทึกใจดี.....

แล้ว...คนยังไม่แต่ง..งั้ยถามได้ละ

อูยย... ...
เจ็บนะคร้าบบ..