ไม่ได้เข้ามานาน งงคะ เวลาตอบกระทู้ พอพิมพ์เสร็จแล้ว เราจะ send ยังไงคะ หาปุ่มไม่เจอ ฮิฮิ

ช่วงนี้ระบบของบอร์ดยังต้องปรับแต่งอยู่อีกหลายส่วน
คงต้องรออีกสักแป๊บ จึงจะสมบูรณ์เข้าที่ค่ะ

การจะโพสต์กระทู้ใหม่ หรือตอบกระทู้ที่มีผู้ตั้งไว้แล้ว
จะส่งข้อความ (send) ต้องกดที่ปุ่ม ตั้งกระทู้ ค่ะ

หลบไปจำศีลเหมือนกบ พอเข้ามาลานก้อปรับปรุง อาทิตย์ที่แล้วไปเที่ยวเชิงเกษต ล่องเรือคลองมหาสวัสดิ์ ไปดูเกษตรกรเกี่ยวข้าว ดูสวน งาน OTOP ไปนั่งเรือชมนาบัว บัวเต็มไปหมด ขสย 10 ดอก 30 บาทเอง เด็ดเอาแล้วจ่ายตังค์เอาคะ แล้วก้อไปเที่ยวเมืองโบราณ สมุทรปราการ กว้างมากมายอาทิตย์สุดท้ายลาพักร้อนยาว 10 วันได้ กะจะนอนให้พุงขึ้นนิดๆ ปีใหมาไปเที่ยวไหนกันบ้างคะ หาที่เที่ยวอยู่จ้า

หวัดดีคะคุณเจี๊ยบ..
อิจฉาคนได้ไปเที่ยวจังคะ เราคงต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านคะ ยังบอกกับแม่เลยว่าเป็นปีแรกเลยที่ไม่ได้ไปเคาว์ดาวน์ที่ไหน เศร้าคะ
ตั้งแต่สามีป่วยเรื่องเที่ยวทั้งหลายก็พับเก็บในโกดังได้เลยคะ ไม่มีเวลาคิดเลยคะ
แม้จะอยากแค่ไหนก็อดอยู่ดีคะ ภาระหน้าที่รออยู่ข้างหน้าเยอะแยะเลยคะ
อยากเล่าว่าเืมื่อคืนนอนก็รู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุด ก็นึกไว้เลยว่าจะขอนอนตื่นสายๆสักวัน
ก็อุตสาห์บอกกับคุณแม่ไว้ล่วงหน้าตั้งแต่เมื่อคืนนะว่าพรุ่่งนี้จะขอตื่นสายหน่อยนะคะ
นาฬิกาก็ไม่ตั้งปลุกใดๆทั้งสิ้น บอกลูกสาวไว้เลยว่าหนูตื่นก็กรุณาไปดูทีวีข้างนอนนะจ๊ะ
ขอแม่สักวันโน๊ะ.. ปรากฏว่ากำลังนอนอร่อยๆ รู้สึกเหมือนมีมือใครมาสะกิด ก็งัวเงี่ยขี้ตาตื่นมา
เป็นสามีคะ มาปลุกว่านอนหลับลึกซะจนฉี่ไม่รู้ตัว เต็มที่นอนเลยคะ โอ้ย พระเจ้าช่วยกล้วยทอด
กรรมอะไรของฉันนี่ ต้องตื่นทั้งๆที่อยากจะนอนแทบตาย รีบตื่นมาพร้อมกับงานๆๆๆๆๆๆ
บ่นๆๆๆๆๆ แม่เราต้องรีบบอกให้เขาไปอาบน้ำ (กลัวว่าเราจะบ่นและดุว่าสามีมากๆ)
พอเขาไปอาบน้ำเสร็จออกมาเราก็ยังทำอะไรไม่เสร็จ ก็ยังบ่นไม่เลิก เขาก็นั่งร้องไห้
ขอโทษขอโพย บอกว่าเขาสร้างแต่ปัญหา เขาจะกลับไปอยู่บ้านเขา จะได้ไม่ก่อเรื่องให้
เราหนักใจ และเหนื่อยอีก เราก็เออ จะไปก็ไป อารมณ์เหนื่อยๆ ไม่สนใจอะไรก็ยังคงทำงานต่อ
จนเสร็จ ก็ยังเห็นเขานั่งทำตาปริบๆ บอกว่าจะทิ้งและไม่ให้เขาอยู่จริงๆหรือ ร้องไห้ใหญ่เลย
ก็สงสารคะ ทำงานเสร็จก็รู้สึกตัวคะว่าเราบ่นเขามากไป ลืมตัว คุณแม่ก็นั่งสงสารเขา
บอกว่าเขาไม่ปกติอย่าถือสาเลย แต่แม่ก็รู้ว่าเราเหนื่อยก็เข้าใจแต่แม่ก็กลัวว่าสามีจะเครียดอีก
เรารู้ตัวก็เลยมาปลอบเขา บอกว่าทีหลังก็อย่าทำแบบนี้อีก ถ้าปวดยังไงก็ต้องรีบลุกจากที่นอน
เพราะพอฉี่เลอะ ก็เท่ากับหางานให้เราทำอีก มันมีแต่เรื่องคะ สภาพเขาไม่ต่างกับเด็กเล็กๆเลยคะ
แม่เรายังมานั่งคิดว่าเขาเป็นมากกว่าเดิมหรือเปล่านะ ฉี่ไม่รู้ตัวแล้วนะเนี่ย เฮ้อ เราก็ไม่รู้ว่ามัน
เวรกรรมอะไรนักหนาหนอ พอสักพักที่บ้านมีพระรูปหนึ่งเดินหลงมาแถวบ้านคะ แม่ก็เรียกใส่บาตร
ก็รีบหาของไปใส่บาตรกัน แล้วก็กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรเทวดารักษาทั้งตัวเขาตัวเราและ
คนในครอบครัว ก็รู้สึกดีขึ้นคะ เฮ้อ เล่ายาวเลย มั่วเข้ามาบ่นบ้านคุณเจี๊ยบ ขอโทษด้วยนะคะ
อ้อ เรื่องเที่ยววันปีใหม่ เราคิดว่าเราจะไปสวดมนต์คะ สวดมนต์ข้ามปี เผื่อจะมีสิ่งดีๆ เข้ามาใน
ชีวิตบ้างคะ ถ้าใครไม่มีโปรแกรมก็ขอเชิญชวนนะคะ สวดมนต์ข้ามปีกันคะ มีความสุขในทุกๆวันกันนะคะ

คุณดูสดในขึ้นนะค่ะ ใส่ใจกับตัวเองมากขึ้น ดีใจด้วยนะค่ะ
ขอให้มีความสุขแบบนี้ตลอดไปค่ะ