การปฏิบัติ มันต้องลุ่มลึกตามลำดับไป ลาดเอียงไป บ่าไป เคยได้ยินไหม นี่วิธีทีถูก และไม่อันตราย
การที่เราจะปฏิบัติแบบอุกฤตนั้นมันก็ได้ หลวงพ่อชาท่านก็เคยทำ หลวงพ่อสุทัศน์ท่านก็เคยทำ แต่ทั้ง 2ท่าน
ศีลท่านบริสุทธิ์มาก หลวงพ่อชา ขนาดที่เรียกว่า นั่งภาวนาอยู่หน้า เชิงตะกอน ที่พึ่งเผาศพไปเมื่อตอนหัวค่ำ ตอนดึก ก็มีคนมาเดินรอบกลด ท่านก็เอาชีวิตเข้าแลก คืออุทิศแล้วแด่พระพุทธเจ้า ท่านเล่าว่าท่านกลัวจนถึงที่สุด
แล้วดูว่ากลัวถึงที่สุดแล้วมันจะตายไหม แล้วความกลัวมันก็ดับไป
......หลวงพ่อสุทัศน์ ก็เช่นกัน ตอนฝึกปฏิบัติ อยู่กับอาจารย์แป้น ที่ป่าช้าวัดชายนา ถ้าจำไม่ผิด ท่านก็ภาวนาที่เชิงตะกอนเหมือนกัน แล้วภาวนาเสร็จ ยังใจดีไปยืนแผ่ให้วิญญาณต่างๆที่เชิงตะกอน อยู่หลายคืน จนอาจารย์แป้นรู้เข้าจึงได้ห้ามว่าเป็นการติดสินบนภูติผีอะไรทำนองนี้ ก็เลยหยุด ทีนี้ความไม่พอใจก็เกิดขึ้นกับเหล่าวิญญาณ เรื่องร้ายๆก็เกิดขึ้น แต่ด้วยบุญกุศลทั้ง2ท่านก็เอาตัวรอดมาได้
....ทีนี้เราจำเป็นต้องทำขนาดนั้นไหม คิดว่าไม่จำเป็น จำพุทธดำรัส ที่ตรัสกับพระอานนท์ได้หรือไม่ เมื่อยังไม่มีตบะ(จิตยังไม่ตั้งมั่น) หญิงสาวนี้ ไม่เห็นเสียดีกว่า ถ้าจำเป็นหรือเลี่ยงไม่ได้เห็นแล้ว ก็อยาพูดคุยด้วย ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆเวลาพูดคุยก็ให้มีสติกำกับ นี่เป็นวิธีที่เรียกว่าลาดไป เอียงไป ลุ่มลึกไปตามลำดับ และไม่อันตราย
....เรื่องผีเรื่องความกลัวนี้ก็เหมือนกัน เราก็ปฏิบัติในที่สับปายะไปก่อน ไม่ต้องให้มันล่อแหลม เมื่อศีลมันบริสุทธิ์ ดีแล้ว สมาธิมันก็เกิด จิตมันมีกำลัง มีความมั่นใจในบุญกุศลแล้ว อันนี้อยากขยับขยายไปทดสอบจิตดูก็ได้ เพราะเมื่อบุญกุศลมันเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์อะไรที่มันอยู่ในภูมิที่ต่ำกว่ามนุษย์มีศีล เราก็ไม่ต้องกลัว ไม่มีใครอยากทำร้ายผู้ทรงศีลแล้ว ไม่มีใครอยากสร้างกรรมเพิ่ม และบุญกุศลก็จะรักษาเรา นอกจากกรรมแล้ว สิ่งอื่นๆก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีก มีแต่กรรมเท่านั้น ที่มันให้ผลเวลาใดก็ทำใจยอมรับมันเสีย.....เจโตวิมุติ/

ชอบคุณเจโตวิมุติเขียน โดยเฉพาะเรื่องติดสินบนผี ผมเคยคิดว่า เอ มันจะเป็นไปได้หรือ แต่ผมก็เห็นคนทั้งหลายเขาทำคือบูชาผี สำหรับพระนั้น ผมเคยบวช7วัน 7วันที่ผมคิดว่าผมได้มากกว่าที่ผมพยายามจะเป็นทั้งชีวิตในเรื่องของการรักษาศีลที่มากกว่า5ข้อ เพราะห้องนอนชิดขวาสุดติดกับที่เผาศพ ทุกคืนผมจะมองเข้าไปในที่แห่งนั้นมีความกล้าอยากเข้าไปนั่งสมาธิในบริเวณนั้น แต่ไม่เคยคิดว่าจะโดนผีหลอกคิดแต่ว่าวัดติดบ้านพักอาศัยกลัวว่าคนเห็นเราจะนึกว่าเป็นหัวขโมยมากกว่า แต่ผมก็ยังออกมาเดินจงกลมเงียบๆนอกชานที่พระปิดประตูนอนกันหมด ทั้งๆที่ผมไม่ถนัดเดินจงกลม เพราะเดินไปก็ตั้งสติไปตามขาตามเท้าไม่เกิดสมาธิเท่าไหร่ ไม่ถึง10นาทีพระบวชก่อนออกมาบอกว่าอย่ามาเดินนอกชานเดี๋ยวเขาคิดว่าเป็นขโมยก็เลยหยุด ทุกวันนี้ไม่เคยคิดเรื่องผี ไม่กลัวผีดูหนังผีได้อย่างสนุกไม่ต้องปิดตาดู เคยมีอาการขนลุกในบริเวณเงียบๆ แล้วดูตัวเองว่า เรากำลังกลัวหรือขนลุกเพราะเหตุอะไร แต่ถ้ากลัวตั้งแต่สมัยเป็นเด็กมาแล้ว จะตั้งนโม3จบ นึกถึงคุณมารดาและพระรัตนตรัยครับ

อนุโมทนาครับ

เรามีเรื่องจะเล่าแล้วก็ขอถามด้วยน่ะค่ะ
คือเมื่อประมาณ4-5วัน ที่ผ่านมาน่ะค่ะ ตอนช่วง2-3ทุ่มน่ะค่ะ
เรานั่งสวดมนต์อยู่ที่นอกบ้าน สวดมนต์เส็จก็แผ่เมตตา
ทีนี้เราก็มองไปที่ต้นกระดังงาสงขลา ต้นนี้ก็สูงค่ะ
แต่ไม่ถึงกับสูงมากน่ะ

เราก็เห็นเป็นดวงๆมีหลายดวงค่ะ จะเป็นกลมๆสีขาว แต่รัศมีด้านนอกสีจะไม่เหมือนกัน
บางดวงรัศมีตรงขอบจะเป็นสีแดงเข้ม บางดวงจะเป็นรัศมีเขียวเข้ม
บางดวงก็เป็นรัศมีสีอ่อนๆ ลอยอยู่ที่ต้นกระดังสงขลา

ตอนที่เราเห็นตอนแรก เราคิดว่าสายตาเรามีปัญหา จากการเล่นคอมพ์หรือปล่าว
ก็ขยี้ตา หลับตาเปิดตาดู ก็ยังเห็นเราก็มองไปทางอื่น
สายตาก็ปรกติดีไม่เห็นอะไร

เราก็เลยคิดว่าเราคงจะสัมผัสอะไรแล้ว เราก็นั่งดูสิ่งที่เราเห็นในดวงสีขาวนั้นน่ะค่ะ
บางดวงเราเห็นเหมือนมีคนยืนอยู่2คน เพราะมีลักษณะรูปร่างเป็นคนยืนอยู่
บางดวงก็ไม่มี แล้วเค้าก็ค่อยลอยหายไป
คือเค้าหายไปแบบ เห็นเค้าลอยอยู่แล้วหายไปเลย

ทีนี้พอเราตั้งสติได้ มีดวงที่เป็นรัศมีสีเขียวน่ะค่ะ เค้าลอยอยู่เหมือนจะไปแล้ว
เราก็เลยสวดมนต์ บทสวดต้าเปยโจ้วภาษาจีนค่ะ
เค้าลอยกลับมาค่ะ มาอยู่ตรงต้นกระดังงาอีก พอเราสวดมนต์จบ
เค้าหายไปทั้งหมดเลยค่ะ
ทีนี้ขอถามน่ะค่ะ
สิ่งที่เราเห็นนั้นคืออะไรค่ะ

เรื่องผี เรื่องสิงเร้นลับ คุณวิเศษ อภินิหาร พระพุทธองค์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ไม่ให้ไปยุ่ง ไปยึด เพราะมันจะพาเราออกนอกทาง ทางของพระพุทธองค์ คือเอกายโนมรรคโค เป็นทาง ที่เดินไปสู่ การ ลด ละ เลิก
ความว่าง ความพ้นทุกข์ (หรือมีทุกข์น้อย) หรือหลุดพ้น เป็นปลายทาง หรือหัวใจ เป้าหมาย หรือแก่นพระพุทธศาสนา
ก็แล้วแต่เราจะเรียก จะเข้าใจ
......ทีนี้ใอ้สิ่งที่พิสูจน์ได้ เรากับไม่ค่อยสนใจ พิสูจน์กันอย่างจริงจัง อย่างศีลนี้ อย่างสมาธินี้ มันพิสูจน์ได้ว่ารักษาจริง ปฏิบัติจริง มันพ้นทุกข์ได้จริง มากน้อยตามลำดับ แต่เราไม่ค่อยชอบกัน แต่พอพูดเรื่องนรกสวรรค์ เทวดา
หรือภูติผี วิญญาณ อย่างนี้เราหูผึ่ง อยู่ที่ไหน เป็นอย่างไร อยากไป อยากรู้
......อันนี้ไม่ใช่เราพูดครูบาอาจารย์สายปฏิบัติทุกท่านก็พูด อย่างหลวงพ่อชาตอนที่ท่านเล่า ก็เผาศพเมื่อตอนหัวค่ำ ข้างกลดของท่านนั่นแหละ พอตกดึกภาวนาอยู่ ก็มีเสียงเดินรอบกลดของท่าน แล้วก็จากไปทางกลดของปะขาว
ไปแล้วก็ไปเลยท่านก็ไม่ได้ไปสนใจ ว่าไปไหน ไม่ส่งจิตตามไป รู้แล้ว เห็นแล้ว ก็วาง นั่นแหละถูก ส่งจิตตามไป มันก็หลุดก็หลงออกนอกทาง
.....เราก็ผู้ปฏิบัติ มันก็เป็นธรรมดา ปรากฏการณ์ทางจิต เห็นแล้วก็ของใครของมัน ไปเล่าก็ไม่ได้ประโยชน์ ศาสนาพุทธนี้มันตรงๆ แต่เรามองมันไม่ตรง ไม่รู้เพราะอะไร ยกตัวอย่างก็ได้ลูกวัว ธรรมดาเกิดมา มี4ขา มันก็ปกติไม่มีใครสนใจ ถ้าลูกวัวบ้านใครเกิดมามี 5 ขา เอาแล้วชาวบ้าน ชาวช่อง เลยไปถึงนักข่าว พากันไปกราบไว้ขอหวยกันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปเลย กลับกัน ถ้าลูกในท้องเราเกิดมามี 3 ขาบ้าง เราเสียใจ ลูกเราและเรามีกรรมพ้อง ลูกจึงเกิดเป็นเด็กพิการ ทำไมมันเป็นอย่างนี้ คนนั้นสูงกว่าสัตว์ เรื่องชาติ กำเหนิด เรื่องบุญกุศล สัตว์นั้นต่ำกว่าเรา แถมมีกรรมหนัก เกิดมาพิการอีก แล้วคนที่ไปกราบไหว้สัตว์พิการเล่า จะอธิบายกันอย่างไร
....เราบอกแล้วว่าธรรมมะแท้มันขัดหู มันไปพูดเอาใจให้ชอบไม่ได้ ต้องว่ากันตรงๆ จะได้นำไปพิจาณรากัน....เจโตวิมุติ/

ถาม...ผู้ปฏิบัติบางคน
ที่ปฏิบัติแล้ว เกิดสติวิปลาส หรือ เป็นบ้าไปเลย ก็มีสาเหตุเกิดจาก อะไร ครับ..?
ตอบ ...ก็หลงอารมณ์ เกิดจากการหลงอารมณ์
คือ ไม่ได้ทำความเข้าใจในเรื่อง วิธีปฏิบัติเสียก่อน แล้วก็ปฏิบัติเอาจริงเอาจัง ทำมาก ทำพอประมาณคงไม่เท่าไหร่
ที่ ทำ หามรุ่งหามค่ำ แล้วพอเจอสภาวะบางอย่างเกิดขึ้นมา แล้วรู้ไม่ทัน ก็ทำให้ผิดเพี้ยนไปได้ นึกว่า เรา
เป็นผู้วิเศษ เราเป็นพระ อรหันต์ เราสำเร็จแล้ว บางที มันมีญานหยั่งรู้ อดีต รู้อนาคต ใจก็สำคัญมั่นหมาย
เป็นจริง เป็นจัง ก็เลยลืมเนื้อลืมตัว สรุปแล้วก็คือ เรื่องหลงอารมณ์..
ถ้าเราเจริญ วิปัสสนาจริงๆ มันจะไม่ผิดเพี้ยน เพราะวิปัสสนานี่ มันจะไม่ไปเรื่อง สมมติ
มันจะระลึกรู้ข้างใน ตัดสมมติออก รู้ต่อข้างใน ไอ้ที่มันผิดเพี้ยน มันไปตามสมมติ พอเห็นภาพ เห็นอะไร
ก็อยากจะรู้ว่าเป็นอะไร ไปตามภาพ ไปตามภาพนิมิต ไปตามบัญญัติ นี่ ที่มันจะหลง
...ฉะนั้น ถ้าเจริญวิปัสสนา มีแต่ทำคุณให้สติสมบูรณ์ ไม่ได้ทำให้เพี้ยน ที่มันเพี้ยนคือ
ไม่ได้ปฏิบัติ วิปัสสนา ปฏิบัติอย่างอื่น ไปทำผิด ทำอย่างอื่น วิปัสสนาไม่ได้ทำให้คนเสีย
ทำให้ดี ทำให้สติยิ่งดี สมบูรณ์ จนกระทั่งสมบูรณ์ ยิ่ง คือ พระ อรหันต์...
(ตอบปัญหาธรรมโดย ท่านพระครู เกษมธรรมทัต วัด มเหยงคณ์)
เจริญในธรรม