จ้าน้องบลู ก็คงสู้ๆไปด้วยกัน เคสพี่ผ่านมาจะสี่เดือนละแต่ก็ยังไม่หายสนิท ช่วงแรกๆที่มีปัญหาก็ฟูมฟายไม่เป็นอันทำอะไร ที่สำคัญเกิดเรื่องขึ้น 2 วันก่อนที่มีจะมีสอบตัวสุดท้าย นอกจากไม่เป็นอันกินอันนอนแล้วก็ไม่สามารถอ่านหนังสือได้เลย ทรมานมาก ขนาดนั่งในห้องสอบเรื่องราวต่างๆก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

แรกๆพี่ไม่เคยนึกถึงธรรมะเลย พี่ไม่ถึงกับห่างวัดแต่เรื่องสวดมนต์นั่งสมาธิห่างไกลจากพี่มาก (ทั้งๆที่แม่สวดให้ได้ยินอยู่แทบทุกวัน) จนมีพี่คนหนึ่งแนะนำว่าให้ลองสวดมนต์และแผ่เมตตาให้เขา ถ้าใจเขายังผูกพันอยู่กับเราเขาอาจจะกลับมาหาเรา สำหรับพี่ตอนนั้นคิดว่าไม่ต้องกลับมาเป็นแบบเดิมก็ได้ แค่กลับมาคุยกันเป็นพี่น้อง ไม่อยากจากกันแบบที่จะไม่คุยกันชั่วชีวิต แต่ก็นั่นแหละจะสี่เดือนแล้วเขาไม่คุยกับพี่อีกเลย

ทุกวันนี้ธรรมะก็ช่วยได้ในระดับหนึ่ง เราไม่เคยหัดฝึกจิตมาก่อนเลยอาจจะใช้เวลานานหน่อย พี่ก็รอวันหลุดพ้นจากอารมณ์แบบนี้ อยากจะแบบว่าตื่นมาในเช้าวันหนึ่งแล้วตะโกนดังๆว่า I'm ok แล้วววววว

เมื่อวานพี่ทำใจแข็งๆ ลบเบอร์โทรศัพท์เขาเพื่อจะได้ไม่ต้องไปคอยส่องวอทแอพ และบล็อค facebook ของเพื่อนๆเขาเพื่อเราจะได้ไม่ต้องไปคอยส่องเรื่องราวของเขาเช่นกัน (เคยไปส่องแล้วบาดเจ็บกลับมาทุกที 5555) ก็จะลองดูว่าอาการจะดีขึ้นหรือไม่ แล้วจะมาแชร์ให้ฟังกันเนอะ

โห พี่มะลิเหมือนบลูเป๊ะเลยค่ะ ตอนเกิดเรื่องใหม่ ๆ บลูนั่งร้องไห้คนเดียวทุกวัน ไม่กินอะไร น้ำหนักลดไปสองโลกว่า พอลองสวดมนต์แผ่เมตตา จริง ๆ ก็เพราะหวังจะให้กลับมาคุยแบบพี่น้องเหมือนกันค่ะ คิดแบบเดียวกันเลย ไม่อยากจากกันแบบไม่คุยกันชั่วชีวิต พอซักพักเค้าก็มีมาคุยนะคะ (มาให้ช่วยทำงาน) แต่บลูว่าพอคุยกันแล้วมันเจ็บกว่าเดิมอีกค่ะ ที่ต้องคุยกันแบบที่เปลี่ยนไป การพูดจากก็ต่างไป ไม่เหมือนเดิมอีก
บลูลบเบอร์ไปแล้วเหมือนกันค่ะ บล็อค facebook ด้วย ตอนแรกแค่ unfriend แต่ก็อดไปส่องไม่ได้ แล้วก็เจ็บกลับมาทุกทีเหมือนกันค่ะ ก็เลยบล็อคทั้งเค้า ทั้งอดีตแฟนเค้าที่ตอนนี้กลับมาคบกันใหม่แล้ว (ตอนพิมพ์ยังเจ็บแปล็บ ๆ อยู่เลยค่ะ)
บลูคิดทุกวันเลยค่ะ ว่าอยากตื่นมา แล้วนึกถึงเค้าแล้วไม่แปล็บ ไม่เจ็บ ไม่ทุรนทุราย จนตะโกนออกมาได้ว่า หายแล้ววววว 555
สู้ ๆ นะคะ วันนั้นคงไม่ไกลเกินฝันของพวกเราหรอกค่ะ
ป.ล. พี่มะลิยังเรียนอยู่เหมือนกันเลย อาจจะรุ่นเดียวกันรึเปล่าคะ บลูเห็นแทนตัวเองว่าพี่ เลยเรียกพี่ตามไปเลยอ่ะค่ะ

ค่ะน้องบลู อาการเราคล้ายๆกัน เรื่องที่อยากให้เค้ากลับมาคุยแบบพี่น้อง เพื่อนพี่เคยถามพี่ว่าจะทำใจได้เหรอเพราะการคุยจะไม่เป็นแบบเดิมๆอีกต่อไปแล้ว แน่ใจเหรอว่าเราจะไม่เจ็บ ซึ่งพี่ก็ว่ามันก็คงเจ็บแหละตราบที่เรายังทำใจยอมรับสภาพไม่ได้

ก็เลยมานั่งคิดว่าเราต้องตัดเหตุแห่งทุกข์ละ เรารู้เรื่องของเค้า เห็นรูปเค้ากับคนใหม่เราทุกข์ใช่ใหม เราไปส่องวอทแอพเค้าเห็นเค้าออนดึกๆก็คิดไปว่าเค้าคงจะคุยกับคนใหม่อยู่ (ซึ่งอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้) แต่เราก็มาเป็นทุกข์เอง พี่เหมือนน้องบลูคือตอนแรก unfriend facebook ก็ยังดันไปส่องอยากรู้เรื่องราวเค้าอีก แถมยังตามไปส่องของเพื่อนเค้าเผื่อจะได้รู้ความเป็นไปของเค้า สุดท้ายเราก็กลับมาฟุ้งซ่านเอง เลยตัดสินใจบล็อคทั้งเค้าทั้งเพื่อนเค้าจะได้ไม่ต้องเจอกันบนโลก facebook อีก เอาไว้เราทำใจได้จริงๆแล้วค่อยไป unblock

พี่ยังโชคดีที่มีพี่ๆเพื่อนๆคอยให้กำลังใจ ช่วงแรกๆน้ำหนักลดไป 4 กก.(เห็นมะพี่ลดเยอะกว่าน้องบลูอีก) ก็ผ่านพ้นช่วงห่อเหี่ยวสุดๆมาได้ แค่ยังไม่หายดีเพราะเรายังเอาใจไปผูกกับเค้าอยู่ เมื่อวานก็มีน้องคนหนึ่งถามว่าพี่ยังไม่ลืมเค้าอีกเหรอ พี่บอกยังไม่ลืมและคงจะไม่ลืมแต่พี่พยายามอยู่กับมันโดยที่พี่ไม่เป็นทุกข์และยินดีถ้าได้รู้ว่าเค้าไปดีมีความสุขจริงๆ เพราะยังไงเราก็ยังรักเค้าอยู่ สำหรับพี่นะเราไม่จำเป็นต้องเลิกรักเค้า ถ้าการที่ได้รักเค้าแล้วเราไม่ทุกข์ ความรักไม่ทำร้ายใครมีแต่เรานี่แหละทำร้ายกันเอง รวมทั้งทำร้ายตัวเองด้วย

สิ่งที่พี่ได้จากการเจอวิกฤติในครั้งนี้คือพี่หันมาสนใจธรรมะมากขึ้น มาสวดมนต์ หันมาช่วยเหลือคนรอบข้างมากขึ้น พยายามรักษาศีล 5 ที่แน่ๆพี่เลิกกินเหล้ามาตั้งแต่เกิดเรื่อง (จากคนที่ชอบเฮฮาในวงเหล้า ตอนนี้เปลี่ยนไปเลย จนเพื่อนๆงงว่ามันเอาจริงเหรอเนี่ย 555)

พี่เชื่อว่าเรื่องพวกนี้เวลาช่วยได้ เหมือนกับหลายๆคนที่เคยผ่านมาแล้ว แต่ตอนนี้เวลาของเรายังมาไม่ถึง เมื่อเวลาที่เหมาะสมมาถึงทุกข์นี้ก็จะสลายไปเอง สู้ต่อไปนะน้องบลู

ปล. พี่คิดว่าพี่เป็นพี่น้องบลูหลายปีเลยล่ะ ตอนนี้พี่เรียนป.โทอยู่ก็ใกล้จะจบแล้ว

เวลาจะช่วยได้จิงๆค่ะ...หลายๆคนก็คงไม่มีใครลืมคนที่เคยรักหรอกค่ะ แต่เวลามันผ่านไปความรักที่เรามีอาจจะลดลง เพราะเราไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เห็นหน้ากัน เจอกันอีกทีความรักแบบแฟนมันก็คงจะจืดจางลงไปแล้ว

เวลาจะช่วยได้จิงๆค่ะ...หลายๆคนก็คงไม่มีใครลืมคนที่เคยรักหรอกค่ะ แต่เวลามันผ่านไปความรักที่เรามีอาจจะลดลง เพราะเราไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เห็นหน้ากัน เจอกันอีกทีความรักแบบแฟนมันก็คงจะจืดจางลงไปแล้ว[/quote]

ใช่เลยค่ะ หลายๆคนคงไม่ลืมคนที่เราเคยรักแต่เมื่อเวลาเปลี่ยนไปความรักความรู้สึกของเราก็คงจะเปลี่ยนไป อย่างพี่เองครั้งหนึ่งก็เคยรักคนๆหนึ่งมากมาย เคยบอกตัวเองว่าชาตินี้เราคงไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วนอกจากเค้า แต่เมื่อคบกันไปนานๆอยู่ๆความรักแบบเดิมๆมันจืดจางไปกลายมาเป็นเพื่อนกันซะงั้นซึ่งก็ไม่มีใครเจ็บเพราะเรายังเป็นเพื่อนกันห่วงใยกันอยู่ แต่กับคนที่ผ่านมาเราเจ็บเพราะจากกันทั้งที่เรายังรักเค้ามาก ก็หวังพึ่งเวลาจะเยียวยาให้ความเจ็บค่อยๆจางลงไป

เจ็บค่ะ บลูบอกได้เลย แต่ใจเราก็คิดว่า ดีกว่าเค้าหายไปเลย แต่พอเค้ามาคุยกะเราบ้างเนี่ยแหละค่ะ จะทำให้เรารอเค้าโดยไม่รู้ตัว สร้างความหวังให้ตัวเองอีก พอเค้าหายไป ทีนี้ละ เจ็บเหมือนตอนเลิกกันแรก ๆ เลยค่ะ ก็เลยคิดว่าพยายามตัดดีกว่าค่ะ คิดว่าเจ็บช่วงแรก แต่น่าจะดีขึ้นค่ะ จริงมั๊ยคะ พี่มะลิ


ใช่เลยค่ะ ทุกอย่างก็เพราะความคิดเราเองนี่แหละ แต่ไอ้ความคิดเนี่ย ก็ไม่รู้จะห้ามมันยังไง


บลูลดสองโลภายใน 5 วันเลยค่ะพี่มะลิ ถ้าลด 4 โลอย่างพี่มะลิ บลูคงแย่แน่ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วใช่มั๊ยคะ เป็นห่วงค่ะ สู้ ๆ นะคะพี่ บลูอยู่ต่างประเทศ เพื่อน ๆ ก็มีโทรมาปลอบบ้าง แต่ก็แค่ช่วงแรก ๆ หลัง ๆ เค้าก็มีธุระของเค้ากันค่ะ ที่เหลือเราก็ต้องสู้ด้วยตัวเองจริง ๆ ค่ะ



คิดเหมือนบลูเลยค่ะ เลิกกัน ไม่จำเป็นต้องเลิกรัก แต่บลก็แค่อยากมีวันที่คิดถึงเค้าแล้วไม่เจ็บจี๊ด ๆ ในใจ ไม่รู้สึกเสียใจที่เค้าเลือกคนอื่น ไม่อยากทำร้ายตัวเองอ่ะค่ะ


บลูก็เพิ่งสนใจธรรมะอย่างจริงจังค่ะ ถึงแม้จะทำไมได้ดี เพราะยังยึดติดอยู่มาก แต่ก็จะพยายามค่ะ


ขอให้เวลาของพวกเรามาเร็ว ๆ นะคะ ถ้าดีขึ้นหรือมีเหตุการณ์คืบหน้ายังไง มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะพี่มะลิ ขอให้ดีขึ้นไว ๆ ค่าาา

ป.ล. บลูก็เรียนต่ออยู่ค่ะ ใกล้จบรึยังนั้น ยังไม่รู้เลยค่า 555

บลูก็ไม่เคยลืมจ้ะ ไม่ว่าจะคนแรก หรือคนล่าสุด แต่ก็แปลกเนาะ คนที่บลูเคยคิดว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเค้า
พอตอนนี้ กลายเป็นอีกคนไปแทนละ พอคิดถึงคนที่แล้ว ก็มีความรู้สึกดีดี แต่ไม่เจ็บจี๊ด ๆ แล้วจ้ะ (มาเจ็บเพราะคนล่าสุดแทน) นั่นแสดงว่า คนล่าสุดเนี่ย อีกหน่อยเวลาเราคิดถึงเค้า ก็จะไม่เจ็บจี๊ด ๆ แล้วเหมือนกันใช่ป่ะจ๊ะ สาาธุ ขอให้ทำได้ไว ๆ ด้วยเถิ๊ดดด สู้ไปด้วยกันนะจ๊ะเฟิร์น
ป.ล. ว่าแต่ตอนนี้เฟิร์นเป็นไงมั่งอ่ะ ดีขึ้นเยอะแล้วใช่ป่าว บลูยังทรง ๆ อยู่ แต่ไม่ทรุดเพิ่มจ้ะ ไม่มีทุกข์เพิ่ม แต่ก็รู้ตัวว่าไม่มีความสุข ช่วงนี้ใกล้สัญญาที่เค้าเคยบอกว่าจะมาหา ก็เลยยึดติดกับสัญญา ไม่ปล่อยซักที ทั้งที่เค้าก็ไม่มาแล้ว

เห็นมั้ย...คนที่เราเคยคิดว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเค้า พอเวลาผ่านไปทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไป จากที่เคยรักมาก ก็ค่อยๆลดลง ลดลงไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็กลายเป็นเฉยๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องอาศัยเวลาทั้งนั้น
กับคนใหม่ล่าสุดนี่ก็คงจะคล้ายๆกันอ่ะค่ะบลู ในโลกนี้เรายังเจอผู้คนอีกตั้งมากมาย กับบางคนเราก็ถือซะว่าเป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ เป็นคุณครูสอนวิชาความรัก

สู้ๆนะค่ะบลู ...เฟิร์นเป็นกำลังใจให้ ส่วนเรื่องของเฟิร์นก็ดีขึ้นเยอะแล้วอ่ะค่ะ ก็พยายามจะไม่คิด แต่มันก็มีบางครั้งแวบๆเข้ามาในหัว แบบว่าคิดถึงเค้า ไรประมาณนี้แหละ แหะๆ

เฟิร์น วันนี้บลูพลาดอีกแล้ว ลองกลับไปคุยกะเค้า บลูบอกว่าถ้ากลับไทย อยากไปทำบุญกะเค้าอีกซักครั้งได้มั๊ย เพราะบลูไม่อยากเลิกแบบไม่เจอกันอีกเลย ไม่ได้ขอให้กลับมานะ ขอไปทำบุญด้วยกัน
เค้ารับปากนะ แต่รับปากเหมือนไม่เต็มใจ แล้วคุยกันก็ดูเซ็ง ๆ ตลอดเลย บลูรู้สึกเหมือนบลูไม่มีค่าเลย เหมือนบลูไปง้อเค้าอยู่อ่ะเฟิร์น บลูพลาดไปแล้วใช่มั๊ย บลูควรตัดเค้าออกไปเลยใช่มั๊ยเฟิร์น บลูจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าขนาดนี้

เฟิร์นยังตัดขาดอยู่ป่ะจ๊ะ มีติดต่อกันมั่งมั๊ย แล้วดีขึ้นมั๊ย บลูอยากใจแข็งตัดเค้าให้ได้จัง สงสัยคงต้องทำละ ไม่งั้นก็สามวันดีสี่วันล้มอยู่ยังงี้ ผ่านมาสองเดือน ไม่ย่ำกะที่ก็ถอยหลังเข้าคลอง บลูเบื่อความอ่อนแอของตัวเองจังเลย ทำยังไงถึงจะตัดได้ก็ไม่รู้ บลูเอาแต่กลัว เสียดายที่จะไม่ได้คุยกะเค้าไปเลย เลยตัดไม่ได้ซักที คุยมาทีไรก็เสียใจทุกทีเลยอ่ะ

คุณบลู อย่าไปคิดว่าพลาดไปแล้วเลยเราเลือกทำด้วยตัวเราเอง ไม่มีใครบังคับนี่คะ ยอมรับกับสิ่งที่เราทำลงไปแล้วดีกว่า คุณบลูรู้อยู่นี่คะ ว่าทำแล้วมีผลลัพธ์สองคำตอบ ดีใจ กับ เสียใจ ได้รับผลแบบไหนมาก็อยู่กับมันค่ะและยอมรับ แล้วเดี๋ยวมันก็อยู่ไม่นานค่ะ

พี่หายไปนาน (ขอแทนตัวเองว่าพี่นะคะ) แต่จะบอกว่า ตอนนี้จิตใจดีขึ้นมาก แม้จะทุกข์นะเพราะเค้ายังอยากให้เราอยู่ข้างๆ เค้า แปลกแต่จริง สิ่งที่คุณบลูต้องการแต่เป็นสิ่งที่พี่ไม่ต้องการ เพราะอยากทำใจมากกว่า แต่เค้ายังอยู่ไม่ได้ถ้าขาดพี่ไป ในขณะที่เค้าต้องคบใครบางคนเพื่อที่บ้านจริงๆ พี่เห็นใจเค้ามากค่ะ พยายามไม่ติดต่อแต่มันก็มีบ้างที่อดห่วงไม่ได้ แต่ไม่เคยเริ่มต้นไปติดต่อเอง สุดท้ายผลลัพธ์ก็คือไม่ได้ดั่งใจเราก็เศร้าค่ะ แต่เชื่อมั้ยว่าพี่ไม่ได้จมอยู่กับมันเลย ปล่อยวางได้ง่ายกว่าเดิม และรู้ทันความคิดตลอดในตอนที่คุยกัน พี่อยากให้เค้าเปลี่ยนมุมมองความคิดหลายๆ อย่างที่มันเป็นแค่กรอบภายนอก แต่พี่ไม่สามารถทำให้เค้าคิดแบบพี่ได้ค่ะ เพราะเค้ามีภาระที่หนักเกินกว่าจะคิดแบบเรา แต่ที่สัมผัสได้คือ เค้านึกถึงสิ่งที่พี่ทำมาตลอดเกือบเจ็ดปี เค้ารู้ว่าใครดีกับเค้าที่สุด พี่ก็เลยบอกเค้าว่า คนที่คุณรักมากที่สุดอาจจะไม่ใช่คนที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันก็ได้ อาจจะดูน้ำเน่านะแต่มันเป็นเรื่องจริง ระหว่างคนที่มีเรื่องดีๆ ให้จดจำ ความเข้าใจ หรือเป็นคนที่ใช่ตามความรู้สึกของตัวเองมันไม่ได้หากันง่ายๆ เลย จริงมั้ย แต่พอเจอแล้วกลับอยู่ร่วมกันไม่ได้นี่แย่กว่า 

พี่อยากเป็นแบบคุณบลูมากกว่าอีกจบกันแล้วไม่อยากคุยกันสักช่วงหนึ่ง นี่เค้าหายไปยังไม่ถึงสิบวันก็มาทำให้หวั่นไหวอยู่มาก เค้าขอไปทำบุญด้วยกันเพื่อที่จะต่อบุญ เออแปลกดีเลิกกันแต่จะต่อบุญกันพี่ล่ะงงมาก พอเค้าได้คุยกับพี่เค้าก็เหมือนคนที่แข็งแรงขึ้นมาทันที ให้ความหวังพี่อีก ถ้าวันที่เค้าเข้มแข็งอยากขอให้พี่กลับมาอยู่ข้างเค้าเหมือนเดิมได้มั้ย เอาสิ แหมถ้ามันเป็นตอนนี้เลย เราก็เดินหน้าอยู่แล้ว แต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้น่ะสิ วันข้างหน้าพี่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง เค้าเองก็รับใครเข้ามาไวเหลือเกินและเหลือเชื่อค่ะว่า เหมือนเค้าจะรู้ตัวแล้วว่าคนที่รับเข้ามาจริงๆ แล้วเค้าไม่ต้องการแต่รับมาเพราะสิ่งแวดล้อม เค้าเสียใจที่ทำแบบนี้ลงไป ถ้าเลือกได้เค้าจะไม่ทำแบบนี้เพื่อที่ว่าอย่างน้อยเราจะได้ดูแลกันและกันได้อยู่โดยไม่ต้องมีใคร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ยังคงเดินหน้าต่อไป คุณบลูเห็นเรื่องราวของพี่แล้วมันน่าปวดใจมากกว่าที่เค้าไม่ติดต่อกันอีกดีกว่ามั้ยอ่ะ ดูสิเรื่่องเลยยืดยาว แต่พี่ก็ไม่หวังอะไรลมๆ แล้งๆ ค่ะ ทำดีทุกวันไม่พยายามทำให้เราหลุดจากศีลห้าดีที่สุด ที่เหลือเวลาจะช่วยเราค่ะ สู้ๆ นะคะ

บางครั้งเราก็ยังอยากจะรับรู้ความเป็นไปของเค้า มันก็มีบ้างอ่ะเนาะ คนเคยมีความรู้สึกดีๆให้แก่กันนี่ แต่..ปัญหามันก็คือ รู้ไปแล้วเราสบายใจหรือเปล่า หรือรู้ไปแล้วเราก็กลับมาทุกข์ ดีไม่ดีทุกข์กว่าเดิมอีก ถ้าบลูอยากเจอเค้า เจอแล้วสบายใจ บลูก็ไปเจอเถอะค่ะ แต่ถ้ายังไม่พร้อม ก็อย่าไปรับรู้อะไรเลยดีกว่านะค่ะ แล้วเค้ามีติดต่อมาหาบลูบ้างหรือเปล่า..



สำหรับเฟิร์นก็ไม่ได้เจอกันเลย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็ขี่รถสวนกัน ก็พยักหน้าให้เฉยๆ แต่เราก็ไม่ได้คุยกันเลย ไม่ได้รับรู้ความเป็นไปของเค้า มันก็ดีเหมือนกันนะค่ะ บางครั้งไม่รู้อะไรเลยยังจะดีกว่า

[quote="Fa_Bluesky"]

เฟิร์น วันนี้บลูพลาดอีกแล้ว ลองกลับไปคุยกะเค้า บลูบอกว่าถ้ากลับไทย อยากไปทำบุญกะเค้าอีกซักครั้งได้มั๊ย เพราะบลูไม่อยากเลิกแบบไม่เจอกันอีกเลย ไม่ได้ขอให้กลับมานะ ขอไปทำบุญด้วยกัน
เค้ารับปากนะ แต่รับปากเหมือนไม่เต็มใจ แล้วคุยกันก็ดูเซ็ง ๆ ตลอดเลย บลูรู้สึกเหมือนบลูไม่มีค่าเลย เหมือนบลูไปง้อเค้าอยู่อ่ะเฟิร์น บลูพลาดไปแล้วใช่มั๊ย บลูควรตัดเค้าออกไปเลยใช่มั๊ยเฟิร์น บลูจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าขนาดนี้

*****************
อย่าได้คิดว่าพลาดไปเลยค่ะน้องบลู พี่เข้าใจความรู้สึกนี้ดีเพราะเรายังคาดหวังอะไรๆจากเค้าอยู่ จะมาเล่าเรื่องราวของพี่หลังจากที่เราพยายามง้อเค้ามาตลอดสามเดือนกว่าซึ่งก็ไม่มีผลใดๆ เหมือนเป่าสากโดยแท้และเราก็ยิ่งจมยิ่งเหนื่อยใจ วันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็เลยส่งข้อความไปถึงเค้ายาวพอควร ก็บอกเค้าประมาณว่าอย่าเล่นกับความรู้สึกของคนแบบนี้อีกเพราะนอกจากจะเป็นบาปกรรมแล้วอีกฝ่ายที่จริงใจกับคุณเค้าจะเจ็บมาก คือรู้สึกอยากพูดแบบนี้กับเค้าส่วนเค้าจะคิดได้หรือไม่ได้อย่างไรก็เรื่องของเค้าละ และพี่ก็บอกลาเค้าซึ่งคิดว่าครั้งนี้คงจะลาขาดละ ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องพาใจกลับบ้านให้ได้และกลับมาให้ชีวิตอย่างปกติสุขในเร็ววัน (เพื่อนๆพี่หลายคนเริ่มเบื่อที่จะปลอบพี่ละ บอกว่าจมอยู่กับเรื่องนี้มานานมาก ทำตัวเองให้สดใสร่าเริงได้แล้ว)

ก็คงสวดมนต์ นั่งสมาธิให้มากขึ้นเพราะเดี๋ยวจะมีสอบอีกหลายวิชา อยากให้มีสมาธิเพื่อตั้งใจอ่านหนังสือให้มากๆ แต่คิดว่าเรื่องนี้ก็คงมาวนเวียนรบกวนอยู่เป็นระยะๆ สติจงเกิดๆ

น้องบลูก็สู้ๆต่อไปนะ เราคงไม่ทุกข์กับเรื่องนี้ไปชั่วชีวิตแหละเนอะ

ได้ค่า เรียกบลูเฉย ๆ ก็ได้นะคะ


อยากทำได้แบบพี่จังเลยค่ะ บลูห่วงเค้า พอได้คุยกันก็รู้สึกดีบ้าง แต่ทุก ๆ อย่างที่เปลี่ยนไปของเค้าก็ทำให้บลูเศร้าอ่ะค่ะ เพราะเราคุยกันในสถานะที่เปลี่ยนไป ยังไง ๆ ก็ไม่เหมือนเดิม


บลูก็อยากแลกกะพี่ Indy จังค่ะ ขอแค่ยังมีความหวังว่าซักวันเค้าจะกลับมา บลูก็พอใจแล้ว
ทุกวันนี้บลูทำทุกอย่างแบบที่แฟนเก่าพี่ทำเลยค่ะ บลูขอไปทำบุญกะเค้าครั้งสุดท้าย บลูบอกเค้าว่าถ้าอนาคตเค้าไม่มีใคร อยากให้กลับมาคบกัน ต่างกันตรงที่ ของพี่อินดี้ พี่ยังรักเค้าอยู่ แต่ของบลู เค้าไม่ได้รักบลูแล้ว มีแต่ยลูที่ยังรักอยู่อ่ะค่ะ

แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ บลูก็ยังรักษาศีล 5 นั่งสมาธิทุกวันไม่มีขาดค่ะ รอให้เวลาช่วยเหลืออยู่ค่ะ

บลูยังไม่ได้เจอเค้าหรอกเฟิร์น บลูยังไม่ได้กลับไทยเลย แต่บลูเหงาอ่ะ บลูคิดถึงเค้า ,ีคุยกันบ้างทาง skype พิมพ์คุยกัน ไม่เห็นหน้าจ้ะ แต่อะไร ๆ ก็ไม่เหมือนเดิมเลย ทั้งการพูดจาก สรรพนาม ความห่วงใย มีแต่บลูที่เหมือนเดิม บลูก็กลัวเค้าอึดอัด ก็เลยต้องเปลี่ยนสรรพนามใหม่ เพราะไม่ใช่แฟนกันแล้ว บลูลองถามเค้าว่า ถ้าบลูกลับไทยไป จะไปทำบุญกะบลูเป็นครั้งสุดท้ายได้มั๊ย เค้าก็โอเคนะ แต่ก็ดูอึกอักไงไม่รู้ บลูยังไม่รู้เลยว่าถึงเวลานั้นเค้าจะรักษาสัญญามั๊ย แล้วถ้าได้ไปทำบุญด้วยกันจริง ๆ หลังจากแยกกัน บลูจะต้องกลับมาเศร้าอีกนานแค่ไหน เพราะคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วอ่ะจ้ะ



แล้วเฟิร์นไม่รู้สึกเหมือนอะไรหายไปหรอจ๊ะ ไมไ่ด้ติดต่อกันเลยหรอ บลูควรทำบ้างใช่มั๊ย แล้วบลูจะผ่านไปได้ใช่ป่ะจ๊ะ ตอนนี้ไม่มั่นใจเลยอ่ะจ้ะ

พี่มะลิคะ พี่มะลินี่เหมือนบลูเป๊ะๆๆๆเลยค่ะ เค้าทำผิด บลูเป็นฝ่ายบอกเลิก แล้วก็เป็นฝ่ายง้อมาตลอด 2 เดือน เค้าก็ยืนยันหนักแน่นค่ะ ว่าคิดดีแล้ว เลิกกันดีแล้ว เจ็บเลยค่ะ
หลังจากนั้น บลูก็ส่งข้อความหาเค้าทางเมลล์ค่ะ ยาวมากกก บอกว่าอย่าไปทำให้ใครเสียใจแบบนี้อีก จะคบใครให้คิดดีดี เพราะบางคนเค้าจริงจังไม่ได้อยากคิดเล่น ๆ เตือนเค้าเรื่องบาปกรรม เหมือนกันเป๊ะ ๆ ค่ะ ตอนนั้นบลูก็กะลาขาดค่ะพี่มะลิ แต่ค่ะแต่...อย่าวางใจไปค่ะ จิตใจคนเราเปลี่ยนได้เสมอ สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของบลูค่ะ เพราะเค้ามีการตอบกลับมา การตอบกลับมาของเค้า ถ้าเราวางเฉย ๆ ได้ ไม่สนใจ ก็คงจะดีค่ะ แต่บลูไม่ค่ะ พอเห็นเค้าตอบกลับมา แนวแก้ตัว หรืออะไรก็แล้วแต่ อาจมีบางประโยคที่ทำให้เรารู้สึกดี เช่น เค้าไม่เคยล้อเล่น ตอนนั้นเค้าคิดอย่างนั้นจริง ๆ แต่ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าไม่ใช่ หรืออะไรก็แล้วแต่ ต้องอดทนนะคะ นิ่งไว้ ไม่งั้นจะตกกลับมาอยู่ในวงวันเดิม ๆ เหมือนบลู เศร้าไม่รู้จบอ่ะค่ะ


บลูก็ฟุ้งซ่านค่ะพี่มะลิ เรียนไม่รู้เรื่องกันเลยทีเดียว แต่ก็ยังถือศีล สวดมนต์ นั่งสมาธิไม่ขาดค่ะ หวังว่าวันนึงเวลาและธรรมะ จะช่วยเราได้ ยังไงแวะมาอัปเดทบ่อย ๆ นะคะพี่มะลิ บลูจะอยู่จนกว่าเราพากันดีขึ้นได้ จนถึงวันที่ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ