วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 18:51  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 5 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2012, 18:01 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 เม.ย. 2008, 20:09
โพสต์: 4


 ข้อมูลส่วนตัว


ผมอยากรู้ว่า มีวิธีที่จะทำให้เราหมดเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของ แม่ผู้ที่รักผมมากที่สุดะผมก็รักแม่มากที่สุดอย่างไรดี

แม่ผมเริ่มป่วยเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะ 2B เมื่อเมษา 53 จากนั้นก้อรักษาเรื่อยมา แต่สุดท้ายก็ต้านทานโรคไม่ไหว
แม่ต้องนอนทรมานเจ็บปวดอย่างมากในรพ.อยู่่ 2 อาทิตย์ ผมได้กลับมาดูแลแม่อย่างใกล้ชิดในช่วงตั้งแต่กลางเดือนมกราคม
เพราะหมอบอกว่ามะเร็งก้อนใหญ่มากและไม่สามารถจะผ่าตัดอีกรอบได้แล้ว เข้าคีโมก็เอาไม่อยู่ แม่จึงตัดสินใจเลิกรักษา
กลับมาอยู่บ้านได้ไม่ถึงสองเดือน แม่ผมก็จากผมไปในวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 55 ผมดูแลแม่จนวินาทีสุดท้าย
ผมเห็นแม่ต้องร้องทรมานเพราะความเจ็บปวดภายในร่างกายไม่ไหว แม่ผมบอกแต่เพียงว่าอยากไปเร็วๆ ไม่เอาอะไรอีกแล้ว พอแล้ว
ผมสงสารแม่เหลือเกิน จนแม่เสีย

ทุกวันนี้ผมยังทำใจไม่ได้ ก่อนนี้ผมชอบที่จะเถียงแม่ ไม่ค่อยจะเชื่อฟังแม่ และไม่ค่อยได้กลับไปอยู่กับแม่
เพราะกลับบ้านทีไรมีอันต้องทะเลาะกันทุกทีไป ทำให้ผมรำคาญแม่ ที่แม่ชอบบ่นชอบบังคับและจุกจิก

แต่ช่วงที่แม่ป่วยผมก้อหาเวลาไปดูแลแม่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก้อจะเบื่อเวลาแม่บ่นว่าอีก แม่ผมเป็นคนอารมณ์เสียง่าย
และชอบเอาแต่ใจ เพราะเป็นพี่คนโต ถูกเลี้ยงมาในระบบโซตัส พี่เป็นใหญ่และถูกเสมอ แต่ผมดื้อไม่ยอมท่าน

พอแม่ใกล้จะจากไป ผมได้แต่คิดถึงบุญคุณพระคุณของแม่ที่มีต่อผมต่อครอบครัว
ผมเป็นลูกชายคนเดียว ที่แม่รักและห่วงมาก สมัยเด็กเวลาผมเจ็บป่วย แม่จะร้องไห้ตลอด แม่จะดูแลผมอย่างดี
เห็นผมเจ็บแม่ก็เจ็บด้วย แม่เพียรหาเงินทองด้วยความสุจริตเพื่อเก็บออมให้ลูกคนเดียว

แม่ผมเป็นข้าราชการครูที่ตจว.นครพนม ส่วนผมตอนนี้หาเงินที่กทม. ทำให้ห่างเหินกันกว่าสิบปี

ที่ผมเสียใจเพราะแม้ผมจะได้ดูแลท่านในช่วงที่ท่านป่วย แต่ผมก็ดูแลท่านได้ไม่เต็มที่
และผมให้เวลากับท่านมากขึ้นในช่วงหลังก็ตาม แต่ผมรู้สึกว่าผมทดแทนพระคุณท่านได้ไม่เท่ากับที่ท่านมีพระคุณกับผม

และไม่คิดว่าแม่จะจากผมไปเร็วอย่างนี้เลย คิดว่าท่านน่าจะอยู่ได้อีกนาน ทำให้ตั้งตัวไม่ติด และคิดน้อยใจตัวเองตลอดเวลา
ผมหาแต่เงิน สุดท้ายเงินที่ได้มาก้อช่วยให้แม่หายดีไม่ได้

ทุกวันนี้ผมได้แต่คิดถึงแม่ตลอดเวลา น้ำตาก็ไหลริน ความรู้สึกหดหู่เศร้าสร้อยยังคงมีอยู่ และรู้สึกเคว้ง ไม่รู้จะดำเนินชีวิตอย่างไร จะอยู่ไหน ทำอะไร
ผมมีพ่อที่ต้องดูแล และภรรยาที่เพิ่งตั้งท้องได้สองเดือน แม้ผมรู้ว่าภรรยาผมท้อง ผมกลับไม่ได้ดีใจเลย เพราะผมเสียใจกับการจากไปของแม่มากกว่า

ผมเลยไม่รู้ว่าจะยังไงกับชีวิต ไม่รู้จะปรึกษาใครดี พระท่านก็ว่าเป็น ธรรมดาของสัตว์โลก ทุกคนเกิดมาต้องตายด้วยกันทั้งนั้น
แต่มันทำใจยากยิ่งนัก
หลังจากแม่จากไปผมรับรู้ได้ถึงความรักที่ยิ่งใหญ่และบริสุทธ์ของแม่ที่มีต่อลูกคนหนึ่งมาก จนผมรู้สึกผิดที่ตอนท่านมีชีวิตอยู่
ผมมักจะพูดจาไม่ดีและต่อว่าท่าน ทั้งที่ท่านรักและหวังดีกับผมมาก


ผมเครียดตลอดเลย นึกถึงแม่ตลอดเวลา ภรรยาผมท้อง
ผมยังไม่ค่อยจะยินดียินร้ายเท่าไหร่ เพิ่งจาพาไปฝากท้องมาครับ
เป็นลูกที่ดียังไม่สมบูรณ์เลย จะเป็นพ่อคนแล้ว ยิ่งเครียดเลยครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2012, 20:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ความพลัดพรากจากสิ่งอันที่รัก เป็นทุกข์

ใครๆก็ปราถนาที่จะให้คนที่เรารัก อยุ่กับเราไปนานๆ

การที่ต้องทนเห็นคนที่เรารัก ทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวด
ลุกไปไหนก็ไม่ได้ จะกินจะนอน ก็ขัดข้องไปทุกอย่าง

กับความเศร้าโศรกเสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
แต่ไม่ต้องเห็นความทุกข์ ทรมานของพวกเขาอีกต่อไป
อย่างไหน ทุกข์น้อยกว่ากัน?

ร่างกายของคนเราก็เหมือนบ้านเรือนที่เรามาอาศัยอยู่ชั่วครั้งชั่วคราว
เมื่อถึงเวลา เราก็ต้องละทิ้งกันทุกคน ไม่มีเว้นแม้แต่ตัวของเราเอง

ถ้ารู้สึกผิด ที่เคยทำไม่ดีกับท่านไว้ ก็ให้จดจำความรู้สึกนี้ไว้ เป็นสิ่งเตือนใจ
อายุของคนเราไม่ได้ยืนยาวอย่างที่คิดกัน ตอนนี้ควรหันมามองคนรอบข้าง
ที่ยังเหลืออยู่ ปฎิบัติต่อพวกเขาให้เต็มที่ ทั้งคุณพ่อ ภรรยา และลูกที่กำลัง
จะเกิดขึ้น ทำหน้าที่ลูก สามี และพ่อ ให้ดีที่สุด เมื่อถึงวันที่จะต้องจากกันอีก
จะได้ไม่รู้สึกผิด ติดค้าง อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

อย่ามัวเศร้า...และอาลัยอาวรณ์ กับสิ่งที่ผ่านไป ยามใดที่คิดถึงท่าน
ก็ใช้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สอนตัวเองว่า ไม่ควรปล่อยวันเวลาให้ผ่านไป
โดยเปล่าประโยชน์ เร่งทำดีต่อคนที่เรารัก ดูแลเอาใจใส่พวกเขา
อย่างดีที่สุด เราไม่รู้วาจะมีวันพรุ่งนี้..สำหรับพวกเราอีกหรือเปล่า?

ถ้าอยู่ท่านก็จะเจ็บปวด ทุกข์ ทรมาน ที่เราไม่มีวันรู้ว่าหนักหนาสาหัส
ขนาดที่ตัวท่านเองยังเลือกที่จะไม่อยู่

คิดแบบนี้ทุกครั้งที่เศร้านะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2012, 08:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ธ.ค. 2011, 07:44
โพสต์: 142

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณแม่ด้วยนะคะ

เห็นด้วยกับพี่ทักทายค่ะ คุณแม่ท่านพ้นทุกข์ไปแล้ว ส่วนคนที่ยังอยู่คือคุณ ก็ควรจะทำหน้าที่ตามบทบาทที่เหลือของตัวเองให้ดีที่สุด นำบทเรียนที่เคยละทิ้ง เคยไม่ดูแลหรือเคยทำอะไรก็แล้วแต่ที่รู้สึกว่าทำไม่ดีกับตัวท่านในอดีตมาเป็นบทเรียนแก่ตนเองว่า คุณจะทำหน้าที่ที่เหลือต่อไปให้ดีที่สุด นั่นคือ หน้าที่ความเป็นสามีของภรรยาและเป็นพ่อของลูก ซึ่งก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน อย่าลืมว่าภรรยาและลูกก็ต้องการความรักจากคุณเช่นเดียวกันนะคะ

อดีตผ่านไปแล้ว เสียใจได้แต่ต้องเข้มแข็งค่ะ ต่อจากนี้ไปควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะมันคือรากฐานของอนาคตค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2012, 15:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ย. 2011, 19:55
โพสต์: 146


 ข้อมูลส่วนตัว


titisak เขียน:
ผมอยากรู้ว่า มีวิธีที่จะทำให้เราหมดเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของ แม่ผู้ที่รักผมมากที่สุดะผมก็รักแม่มากที่สุดอย่างไรดี


การพบและการพรากจาก เป็นธรรมอันนิจจังของสรรพชีวิตนะครับ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณอย่างที่สุดเลยนะครับ ผมเคยฆ่าตัวตายเพราะเรื่องนี้เหมือนกัน เพราะผมโทษตัวเองว่าทำไมผมจึงดูแลแม่ผมได้ไม่ดี ทำไมผมถึงไม่รวยซักที จะได้มีเวลาให้แม่มากๆ ให้สุขภาพที่ดีกับท่าน พาท่านไปเทียว ไปทำบุญ ทำให้ท่านมีความสุขที่สุดเท่าที่ลูกคนนึงจะทำได้ เรื่องไม่ดี เป็นทุกข์ ไม่สบายใจ ผมจะไม่ให้แม่รู้เด็ดขาด ผมจะบอกท่านแต่เรื่องดีๆ เรื่องที่สบายใจ ผมจึงคิดย้ำๆ ซ้ำไปซ้ำมาในเรื่องนี้ ทำให้เกิดอาการซึมเศร้า วิตกกังวล จะเรียกว่าจิตตกก็ได้ ทำให้เก็บตัว ไม่ยากพบ ไม่อยากพูดคุยกับใคร แต่เมื่อผมปล่อยวาง ผมก็เรียนรู้ที่จะเข้าใจ ยอมรับ และให้กำลังใจตนเอง ปล่อยทุกอย่างเป็นไปตามทางของมัน เพราะผมเรียนรู้ว่า เรานี้เป็นมนุษย์ อาศัยกายเนื้อเน่าเหม็น เราไม่สามารถกำหนดหรือเหนี่ยวรั้งธรรมชาติ มีแต่ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเวลา และเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างเข้าใจ แต่เข้าใจอย่างเดียวไม่พอ ต้องทำใจยอมรับให้ได้ด้วย

หลายคนเข้าใจเหตุผลของธรรมชาติ เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างได้ดี แต่บางครั้งเขาก็เลือกที่จะปฏิเสธ เมื่อเขาผิดหวังกับบางสิ่งบางอย่าง นั่นก็เพราเขาไม่อยากทำใจยอมรับต่อความผิดหวังนั้น หรือทำใจไม่ได้ต่อสิ่งเหล่านั้น คือรู้ทั้งรู้ แต่ทำใจไม่ได้ คนพวกนี้น่าเป็นห่วงมากครับ หากปล่อยไว้คนเดียวก็จะเป็นอันตราย ต้องมีใครเป็นเพื่อนคุย คอยให้กำลังใจตลอดเวลา คอยปลอบใจ และคอยแนะนำ(ถึงเขาจะรู้ดีก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เขารู้สึกว่ายังมีคนคอยเป็นห่วง สนใจ ไม่ทอดทิ้ง ไม่ได้อยู่คนเดียวในสังคม)

วิธีที่ว่าก็คือ คุณต้องยอมรับความจริงของชีวิตครับ คุณต้องยอมรับว่าทุกสิ่งไม่เที่ยง คุณต้องรู้จักปล่อยวาง รู้จักปล่อยให้ทุกสิ่งมันดำเนินไปตามวิถีทางของมันบ้าง คุณต้องยอมรับว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรเป็นไปตามที่ใจของคุณอยากให้เป็นทุกอย่าง เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากมันก็ต้องจาก คุณไม่สามารถกำหนดเวลาได้ว่าจะให้ท่านจากไปตอนไหน คุณต้องยอมรับความจริงให้ได้ว่าเมื่อท่านจากไปแล้ว เวลามันก็ผ่านไปแล้ว เอากลับมาไม่ได้ ที่คุณทำได้คือนับจากนี้ไปคุณจะทำวันนี้และวันข้างหน้าให้มีคุณค่าที่สุด ใช้ชีวิตด้วยความเบิกบาน ร่าเริงแจ่มใส เป็นคนดีของครองครัว เป็นคนดีของสังคม และมองเห็นคุณค่าของตนเอง รู้จักให้กำลังใจตนเองและผู้อื่น ตราบเท่าที่ความรู้ความสามารถที่คุณมี

การที่คุณเศร้าโศกเสียใจอยู่นาน ก็เป็นเพราะคุณกำลังตำหนิตัวเอง ว่าทำไมคุณจึงไม่สามารถดูและท่านได้ดีกว่านี้ ทั้งๆที่คุณควรจะทำได้ดีกว่านี้ คิดน้อยใจตัวเองและลงโทษตัวเองโดยการตอกย้ำความผิดของคุณเองที่ไม่ค่อยมีเวลาได้ดูแลท่าน ดูแลท่านได้ไม่เต็มที่ ทำไมไม่เป็นอย่านั้น ทำไมไม่เป็นอย่างนี้ ทำไมไม่เป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น

แต่อย่างน้อยช่วงที่ท่านป่วยคุณก็ได้ทำหน้าที่ลูก โดยการดูแลท่านอย่างดีที่สุดแล้ว คุณต้องรู้จักให้อภัยตัวเองและปล่อยวาง ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามวิถีทางของวัฏจักร และรู้จักปลอบใจตัวเองบ้าง คุณต้องยอมรับว่าแม่ของคุณท่านหมดกรรมแล้วในชาตินี้ คุณควรปล่อยท่านไปอย่างสงบและอย่าอาลัยอาวรณ์จนทำให้จิตใจหม่นหมอง เป็นทุกข์ เพราะถ้าแม่ของคุณรับรู้ได้ ท่านก็คงไม่สบายใจและจากไปอย่างไม่สงบที่เห็นคุณทุกข์ใจอยู่แบบนี้ คุณต้องรู้จักหักห้ามใจ และตัดใจปล่อยให้ท่านไปอย่างสงบ

หากคุณระลึกถึงคุณแม่ คุณก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านมากๆ ทำใจของคุณให้สบาย ระลึกถึงคุณงามความดีที่ท่านมีต่อคุณ ทำตัวของคุณให้เป็นคนดีมีประโยชน์ รู้จักช่วยเหลือสังคมตามกำลังความสามารถและเวลาของคุณจะอำนวย อันจะเป็การสร้างบารมีให้กับตัวคุณเอง และบารมีที่คุณได้สร้างนี้ จะส่งผลดีและเป็นสง่าราศรีช่วยหนุนนำให้ดวงวิญญาณของคุณแม่ของคุณได้ไปจุติยังแดนที่สงบและมีความสุขไร้กังวล


เรานี้เป็นมนุษย์ผู้เกิดมาในวังวนแห่งทุกข์ มีทั้งพานพบและพรากจากอันเป็นนิจจัง
เพราะทุกสิ่งในโลกล้วนแล้วแต่อนิจจัง ร่างกายของเราหรือก็ไม่คงทน ไม่ยืนนาน
เสื่อมสลายไปตามสังขาร สุขและทุกข์นั้นฉาบฉวย ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่จีรัง
เราจะยึดติดเอาสิ่งใดกับสิ่งสมมติ กายเนื้ออันเน่าเหม็นน่ารังเกียจนี้ ปล่อยไปตามวัฏสงสารเถิด

กายเนื้อเน่าเหม็นนี้ ธรรมชาติสร้างขึ้นเพื่อให้โอกาสเราได้ใช้มันสร้างสมบารมีในเวลาที่จำกัด
จงใช้ร่างกายนี้สร้างคุณงามความดี สร้างทานบารมี ในขณะที่ยังมีโอกาสได้ใช้มันอยู่
และเมื่อต้องละกายเนื้อเน่าเหม็นนี้ไป ก็จงอย่าอาวรณ์ เพราะมันเป็นไปตามกฎของมันเป็นนิรันด์
กายเนื้อนี้เกิดขึ้นจากทุกข์ ดำเนินไปด้วยทุกข์ ดับลงด้วยทุกข์ อย่ายึดติด จงเข้าใจ จงยอมรับและปล่อยให้มันเป็นไปตามกฎของมัน ใช้มันสร้างบารมีให้กันตน และเมื่อถึงวันที่มันเสื่อมสลายก็ปล่อยมันไป เพราะมันเป็นของมันอย่างนั้นเอง

.....................................................
เก็บธรรมใส่กล่อง.....เรียนรู้จากบัณฑิต.....คบหากัลยาณมิตร.....จิตอ่อนน้อมในพระธรรม


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 มี.ค. 2012, 03:02 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ก.พ. 2011, 10:52
โพสต์: 256

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เวลาจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้น คุณยังมีคนที่คุณรักและรักคุณอยู่

อย่าปล่อยให้ความเศร้ามาทำลายสิ่งดีๆอีกมากมายที่คุณยังไม่ได้ทำและควรจะทำ

เป็นกำลังใจให้นะคะขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความเศร้านี้ไปให้ได้ เข้มแข็ง สู้ๆค่ะ

:b4: :b4:

.....................................................
ทำดี ดีแล้ว เป็นพร
ทำดี ดีแล้ว เป็นพร ไม่ต้อง อ้อนวอน ขอพร กะใคร ให้กวน
พรที่ ให้กัน ผันผวน เป็นเหมือน ลมหวน อวลไป อวลมา อย่าหลง
พรทำ ดีเอง มั่นคง วันคืน ยืนยง ซื่อตรง ต่อผู้ รู้ทำ
อยากรวย ด้วยพร เพียรบำ - เพ็ญบุญ กุศลนำ ให้ถูก ให้พอ ต่อตน
ทุกคน เกิดมา เป็นคน ชั่วดี มีจน เป็นผล แห่งกรรม ทำเอง
ถือธรรม เชื่อกรรม ยำเยง บาปชั่ว กลัวเกรง ทำแต่ กรรมดี ทวีพรฯ

ท่านพุทธทาสภิกขุ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 5 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 25 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร