ในวันที่มีปัญหา ในวันที่ไม่สบายใจ อยากมีท่านที่มีธรรมะในใจ
ช่วยพูดคุย สั่งสอน ตักเตือน และให้คำแนะนำบ้าง

สวัสดีค่ะ มายินดีต้อนรับ อิอิ อยุ่แล้วติดนะบ้านเนี่ยะ

ยินดีที่ได้พบกัน ณ ลานธรรมจักรแห่งนี้ค่ะ

ผู้ที่ได้บรรลุธรรมเป็นพระอริยบุคคลขั้นต่าง ๆ นั้น เพราะท่านเคยได้ฟังธรรม

เคยได้สั่งสมการฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าองค์ก่อน ๆ มาแล้วทั้งนั้น จึงเป็นเหตุ

เป็นปัจจัยให้ท่านได้พบพระพุทธเจ้า ได้ฟังธรรม แล้วได้บรรลุธรรมในที่สุด

ถ้าได้ศึกษาประวัติ ได้ฟังถึงการอบรมเจริญบารมี ของพระอริยบุคคลทั้งหลายแล้ว

จะเป็นเครื่องเตือนที่ดี ให้เราทั้งหลายไม่ประมาทในการศึกษาพระธรรม ในการ

ฟังพระธรรมอบรมเจริญปัญญา ในขณะนี้

ปัญญาต้องเป็นไปตามลำดับขั้น

การฟังธรรม ศึกษาธรรม เพื่อที่จะให้เข้าใจธรรมที่ละเอียด

จำเป็นที่จะต้องมีความรู้ ความเข้าใจตั้งแต่เบื้องต้น

เรื่องวิปัสสนา เป็นปัญญาขั้นสูงสุดในพระพุทธศาสนา

ทำให้บุคคลผู้รู้แจ้งสภาพธรรม

สามารถที่จะดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉท

กิเลสมีมากเหลือเกิน เพราะฉะนั้นถ้าไม่มีปัญญาจริงๆ

ก็ไม่สามารถที่จะดับกิเลสได้

การฟังธรรมทุกครั้งก็เพื่อให้เกิดความเห็นถูก

ซึ่งเป็นปัญญา และจะต้องเป็นไปตามลำดับขั้นด้วย

..............ธรรมเตือนใจจาก http://www.dhammahome.com

พบพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์แล้วเร่งขวนขวายศึกษาปฏิบัติเพื่อทางพ้นทุกข์
ขออนุโมทนาค่ะ

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีเพื่อนใหม่อีกคนแล้ว ยินดีต้อนรับด้วยความจริงใจค่ะ เย้

สวัสดีครับ
ขอเพิ่มเติม ในขณะบำเพ็ญบารมีร่วมกับกัลยาณมิตร ซึ่งอาจเป็นครูบาอาจารย์ในชาติก่อน ทำให้เกิดมาในชาตินี้
ต้องมาปฏิบัติกับครูบาอาจารย์ท่านนี้ และรู้เห็นธรรมตาม
การปฎิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้น จึงต้องมีความเห็นที่ถูกต้อง กล่าวคือ เห็นว่ากายและใจเป็นทุกข์ และเห็นความสัมพันธ์กัน เช่น เมื่อตากระทบรูปที่ไม่พึงปารถนา จะเกิดครามรู้สึกไม่พอใจ ความรู้สึกนี้จะส่งไปที่สมอง
และสมองจะหลั่งสารชนิดหนึ่งออกมา ถ้าอารมณ์โกรธก็หลั่งอดีนารีน สารนี้จะแทรกซึมในเนื้อเยื่อและกระแสโลหิต
ดังนั้นเวลาปฏิบัติธรรมแล้วรู้สึกคันตามตัวและใบหน้า นั่นคือสารดังกล่าว(รูปหรืออาสวะ)ถูกขับออกมา รวมถึงอารมณ์และความฟุ้งซ่านที่เกิดเวลาปฏิบัติธรรม ถือเป็น(นาม)ที่ถูกขับออกมา เป็นของเสียที่เราได้สะสมไว้ จึงไม่ควรปฏิเสธ
พึงทำใจให้รู้สภาวะที่เกิดขึ้น อย่างอิสระจากความมั่นหมาย ผู้ปฏิบัติจะห็นสิ่งที่ถูกรู้เปลี่ยนแลงไป(อนิจจัง)
เมี่อรักษาความเป็นกลาง อารณ์และสารในเรือนกาย เช่นความเจ็บ ปวดคัน ชา แสบร้อน(ทุกขัง) ก็จะถูกขับตามออกมา ต่อมาจิตจะเป็นกลางรู้สิ่งต่างๆไดยสะดวกเป็นไปเอง(อนัตตา) ซึ่งขณะปฏิบัติจะรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของสภาวะธรรมตลอดเวลา (เกิดและดับ)จนถึงสุดท้ายควรมเกิดดับสิ้นสุดลง จิตอิสระจากแรงร้อยรัดทั้งปวงสู่สภาวะ.......
suttiyan

สวัสดีครับ

สวัสดีคับผม .... ผมชื่อ กำลังเพียร นะคับ