ฉันเป็นคนจิตใจดีใฝ่ในธรรม ชอบทำบุญ ช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่าเสมอ มีโอกาสก็จะไปปฏิบัติธรรมตามโอกาสอันเหมาะสม โดยปกติฉันจะสวดมนต์ไหว้พระและนั่งสมาธิเป็นประจำ เพราะฉะนั้นเรื่องทำบาปทำกรรมคงห่างไกลกับฉันมาก โดยเฉพาะการผิดศีลข้อ 3 ครอบครัวฉันก็อบอุ่นสามีเป็นคนดีเราทั้งสองฝักใฝในธรรมเช่นกัน แล้วเขาก็รักฉันมาก ดูแล้วน่าจะมีความสุขและก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่เหตุการณ์ที่ไม่เคยคาดคิดก็เกิดกับฉันจนได้ ฉัันมีโอกาสได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง จริง ๆ แล้วทั้งเขาและฉันก็ไม่เคยคิดเกินเลยมากไปกว่าพูดคุยในฐานะคนรู้จักเท่านั้น ซึ่งเขาก็ทราบดีว่าฉันมีครอบครัวแล้ว เวลามีปัญหาอะไรไม่ว่าจะเป็นเรื่องผู้หญิงเขามักจะมาสนทนากับฉันเสมอ ดูแล้วความสัมพันธ์ก็อยู่ในระดับปกติ เวลาผ่านไปที่หลายปีเขาก็คงยังติดต่อพูดคุยกับฉันอย่างสมำเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ฉันก็ยังคงปฏิับัติธรรมไม่คิดที่จะคบชู้สู่ชายกับเขา จนวันหนึ่งก็คิดขึ้นมาว่าฉันควรจะออกห่างจากเขาเพราะเกรงว่าวันหนึ่งจะเผลอตัวเพราะความผูกพันธ์ ฉันติดต่อกันมานานพอสมควรตั้งใจจะพบเขาครั้งสุดท้าย เพื่อบอกลาและยุติความสัมพันธ์ทั้งหมด แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างที่คิดฉันพลาดท่าเสียทีให้กับเขาแบบไม่ตั้งใจ ฉันเสียใจมากที่ไม่สามารถรักษาความดีไว้ได้ เขาสารภาพว่าัรักฉันมานานแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่คิดที่จะติดต่อกับเขาอีก เขาได้แต่ขอโทษและสารภาพผิดบอกว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก แต่ขอให้ฉันติดต่อกับเขาเหมือนเดิม ฉันคิดว่าเขาจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้ แม้เขาจะรับผิดสัญญากับฉันขนาดไหนฉันก็ไม่ไว้ใจเขาและก็ไม่ไว้ใจตัวเองอีกต่อไป ฉันไม่โทษว่าเป็นความผิดของเขาฉันต้องโทษตัวเองและแก้ไขด้วยตัวเองทั้งหมด ฉันตัดสัมพันธ์ทุกอย่างและปิดช่องทางการติดต่อทั้งหมด ฉันเองก็เสียใจเพราะลึก ๆ แล้วฉันก็มีใจให้กับเขาแต่ฉันไม่สามารถทรยศกับสามีและไม่คิดที่จะทำผิดซ้ำแบบนั้นได้อีกฉันจะปฏิบัติธรรมได้อย่างไรในเมื่อฉันไม่สามารถรักษาศีลไม่ให้ด่างพร้อยได้ ฉันจึงตัดใจทำใจให้เข้มแข็งอย่างมาก กว่าจะลืมเหตุการณ์นั้นและลืมเขาได้ สามีไม่ทราบเรื่องเหล่านี้เลยฉันเก็บเป็นความลับมาตลอดเพราะฉันไม่อยากให้เขาเสียใจและผิดหวังในตัวฉัน หลังจากนั้นฉันก็ไม่คิดที่จะติดต่อผู้ชายคนไหนเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องอีก ขนาดตัวเราเองบางครั้งยังไว้ใจตัวเองไม่ได้แล้วนับประสาอะไรจะไว้ใจเชื่อใจคนอื่นได้อีก ทุกวันนี้ฉันก็มีความสุขอยู่กับครอบครัวและลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกลบฝังลงดินโดยไม่นึกถึงมันอีกเลย

ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ อย่างน้อยคุณก็คิดได้ว่าผิด และหยุดการกระทำนั้น คนเราในชีวิตนี้ทำผิดพลาดได้ทั้งนั้นแหละค่ะ เพียงแต่ว่าเมื่อรู้แล้วว่าผิดแล้วทำยังไงต่อไปเท่านั้นเอง ผู้หญิงที่สามีดิฉันไปข้องเกี่ยวด้วย ก็มีสามี มีลูกแล้ว และรับรู้ว่าสามีดิฉันมีครอบครัวแล้ว แต่เขาไม่คิดอย่างคุณ เขาไม่หยุด เขาบอกว่าถึงมันจะผิด จะเจ็บ แต่มันเป็นเจ็บที่งดงามค่ะ ตลกไหมค่ะ เขาบอกว่าเขาผิดที่เจอสามีเราช้าไปกว่าเราเท่านั้นเอง

คนที่ทำผิดแล้วสำนึกได้กลับตัวเป็นคนดี น่านับถือค่ะ รักษาความดีไว้ให้ตลอดชั่วอายุขัยนะคะ สาธุ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอขอบคุณมากค่ะ สำหรับทุกคำตอบ ค่ะดิฉันก็เชื่อว่าคนเรามีผิดพลาดกันได้ เราย้อนไปแก้ไขอดีตไม่ได้แต่ทำปัจจุบันให้ดีได้ ฉันก็เหมือนมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาทั่วไป ถึงปฏิบัติธรรมแต่ก็ยังมี รัก โลภ โกรธ หลง เพียงแต่เราต้องมีสติและแยกแยะให้ได้ว่าสิ่งที่เราทำนั้นมันผิดหรือถูก ทำให้คนอื่นเดือดร้อนใจ และเดือดร้อนตัวเราหรือไม่ เมื่อก่อนก็เคยคิดตำหนิผู้หญิืงที่ทำผิดพลาดแบบนี้เหมือนกันแต่ไม่คิดว่าจะโดนกลับตัวเอง สังคมเปลี่ยนไปค่ะ คนส่วนใหญ่นึกถึงแต่ตัวเองเป็นหลักไม่นึกถึงใจเขาใจเรา ถ้าคิดได้ก็คงไม่สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้ใคร ฉันเป็นคนโชคดีเรื่องความรัก แต่ก็ไม่รู้ว่าโชคดีบนความโชคร้ายหรือเปล่าที่มีแต่คนมารักฉัน ถ้าหลงมัวเมาขาดสติจุดหมายก็คงต้องลงนรกอย่างแน่แท้ ก็ขอเป็นกำลังใจให้สำหรับคนที่มีความทุกข์เรื่องความรักนะคะ ของทุกอย่างมีระยะเวลาสุดท้ายมันก็จะผ่านเราไปได้ การตัดใจจากใครสักคนที่เราหลงเข้าไปพัวพันไม่ใช่ที่จะทำกันได้ง่าย แต่ก็ต้องเข้มแข็งและให้โอกาสตัวเองและตั้งเป้าหมายให้แน่วแน่ ผ่านจุดนั้นมาแล้วก็เหมือนฟ้าหลังฝนชโลมให้เย็นใจ ไม่มีสุขใดเท่ากับเดินทางตามสายธรรมหรอกค่ะ ขอบคุณค่ะ

อดีตผ่านไปแล้ว ถือเสียว่าเป็นบทเรียน
ให้อยู่กับปัจจุบัน อย่าไประลึกถึงเรื่องนี้อีก
อย่าเอาอดีตมาทำลายตน ..

อนุโมทนาที่คุณคิดได้ สิ่งที่ผ่านมาแล้วถือว่าเป็นประสบการณ์คะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก คะ การรู้สึกผิดย่อมได้รับการให้อภัยเสมอคะ เป็นกำลังใจให้นะค๊า