ใจเย็น ๆ นะคะ คุณอุ้ย ขอให้คุณอุ้ย ใจร่ม ๆ นะเป็นห่วงคะ เข้าใจนะคะว่ารู้สึกยังไง อดทนไว้นะคะ นิ่งไว้เฉยไว้คะ ใช้ความสงบ สยบความเคลื่อนไหวนะคะ แล้ววันหนึ่งเราจะเป็นผู้ชนะ นะคะ

แต่ก่อนที่จะชนะคนอื่น เราต้องชนะตัวเองก่อนนะคะ ชนะกิเลสในตัวเอง ตัณหาในตัวเอง และอารมณ์ของตัวเองนะคะ

เป็นกำลังใจให้ทุกๆ ท่านคะ

คุณอุ๋ยใจเย็นไว้ก่อนนะคะ อย่าใช้อารมณ์ตัดสินปัญหานะคะ ค่อยๆคิดไตร่ตรองให้ดี เป็นห่วงนะคะ และเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

คุณแม่ผู้อดทนโทรหาอุ๋ยหน่อยได้มั้ยค๊า อยากคุยด้วยคะ

คุณอุคะ อดทนไว้นะคะรอให้คลอดเสียก่อนนะคะ ถ้าคลอดแล้วมีใครช่วยดูแลหรือเปล่าคะแหม่มเป็นห่วงจัง
ถ้ามีคุณแม่ช่วยดูแล ก็ดีนะคะแต่ถ้าเลี้ยงลูกคนเดียวคงลำบากสู้ ๆ นะคะ ยังไงแหม่มก็เชื่อว่า
คุณอุจะตัดสินใจในสิ่งที่ถูกต้องและดีที่สุดสำหรับตัวเองและลูก ๆ นะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณคะ คุณแหม่ม ตอนนี้จิตใจสงบดีทุกอย่าง มีบ้างเป็นครั้งคราวที่จิตมันหวูบไหวไปบ้างนะค่ะ ยิ่งได้เห็นความทุกข์และปัญหาของเพื่อนในลานนี้แล้วยิ่งรู้สึกว่าปัญหาที่อุเจอมันเล็กน้อยมากค่ะ อย่างน้อยที่สุดสามีอุก็ได้แค่คุยโทรศัพท์ กับเล่นวอทแอฟกัน ไปหากันไม่ได้ ถ้าเราพยายามไม่รู้ไม่เห็นซะ ก็สบายใจแล้วค่ะ ปัญหาเดียวที่เกิดขึ้นกับอุตอนนี้คือ บางวันมันสับสนอย่างให้ทุกอย่างมันจบ ๆ ไปสักที จบยังไงก็ได้ เลิกกันไปเลยก็ได้ แบบเบื่อนะค่ะ อยากให้เขารู้ว่าเราไม่ง้อและไม่ใช่ของตายของเขา ที่จะทำอะไรก็ได้นะค่ะ อยากรักก็รัก อยากมีคนอื่นก็มี เบื่อคนอื่นแล้วก็กลับมารักเราใหม่ แล้วตัวเราก็อยู่รอให้เขากับมารักเราอีก ไม่รู้เพื่อนคนอื่นเป็นหรือเปล่า แบบตื่นมาแล้วรู้สึกว่า เรากำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้ ทำไมต้องทนทุกข์เพื่อคนที่ดูเหมือนจะหมดรักเราแล้ว เหมือนจิตมันพาเราวกกลับไปอยู่ที่เดิมแบบนั้นนะค่ะ ยังไงก็แล้วแต่จะพยายามทำสิ่งที่ดีที่สุด แม้วันนี้จะรู้สึกว่าไม่มีทางให้อภัยเขาอีกแล้ว และไม่มีทางกลับไปอยู่เป็นครอบครัวอบอุ่นอีกก็ตาม

คุณอุคะ เพราะเราคงเป็นตะกอนแล้วไงคะ มันตกผลึกแล้ว มันขุ่นมานานแล้วทำให้รู้สึกว่าเราไม่ควรที่ต้องมาอยู่ในวังวนของแก้วเดิม ขวดเดิม อย่างของแหม่มเองมีอะไรกันมา 5 ปี ถึงขนาดถ่ายคลิปกันไว้ดู ก็คงไม่ต้องบอกหรอกคะ ว่ารักกันหรือไม่รักกันแล้วจะมาบอกกับแหม่ม ว่าไม่ได้รักผญ.คนนั้นแค่ทางผ่าน แต่ในความรู้สึกคือโกหก และเราคงไม่เชื่อและไม่สามารถเชื่อใจเค้าได้อีกแล้วและไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อีกแล้ว จะมาขอให้ยกโทษให้หรืออภัยให้คงทำไม่ได้ ถ้าอยู่กันต่อไปก็มีแต่ทะเลาะกัน ไม่เชื่อใจกันมีแต่ความหวาดระแวง ชีวิตเราก็ยิ่งจมลง ทางสุดท้ายที่แหม่มเลือกคือขอยุติดีกว่า นั่นคือสิ่งที่แหม่มใช้ตัดสินใจ
ยังไงถ้าคุณอุจะตัดสินใจแบบไหน ก็คงต้องชั่งน้ำหนัก ชั่งใจและความสามารถในการดำเนินชีวิตของเราด้วยเป็นการประกอบกันไปไหนหลาย ๆ อย่างนะคะว่าเราอยู่ได้โดยไม่มีเค้า สามารถเลี้ยงลูกได้คนเดียว
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ คะ

คุณอุต้องใจเย็นๆคะ ค่อยคิดคะ เห็นก็รู้ว่าเห็นแต่อย่าเอามาเป็นทุกข์คะ ดูอย่างของคุณแหม่มสิคะ หนักกว่าของคุณอุ อีก ถ้าคุณอุเป็นคุณแหม่ม คุณอุจะทำอย่างงัย นี่แค่คุยกันนะ ก็ปล่อยเขาไปเถอะคะ ใจเย็นๆ ดูตัวอย่างอุ๋ยน้าอุ๋ยใจร้อนจิตตก แล้วผลเป็นงัยต้องนั่งนับ1 ใหม่คะถ้าเรายังตัดไม่ขาด หรือยังทำใจไม่ได้ก็อย่าพึ่งทำอะไรเลยคะ และรู้ทั้งรู้ว่าเราต้องพึ่งเขาอยู่อย่างน้อยก็ลูกในท้องคะ เพื่อลูกคุณอุคิดแค่นี้นะ ตั้งแต่วันนั้นมาอุ๋ยก็คิดว่าทำเพื่อลูกคะ คนอื่นอุ๋ยไม่สน ทำใจสบายๆคะ ทุกอย่างมีทางออกคะ
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปคะ สู้ๆๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนคะ

คุณอุเอาใจอยู่กับลูกก่อน ความสุขอยู่ที่ลูกค่ะ ส่วนคุณแหม่มระยะเวลาเกือบเท่าเรา ของเราญ.คนแรกเค้าอยู่กินกัน สามปีกว่า พอเอาคนที่สองเข้ามาเพื่อขจัดคนแรกออกไป(สามีบอกทำเพื่อเรา) ญ.คนที่สองก้อท้องทันทีกลัวสามีเราไม่เอาจริงเลยปล่อยท้อง(แต่เราก้อสงสัยว่าสามีเองก้อตั้งใจด้วย) มาวันนี้ลูกเค้ากำลังจะคลอดเดือนหน้าค่ะ ..เคสของเราเค้าคงเลือกอยู่กะเมียน้อยคนนี้ไปตลอดชีวิตเห็นเปรยๆว่าเริ่มแก่อยากหยุด และก้อหลงเมียน้อยเอามากๆประมาณว่ามากกว่าสมัยเราที่เค้าก้อเคยหลงมาก่อน และอีกอย่างสามีสี่สีบกว่า เมียน้อยแค่ยี่สิบสองเอง เค้ายังหลงกามารมณ์กันได้อีกเป็นสิบปี เพราะสามีเรานิสัยจะหลงแล้วหลงนาน....เราเลยกำลังคิดหนักว่าคงจะต้องอยู่สภาพสามคนผัวเมียกันไปตลอดจนกว่าฝ่ายใดจะทนไม่ไหว แยกทางออกไป(ซึ่งน่าจะเป็นเรา..เพราะสามีเริ่มส่งสัญญานว่าไม่รักเราแล้ว..เหมือนเค้าจะรักเมียน้อยมากกว่าเลยอยากกำจัดเราออกไป ด้วยการกระทำที่เรียกว่าบีบกันทางอ้อม..เลือดเย็นมากค่ะ)..ตอนเย็นเราจะเศร้ามากต้องร้องไห้ทุกวัน แต่พอเช้ามาก้อสดชื่นดี แต่บางวันก้อเซ้งๆ...บางวันจิตใจเหมือนจะขาดใจ...ยังลังเลอยู่ว่าจะไปหาจิตแพทย์เอายามากินดีมั๊ย ยาต้านเศร้าน่ะค่ะ เพื่อนคนไหนมีประสบการณ์พบจิตแพทย์แล้วเป็นยังไงดีขึ้นหรือไม่ ยากินแล้วดีขึ้นมั๊ย ขอแชร์ด้วยนะคะ

ขอบคุณคะ คุณรุ่งอรุณ ตอนนี้ก็พยายามคิดถึงลูกในท้องให้มากที่สุด ไม่เครียด ไม่ทุกข์ ลูกจะได้สุขภาพจิตดีขึ้น ไม่งั้นกลัวจะออกมาดูโลกก่อนเวลาอันเหมาะสมเพราะสงสัยว่าแม่เครียดอะไรนักหนานะ 555
สำหรับเรื่องจิตแพทย์ อุเคยมีปัญหาเรื่องคิดสั้น นานมาแล้วนะค่ะ หมอบอกว่ายามันช่วยได้ค่ะ คล้าย ๆ เป็นยากล่อมประสาทนะค่ะ กินแล้วจะหายเครียด ถ้ารู้สึกว่าไม่ไหว ลองไปพบพูดคุยกับหมอก็ดีนะค่ะ ของอุเคยถามหมอตอนเกิดเรื่องแรก ๆ เหมือนกันเพราะเครียดมาก แต่กินยาอะไรไม่ได้เลยแม้แต่ยานอนหลับ เพราะท้องอยู่ ต้องปรับจิตใจตัวเองอย่างเดียว เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ใจเย็นๆคะคุณอุ ดูแลตัวเองและลูกให้ดี ทำใจให้สบายๆ ทุกสิ่งทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีคะ
เป็นกำลังใจให้นะเจ้าคะ สู้ๆคะ