สวัสดีค่ะ คุณงามตา คุณรออะไร และคุณหนวดเต่า
เราได้กำลังจากบอร์ดนี้แหละค่ะ และจากการได้แชร์ความทุกข์จากท่านอื่นๆ
จนบางครั้งรู้สึกว่า ที่เราท้อก็แค่ความรู้สึกแบกรับของเราเอง ที่อาจจะหนักไม่เท่าคนอื่นด้วยซ้ำ
ปล่อยเร็ว วางเร็ว เมตตาเร็ว ก็โล่งสบายนะคะ

แค่อยากให้ไม่มีอาการโหวงในท้อง เวลาคิดไปไกลในบางครั้ง
เวลาจะรักษาทุกอย่าง

อยากรู้จักเพื่อนๆ มากกว่านี้ มีวิธีไหนแนะนำได้บ้างคะเราใช้ไม่ค่อยเป็นค่ะ

สวัสดีค่ะคุณวันนี้ คุณงามตา
สภาวะการณ์ของเราช่วงนี้ อยู่ในโหมด พยายามเข้าใจ ค่ะ
และทำตามที่เพื่อนๆ แนะนำ แต่ก็พยายามหยุดคิด เพราะความคิดแต่งเติมมันแวบเข้ามาบ่อยจริงๆ
ถ้าเผลอคิดตาม จิตจะตกทันทีเลยค่ะ

ทุกวันนี้ เราคุยกันมากขึ้นเพื่อทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับสามี
เขาเลือกที่จะปล่อยจิตเขาไปตามความเชื่อว่า มันเป็นโชคชะตา มั้งครับ
ผมดันรักทั้งสองฝั่ง คงต้องใช้เวลาต่อไป ผมไม่มีจุดที่ต้องการให้จบ
และให้หักดิบก็ไม่ได้ ยังอยากคุยอยากติดต่อ ยังคิดถึงเด็กอยู่ทุกวัน
เราคุยกันแบบเปิดใจ และขอให้เราเข้าใจ เหมือนคนเพิ่งเริ่มเป็นแฟนกัน จะให้เลิกกันทั้งที่ยัังดีกันอยู่
ผมทำไม่ได้ และจะให้เลือกฝั่งเดียวก็ไม่ได้

สรุปคือ เราต้องเลือกเองค่ะ
1. เลือกที่จะเลิกไป แยกไป หรือ
2. เลือกที่จะอยู่ต่อ แบบเข้าใจเขา และจัดสรรเวลาให้เด็กด้วย

เราทดลองเลือกแบบ 2. เพื่อนๆ อาจจะว่า ทรมานทำไม
เราลองเปิดใจรับ และเข้าใจว่า ทุกสิ่งมีมา และก็ดับไป เคยมีเรามาครั้งนึง ก็อาจมีเด็กสาวมาในวงจรชีวิตได้เช่นกัน
อยู่ได้ ก็อยู่กันไป จนกว่า เวลาของความอดทนของเราจะหมด ตอนนั้นก็คงเป็นไปตามกรรม
ภาวะแบบนี้ิใช่ค่ะ พายเรือริมฝั่งไปก่อน
พูดดี ทำดี ดูแลดี อาจจะกว่าเดิมด้วย และเขาก็อาจจะมีกุศลพอที่จะมองเห็น
ดีกว่า ทะเลาะร้องไห้ วีนใส่ ไม่มีสติ
และเชื่อว่า ความดีเอาชนะทุกสิ่ง ก็ต้องทำเพื่อลูก เพื่อเขา เพื่อเรา
เป็นกำลังใจให้สาวใหญ่ด้วยนะคะ
ลืมบอกไป เด็กไม่ได้ท้องค่ะ อย่างน้อยก็โล่งใจที่ไม่มีกรรมเพิ่มต่อกัน
สามีเราก็แก้ตัวแทนว่า น้องไม่ได้หลอก น้องแค่คิดว่าอาจจะ ฯลฯ
ช่วงนี้ิสามีคิดถึงขนาดมาขออนุญาตไปหาเด็กสัก 5 วัน ทนคิดถึงไม่ไหว
และแพลนนว่า ทุกเดือนจะขอแยกไปหา 1 รอบ 5-7 วัน
ได้คืบ เอาศอกนะคะ ไม่รู้จะทนได้นานไหมเรา

กงกรรมกงเวียน เวียนไปวนมา บางครั้งการคิดว่าเป็นเวรกรรมก็ช่วยปลอบใจเรา ช่วยให้เรา
ปล่อยวางได้บ้าง สู้ๆนะคะ

เงินที่เขาให้เราใช้เราก็เก็บไว้ ก็ใช้อย่างประหยัดแล้วกันนะคะ ยังไงเขาก็เป็นคนหา ส่วนเงิน
ที่โอนไปให้คนอื่นคงนานๆครั้งมั้งคะ ใช่มั้ย ช่วงนี้ก็มีปัญหาอยู่ก็พยายามอย่าใช้จ่ายอะไรมาก
นัก ของไม่จำเป็นก็อย่าซื้อ เก็บเงินไว้มากๆ เผื่อวันหน้ามีอะไรไม่คาดคิดเรายังพอมีเงินตั้งตัว
ได้บ้าง แต่ให้ใจเย็นๆนะคะลูกผู้หญิงเราเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ ร้อยละ 99 (กะเอาค่ะ ไม่ได้
ไปสำรวจที่ไหนมาหรอกค่ะ) ก็มักจะใจร้อนจนเสียเรื่องได้

ยังไงก็ให้ใจเย็นๆและอดทน รอบคอบนะคะ รอจนกว่าลูกๆเรียนจบปริญา ( ตรี โท เอก) มีการมี
งานทำ มั่นคง แล้วจากนั้นจะเอาไงต่อคงไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วล่ะค่ะ พยายามเข้านะคะคุณแม่ลูกสอง
สู้ๆค่ะ

คุณโชคดีที่มีสติ. เก่งจังคะ

เข้มแข็งมากเลยคะ ของดิฉันขาดสติสุดๆ ตอนนี้ก็หลุดอยู่บ่อยๆ บางวันก็ดีคะ. แต่บางวันก็ฟุ้งไปเรื่อยคะ. สู้ๆนะคะ

รู้ว่าตัวเองเป็นคนแบบนี้ คราวหลังหากเกิดอารมณ์ก็ให้เดินหนีไปสงบสติอารมณ์นะคะ อาจสวดมนต์ ไหว้พระ หรือไม่ก็หาหนังสือธรรมมะมาอ่านพอให้ใจเย็นลง แล้วค่อยหาโอกาศดีๆ ไปคุยกับเขาใหม่ จึงจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันหรือหมางใจกันนะคะ จำไว้ว่าร้อนกับร้อนเจอกันก็บ้านบึ้มแน่นอนค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ

สวัสดีค่ะ กัลยาณมิตรทุกท่าน
ขอมาระบายต่อนะคะ อึดอัดมาหลายวััน หลังจากพยายามเข้าโหมด เมียที่แสนดี มีแต่ความเข้าใจ
หลังจากเราเลือกใช้วิธีที่สอง คือ อยู่กันไปแบบนี้ สามีเราดูมีความสุข เพราะได้ทั้งสองด้าน
ถึงขนาดนึกง่ายๆ ว่า เราเข้าใจแล้ว คงไม่มีความรู้สึกอะไร
เขาขอจากบ้านไปเหนืออาทิตย์นึง ขอไปใช้ชีวิตอยู่กับเด็ก อ้างว่าจะได้รู้จักตัวตนจริงๆ ของเธอ ดูว่า เธอจะเป็นประเภทหลอกให้เลี้ยงหรือไม่ ฯลฯ ที่จริงคิดถึงมาก อยากไปนัวเนียประสาหลงของสดใหม่ เราก็ทำใจให้ไปนะคะ

ดีที่ฝั่งเด็กอ้างว่า เธอลำบากใจที่เขาจะไปหา แล้วเมียพี่จะรู้สึกยังไง หนูลำบากใจ เมียพี่ทุกข์ใจ รอให้ซาๆ ก่อนค่อยไปหาหนูนะคะ เขาเชื่อเด็กค่ะ ก็ทนคิดถึงอยู่ กทม. ค่ะ (ไม่รุว่าเด็กรับแขกอื่นอยู่รึปล่าวนะ) แต่เชื่อไหมว่า เราทรมานมาก
เขาเอาแต่กด โทรศัพท์ ส่งข้อความตลอดทั้งวัน ไปไหนก็ก้มหน้ากด ไม่คุยไม่พูดกับคนในบ้าน
ทุกคืนจะหนักมาก กดแต่ข้อความ สองทุ่มจนตีหนึ่ง หลังจากนั้นตี 1 ตี 2 ตี 3 จะเริ่มโทรคุยแอบคุยนอกบ้านบ้าง ฯลฯ
นอนดึกทุกคืนจนเริ่มป่วย เป็นแบบนี้มา 45 วันแล้วค่ะ แต่ก็ enjoy มาก เขาว่าเขาอดใจไม่ได้ อยากทัก อยากถามความเป็นอยู่ อยากอ่านข้อความ อยากคุย อยากบอกรัก รักนะ รู้มั้ยคะ คิดถึงมาก อยากกอด อยากหอม อยากอุ้มจนตัวลอย อยาก..... ฯลฯ (เราอ่านที่เขาเขียนถึงกันนะเนี่ย)
จนลูกมานั่งเฝ้าตามประสาเด็ก เขาก็ไม่สนใจ ออกไปโทรหาทั้งคืน ลูก ก็นั่งรอจนตีสอง กะว่าทำแบบนี้ พ่ออาจมีสติ
แต่ปล่าวค่ะ ลูกโดนเรียกมาว่าอย่างแรง แย่จัง เราต้องคุยกับเขา และเตือนว่า สิ่งที่คุณอ้างว่า รักที่สุดในชีวิต จนไม่คิดจะเลิกกันไปคือ ลูก แต่การกระทำคุณคือ คุณไม่สนใจความรู้สึกลูก แต่สนใจความรู้สึกเด็กที่กลัวเธอจะนั่งรอโทรศัพท์ จนปล่อยให้ลูกเสียใจ เลือกหนีไปคุยหาความสุขกันเองเนี่ยนะ ความรักลูกของคุณ ลูกทนนั่งรอ มองพ่อไปคุยกับเมียอีกคนที่อายุมากกว่าลูกแค่ 7 ปี มันทรมานความรู้สึกของคนเป็นลูกมากค่ะ

แล้วเราก็ทำในสิ่งที่ควรทำแต่แรกค่ะ คือ ขอให้เขาไปเสีย ไปใช้เวลากะเด็กเลย ไม่เอาแล้วค่ะ ความพยายามเข้าใจเขา
ไม่เอาแล้วการยอมลองอยู่กันแบบ 2 บ้าน เพราะเขาไม่แบ่งเวลาความเหมาะสมเลย อ้างแค่ว่า อะไรอีกล่ะครับ ตัวผมอยู่ที่นี่กับพวกคุณทุกวัน แต่ก็ยอมรับว่า ใจมักจะคิดถึงแต่เด็กนั่นเสมอ เราก็อึดอัด ทรมาน ลูกก็ไม่มีความสุข เขาเองก็อึดอัดอยากแต่จะโหยหา คาราคาซังแบบนี้

เราหักดิบขอแยกกันสักพักมาหลายครั้ง เขาพยายามยื้อ อ้างจะขอเลิกติดต่อเด็กเพื่อดูใจตัวเอง แต่เอาเข้าจริง แอบไปติดต่อกันทุกวัน และไม่ได้มีความพยายามจะหยุดอย่างที่บอกเราเลย ยังยอมรับอีกว่า ใช่ ผมยังบอกรักเขา และเขาก็บอกตอบ ผมชอบ เอ็นจอย ผมรู้ผมโกหก ผมไม่เคยคิดหรือบอกว่า จะเลิกเลยนะ แม้แต่ตอนนี้ก็ด้วย

เอาไงล่ะคะเพื่อนๆ เขาไม่ยอมหยุด และไม่ยอมออกจากบ้าน อ้างแต่ลูก และว่า การตัดสินใจของเราจะทำร้ายชีวิตลูก เราต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้ อย่าทำให้อะไรแย่ลง คิดเพื่อลูกให้มากๆ อย่าไปคิดเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วอันนั้นผมผิด
ขณะนี้ เขายังอยู่กทม. แต่เราคุยกัน สรุปว่า

เขา อยากมีอิสระ กว่านี้ อยากใช้ชีวิตบางส่วนแบบที่เขาต้องการบ้าง
เรา อยากหลุดพ้น อยากได้นอนหลับ ยังอยากให้โอกาสเขาอยู่ ซึ่งต้องทนไงคะ ทนกับสภาพทุกคืน และต่อไปทุกเดือนที่จะหายไปหาเด็ก ทนอยู่กันเพื่อไม่ให้ลูกรู้ความจริงว่า พ่อเป็นแบบนี้ แต่เขายังดูแลลูกดีอยู่บ้างนะคะ
ในที่สุด เราก็ทนไม่ได้ค่ะ ระเบิดใส่เขาไป ว่าเราพยายามแล้ว แต่อึดอัดมาก ไม่สามารถมีสภาพสามคนผัวเมียได้

เขาตกลงขอเลือก หยุด คะ
หยุดที่1 หยุดทางเรา แต่ขออยู่บ้านเหมือนเดิม อ้างว่า อยากอยู่ใกล้ลูก เพราะสภาพแวดล้อมเหมือนเดิมไงค่ะ เราไม่วีน ไม่ร้องไห้ ไม่กดดัน แต่แอบแดกดันนิดหน่อย เขาเลยอยู่สบาย
หยุดที่2 หยุดติดต่อเด็ก อ้างว่า จะพยายามหยุดติดต่อจนสิ้น กพ. เพื่อดูตัวเอง ว่าเป็นไงแน่. แต่ถ้าเด็กติดต่อมา ก็อดไม่ได้ไม่รุนะ แต่จะพยายามไม่ติดต่อไป

มองภาพกว้างแล้ว เห็นอนาคตเหมือนเดิมค่ะ วนเวียนเช่นเดิม เพราะเขายังมีบอกว่า ผมไม่ได้จะเลิกน้องนะ ผมแค่จะหยุดถึงสิ้นเดือน คุณไม่เข้าใจหรอก เหมือนผมลงทุนไปแล้วยังไม่ได้ผลเลย จะให้หยุดได้ไงง่ายๆ ผมเองยัง enjoy อยู่ แต่จะลองหยุดเพื่อคุณจะได้นอนหลับได้บ้าง อ้าวเป็นงั้นไป

ขอความเห็นจากเพื่อนด้วยค่ะ เราโง่หรือบ้าคะ หรือเขาซื้อเวลาให้เราชิน เราเองใจไม่แข็งพอที่จะหย่า หรือเลิกจากเขาค่ะ ยอมรับ แต่อยากหลุดพ้น ปล่อยวางแบบจริงจังให้ได้เสียที มันวางได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราวจริงๆ ค่ะ

มุกสำคัญ เขาบอกเราว่า
- ให้รับรู้ไว้ว่า ผมไม่เหมือนเดิมแล้ว. ไม่มีทางกลับไปเหมือนเดิมได้อีก
- หยุดตั้งความหวังเรื่องผม ว่าผมจะกลับมาเหมือนเดิม ไม่ต้องมีความหวัง คุณจะได้ไม่ต้องทุกข์
ผมจะกลับมาหรือไม่ เป็นเรื่องที่ผมจะจัดการตัวผมเอง ตอนนี้ผมขอหยุดฝั่งเราไว้ก่อน
- ผมเอง ยังไม่ได้อยากหยุดฝั่งเด็ก ยังอยากไปต่อ ผมไม่ได้บอกว่า จะเลิกกับเด็ก เข้าใจใช่ไหม
- ผมอยากมีอิสระบ้าง อยากใช้ชีวิตแบบที่ผมต้องการบ้าง ผมรู้ว่า มันควรอยู่ในภาวะโสด อิสระ จึงจะคิดแบบนี้ได้
ผมจึงขอเลือก หยุด ทั้ง 2 ฝั่ง แค่ชั่วคราวถึงสิ้นเดือนกพ. นะ ไม่ได้จะเลิกกับเด็ก
ขอให้กลับไปอ่านทบทวนข้างต้นใหม่ และทำใจให้ได้ จะดีกับคุณเองนะ
- ขอให้พยายามนึกถึงที่ผมเลว เห็นแก่ตัว ชั่ว ผิดศีล เข้าไว้ คุณจะได้เลิกรักผม อย่างที่เป็นอยู่ ที่รักจนยอมทุกข์
เลิกรักผมแบบนี้ซะ
- ผมขออยู่บ้านเหมือนเดิม คุณจะมองผมเป็นอะไรก็ได้ อย่าสนใจผม

เด็ดขาดนะคะ ชายของเรา

ขอเป็นกำลังใจด้วยคนนะค่ะ

อยู่ร่วมกันมายาวนาน...ลูกๆโตหมดแล้วใช่มั๊ยค่ะ
ทำใจใหสบายเถิดค่ะ...ขออนุญาติออกความเห็นนะค่ะเผื่อจะนำไปใช้ได้

เข้าใจว่าคุณคงตั้งรับไม่ทัน เพราะที่ผ่านมามีแต่สุข
เมื่อทุกข์เข้ามาจึงรับมือไม่ทัน ... เชื่อว่าคุณผ่านพ้นวิกฤตนี้ได้ค่ะ

ตั้งสตินะค่ะอย่าหวั่นไหว
ลองใช้ประสบการณ์จากที่ได้ฟังจากเพื่อนๆมา กรณีอย่างนี้
เราต้องเฉยค่ะ ...นิ่งเป็นน้ำแข็งเลย ...ข้างในร้อนอย่างไรก็ช่างมัน

เขาอยากไป...ก็ให้เขาไป...อยากทำอะไรให้เขาทำ ..แต่เราก็ไม่เอาด้วย
ดีก็ไม่เอา ...ชั่วก็ไม่เอา คือไม่คุยแล้วไงค่ะ แต่อยากอยู่ร่วมบ้านก็อยู่ไป

มันยากนะแต่ลองทำดู...ในระหว่างนี้คุณก็แผ่เมตตาให้เขาทั้งสองคน
แผ่่ไปๆๆๆๆ.....แผ่ให้เจ้ากรรมนายเวรของเขาทั้งสองด้วย เอ่ยชื่อเลยยิ่งดีค่ะ

เอาใจช่วยนะค่ะขอให้ผ่านไปโดยไว

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณสู้ สู้นะคะ........ขอให้ธรรมะรักษาคุณค่ะ
...เพราะชีวิตต้องดำเนินต่อไป...

ขอบคุณคุณงามตามากคะ. ตอนนี้เย็นมากขึ้นแล้วคะ^^

คุณโชคดีที่มีสติใจร่มๆนะคะ ส่งกำลังใจให้คะ สามีเราก็พูดแบบนี้คะ

สติแตกเลยคะตอนนั้น ไม่รู้จะแนะนำอย่างไง เพราะตัวเองก็วนๆอยู่ เอาเป็นว่าไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนี้

มันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วเหมือนฝนตกแดดออก มั่งคะ ไม่ใช่ฤดูกาลก็เกิดขึ้นได้ อะไรที่ว่าแน่ อาจจะไม่เที่ยง

เป็นกำลังให้นะคะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้และทุกๆๆคนค่ะ

ขอบคุณทุกท่านนะคะ
ตอนนี้ พี่ใช้วิธีคิดว่า สุดมือสอย ก็ปล่อยไป
และไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร
ห้ามใจใครก็ไม่มีทางได้ แม้ใจเราเอง ยังห้ามไม่ค่อยได้เลย จึงควรเข้าใจว่า เราจะไปห้ามใจคนอื่นเขาได้อย่างไร

ทางที่น่าจะทำได้ และมีทางเป็นไปได้ดี คือ ดูแลใจ และความคิดของตัวเองค่ะ

สามีตัวดีก็ยังอยู่บ้านเดียวกัน มีแอบคิดถึงเด็กบ่อยๆ เปลี่ยนรูปเปลี่ยน status ในLine เพื่อสื่อสารกันกับเด็กแทนการติดต่อ ก็ต้องปล่อยเขาไปค่ะ เขาตัดไม่ได้ คงหลงใหลความสุขนั้นมาก แค่รอเวลาที่ทนไม่ได้ และแยกกันไปจากเราสามคนน่ะค่ะ ระหว่างนี้ เตรียมสติให้มั่นค่ะ เพื่อพบทางที่สว่างกว่าเดิม

ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ