ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่ะ ไม่ได้เข้ามาในที่นี้หลายวันเลย เพราะไม่สบายเข้าไปนอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลตั้งหลายวัน พึ่งกลับออกมา หมอบอกเราเครียดมากจนเกินไป ทำให้จุกแน่นหน้าอกจนทำให้หน้ามืด ในวันนั้น หลังจากที่มีคนส่งข่าวให้เขารู้ เขาก็มาหาฉันในตอนเย็นทันที (ฉันเข้าโรงพยาบาลตอนเช้า)
เขาลางานและบอกกับเจ้านานทุกคนว่าภรรยาไม่สบายนอนรัษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เขา มาเช้ดตัวให้เช้าเย็น หาข้าวมาให้กินเช้าเย็น ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันนอนอยุ่โรงพยาบาล มันทำให้ฉันสับสนมากว่าเขาทำอย่างนี้กับฉันทำไม เพราะเขายังรักยังผูกพันธ์ หรือเห้นแก่ลูกอยากให้ลูกมองว่าเขาดีเขารักครอบครัวอย่างนั้นหรืิอ
[color=#80FF80]ขณะที่เขาเช้ดตัวให้ เขาถามฉันว่าไหนยกตัวอย่างผู้ชายที่ฉันเห้นว่าเขาดีร้อยเปอร์เซ็นมาให้เขาดูหน่อยสิ ฉันตอบเขาไม่ได้ ฉันฟังเขาพูดต่อ ว่าผู้ชายทุกคนเมื่อมีโอกาสเรื่องแบบนี้ย่อมเกิดขึ้น แต่คนที่เขารักและไม่มีวันจะทอดทิ้งคือลูกกับเมีย ถ้าเขาไม่รักและคิดจะทิ้งเขาไม่ทนและอยู่มาถึงขนาดนี้หรอก น้ำตาคนอ่อนแอ่อย่างฉันไหลออกมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาพุดต่อว่าคนเราจะเป็นใหญ่ต้องอดทนและเข็มแข็งให้คนเกรงกลัวไม่ใช่อ่อนแอ่ให้ใครเขาสมน้ำหน้าแบบนี้ ความอดทนและ เวลา จะเป้นเครื่องพิสูตรทุกอย่าง แม้เขาจะทำผิดหลงทางเพราะบางทีเกิดจากความเหงาที่เราห่างไกลกันและหลายครั้งที่เรามีเรื่ิองไม่เข้าใจในบางครั้ง แต่อยากให้รู้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแต่จะไม่มีใครสำคัญกว่าลูกกับเมีย [/color]นี่คือคำพูดของเขาที่ทำให้ดิฉันใจอ่อนอีกครั้งทั้งที่ใจเริ่มจะเข็มแข็งขึ้นมาบ้างแล้วในเวลาที่ผ่านมา ในตอนนี้ฉันตัดสินใจที่จะให้อภัยเขา ทำตัวใหม่เริ่มต้นใหม่อีกครั้งเพื่อลุกและตัวเองที่ยังรัเขาหลายคนอาจมองว่าฉันโง่ที่ตัดสินใจแบบนี้ เพราะมันอาจจะต้องเจ็บอีกเมื่อเขายังไม่เลิกทุกอย่างเด็ดขาด
ฉันตั้งใจที่จะพยายามปล่อยวาง ปิดหู ปิดตา ไม่รับรู้เรื่องอะไรของเขาทั้งสิ้น เพราะเราอยู่คนละที่อยุ่แล้ว ฉันจะทำหน้าที่ของแม่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนเขาฉันจะพยายามคิดว่าเขาเป้นเพื่อนและพี่ชายจะได้ไม่เจ็บและลูกก็จะได้ไม่มีปัญหา ถ้าวันหนึ่งเขาหาทางกลับบ้านเจอ ฉันอาจจะมีความสุขอีกครั้ง

ดีใจกลับคุณด้วยนะคะ ที่เขายังบอกว่าเขารักเขาแคร์อยู่ คำพูดสู้การกระทำไม่ได้หรอกคะ เขามาดูแลคุณและคำพูดอืม เขายังรักคุณอยู่ ลองให้อภัยเขานะคะถือว่ามรสุมในชีวิตคุณอาจจะจบแล้วหละ

เป็นกำลังใจให้คุณการเวลาค่ะ .......
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...หากคุณคิด ...ไตร่ตรอง..อย่างรอบคอบ..รอบด้านแล้ว
ทุกอย่างย่อมดีเสมอ..และแน่นอนค่ะว่า คุณจะก้าวผ่านมันไปได้อย่างงดงาม สง่างาม เพราะ...

คุณรู้เท่าทัน..ความคิด..ความรู้สึก..ความต้องการของคุณเอง..
เชื่อมั่นว่า..คุณจะรับมือได้..ได้อย่างดีเยี่ยม...ตามแบบฉบับของคุณเอง....

ยินดี..ด้วยค๊า......

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านอีกครั้ง เมื่อเช้าวันก่อนเขาโทรมาหาดิฉัน หลังจากที่ดิฉันออกจากโรงพยาบาลและเขาก้กลับไปทำงาน และพุดในสิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงเขาบอกว่า เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวเขาเหงา และความเหงามันทำให้เขาเป็นบ้าแบบนี้ เขายอมรับกับฉันเป็นครั้งแรกว่าเขาคบกับผู้หญิงคนนี้จริง มาสามสี่เดือนแล้ว เป็นเด็กอายุสิบเก้าปีแต่ตัวโตเหมือนผุ้ใหญ่ และตอนนี้เขาบอกว่าเขาบอกเลิกเด็กไปแล้ว เขาเหนื่อยกับปัญหาที่เกิดขึ้น เขาสงสารลูก ให้ดิฉันทำใจและอดทนเพราะเขากำลังจะแก้ปัญหาที่เขาก่อเอง เพื่อลูกเพื่อครอบครัวของเรานี่คือคำที่ดิฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขา ฉันบอกเขาไปว่าถ้าเขาคิดได้จริงๆ ฉันก้ดีใจด้วยและพร้อมที่จะให้อภัยเขาเพื่อลูกและครอบครัวของเราเช่นกัน เหมือนที่เขาเคยอภัยให้ในเวลาที่ดิฉันทำผิด จากน้ำเสียงที่เศร้าของเขามันมีความรุ้สึกว่าเขาสำนึกผิดจริงหรือนี่ฉันคิดในใจ
แต่ยังไม่ถึงสามวัน เด็กคนนั้นก้ขึ้นไปอยู่ไปหาเขาอีกแล้ว ฉันเลยถามเขาว่าสิ่งที่เขาพูด กับฉันมันคืออะไรความรู้สึกตอนนั้นเขาสำนึกผิดหรือคิดถึงเด้กคนนั้น แล้วมาพูดให้เราตายใจจะต้องไม่คิดมากและดีใจกับคำพูดที่บอกว่าเขาจะเลิกกัน เขาปฏิเสิฐว่ามันมาจริงแต่ไม่ได้มาอยู่กับเขามันไปอยู่กับพี่สาวมันจ้างก็ไม่เชื่อฉันเห็นและจำได้ของในห้องทุกอย่างทุกชิ้นที่มันถ่ายรูปลงเฟสมันคือห้องนอนเขาชัดๆ เขาบอกว่าให้ใจเย็นๆเขามีวิธีของเขาไม่อย่างนั้นเขาจะบอกฉันทำไม แล้วทุกอย่างก็ดีเอง เด็กมันทนไม่ได้นานหรอกเขาบอกฉัน แต่ฉันก็ทำใจไม่ได้อยู่ดีที่จะไม่ประชดประชันเขา หลังจากที่เราคุยกันดีได้ไม่กี่วัน มันเหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง และฉันจะทำยังไงต่อไปดี

หากคุณคิดว่าจะให้อภัยเขา คุณก็ต้องยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะดีหรือเลว ต้องรับให้ได้ เหมือนแม่และเพื่อน ๆ ฉันบอกฉันว่า หากคิดจะกลับไปอยู่กับเขาเราต้องยอมรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร จะมีผู้หยิงอีกกี่คน จะพามานอนที่บ้านฉันก็ต้องยอมรับเพราะฉันเลือกเอง นี้คือสิ่งหนึ่งที่ฉันยอมรับไม่ได้ และหากว่าจะคิดอดทนเพื่อให้ได้ครอบครัวกลับมาแล้วต้องทนอยู่กับความหวาดระแวง การทะเลาะกันของพ่อและแม่คิดว่าลูกจะรู้สึกดีเหรอ สู้บอกเขาตรงๆ ว่าแม่กับพ่ออยุ่ด้วยกันไม่ได้ แต่หนูไม่ใช่ไม่มีพ่อนะ ( กรณีของฉันนะคะที่เขายังไม่สำนึกหรือเพราะเขาไม่ต้องการฉันกับลูกอีกแล้ว) ไปทำบุยลูกชายยัง
อธิษฐานให้พ่อเลิกเจ้าชู้ สะท้อนใจนะที่ได้ยินเด็กเพียงสี่ขวบพูด แต่ทุกวันนี้เริ่มทำใจแล้วเพราะว่าเขาไม่ต้องการฉันและลูกคะ กรณีคุณลองให้โอกาสเขาสะสางก่อนนะคะ สู้ๆๆๆ คะ

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกท่าน หลายเดือนแล้วซินะที่ดิฉันกินไม่ได้นอนไม่หลับตั้งแต่รู้ว่าสามีแอบมีผู้หญิงคนอื่น
หลายเดือนที่ผ่านมาจนถึงวันนี้เหมือนกับตัวเองเป็นบ้า ที่ใจหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องเดียวๆที่ไม่อาจทำใจยอมรับความจริงได้ แม้จะรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ แต่ก็หลอกตัวเองให้เจ็บแล้วเจ็บอีก ด้วยความคิดของตัวเองที่ไม่รู้ว่ามันผิดหรือถูกและเขาทำจริงหรือไม่ ทุกอย่างมันชั่งสับสนไปหมด ฉันยอมรับไม่ได้ที่จะให้เขามีผู้หญิงคนอื่น แม้เขาจะไม่ให้ฉันลำบากหรือเดือดร้อนเรื่องใดๆก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเงินทองค่าดูแลเลี้ยงดูที่เขาไม่เคยขาดตกบกบร่อง จิตใจฉันมันจดจ่อแต่เรื่องเดียว แม้เขาจะบอกให้ฉันเลิกคิดเรื่องนี้ และให้คิดเรื่องอื่นที่มันทำให้ตัวเองมีความสุข และพูดกันดีๆ เขาบอกว่าขอเพียงฉันไม่ส่องเฟส ไม่เช็คอิน ไม่บอกใคร เท่านี้เราก็ไม่ทะเลาะกันแล้ว เหนื่อยนะบอกตามตรงที่ต้องระแวงพูดกันดีๆได้ไม่ถึง 3 วันก็ทะเลาะกันและฉันเองก็รู้ดีว่าที่ทะเลาะกันทุกครั้งส่วนมาก มันก็เริ่มจากฉันที่ชอบหาความจริงและพูดเรื่องผู้หญิงคนนั้น ฉันไม่พูดก็ไม่ทะเลาะกันเหมือนที่เขาบอก แต่ฉันก็อดไม่ได้เพราะว่าฉันรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ ฉันไม่อยากให้เขามีใคร ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเราอยู่คนละที ฉันไม่รุ้ต้องทำยังถึงจะอยุ่ให้ชีวิตมีความสุข จิตใจมันคงแต่คิดวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ ว่าเขาจะมีใคร ผู้หญิงคนนั้นจะลงไปอยู่กับเขาไหม เขาจะโกหกเราไหม เขาทำอะไรอยู่กับใคร นี่ฉันบ้าไปจริงๆแล้วใช่ไหมนี่

คำสอนของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต   

สิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรทำความผูกพัน เพราะเป็นสิ่งที่ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง
แม้กระทำความผูกพันและหมายมั่นให้สิ่งนั้นกลับมาเป็นปัจจุบัน ก็เป็นไปไม่ได้
ผู้ทำความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้เดียว โดยความไม่สมหวังตลอดไป
อนาคตที่ยังมาไม่ถึงนั้น เป็นสิ่งไม่ควรไปยึดเหนี่ยวเกี่ยวข้องเช่นกัน

อดีตปล่อยไว้ตามอดีต อนาคตปล่อยไว้ตามกาลของมัน
ปัจจุบันเท่านั้นจะสำเร็จประโยชน์ได้ เพราะอยู่ในฐานะที่ควรทำได้ ไม่สุดวิสัย
เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ...ให้ผ่านพ้นไปได้ สู้ สู้ ค่ะ

ลองหาอะไรที่คุณคิดว่าคุณชอบทำ...เรียกว่าหางานให้จิตทำ..จิตใจจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน..ล่องลอยไปตามอารมณ์เดิมๆ ที่เคยสั่งสมไว้...เขาเรียก จิตตกร่อง..ในเรื่องราวที่เราชอบคิดซ้ำซาก...เช่นชอบคิดแต่เรื่องเป็นทุกข์ ..เศร้าหมอง ...พอหลงลืมสติ จิตก็กลับไปคิดเรื่องเดิมๆอีก...ดังนั้นพยายามหางานให้จิตทำในเรื่องที่ดีๆ ..ทำแล้วจิตใจมีความสุข..ผ่องใสเบิกบาน...ทำบ่อยๆจิตใจก็จะคุ้นชินอยู่กับเรื่องดีๆ เรื่องที่ทำแล้วจิตใจมีความสุข...ชีวิตก็จะเป็นสุข...

อย่าปล่อยให้จิตใจไหลไปกับเรื่องในอดีตที่ทำให้ตนเองเป็นทุกข์...หรือคิดฟุ้งซ่าน หงุดหงิดรำคาญใจ
จนเกิดเป็นนิสัยหรือความเคยชิน..ชีวิตก็จะห่างไกลความสุขออกไปทุกที...จะแก้ไขยาก...
พยายามมีความรู้สึกตัวเข้าไว้ เมื่อรู้สึกว่ากำลังคิดเรื่องที่เป็นทุกข์ก็ให้รีบหาอะไรทำแทน หรือเปลี่ยนเรื่องคิด...ไม่คิดแต่งเติมเรื่องที่จะทำให้ตัวเองเป็นทุกข์...ต้องฝึกฝนและอบรมจิตใจตัวเองให้มาก...ถ้ายังรักตัวเอง..คนอื่นไม่มีใครช่วยเราได้อย่างแท้จริง...
...หนทางที่จะดับทุกข์มีอยู่...แต่ผู้ที่ต้องออกเดินทางคือตัวคุณเอง..

อ่าน คห.นี้แล้วนึกถึงสุภาษิตโบราณที่ว่า "เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร"

ปัจจุบันหลายๆคนพูดย้อนว่า "มีทองเท่าหัว ไม่ต้องมีผัวก็ได้" "ได้ทองเท่าหัว เชิญเอาผัวฉันไป" ฯลฯ

ถ้าดูตามนั้น เหมือนความสุข ความทุกข์ อยู่ที่ความพอใจของแต่ละคนๆ ขณะนั้นๆ

ปัญหาแบบนี้เจอมาเยอะมากจริงๆ ทั้งกับตัวเอง ญาติพี่น้อง คนรอบข้าง เพื่อนๆ กับตัวผมเองใช้เวลาปีครึ่ง กว่าจะทำใจได้ จากประสบการณ์ตรงนะครับ แนะนำว่า ให้มีสติ ไตร่ตรอง อะไรที่คาใจ เคลียร์ให้หมด ที่สำคัญคือ อย่าหลอกตัวเอง เมื่อศรัทธาในความรัก เมื่อศรัทธาในตัวตน สุดท้ายไม่เป็นอย่างที่คิด ย่อมเสียใจเป็นธรรมดา เมื่อเสียใจก็ร้องไห้ ไม่ใช่เรื่องแปลก ทุกอย่างมีเหตุมีผลในตัวของมัน เข้าใจว่ามันเจ็บปวด ทำใจยาก แต่อย่าลืมว่า เสียคนรักไป 1 คน ยังมีคนที่เหลืออยู่ให้ดูแล นั่นแหละครับ กำลังใจสำคัญเลย เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ผ่านไปได้โดยเร็ว

จริงๆแล้วมีหลายๆท่านที่มีชีวิตคล้ายกันเนอะ ตัวเราเองก็เช่นกันค่ะที่อยู่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบคุณการเวลาตอนนี้เข้าเดือนที่เก้าแล้วที่เขาทิ้งเรากับลูกไปโดยไม่มีเหตุผลอะไรเลย ตลอดเวลาแปดเดือนที่ผ่านมาเราพูดคุยกับสามีทุกวัน มีโอกาสก็ตามไปดูแลเขา(ย้ายกลับไปอยู่บ้านเขาเอง). สิ่งที่ได้รับคือความเชยชา ไม่ยินดียินร้ายกับเราเลย ดูเขาจะมีความสุขอ้วนท้วนสมบูรณ์ดีกว่าตอนอยู่ด้วยกันซะอีก อ้อนวอนยังไง ขอร้องยังไง จะให้ปรับปรุงตรงไหนพร้อมเสมอ แต่เขาไม่เอาเลยซักอย่าง เขาบอกว่าตอนนี้เขามีความสุขที่จะไปนอนกับใครก็ได้ ฟังแล้งอึ้งค่ะ แต่ถามว่าให้เลิกกันไหมเขาก็ไม่ยอมพูด ให้กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเก่าเขาก็ไม่เอา คาราคาซังอยู่อย่างงี้เขาไม่ทุกข์ค่ะ คนที่ทุกข์คือเรา เมื่อวันที่25ที่ผ่านมาเราไปหาเขาที่บ้านบอกกับเขาว่าเราให้สิ่งที่เขาอยากได้คือ ความอิสระให้เพราะไม่อยากให้เขาทำผิดศีลมากไปกว่านี้กับความไม่รู้พอ ถ้าเรายังเป็นภรรยาเขาอยู่ศีลข้อ3เขาจะยิ่งผิดดำดิ่งมากกว่่านี้ (นี่ไม่ใช่ทางที่เราอยากเลือก เรายังอยากให้ครอบครัวเป็นดังเดิม แต่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุด ที่จะทำให้เราพ้นทุกข์)ผ่านมาสองวันยังไม่ค่อยชินค่ะกับการไม่คิดถึงเขา แต่พยายามข่มใจหาเรื่องมาคิดแทน
เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะค่ะ เพื่อตัวเอง เพื่อลูกสุดที่รักของเราทั้งหลาย

นับวันเหมือนชีวิตฉันยิ่งเลวร้าย ฉันเหมือนคนบ้าไปแล้วในตอนนี้ เป็นบ้ากับความคิดของตัวเองที่ไม่ยอมหยุดคิดเรื่องสามีมีผู้หญิงอื่น แม้จะรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ แต่ก็เจ็บปวด ร้อนรนที่รู้ว่าเขาไปอยู่ด้วยกัน ร้อนรนที่เห็นเขาถ่ายรูปด้วยกันหน้าตายิ้มแย้มมีแต่ความสุข จากเฟสบุ๊กของผู้หญิงคนนั้น แม้จะตั้งใจว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ยอมรับความจริงทุกอย่างแต่ก็ทำไม่ได้ เขายังคงโยนความผิดให้ฉันและไม่ยอมรับความจริงในสิ่งที่เขาทำแม้จะมีหลักฐานและรูปถ่ายอยู่ทนโท่ เขาบอกว่า [color=#40FFBF]ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉันที่คอยหาเรื่อง เสาะแสวงหาอยากรู้ความจริง พอรู้แล้วก็เป็นบ้า มาทะเลาะกัน เขาเบื่อ เขาบอกให้ฉันอยู่เฉยๆทำไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้ได้ไหม แล้วเราก็จะไม่ทะเลาะกัน แม้เขาจะมีจริง แต่จะไม่มีใครมาแทนที่ฉันกับลูกได้ เพราะทุกอย่างเขาก็ทำให้ฉันกับลูก ไม่ว่าบ้าน รถ ถ้าเขาไม่รักไม่ว่าเป็นลูกเป็นเมียเขาจะหาทุกอย่างและทนลำบากหาให้ทำไม ทุกอย่างคำตอบมันอยู่ในตัวว่าเขารักและทำทุกอย่างเพื่อใคร แต่จะให้เขารักฉันคนเดียวไม่มีใครเหมือนในอดีตที่ผ่านมามันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว และเขาบอกว่าเพราะตัวฉันเองก็มีแต่ข้อบกพร่องทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ ถ้าดียังไงเขาก็กลับมา คิดเรื่องอื่นได้ไหม ทำไมวันหนึ่งๆต้องคิดแต่ว่าเขาจะไปอยู่กับผู้หญิงคนไหน นิสัยไม่เคยเปลี่ยนถ้าจะพูดกันเรื่องนี้อีกไม่ต้องโทรมาเขาเบื่อเขารำคาญที่จะพูดต่อไปโทรมาเขาก็จะไม่รับ มันแค่ความสุขของเขา ให้เขาได้ไหม ถ้าให้เขาไม่ได้หรือเห็นเขามันเลวมากก็เลิกกันและแบ่งสมบัติกันไปจะได้ไม่เสียสุขภาพจิตไปหาคนที่ดีกว่าเขาคนที่ฉันเห็นว่าดี100% จะเอายังไงก็เอาเขาได้ทุกอย่าง จะเลิกก้เลิก ถ้าอยากจะล้มให้คนสมน้ำหน้าเขาก็จะพาล้ม ถ้าไม่เลิกและคิดจะอยู่ด้วยกันก็คือห้ามพูดเรื่องนี้อีก นี่คือคำพูดของเขาที่พูดกับฉันทุกครั้งที่พูดเรื่องผู้หญิงคนนี้และทะเลาะกัน[/color]
ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมฉันถึงทำใจไม่ได้สักที ฉันผิดที่คอยตามหาและอยากรู้ความจริง ทั้งที่รู้ว่าตัวเองต้องเจ็บ และโดนเขาด่าที่พูดแต่เรื่องเดิมๆเรื่องผู้หญิงของเขา สุดท้ายเราก็ทะเลาะกัน ตัวเองเป็นทุกข์ เขาคงจะสุขเพราะมีผู้หญิงคนนั้นข้างกาย หลายคนบอกให้ฉันทำใจถ้าคิดจะอยู่กับเขาต่อไปเมื่อเปลี่ยนเขาไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนตัวเอง นั่นคือนิ่ง อยู่เฉยๆ ทำหน้าที่แม่ ที่ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะมีใคร ทำอะไรที่ไหน เขาจะเอาใครไปนอนด้วย เพราะยังไงเราก็อยู่คนละที่ เลิกหาความจริง เพราะเรารู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ ทำไมฉันถึงทำไม่ได้ ทั้งที่คนอื่นเขาทำได้ ฉันมันโง่มันเลวจริงๆใช่ไหม

มาเป็นกำลังใจค่ะ

วันนี้คุณอาจจะยังไม่เหนื่อยที่จะทุกข์ แต่วันที่คุณลุกขึ้นได้อย่างแข็งแรงมีแน่นอนค่ะ ลองมองไปรอบข้าง มีคนอีกมากมาย ที่เจออุปสรรคขวากหนาม ล้มลุกคลุกคลาน เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ เป็นธรรมดาของมนุษย์ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ไม่ใช่เรื่องแปลก

ถ้าคุณยังรักเขา ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพยายามเลิกรัก ความรักเป็นสิ่งดีเสมอ แต่ต้องรักให้เป็นค่ะ ไม่ใช่รักแต่เขา ต้องรักตัวเองด้วย หาจุดสมดุลย์ทั้งเขาและเรา ทุกอย่างเรื่องราวต่างๆ มันมีจุดพอดีของมัน คุณเท่านั้นที่รู้ว่าทำได้แค่ไหน

อย่าลืมยิ้มให้กับตัวเองบ่อยๆๆ และทุกวัน และบอกกับตัวเองว่าเราต้องทำทุกอย่างให้ดีที่สุด

มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะค่ะ
ถึงแม้ว่าวันนี้คุณยังท้อหรือหมดหวัง ก็จงที่จะเข้มแข็งเพื่อใครสักคน
หนทางข้างหน้าเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
มีคนเคยบอกหนู๋ว่า. "จงทำทุกๆวินาทีให้มีค่า ให้เหมือนกับว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต"
ภพข้างหน้านั้นแสนยาวนานนัก ชีวิตมนุษย์กระพริบตาไม่กี่ครั้งก็ผ่านมาครึ่งชีวิตแล้ว
จงหมั่นสร้างสิ่งที่เป็นกุศลให้มากที่สุด เพื่อเป็นสเบียงไว้ในยามข้างหน้า
ทุกสิ่งทุกอย่างคือสิ่งสมมุติ คือภาพลวงตา แต่หลังจากความตายนั้นมันคือเรื่องจริง
เดี๊ยวมันก็ผ่านไปค่ะ หนู๋เชื่อว่าคนที่มีจิตใจที่มั่นคงต่อความรัก ยังไงสักวันก็ต้องเจอสิ่งที่ดีมากแน่นอนค่ะ
"หนู๋เจอเรื่องแย่ๆแต่อาจจะน้อยกว่า หนู๋เลยหาอะไรทำไม่ให้จิตเป็นอกุศลคือ ซื้อสมุดมา1เล่ม
เขียนวันที่ เดือน พ.ศ.แล้วก็ลงข้อความไปว่าวันนี้ทำกุศลอะไรไปบ้าง เช่นตอนเช้าวันที่01/01/2556
ได้ทำทานให้อาหารแมว วันนี้รักษาศีล และนั่งสมาธิไป วันที่....ได้ไปทำบุญที่วัด......
แล้วพอทำมันจะเพลิน และมันจะมีความสุขกับตัวเอง พอเปิดไปอ่านก็จะนึกถึงและปลื้มปิติ
บางทีก็เอาซองไปใส่ให้คนอื่นๆทำด้วย หรือหยอดกระปุกทำบุญทุกๆวันแล้วเอาไปทำบุญ

อันนี้ยกตัวอย่างเฉยๆอ่ะค่ะ แต่ถ้าเอาวิธีอย่างอื่นก็ได้นะค่ะอย่างเช่น ถ่ายรูปไปทำบุญแล้วสะสมเป็นอัลบัม
พอมาดูก็ปลื้มปิติ หรือว่างไปหยอดกระปุกให้เต็มนำเงินที่สะสม ไปช่วยเด็กกำพร้า คนยากไร้ ไปหามูนิธิ
เป็นอดิเรกว่างๆ ได้บุญได้กุศลอ่ะค่ะ

ก็ถ้าเครียดๆมาอ่านกระทู้หนู๋ได้นะค่ะ "ประสบการณ์เล่าเรื่องความรัก"
เพราะหนู๋เห็นทุกๆคนคือครอบครัวเดียวกันค่ะ สู้ๆนะค่ะ ฮุยเล่ฮุย

ดิฉันเข้าใจนะคะ รักมากก็ทุกข์มากอย่างนี้แหล่ะค่ะ
ใจเย็นๆ ค่ะ ให้กำลังใจตัวเองไว้ค่ะ ค่อยๆ ถอยออกมาค่ะ ไม่รับรู้อะไรดีกว่านะคะ
ดิฉันเคยทำเป็นไม่รับรู้เรื่องใดๆ ทั้งสิ้นเป็นปีๆ นะคะ พอไม่ไปรู้แล้ว มันมีความสุขดีขึ้นนะคะ

สามีนั้นยิ่งเรายึคเค้าไว้มาก เค้ายิ่งจะตีจากนะคะ
พอเราปล่อย เค้ากลับจะเข้ามาใกล้เรามากขึ้นค่ะ