ขออนุญาตถามท่านเปลี่ยนชิ่อใหม่
เกี่ยวกับการนั่งสมาธิว่าเป็นอย่างไร
แม้บางท่านทำสมาธิตลอดชีวิตก็ไม่สงบ
อย่างน้อยถึงจตุตฌานถึงวิปัสสนาได้เรื่อง

ผมก็ไม่ค่อยนั่งสมาธิเลยครับ

นานๆทำทีครับ ทำสมถะ พองหนอยุบหนอ

ส่วนมากเน้น สมาธิ ในชีวิตประจำวันครับ เห็นกายเคลื่อนไหว หรือ เห็นความคิด เกิดดับ มีใจเป็นคนดู

แต่พอเจอ พวกราคะ ผมก็ดูไม่ทัน จึงรู้ว่าต้องอาศัยการนั่งสมาธิช่วย เพื่อให้จิตมีกำลังมากกว่านี้

แต่ก็ไปติดขี้เกียจด้วยครับ เลยไม่ก้าวหน้า และแถมยังถอยหลังด้วยครับ



ขี้เกียจนี้ก็ตัวอันตรายเลยครับ

จตุตฌานคือไร ผมไม่รู้เรื่องพวกนี้นะครับ

ความสงบของจิตเป็นพื้นฐาน
จะเห็นผลของสมาธิต้องนั่งหลับตา
สมาธิเป็นชื่อผลจากการทำสมถภาวนา
การพิจารณาที่ใช้ความคิดคือวิปัสสนาภาวนา
การกำหนดอานาปานสติก็ดีอยู่แต่จะดีกว่าถ้าให้มีคำบริกรรม
จิตจะชอบคิดเรื่องต่างๆไปตามการเห็นคือคิดฟุ้งไปกับสิ่งภายนอก
แนะนำการทำสมถะที่นั่งหลับตามือขวาทับมือซ้ายกำหนดคำบริกรรมพุทโธ
ก่อนนั่งสมาธิให้เปิดเทศนาธรรมไปด้วย ต้องทำให้จิตทำงานยุ่งงานหลายอย่างพร้อมกัน
โดยขณะที่นั่งสมาธิฟังธรรมให้กำหนดลมหายใจที่ปลายจมูก+กำหนดเข้าว่าพุท-กำหนดว่าโธ
การฟังแม้จะไม่เข้าใจในเนื้อความก็ไม่เป็นไร จุดสำคัญคือเป็นการทำให้จิตรู้ว่างานยุ่งอยู่ตลอดเวลา
ไม่ส่งใจไปรู้ตามเสียงแต่ให้จิตอยู่กับตัวรับรู้ความดังของเสียงก็พอ เมื่อจิตสงบจะรู้ได้ชัดเจนมากกว่าเดิม
ส่วนจตุตฌานนั้นเป็นการทำสมาธิที่ระดับจิตขั้นรูปฌานสูงสุดที่ได้จิตรวมสงบรู้อารมณ์เดียวแบบเอกัคตาจิตค่ะ

ถึงแม้จะไม่หวังผลก็ตามแต่ถ้าเริ่มทำเหตุที่ถูกผลย่อมเกิด
ก็เหมือนปลูกต้นส้มผลก็ย่อมจะได้ผลส้ม
จะได้ความรู้จริงของจิตแน่นอน

ทุกคำในพระไตรปิฎก คุณเปลี่ยนชื่อใหม่ไม่ต้องไปกังวลเรื่องการไม่เข้าใจ
ยิ่งศึกษาล่วงหน้าก็ยิ่งงงและเพิ่มความสงสัย ที่สำคัญที่สุดตอนนี้ที่ต้องทำ
วางชื่อของสภาพธรรมต่างๆลงให้หมดไม่ต้องไปยึดติด ฝึกนั่งสมาธิให้เป็น
คำว่านั่งสมาธิให้เป็นแปลว่าไม่ต้องเอาเป็นเอาตายจนต้องอดหลับอดนอน
ให้สังเกตุดูจิตที่เป็นไปจากการนั่งสมาธิแต่ละครั้งจะมีความแตกต่างกันมาก
ต้องอาศัยความลึกที่หยั่งลงไปหาความสงบภายในจิตเปรียบเหมือนขุดบ่อน้ำ
จิตก็เปรียบเหมือนที่ดินผืนหนึ่งของเรา ซึ่งในแต่ละพื้นที่ตาน้ำอยู่ลึกไม่เท่ากัน
ต้องอาศัยเครื่องมือที่เรามีค่อยๆขุดลงไปให้เจอตาน้ำก่อนถึงจะได้น้ำจึงหยุดขุด
การนั่งสมาธิก็เช่นกัน ถ้ายังทำสมาธิได้ไม่ถึงความสงบจริงๆ ก็หยุดนั่งไม่ได้เหมือนขุด
แต่ถ้าถึงความสงบคือถึงตาน้ำแล้วไม่ขุดต่อน้ำก็เต็มขึ้นมาในบ่อของเราได้นั่นเอง
เมื่อได้ความสงบที่มั่นคงแล้ว วิปัสสนานี่เวลาเป็นอัตโนมัติแล้วนี้หยุดคิดไม่ได้เลย
ขนาดที่ไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนเลย จึงจำเป็นต้องใช้การนั่งสมาธิเพื่อให้จิตได้พักผ่อน
การเข้าถึงความจริงที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงต้องทำควบคู่กันทั้งสมถะและวิปัสสนาค่ะ

เคยพยายามทำอยู่ช่วงนึงครับ ตอนตื่นนอน กลับก่อนนอน หลังๆ รู้ตัวอีกทีมันก็เลิกทำไปเฉยเลยครับ

ถ้าทำที่บ้านแล้วรู้สึกว่าเบื่อ
ก็ให้ไปวัดที่ท่านพานั่งสมาธิก็ดีค่ะ
มีครูอาจารย์กำลังใจดีกว่าทำคนเดียว
เดี๋ยวนี้่มีวัดที่เปิดสอนครูสมาธิทุกจังหวัด
ถึงไม่ได้ลงะเบียนเรียนก็ไปร่วมได้ไม่เสียเงิน
ที่เป็นหลักสูตรหลวงพ่อวิริยังค์ก็ดีกว่าทำเองนะคะ

อานาปานสติมีคำบริกรรมด้วยเหรอครับ นี่แต่งเพิ่มหรือเปล่า

อาณาปานะสติมีคำบริกรรม ต้องเข้าใจคำว่าบริกรรมเสียก่อน จึงจะรู้ว่ามีหรือไม่มี
คำว่าบริกรรม หมายถึง การสังเกตเห็นว่า ต้นลมก็รู้ว่าต้นลม กลางลมก็รู้ว่ากลางลม สุดลมก็รู้ว่าสุดลม อย่างนี้เรียกว่าบริกรรม จะท่องหรือไม่ท่องก็ได้ เพราะว่า มันเป็นบริกรรมออกมาจากวจีสังขาร จากการนึกคิด
ลมหายใจเข้า พอเข้าสุดก็ดับ ลมหายใจออก พอสุดก็ดับ จะคิดกำหนดจะคิดดับๆ
พระพุทธเจ้าสอนว่าเราต้องดับทั้งๆ ที่รู้ ถ้าดับลงไปด้วยความไม่รู้ก็จะดับผิดพลาดไปด้วยสมาธิบ้าง ด้วยปิติบ้าง ด้วยปัสสธิบ้าง ด้วยถีนนะมิธธะบ้าง ถ้าดับให้ถูกต้องต้องดับด้วยการสังเกตจะคิดดับๆ รู้อัตโนมัติโดยเป็นธรรมชาติ เค้าเรียกว่าการดับด้วยอริยมรรค อริยผล และเห็นการดับความนึกคิดนั้นได้ด้วย เรียกว่า ดับวจีสังขาร แบบหมดความสงสัยและไม่ต้องไปถามใคร สมกับที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ ถ้าเธอรู้ทัน เขาจะดับ ถ้ารู้ไม่ทันเขาก็ไม่ดับ เรียกว่าดับบริกรรมเข้าสู่ปรมัตธรรม 1 ขณะจิตบ้าง 2 ขณะจิตบ้าง เค้าเรียกว่าได้ดวงตาเห็นธรรม รู้ชัดว่า ธรรมอันใดอันหนึ่งใดเกิดขึ้นมาเป็นธรรมดา ธรรมนั้นทั้งปวงย่อมดับไปเป็นธรรมดา แล้วจะเลิกสงสัยในสภาวะธรรมตลอดชีวิต มีศีล 5 โดยอัตโนมัติ ไม่ต้องสมาทาน แล้วก็ไม่หลงกลเชื่อมงคลตื่นข่าวร่ำลือวิจิตรพิสดารใดๆ ในโลกอีกแล้ว..
จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์

เพิ่มงานให้จิตทำหลายอย่างแต่งอะไรหรา
1ฟังเทศนาธรรม
2กำหนดลมหายใจ(อาณาปานสติ)
3คิดคำบริกรรมพุทโธ
4นั่งสมาธิหลับตามือขวาทับมือซ้าย