เห็นสรรพสิ่งเท่าเทียมกัน เสียสละต่อผู้อื่น
สามารถทำดีกับคนอื่นได้ เหมือนกับที่สามารถทำดีต่อพ่อแม่ได้
ก็กุศลแรงนะ

บุญที่ยิ่งใหญ่ก็คือการทำนิพพานให้แจ้ง ดังนิพพานัง ปรมังสุขขัง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง การจะเดินทางไปสู่ถนนเส้นดังกล่างต้องอาศัยการสั่งสมบุญญาบารมีหลายภพ หลายชาติ เริ่มตั้งแต่การมั่นให้ทาน รักษาศิล เจริญภาวนา

คุณ boom_manman ขยันตั้งกระทู้จัง สงสัยจะเร่งสะสมดาวใช่เปล่า
ไม่ได้แล้วเดี๋ยวกระผมต้องเร่งบ้างแล้ว.... สะสมดาว...สะสมดาว....

จริงหรือครับคุณ คามินธรรม..... เห็นทีต้องบังคับตัวเองให้เจริญสติปัฎฐาน 4 แล้ว ห่างหายไปนาน.....ต้องตั้งใจ...ต้องตั้งใจ

ถ้าพ่อแม่เราใช้ให้เราฆ่าพระ หรือ ค้ายาบ้า หรือ ขายตัวเพื่อให้ท่านสุขสบาย....แล้วเรายังจะได้บุญเปล่าขอรับ....ท่าน

แม่คือผู้ให้กำเนิด เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ (ผู้ให้กำเนิด) พระพุทธเจ้าตรัสว่าเจตนาคือกรรม ฆ่าแม่แล้วบรรลุอรหันต์นั้นหมายถึงการดับกรรม คือทำให้หมดเจตนา (หมดการดำริ)

พอฆ่าแม่ตายแล้วก็รู้ได้เองครับว่าทำไมต้องฆ่าพระพุทธเจ้าด้วย...

เพิ่งอ่านเจอ..

ถ้าคุณมีพ่อแม่อยู่แล้วคุณเจิรญสติปัฏฐาน 4 แปลว่าคุณไม่มีทางทำสำเร็จเพราะคุณไม่มีสติพอเห็นเรื่องบุญเรื่องใหญ่กว่าการดูแลผู้มีพระคุณ คุณต้องเริ่มจากการดูแลผู้มีพระคุณให้เต็มที่ พระท่านสอนอย่างนั้นครับ ผมไม่ได้สอน

การดูแลพ่อแม่ผู้มีพระคุณ ถือเป็นคุณธรรมขั้นพื้นฐานของมนุษย์ คือ ความกตัญญู (งานทางโลก)
ดังคำกล่าวที่ว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์ในบ้าน

การเจิรญสติปัฏฐาน 4 คือการบำเพ็ญธรรม (งานทางธรรม)

เอาเป็นว่าถ้าสามารถทำทั้งสองอย่างคืองานทางโลกและงานทางธรรมได้สมบูรณ์ก็สำเร็จธรรมแล้วครับ

ข้าพเจ้าลองพิจารณาข้อความของคุณพลศักดิ์
ดูแล้วเหมือนเป็นปฏิปทาหรือปณิธานของพระโพธิสัตว์ ที่ว่า
พระโพธิสัตว์ สามารถเสวยทุกข์แทนเวไนยสัตว์ได้
แม้ว่าการกระทำเพื่อช่วยให้เวไนยสัตว์ได้พ้นทุกข์นั้น
จะต้องทำให้ตนเองต้องต้องนรกหมกไหม้ แต่ก็สามารถยอมสละได้.

คุณ boom_manman ตอบว่า ***บุญหนักที่สุดคือการช่วยพ่อแม่ตังหากฮ้าๆๆ แกล้งถามไปงั้น***

จริงค่ะ แต่ขอถามหน่อยน่ะค่ะ ถ้าบางคนมีเจตนาผิดศิล ข้อ 3 ด้วย นี่ ถึงมีบุญหนัก รับเลี้ยงพ่อแม่จริง ไม่ทอดทิ้งท่านจริง แต่ตัวเองไปมีเจตนาทำผิดศิล ข้อ 3 คือ ไปหลอกลวง และไปทอดทิ้งเค้า ยังนี้มีความผิดไหมค่ะ และกรรมจะตามสนองเค้าไหม ถ้าเค้ามีบุญหนักแบบนี้ สงสัยค่ะ

ก็ละทางโลก แล้วออกบวช ปฏิบัติตามทางพระพุทธเจ้ามีเท่านี้ล่ะบุญหนัก สมัยนี้พระอรหันต์ก็ยังมีมากอยู่ ยังถือว่าคนสมัยนี้ยังโชคดีอยู่ ยังมีครูบาอาจารย์ที่ปฏิบัติดีชอบบรรลุธรรมของพระพุทธเจ้าพอที่จะถ่ายทอดแนวทางปฏิบัติให้คนรุ่นใหม่ได้

ลําดับการทําบุญสูงสุด

ทำทานแก่สัตว์เดรัจฉาน 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าทำทานกับคนไม่มีศีลแม้เพียงครั้งเดียว

ทำทานกับคนไม่มีศีล 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าทำทานกับผู้มีศีล 5 แม้เพียงครั้งเดียว

ให้ทานผู้มีศีล 5 มากถึง 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าให้ทานผู้มีศีล 8 แม้เพียงครั้งเดียว

ให้ทานผู้มีศีล 8 มากถึง 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าถวายทานผู้มีศีล 10 แม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานผู้มีศีล 10 มากถึง 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าถวายทานแด่สมมุติสงฆ์แม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานแด่สมมติสงฆ์ 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าถวายทานแก่พระโสดาบันแม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานแด่พระโสดาบัน 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าถวายทานแก่พระสกิทาคามี แม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานพระสกิทาคามี 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าถวายทานพระอานาคามีแม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานพระอนาคามี 100 ครั้ง
ผลบุญยังน้อยกว่าถวายทานให้พระอรหันต์ แม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานแก่พระอรหันต์ 100 ครั้ง
ผลบุญยังได้น้อยกว่าถวายทานแก่พระปัจเจกพุทธเจ้า แม้เพียงครั้งเดียว
ถวายทานแก่พระปัจเจกพุทธเจ้า 100 ครั้ง
ผลบุญยังได้น้อยกว่าถวายทานแด่พระสมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้เพียงครั้งเดียว

ถวายทานแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 100 ครั้ง
ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายสังฆทานที่มีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน แม้จะถวายเพียงครั้งเดียว

ถวายสังฆทานที่มีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน 100 ครั้ง
ยังได้บุญน้อยกว่าถวายวิหารทานครั้งเดียว

ถวายวิหารทาน 100 หลัง
ยังได้บุญน้อยกว่าให้ธรรมทานครั้งเดียว

ให้ธรรมทาน 100 ครั้ง
ยังได้บุญน้อยกว่าการให้อภัยทานครั้งเดียว

อภัยทาน 100 ครั้ง
บุญยังน้อยกว่าการถือศีล 5 แม้เพียงครั้งเดียว

ถือศีล 5 มากถึง 100 ครั้ง
บุญยังน้อยกว่าถือศีล 8 แม้เพียงครั้งเดียว

ถือศีล 8 มากถึง 100 ครั้ง
บุญยังน้อยกว่าการถือศีล 10 ครั้งเดียว
( ถือศีล 10 คือบวชเป็นสามเณร)

บวชเป็นสามเณร รักษาศีลไม่ด่างพร้อย 100 ปี
บุญยังน้อยกว่าผู้อุปสมบทเป็นพระ แม้บวชเพียงวันเดียว

พระพุทธเจ้าตรัสในเบื้องปลายว่า“แม้จะได้อุปสมบทเป็นภิกษุ รักษาศีลครบ 227 ข้อ ไม่เคยขาด ไม่ด่างพร้อย 100 ปี บุญกุศลยังน้อยกว่าผู้ที่ทำสมาธิให้จิตสงบ(ฌาน) แม้นานเพียงไก่กระพือปีก”

“ผู้ใดเข้าฌาน นาน 100 ปีและไม่เสื่อม บุญยังน้อยกว่าผู้ที่มองเห็นความเป็นจริงว่า สรรพสิ่งทั้งหลายไม่เที่ยง มาจากการปรุงแต่ง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แม้จะเห็นเพียงชั่วขณะจิตก็ตาม”

จากหนังสือ เสบียงบุญ

ความหมายคำว่า "บุญ" มาจากศัพท์ "ปุญญ" มาจาก ปุ ธาตุ ที่แปลว่า "ชำระ" ชำระในที่นี้คือทำให้หมดจด คือ ทำสันดานของตนให้หมดจดจากมลทินเครื่องเศร้าหมอง อันได้แก่ ราคะ โทสะ โมหะ

พ่อแม่ดุจพระอรหันต์ของลูก กตัญญูรู้คุณต่อพ่อแม่ก็เหมือนทำบุญกับพระอรหันต์นั่นเอง ผลบุญยังน้อยกว่าตามลำดับข้างต้นนะครับ