ผมมีปัญหามากเลยครับตอนนี้ ผมเคยชอบคนคนหนึ่งมากๆ เลยคับ แล้วผมก็พยายามคิดว่าขอแค่ให้เค้ามีความสุขเราก็มีความสุข แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นเลยคับกลับกลายว่าเรามานั่งอิจฉาเพื่อนที่ได้อยู่ใกล้คนนั้นแทนอ่ะคับ ทำอย่างไรจึงกำจัดอาการอิจฉานี่ได้อ่ะครับ

มีสองทางนะ

1. หาวิธีคิดให้ตัวเองสบายใจ หาวิธีคิดไปทางบวก
2. ทำความรู้จักกับความอิจฉา
คือวิจัยมันเลยว่าเวลาอิจฉานี่
ใจเรามันเป็นยังไง กายเรามันเป้นยังไง
มันร้อน มันตึง มันดัน มันสั่น มันเดือด อะไรยังไงก็สังเกตุ
็สังเกตุไปว่านี่คือความอิจฉา รสชาดมันเป้นอย่างนี้ หน้าตาท่าทางคำว่าอิจฉามันเป็นอย่างนี้
ให้จำเอาไว้

วันหลังมันเกิดขึ้นอีกก็สังเกตุให้ทันมัน รู้ทันให้ไวขึ้นไปเรื่อยๆ
ดูมันไปอย่างนี้

ถามว่าทำไปทำไม ทำไปได้อะไร
ไม่ต้องถาม ให้ทำ แล้วสังเกตุเอาว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเรารู้ทันความรู้สึกอิจฉาในทุกๆครั้งที่มันเกิด

http://www.wimutti.net

ขึ้นว่าความรัก ยังไงๆมันก็มีทุกข์แฝงอยู่ค่ะ ต่อให้เขารักเราและเราก็รักเขา ยังไงๆก็ทุกข์ค่ะ เพราะมันมีหวังไงคะ เรามีความหวังแฝงอยู่ลึกๆ พอไม่ได้ดั่งที่ใจเราหวังเราก็เลยทุกข์ เหมือนที่คุณบอกว่า ขอเพียงให้เขามีความสุขเราก็สุข แต่จริงๆแล้วคุณมีความหวังแฝงอยู่ว่า สักวันเขาอาจจะรักเราเหมือนที่เรารักเขา ทำยังไงก็ได้ที่ทำให้เขามีความสุข แต่มา ณ วันหนึ่งเขากลับมีคนอื่นมาอยู่ข้างๆ แทนที่จะเป็นคุณ คุณก็เลยทุกข์ใจ

คุณถามมาว่า ทำอย่างไรจึงกำจัดอาการอิจฉานี่ได้

เวลาเกิดความคิดในเรื่องนี้ คุณเปลี่ยนอริยาบทสิคะ หาอะไรทำก็ได้ เพื่อให้หักเหจากความคิดที่กำลังเกิดขึ้น ไม่ก็หาใครสักคนที่คุณเห็นว่า ที่พอจะพูดคุยความในใจกับเขาได้ ซึ่งเขาเคยเป็นเหมือนที่คุณกำลังเป็นอยู่ พอคุณได้ระบายๆอะไรๆออกไป เมื่อคุณได้ระบาย คุณจะรู้สึกผ่อนคลายลง เมื่อคุณผ่อนคลายลงได้ คุณจะเริ่มมีสติ สัมปชัญญะมากขึ้น ทำให้คุณคิดได้ และผ่านตรงนั้นไปได้ คุณจะกลับมายืนได้อีกครั้งค่ะ เพียงจะบอกว่าเวลาจะเป็นเครื่องรักษาใจเราค่ะ

แต่ถ้าเป็นผู้ปฏิบัติด้วยกัน จะบอกว่า ทุกอย่างมันมีเหตุปัจจัยให้เป็นไป ขอเพียงเมื่อเกิดความคิด ให้หายใจยาวๆ แล้วดูตามความคิดที่เกิดขึ้น รู้ลงไปในความคิดที่เกิดขึ้นขณะนั้นๆว่า นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว มันคืออดีต เราไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แล้วให้เรากลับมาอยู่กับปัจจุบัน หาอะไรทำซะ อย่าจมอยู่กับความคิดนั้นๆให้มันนานเกินไป เสียใจก็ให้รู้ว่าเสียใจ อย่าไปปฏิเสธความจริงว่ากำลังเสียใจ พอคิดทีไรเสียใจทุกที พอเสียใจบ่อยๆเข้ามันจะชินไปเอง มันจะเริ่มจับความรู้สึกได้ทันว่า ที่เสียใจนี่ เสียใจเพราะอะไร เสียใจเพราะไปคิด คิดเรื่องในอดีต แล้วอะไรๆมันก็จะดีขึ้นเองค่ะ


เอาใจช่วยค่ะ ขอให้ผ่านสภาวะนี้ไปได้ด้วยดี

อยากจะให้พร ขออวยพรให้คุณผ่านเหตุการณ์นี้ไปด้วยดีค่ะ เลยวันเกิดไปหรือยังคะ ถ้ายังไม่ถึง ขออวยพรล่วงหน้าค่ะ ถ้าเลยมาแล้ว ถือว่าอวยพรย้อนหลังละกันนะคะ

http://www.imeem.com/minimaru/music/Kuz ... day/?rel=1

ถ้าเขาคนนั้น เขาไม่ชอบคุณ และคุณก็รู้แน่ว่าไม่มีทางที่เขาจะมาชอบ
คุณก็ต้องวางเธอ แล้วหาใครสักคนที่เธอต้องการคุณ

ออกไปยืนในที่กว้าง ในที่ๆคนมากมายขวักไขว่
มีนางฟ้าเยอะแยะเต็มเกลื่อนไปหมด เลือกเด็ดมาสักนาง

แต่ต้องค่อยๆเด็ด รอบคอบก่อนเด็ด และต้องเตรียมรับ
ความทุกข์ จากดอกไม้ที่คุณเด็ด เอาไว้ให้มากด้วย

คุณอาจมีสุขสมหวัง แต่ก็อย่าลืมว่า อาจมีนรกรวมตัวอยู่ด้วย
บนดอกไม้ดอกงาม


ขอให้คุณโชคดี มีแฟนใหม่ ที่ดีเลิศประเสริฐศรีกว่าคนเก่าครับ
แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ อย่าคิดมีมันเลยสักคน

เหมือนอย่างที่หลวงพ่อชาท่านบอกว่า สุขก็คือทุกข์อย่างละเอียดนี่เองครับ

ที่ไหนมีรัก ที่นั้นมีทุกข์ครับ
สุภาษิตนี้ใช้ได้ในทุกสถานการณ์
ผมว่า น่าจะจำกัดกับกลุ่มคนด้วยนะ

ถ้าคนที่รักเป็น ชอบเป็น
ใช้ความรักอย่างถูกต้อง
ที่ไหนมีรัก ที่นั่นน่าจะมีความสุขมากกว่าครับ

อิจฉาเป็นอีกอารมณ์หนึ่งของ ความชัง คือความไม่ชอบใจนั่นแหละ เหตุก็เพราะไปหลงรักเขาแล้วเขาไม่รักตอบแต่ที่มาเป็นอิจฉาแทนที่จะโกรธที่เขาไม่รักตอบนั้นก็เพราะยังหลงอยู่ว่ารัก ไม่มองตามความเป็นจริง...ไม่รู้จักตัณหาตัวสมุทัย(ความคิดว่ารักนั่นแหละ..มันเป็นอุปปาทานยึดมั่นถือมั่น)

ทำอย่างไรจึงกำจัดอาการอิจฉาได้?
ก็พิจารณาความอิจฉานั่นแหละครับ...ใช้สติ วางใจเป็นกลาง พิจารณาตามความเป็นจริง ให้เห็นว่าความอิจฉามันมาจากไหน...จากใจที่หลงอยู่ในความรัก เราก็พาใจที่หลงนั้นออกจากความรัก...ก็จะเห็นชัดว่าความอิจฉาที่ว่านั้นแท้จริงแล้วเป็น ความชัง เป็นตัวก่อให้เกิดทุกข์(สมุทัย)เราไปยึดถือเอาสมุทัยไว้จึงทุกข์....ก็วางมันเสีย..ก็หายทุกข์ครับ

"ไม่มีความสุขอันใดยิ่งไปกว่าการปล่อยวาง"

กรุณาอ่านกระทู้ การชนะความรักเป็นความสุข ......โดยท่านพุทธทาส

ผมเป็นเจ้าของกระทู้ และกฎที่ว่า ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์..........

การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ การประจบกับสิ่งที่ไม่รักเป็นทุกข์..............

บุคคลไม่ควรประมาทมัวเมาจนตกเป็นทาสของโลกและชีวิต อย่างที่เรียกได้ว่า หลงโลก เมาชีวิต ก็เพราะมีสติ รู้จักมอง รู้จักพิจารณา รู้จักวางตัววางใจต่อความเป็นจริงต่างๆ อันมีอยู่ประจำกับโลกและชีวิตเป็นคติธรรม

ปิยวินาภาวตา ควรพิจารณาเนืองๆว่า เราจักต้องประสบความพลัดพรากจากของรักของชอบใจไปทั้งสิ้น