การมองเห็น

คือภายใต้การมองเห็นปกติ มันจะปรากฎภาพเป็นปกติ
แต่ถ้าสังเกตดี ๆ ภาพที่ปกตินั้น มันจะไม่นิ่ง มันจะมีลายพริ้วเป็นระลอก ๆ จาง ๆ อยู่
ซึ่งมันจะจางมาก จนปกติเราแทบจะไม่สังเกตเห็นมัน
แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ลาพักร้อนไปปฏิบัติธรรม
ภาพระลอกที่ว่ามันค่อย ๆ ปรากฎชัดขึ้น เมื่อเข้าวันที่ 3 ก็รู้ว่ามันมีลักษณะหมุน
และยิ่งชัดขึ้นเรื่อย ๆ จนเห็นว่ามันเป็นวงล้อ/จักร ที่กำลังหมุน
มันเห็นเช่นนั้นตลอด ไม่ว่าจะหลับตาทำสมาธิ เดินจงกรม สวดมนต์
กินข้าว กวาดลาน ล้างห้องน้ำ แปรงฟัน
มันจะเป็นภาพที่ปรากฎซ้อนกันอยู่กับภาพที่เห็นปกติ
จนกระทั่งกลับจากปฏิบัติธรรม ก็ยังเห็น และค่อย ๆ จางลง
คือทุกวันนี้ ก็ยังเห็นอยู่ แต่จางมาก

เคยหาข้อมูล ไปเจอเรื่องเกี่ยวกับ ธรรมจักร/จักรหมุน แต่เราไม่รู้
เพราะเราไม่ได้ฝึกมาทางนี้ ไม่เคยรู้
และสิ่งที่เห็น...ไม่ได้เห็นในการทำสมาธิ มันเห็นตลอด เห็นมานานแล้ว

ตอนที่มันจาง ๆ เราคิดว่าเรามีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องสายตา
แต่พอไปปฏิบัติธรรม มันชัดขึ้น
มีด้วยเหร๋อ... โรคเกี่ยวกับสายตาที่ การปฏิบัติธรรมทำให้อาการยิ่งกำเริบน่ะ

เป็นเรื่องของสมาธิค่ะ คุณไม่เคยรู้ว่ามันมีอยู่แล้ว พอคุณมาเจอคุณก็เลยสงสัยว่ามันคืออะไร ไม่ใช่ธรรมจักรอะไรหรอกค่ะ

คุณกำลังจะบอกว่าคุณก็เห็นเหมือนผมใช่ป่าว...
โอ้...ฟลุ๊คนะนี่ ผมถามเพื่อนที่ทำสมาธิชำนาญกว่าผม มากี่คน
แต่ละคนบอกไม่เคยเจอ...

รึว่า...คุณคือคู่เหมือนที่ผมกำลังตามหา

เคยเจอค่ะ สภาวะที่คุณพูดมาน่ะ ไม่งั้นไม่เข้าใจหรอกค่ะ คุณเพียง หมั่นเจริญสติปัฏฐานให้มากขึ้นเท่านั้นเองค่ะ เล่นเกมคนเดียวมากๆระวังเหนื่อยนะคะ เพราะคุณต้องหามุกมาเล่นตลอดเวลา สงสารน่ะค่ะ น้ำดื่มเย็นๆสักแก้วดีกว่าไม๊คะ หรือไม่ก็หายใจยาวๆลึกๆ เพื่อเรียกสติ สัมปชัญญะ แล้วกำหนดว่า รู้หนอๆๆๆๆ ...


ขออภัยจริงค่ะ อดหัวเราะไม่ได้ ขยันซะจริงๆ

คือถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ผมจะได้เลิกสนใจซะที่
คุณนี่ เหมือนนางฟ้ามาโปรด ความสงสัยของผมจริง ๆ


และมันจะหายไปได้ยังไงล่ะ
เพราะที่ผมสงสัยนี่...คือผมเห็นอย่างนี้มาหลายปีแล้วน่ะดิ

มีแต่การเจริญสติปัฏฐานเท่านั้นค่ะ ที่จะช่วยคุณได้ ... ตัวเองก็ติดมาหลายปีเหมือนกันค่ะ อันนี้ถือว่าแบ่งปันเรื่องราวกันนะคะ คือจะเป็นแบบคุณนี่แหละ เพียงแต่อาจจะเป็นมากกว่าคุณก็ได้ เป็นเกือบทุกเวลาค่ะ จะทานข้าว บางทีแค่ยกช้อนขึ้นมา ค้างกลางอากาศเลย บางทีก็เวลาคุยกับเพื่อนๆ ค้างกลางอากาศเหมือนกัน ไม่ว่าจะทำอะไร มันจะคอยเป็นอยู่เรื่อย ถามใครๆเขาก็ตอบไม่ได้ สมาธิมากเกินสติ เหตุที่หายไปได้ เพราะมาปฏิบัติแนวสติปัฏฐาน 4 นี่แหละค่ะ คือ เมื่อแรกๆจะใช้กำหนด พอเกิดอาการนี้ปั๊บ จะกำหนดว่า เห็นหนอๆๆๆๆ หายใจยาวๆ แล้วกำหนดรู้หนอๆๆๆๆ ทับอีกครั้ง พอสติ สัมปชัญญะมากขึ้น มันจะหายไปเอง เพียงแต่กำลังที่เกิดในสมาธิจะมากขึ้นแทน สงสัยอะไรถามได้ค่ะ ถ้าตอบได้จะตอบค่ะ


ลืมบอกไปว่า มีอีกวิธีหนึ่ง คือ คุณเพียงดู เห็นอะไรคุณก็ดู ดูตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้น รู้ลงไปบ่อยๆ พอคุณดูบ่อยๆ รู้ลงไปบ่อยๆ จนกว่าคุณจะเห็นออกมาจากจิตเองว่า มันไม่เที่ยง อาการตรงนี้ก็จะหายไปเองได้ค่ะ นี่คือวิธีสำหรับคนที่ไม่ชอบใช้ " หนอ "

ของผมมันจาง แต่มันเป็น ตา หลอด เวลาเลย ไม่เห็นได้ตอนเดียว คือ นอนหลับ
คือหลับตาก็ยังเห็นได้ แต่หลับนี่ ผมฝันถึงสาวงาม ผมไม่รู้เรื่องแล้วววว

อันนี้เคยได้ยินมาบ้างแล้ววววว ก็พยายามฝึกไอ้ประเภทที่ทำให้สติเกินสมาธิอยู่ครับ

จริง ๆ ไอ้เรื่องนี้ ผมไม่ค่อยได้ใส่ใจมัน คือเห็นก็เห็น ไม่เห็นก็ไม่เห็น
เพียงแต่มันยังไม่ถึงวันที่ผมไม่เห็นแค่นั้นเอง

เพียงแต่แว๊บ ๆ เวลาที่ได้เจอผู้มีความรู้ทางการปฏิบัติ ผมก็อดถามไม่ได้ว่ามันคืออะไร
ก็ได้คำตอบที่ดี จากคุณครับ ขอบคุณจริง ๆ ทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจว่ายังไม่ได้เพี้ยนไป
ขอบคุณพระธรรมที่ทำให้เราได้มีประสบการณ์เดียวกัน


ฮี่ ฮี่ ฮี่ หายสงสัยแล้ว งั๊นผมคงเริ่มเข้าสู่แผนการเดิมของผมต่อได้แล้วใช่ป่าว

ไม่มีอะไรที่จะยากเกินพระสติ พระสัมปชัญญะไปได้หรอกค่ะ ขอเพียงมีความเพียรอย่างต่อเนื่องเท่านั้นเองค่ะ

ส่วนที่คุณถามมานั้น " ฮี่ ฮี่ ฮี่ หายสงสัยแล้ว งั๊นผมคงเริ่มเข้าสู่แผนการเดิมของผมต่อได้แล้วใช่ป่าว "

ก็แล้วแต่ค่ะ การกระทำใดๆก็แล้วแต่ เราไม่อาจจะไปห้ามปรามผู้อื่นได้ ตัวเราเท่านั้นที่จะห้ามปรามตัวเราได้ ขึ้นอยู่กับสติ สัมปชัญญะของผู้นั้นด้วย ส่วนการกระทำใดๆที่กำลังคิดจะลงมือกระทำหรือได้ลงมือกระทำไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็น กุศลหรืออกุศล ผู้กระทำเป็นผู้รับค่ะ แล้วถ้าผู้ใดเห็นการกระทำนั้นๆแล้ว เกิดความชอบใจ ไม่ชอบใจในการกระทำนั้นๆ ผู้นั้นย่อมมีวิบากกรรมร่วมกับผู้ที่ได้ลงมือกระทำด้วยค่ะ

ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ด้วยคนนะคะ

คิดว่าตัวเองก็เคยประสบคล้ายกับสิ่งที่ คุณ yahoo เคยเห็นเช่นกันค่ะ
แต่ลักษณะที่เห็นจะเป็นประกายระยิบระยับ แว้บวับขึ้นกลางอากาศ
บางครั้งก็เห็นเป็นกลุ่มประกายระยิบระยับ ที่โน่น...ที่นี่ แบบไม่ตั้งใจ
พอตั้งใจจะเพ่งก็เลือนหายไป

สังเกตว่ามักเกิดขึ้นช่วงที่นั่งสมาธิอย่างเคร่งครัด ต่อเนื่อง
หรือเมื่อขณะที่จิตนิ่ง ในขณะที่ปฏิบัติภารกิจต่างๆ ในชีวิตประจำวัน
เป็นปรากฏการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้จากกำลังของสมาธิ

ครูบาอาจารย์ท่านผ้รู้บอกว่า....

"เห็น..ก็ให้สักแต่ว่าเห็น"
ไม่ต้องสนใจใคร่รู้

ตามดูรู้ทันสภาวะจิตของตน
ด้วยการเจริญสติปัฏฐาน ต่อไป...
ตามที่ คุณวลัยพร แนะนำเป็นการชอบแล้วค่ะ

เอ่อ...เหร๋อครับ ผมก็เพิ่งรู้...อีกแล้วนะนี่
อันนี้...ถ้าคุณไม่กล่าวขึ้นมา...ผมก็ยังคงนึกว่าผมมีปัญหาเกี่ยวกับสายตาอีกเช่นกันครับ

เหอะ..เหอะ..ผมนี่มันเหมือนพวกนักเลงข้างวัดจริง ๆ
ข้างในเขาสอน เขาปฏิบัติกันอย่างไร...ผมนี่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยจริง ๆ

ผมยังสงสัยว่าเพื่อนของผม..เขามั่วทำอะไรอยู่
ไม่ยอมมาสั่งสอนผม

ผมคิดว่า...เขามีความรู้ความชำนาญในเรื่องนี้ มากกว่าผม
ผมกะจะให้เขาช่วยตบกระโหลก เอาขี้เลื่อยออกไปจากหัวผมสักหน่อย
เพราะเรื่องการทำสมาธิ ผมมันพวก ปู ๆ ปลา ๆ น่ะครับ

หรือว่าเขา คิดจะดูผมจมน้ำตายจริง ๆ ล่ะนี่
...

เป็นคำถามที่มองเห็นว่า หลายๆท่านกำลังรุมรักเมตตา
ห้อมล้อมกันช่วยส่งเสริมปัญญา..........ฉันจึงดูอยู่เฉยๆ

เป็นคำถามที่มองเห็นว่า เจ้าของคำถาม สบายเนื้อสบายตัว
กับเรื่องของมันมาคงก็นานแล้ว............ฉันจึงดูอยู่เฉยๆ

เป็นคำถามที่มองเห็นว่า เจ้าของคำถามกำลังสะกิดด้วยจิตมีเจตนา
อยากล่อฉันออกมา จากซอกหลืบอันเร้นลับ.......ฉันจึงดูอยู่เฉยๆ

เป็นคำถามที่ฉันก็มองออกว่า เพื่อนของฉันเชื่อใจฉันจริงๆ
ถึงแม้เคยรู้มามากแล้วก็อยากฟังฉันตอบ.....และฉันก็ซาบซึ้ง
คงเพราะด้วยความซาบซึ้ง ......ฉันจึงอยากนั่งดูเขาทุรนทุรายด้วยใจสงบเฉย


และขอตอบว่า ไม่ขอตอบ เพราะชอบแกล้งสหาย

รูปธรรมมาปรากฏอยู่จำเพาะหน้า เป็นสภาวะ เป็นอนิจจัง

อนุโมทนาสาธุ สาธุค่ะ

คำตอบอาจจะแตกต่างจากคนอื่นนะคะ แต่ไม่ได้คิดขัดแย้งน๊า

เจ้าของกระทู้ถ้ามีโอกาส ลองรบรวมใช้จิตเพ่งที่ระหว่างคิ้วตอนนั่งสมาธิดูนะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วมาบอกกันด้วยนะเราอยากรู้
แต่อย่าทำบ่อย มันจะทำให้สมาธินิ่งๆของเราเสีย ถ้าคุมไม่อยู่

ก็อยากอยู่ล่ะครับ ทำสมาธิแนวนี้น่ะ
แต่ผมทำงาน และเหมือนจะเป็นกรรมเลย ไม่ค่อยได้หยุดกะเขา
คนอื่น ๆ เมื่อถึงวันหยุด เขามักจะมีโปรแกรมที่เขาอยากทำเพียบเลย
ส่วนผมมันคนโสดนี่ ผมไม่มีแฟนที่จะต้องคอยไปตามเอาใจ
ผมก็เลย เริ่มต้นชีวิตการทำงานด้วยความเสียสละความสุขส่วนตัว
หึ หึ...และมันก็เป็น...อะไรที่เรื่อย ๆ มาเรื่อย...
ความสุข...สำหรับผมมันเหมือนจะถูกกระชากออกไปจากใจได้ง่ายจัง...
วัดของผมคือที่ทำงาน
ผมเลยต้องหาความสุขที่เหลืออยู่ในใจให้เจอจากความคับแคบนี่แหละ

การนั่งสมาธิ อย่างที่คุณแนะนำ ผมไม่ค่อยได้ทำต่อเนื่อง
ความรู้ความเข้าใจของผม...แทนที่จะเต็มบาท...มันก็เลยไม่เต็มบาท...
เหมือนนมพร่องมันเนย...
เพราะแค่ภาระงาน บางทีมันก็...ล้าจน ตั้งสติที่จะทำสมาธิไม่ไหวแล้ว...

ขอบคุณกับคำแนะนำดี ๆ ครับ