ถ้าสามีเราอารมณ์เสียง่าย และถ้าทำอะไรขัดใจ จะด่าเราหยาบคาย สัตว์ประหลาดออกมาเต็มเลย เราจะรับมืออย่างไร และจะทำอย่างไรให้เขาดีขึ้น เคยคุยกันแล้วว่าเราไม่ชอบ เพราะตั้งแต่เราเกิดมาพ่อแม่เลี้ยงดูเรามาครอบครัวเรามีแต่พูดจากันดีๆ (ตอนแต่งงานกันใหม่ๆ ไม่เป็น)

คุยกันแล้ว แล้วเค้าว่าไงครับ

พื้นฐานการเลี้ยงดู สภาพแวดล้อม ฯลฯ เป็นปรโตโฆสะๆ มีสองด้านทั้งฝ่ายดีและไม่ดี

พ่อแม่ครอบครัวใดเลี้ยงดูลูกๆ หลานๆ มาพูดจาเรียบร้อย เปล่งถ้อยคำไพเราเสนาะโสตเป็นมธุรสวาจา (เป็นปรโตโฆสะฝ่ายดี) ลูกหลานบ้านนั้นครอบครัวนั้น ก็พูดจาไพเราะตามๆ กัน หากได้สภาพแวดล้อมที่ดีก็ยิ่งดีส่งเสริมพูดดีคิดดีอีก จึงเป็นดีเป็นกุศลยกกำลัง พูดดีทำดีต่อๆ กันไป

พ่อแม่ครอบครัวใด พูดคำด่าคำ มีสัตว์ทุกชนิดออกจากปาก เป็นผรุสวาจา (เป็นปรโตโฆสะฝ่ายไม่ดี) คนใกล้ชิดเช่นลูกหลานในบ้านนั้นก็จะเป็นแบบนั้นเลียนแบบกันก็ติดถ้อยคำหยาบคาย จะพูดดีๆ สักคำก็เขิน

ทีนี้จับคนสองคนที่มีพื้นฐานต่างกันนั้นมาอยู่ด้วยกันแต่งงานกัน ฝายหนึ่งมีพื้นฐานมีปกติอย่างนั้น
ก็ชิน ไม่รู้สึกอะไร ไม่ด่าก่อนพูดก็พูดไม่ออก แต่อีกฝ่ายซึ่งไม่มีพื้นฐานอย่างนั้นได้ยินเข้าก็อึดอัดทนไม่ไหว เมื่ออยู่ในบ้านเดียวกันจะแยกจะหนีก็ไม่ได้ก็ต้องทน ทนมากๆ ก็อกจะแตก

จะยกเหตุการณ์สมมุติโดยมีกรัชกายเป็นตัวอย่าง เวลาอารมณ์ดีๆ (เน้นอารมณ์ดีนะครับ) ก็มีเหตุผล
เวลาฝ่ายหนึ่งพูดไม่ดีมีมรึงมีกรู เราไม่ตามน้ำมรึงๆ กรูๆ ด้วย คือ แก้กัน แข็งใช้อ่อนแก้ เช่นเขาพูดว่า กรูไม่รักมรึง ๆๆๆ เราก็ว่าผมรักคุณ ๆๆๆ จนอีกฝ่ายยิ้มออกมาคลายโทสะ

พออีกฝ่ายอารมณ์ดี เราก็พูดเหตุผลกันได้ว่า หากเราพูดคำหยาบคายน่ะ ลูกๆ ได้ยินเข้าจะเอาอย่างเรา แล้วจะติดปากติดใจเข้าไปตลอดกาล หากเขาออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ก็จะนำเอาสิ่งที่ไม่เป็นมงคลนี้ไปใช้ข้างนอกด้วย จะเป็นโทษกับเขาเอง เช่นมีลูกน้องๆ ก็ไม่รักไม่ชอบ เป็นลูกน้องเขาเจ้านายก็ไม่รักไม่ชอบ ฯลฯ พูดให้อีกฝ่ายตรองตามแล้วนำไปคิดเพื่อที่เขาจะได้ปรับปรุงตนเองเพื่อสิ่งที่เขารักเขาห่วง

ทำใจให้สงบ อดทน และอดทน

สักวันก็จะชิน แต่ต้องระวังตนเองให้มาก
อย่าให้ติดเชื้อ โรคปากก้าวราวของเขาเข้ามาด้วย

ถ้าเรานิ่ง สงบ ไม่พยายามต่อคำ
ถือซะว่าทำบุญสักครั้ง ให้เขาได้ระบายความอัดอั้นออกมาให้พอ
เมื่อพอแล้วเขาอาจสบายตัวขึ้น

โดนด่าทีหนึ่งก็ไปกรวดน้ำให้เขาทีหนึ่ง แผ่อุทิศบุญกุศล
ให้เขา อย่าให้เขามีปากชนิดนี้ต่อไปอีกยาวนานเลย

คนก้าวร้าวยากที่จะให้เขาหยุดด้วยการบอกให้หยุด
แต่เขาจะค่อยๆ หยุดเอง เมื่อเราหยุดก่อน ไม่ต่อคำด้วย

หยุดด้วย สงบด้วย อภัยด้วย อยู่ให้ห่างด้วย ถ้าเห็นว่าเขาตาขวาง
ฝึกนิ่ง และยิ้ม ยิ้มให้ตัวเองเงียบๆ และบ่อยๆ อีกทั้งยิ้มให้กิริยาเด็กๆ ของเขาด้วย

นานเข้าเขาจะเหนื่อยที่ด่าคุณ และไม่รู้สึกอยากจะด่า

แต่คงต้องใช้เวลา และควรค่อยๆ ฝึก ค่อยๆ กระทำ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณ มีวันที่สงบสุขทางหูโดยเร็ววันครับ

ชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธค่ะ

เข้าใจ ให้อภัย ค่ะ

ทำดีกับเขามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ลองพิจารณาให้ดี ๆ ครับ...
ภาพพจน์ไหนเป็นตัวจริง ๆ ของเขากันแน่...และไหนเป็นตัวจริง ๆ ของคุณด้วย
ตอนจีบกัน...ก็กำลังจีบกันนี่...ต้องสร้างความประทับใจ...
จะมาแจกสัตว์ประหลาดใส่กันได้ไงล่ะครับ...
เป็นผมก็ไม่ทำ...ต้องระวังปากระวังคำอย่างถึงที่สุด...

แต่พออยู่ ๆ กันไป...อีกเรื่องครับ...อาจจะมีการกลายพันธ์กันได้...
หางที่เคยพยายามซุกซ่อนไว้...อาจจะหนีบเอาไว้ไม่อยู่...
สัตว์ที่เคยเป็นสัตว์สงวน...ผมอาจจะเผลอปล่อยมันออกมาเดินเล่น...

บางทีการพูดคำหยาบ แต่ถ้าพิจารณาดูแล้วหยาบแต่คำพูด
แต่ใจไม่ได้หยาบตาม...ผมว่า...ยังน่าจะพอทำใจได้
ส่วนเรื่องสามีอารมณ์เสียง่าย...
ก็คนมันจะอารมณ์เสียน่ะคุณ...
สังเกตครับ...ว่าอะไรเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์เขา
ถ้าคุณยังเข้าไปแก้ที่ใจเขาให้เบาความเจ้าอารมณ์...ไม่ได้
และความเจ้าอารมณ์ของเขาเป็นปัญหาของคุณ
คุณต้องช่วยตัวเองโดยการมองหาตัวกระตุ้นให้เจอครับ
แล้วเอาตัวกระตุ้นออกไป...

หรือถ้าคุณจะรอให้เขาเปลี่ยนแปลงเอง...ก็รอไปเถอะ...ถ้ารอไหวนะครับ

ผมเองก็ยังต้องยอมรับว่า...
ผมก็เป็นสิ่งที่กลายพันธ์ได้ครับ...
แล้วประสาอะไรกับสามีคุณ...

เข้าวัยทองด้วยหรือปล่าวคะ
ตกหนักที่เรานี่แหละ เป็นภรรยา เป็นแม่ ต้องอดทน คือ อดกลั้น ต่อการกระทำของทุกคนในครอบครัว
ทน ทานเป็นเยี่ยม(ทนที่สุด เป็นตัวอย่างแก่ทุกคนอีกเช่นกัน)นี่แหละคุณของภรรยา คุณของแม่ ข้อนึง
ตามที่คุณ บัวสกล ว่า อดทน และสงบไว้

คุณ sogood คะ แมวขาวฯ ขอเสนอให้ เอาอกเอาใจพ่อเจ้าประคุณทูนหัว
อย่าให้ได้อารมณ์เสียง่ายๆ อย่าไปขัดใจ
ตามใจไปเถอะแม้แต่เรื่องที่ไม่เข้าท่า ตามความคิดของเรา
เพราะคุณสามี แกคาดหวังจากเราไว้สูงมากกกก
การเอาใจเขา เราก็ได้มาตรฐานภรรยาที่ดีของเขา
นานเข้า คุณสามีก็จะเริ่มเกรงใจเพราะความดีของเรา (ในความคิดของเขา)

พอเริ่มเอาใจ มลพิษทางเสียงภายในบ้านก็จะลดลงไป ทันที
เมื่อไม่ได้บ่นว่า ด่าทอ นานเข้า เขาจะซึมซับไปเองว่าบ้าน คือวิมานของเขานี่เอง

ส่วนตอนนี้คุณก็ เสียงหนอ ๆ ไปเรื่อย ๆ
ยิ้มสวยๆ เหมือนตอนที่เริ่มรักกันใหม่ๆ อ่ะค่ะ ลืมรอย ยิ้ม นั้นไปหรือยัง
โชคดีค่ะ

คิดเหมือนคุณแมวเลย ว่าจะพูดเรื่องวัยทอง

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ คนที่เขาโกรธ ผมแนะนำว่าต้องอดทนฟังเขาครับ ตาก็ดูผู้พูดประหนึ่งว่าเขากำลังพูดดีกับขึ้น ปล่อยให้เขาระบายออกมาให้หมด (เสมือนเราเป็นกระโถนท้องพระโรง) อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะครับ เสร็จแล้วให้ทำอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้:

1. รับฟังเขา เืมื่อเขาบ่นจบ รอให้เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำลงไปมันผิด (รอให้สามีของคุณไปปลีกวิเวกสักพัก) หลังจากนั้น ถ้าเขาสำนึกผิด เขาก็จะมาขอโทษคุณเองครับ

2. หากสิ่งที่สามีคุณโมโหนั้น ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องโมโหเลย ก็รอให้พูดจบ ระบายออกให้หมด หลังจากนั้นอธิบายเหตุผลของเราครับ และต้องอธิบายอย่างสุภาพด้วย แต่ไม่สุภาพจนเขาคิดว่าคุณกำลังแกล้งทำ หากสามีคุณได้สติกลับมา สามีคุณจะหยุดบ่นทันทีครับ

อันนี้พูดในฐานะมุมมองของเป็นคน(พยายามจะไม่)หงุดหงิดง่ายครับ

ขอแสดงความคิดนะคะ เรื่องนี้จริงเลยค่ะ
พี่สาวแท้ๆเราคนหนึ่งก็มีสามีเป็นแบบนี้ เมื่อก่อนไม่เป็น แต่งงานมา 24 ปี ตอนนี้อายุประมาณ
58-59 มังคะเริ่มเป็น กับคนอื่นพูดดีมากๆ แต่กับลูกเมีย พูดคำ animals เพียบเลยค่ะ
พี่สาวเราเคยปรึษาหมอคิดว่าน่าจะวัยทอง ให้แกไปหาหมอ กับด่าเมียเป็นชุด
พี่สาวเราก็อดทนมากๆเลย ไม่ว่าจะพูดอะไรจะถูกด่าก่อนเสมอ แกก็จะไม่เถียง ไม่ด่าตอบ
แกก็จะถามว่าทำไมต้องด่า ไม่เห็นต้องโมโห เรื่องแค่นี้อย่าใช้อารมณ์ซิ
แล้วสามีแกก็จะบอกว่าเรื่องของกรู
แต่วิธีที่พี่สาวพูดแบบนี้ได้ผลนะคะ แกจะคิดได้จะหยุดด่า ขอเพียงอย่าเถียง
เพราะยิ่งเถียงมันก็จะยิ่งทำให้เค้าโมโหขึ้นอีก พี่สาวเราจะบอกว่าคำพูด แค่เสียใจนิดหน่อย
แต่ก็ต้องรู้จักปล่อยวาง เราพูดดีกับเค้า หรือไม่ก็เดินหลบไปเสียก็จบ
พี่สาวเรามีลูก 2 คนโตแล้ว เมื่อก่อนลูกๆเค้าโกรธพ่อนะ แต่เดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่ม สาวแล้ว
เค้าก็ทำใจได้นะ เวลาดีๆก็คุยกันปกติ ไม่ยกคำพูดด่ามากล่าวถึง เวลาแกด่าก็หลบไป ทำไม่ได้ยิน
เด็กๆเค้าก็เสียใจลึกๆนะ เค้าเล่าให้เราฟังแต่เค้าก็ยอมรับพ่อเค้าได้ ยังไงก็เป็นพ่อคำนี้ที่พี่สาวเราจะพูดกับลูกๆเค้าน่ะค่ะ
เราไม่รู้ว่าทุกคนจะเหมือนกันหรือเปล่า แต่พี่สาวกับพี่เขยเราเป็นแบบนี้จริงๆค่ะ
เลยอยากจะเล่าสู่กันฟังน่ะค่ะ

ขอบคุณและขออนุโมทนาบุญให้ทุกท่านที่ร่วมแสดงความคิดเห็น และจะนำไปปรับใช้

อดทน อดทน จะพยายามให้มากกว่านี้ แต่ทำไมผู้หญิงเราต้องเป็นฝ่ายยอมและทนตลอดคะ ทุกเรื่องเลย

อ่านไปก็ยิ้มไป สำหรับความคิดเห็น สรุปว่า
1.ต้องเอาใจมากๆ
2.อดทน ทำเฉยๆ

เพราะกลัวลูกโตขึ้นจะเห็นเป็นแบบอย่าง

ขอเล่าอีกนิดคะ สามีเราพูดไม่ดีกับเรา พอเราพูดคำไม่ดีตอบกับเขาบ้างโกรธ หาว่าเราพูดไม่ดี เลยยาว ไม่ยอมขอโทษเรา และเคยคุยกันแล้ว คุยกันตอนอารมณ์ดีก็หาว่าเราไม่ยอมจบ ชอบรื้อฟื้น พอคุยกันตอนที่ทะเลาะก็เป็นเรื่อง สรุปก็เหมือนเดิม แถมบอกว่า จะใช้ชีวิตคู่ในแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน เฮ้ยเหนื่อยเปล่าคะ นี่มันคู่ศัตรูหรือคู่ผัวตัวเมียกันแน่
แต่อย่างไรก็จะพยายามคะ ทำงัยได้ตัดสินใจแต่งเองนี่คะ นี่ก็เพิ่งเริ่มใช้ชีวิตคู่กันเอง
แต่ทุกครั้งเราก็จะสัพเพสัตตาคะ ไม่งั้นใจไม่สงบนอนไม่หลับคะ

ขอบคุณทุกท่าน จากใจจริง

เราไม่สามารถควบคุมคนอื่นได้
แต่เราสามารถควบคุมตัวเราเองได้

ตอนสวดมนต์ ก็อธิษฐาน แผ่เมตตาให้คุณสามีด้วยก็ได้นะครับ
เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น เอาใจช่วยครับ

ถ้า... ... พัสดุสิ่งของที่เราได้มา ถ้าเป็นของดีมีประโยชน์ เราก็เก็บเอาไว้ใช้ ถ้าเป็นของเสียไร้ประโยชน์ที่เรียกกันว่าขยะ เราก็ทิ้งไปไม่เก็บไว้เพราะทำให้ บ้านรกรุงรัง ไม่สะอาด คำพูดต่างๆ ก็เช่นกัน ถ้าเป็นคำพูดดีมีประโยชน์ เราก็รับฟังและจดจำไว้ ส่วนคำด่า นินทา กระทบกระทั่ง จัดเป็นคำพูดประเภทขยะ เป็นคำพูด ที่เน่าเหม็น ไม่มีประโยชน์ จึงไม่ต้องไปจดไปจำ ไม่ต้องเก็บไว้ ให้ทิ้งไปเสียเหมือนทิ้งขยะ ...

คำพูดของคนเป็นเพียงกระแสลม เมื่อพูดแล้วคลื่นเสียงก็จางหาย ไปในอากาศ ไม่อาจทิ่มแทงหรือทำอันตรายร่างกายเราได้ เหมือนสายลมอ่อนๆ ที่พัดมาต้องร่างกายเราแล้วจางหายไป คำพูด คำด่า คำนินทาเรานั้น ได้ จางหายไปในอากาศหมดแล้ว ดับสูญไปนานแล้ว ไม่มีร่องรอยหลงเหลืออยู่อีก แล้ว เหตุไฉนจึงยังเก็บเอาสิ่งที่ว่างเปล่าไร้ตัวไร้ตน ที่ล่วงไปนานแล้วมาคิด ให้รกใจ ร้อนใจ ทุกข์ใจเปล่าๆ การกระทำอย่างนี้โง่หรือฉลาดกันแน่?

จะติหรือชมก็แค่ลมปากเท่านั้น คนเราจะดีเพราะคำชมก็หาไม่ จะชั่วเพราะคำตำหนิก็หาไม่ การกล่าวร้ายหรือหมิ่นประมาท เป็นเสมือนยาพิษซึ่งศัตรูวางแก่ เรา เพื่อให้เราโกรธแค้น เพื่อทำลายสมรรถภาพในการงาน ทำลายสุขภาพอนามัย และความสงบกายสบายใจของเรา แล้วเหตุไฉนเราจึงต้องกลืนกินยาพิษที่เขาวางไว้เพื่อประทุษร้ายเรา

เราอาจถูกคนด่าว่าเสียดสี หรือพูดดูหมิ่นให้เจ็บใจ แต่ถ้าเรา มีความอดกลั้นพอ ไม่ตกเป็นทาสของความโกรธและความวู่วามแล้ว สิ่งเหล่านั้นก็จะผ่านหายไปด้วยการทำเป็นรู้ไม่เท่าทัน หรือทำเป็นไม่ได้ยิน คนขนาดเราก็ไม่ใช่วิเศษมาแต่ไหน จะถูกเสียดสีว่ากล่าวบ้างไม่ได้เทียวหรือ แล้วเราเป็นอะไร จะถูกกระทบกระเทือนบ้างไม่ได้หรือ?

คนอื่นจะทำให้เราเป็นคนเลวไม่ได้ คนที่จะทำให้เรากลายเป็นคนเลว ได้มีอยู่คนเดียวในโลกนี้คือตัวเราเอง คนตั้งร้อยมารุมด่าเราวันยังค่ำ ก็ทำให้เรากลายเป็นคนเลวไปไม่ได้ แต่ถ้าเราเองพูดจาหยาบคายด่าตอบ หรือแสดงท่ายักษ์ท่ามารออกมาเมื่อไร เราก็จะกลายเป็นคนเลวอย่าง เขาด้วย การที่เขาด่าเรานั้น ความมุ่งหมายของเขาคือจะทำให้เรากลายเป็นคนเลว ทำให้เรากลายเป็นบ้า เป็นหมู เป็นหมา ถ้าเราควบคุมตัวเราไว้ได้ ไม่ยอมเลวตาม เราก็เป็นผู้ชนะ ถ้าเอาความเลวออกตอบเมื่อไร เขาก็เป็น ฝ่ายชนะ เพราะสามารถทำให้เราเลวได้ตามแผนของเขา การที่เรายับยั้ง ตัวไว้ได้ ย่อมเป็นการทำตัวอย่างให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นว่า ในโลกนี้คนที่ไม่เลวเหมือนเขาก็ยังมี เป็นการช่วยฉุดใจเขาไว้ไม่ให้จมดิ่งลงสู่ความเลวจนเกินไป ผู้ช่วยก็ได้กุศล



ในชีวิตประจำวัน เรามักจะถูกคนด่าว่า หรือนินทาให้เสียหาย ทั้ง ๆ ที่บางทีเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด บางท่านทนไม่ได้ก็อาจด่าตอบ หรือนินทาตอบเพื่อให้หายแค้น บางท่านก็ทำใจได้ ไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วย ก็ดีไปอีกอย่าง

มีพระสูตรหนึ่งชื่อว่า “อักโกสกสูตร“ น่าจะนำมาใช้กับชีวืตประจำวันเราได้ไม่มากก็น้อย เรื่องมีอยู่ว่า… มีพราหมณ์คนหนึ่งไม่รู้ว่าโกรธแค้นพระพุทธเจ้ามาแต่ปางไหน พบพระพุทธองค์ก็เข้าไปด่า ในพระสูตรนั้นไม่ได้บอกว่าด่าว่าอะไร แต่บอกว่า “อสพุภาหิ ผรุสาหิ วาจาหิ อกุโกสติ ปริภาติ” แปลว่า บริภาษด้วยวาจาหยาบคาย มิใช่วาจาของสุภาพบุรุษ

เมื่อพราหมณ์ด่าพระพุทธเจ้าจนพอใจแล้ว พระพุทธองค์จึงตรัสถามว่า “ที่บ้านพราหมณ์มีผู้มาเยี่ยมบ้างไหม?” พราหมณ์ตอบว่า “มีสิ ข้าพเจ้าไม่ใช่คนไร้ญาติขาดมิตร” พระพุทธองค์ตรัสถามว่า “เวลามีญาติมาเยี่ยมพราหมณ์เอาอะไรต้อนรับ“ พราหมณ์ก็ตอบว่า

“ก็เอาน้ำ ของขบเคี้ยวของกินมาต้อนรับ”

“เมื่อแขกมาที่บ้านท่าน ไม่กินไม่ดื่มของต้อนรับเหล่านั้น ของเหล่านั้นจะเป็นของใคร”

พระพุทธองค์ทรงตรัสถาม “ก็ตกเป็นของข้าพเจ้าซิ” พราหมณ์ตอบ

พระพุทธองค์ตรัสต่อว่า “เช่นเดียวกันนั่นแหละพราหมณ์ ท่านด่าเรา เราไม่รับคำด่านั้น คำด่านั้นก็ตกเป็นของท่าน” พราหมณ์ได้ยินดังนี้ถึงกับนิ่งเงียบเลย พระพุทธองค์จึงตรัสสอนต่อว่า

“ผู้ใดโกรธตอบคนที่ด่า ผู้นั้นเลวกว่าคนด่าเสียอีก คนที่ไม่โกรธตอบคนที่ด่า นับว่าชนะสงครามที่ชนะได้แสนยาก คนที่มีสติยับยั้งชั่งใจ ไม่โกรธเวลาเขาด่า นับว่าทำประโยชน์ทั้งแก่ตนและคนอื่น แต่คนที่ทำได้เช่นนี้ คนไม่ถึงธรรมมักจะกล่าวว่า เป็นคนโง่”

พราหมณ์เมื่อได้ฟังดังนี้ สำนึกในความผิดของตน ว่า ตนไม่สมควรด่าคนที่ไม่ควรด่าอย่างยิ่ง จึงปฏิญาณตนนับถือพระรัตนตรัย ทูลขอบวชในพระพุทธศาสนา หลังจากบวชได้ไม่นานก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

ที่มา : ธรรมะนอกธรรมมาสก์ โดย เสถียรพงษ์ วรรณปก



ครับ... คุณ sogood เราต้องเปลี่ยนเป็น I feel good ทำจิตใจให้ผ่องใส มีสติ ผมเชื่อว่าคุณต้องผ่านจุดนี้ไปได้แน่นอน จากชีวิตคู่ก็จะกลายเป็นคู่ชีวิตในที่สุด ขอเอาใจช่วยครับ:

เจริญในธรรมครับ

ก่อนอื่นขอให้เรา มีสติสัมปชัญญะ และคิดว่า
เขาคือเขา เราคือเรา............ถ้าเราปรับปรุงเขาไม่ได้ เราหันมาแก้ไขที่ตัวของเราดีกว่า
วาจาสุภาษิต เป็นหนึ่งในมงคลชีวิต 38 ประการ คำพูดนั้นต้อง
1.เป็นความจริง....ไม่มุสา
2.พูดแล้วมีประโยชน์.....คำพูดที่ถึงแม้จะเป็นความจริงแต่ไร้สาระ เราจะไม่พูด
3.พูดถูกกาลเทสะ......อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา
เมื่อเขาพูดไม่ดี เราอย่าถือสา อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์เพราะ โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า
เราจะพูดจากันตอนที่เราและเขามีสติ โดยคิดเสียว่า ทำ พูด คิด ด้วยจิตเมตตา