ขออภัยครับ...
มันเป็นภาระหน้าที่ครับ....

แหม natdanai ได้สีม่วงมาแล้ว
หายเปรี้ยวเลยนะ

เห็นไหมว่า พอ"เป็น"อะไรขึ้นมา แล้วมันมีอะไรค้ำคออยู่
จะทำอะไรๆ ก็กลัวอันที่เป็นอยู่นี่มันจะกระทบ

นี่แหละ เหมือนผม สงสัยเร็วๆนี้จะได้มาเข้าแก๊งตาลปัตรด้วยกัน
หนีบมากๆ บรรจงสร้างมากๆ พอโบ๊ะแตก เพี้ยนเลย

เห็นมาตั้งแต่ถูกเสนอชื่อแล้วครับ...
แต่มันเป็นวิบากกรรมของกระผมเองครับ...หนีไม่พ้น(เพราะท่านกรัชกายทอดทิ้ง )

แต่ว่ามันก็ดีเหมือนกันนะครับ...เราได้ระมัดระวังขึ้น...แล้วแวลาอ่านโพสของแต่ละท่านก็ทำให้เราต้องตั้งใจพิจารณาข้อความของทุกๆท่านโดยละเอียดก็เป็นผลให้เราได้สาระมากขึ้นด้วย(ก็ถือว่าประโยชน์ตนเราได้แล้วครับ...ส่วนที่รับมาเป็นภาระหน้าที่ก็เป็นประโยชน์ท่านทำให้มันได้ก็ใช้ได้แล้วครับ )

ท่านผู้เป็นครู อาจารย์ หากความเห็นของผมผิดพลาดซึ่งผิดพลาดได้

โปรดเมตตาแนะนำผมด้วยครับ

โสตาปัตติยังคะ คือ ศรัทธา ศีล (สุตะ) จาคะ และปัญญา คือคุณสมบัติของ

โสดาบัน

เป็นคุณสมบัติตามธรรมชาติ

ใครจะมาสร้างศรัทธาให้กับตัวเองหรือทำตัวเองให้ศรัทธาหรือแสดงตัวว่ามีศรัทธาในพระพุทธ พระ

ธรรม ถือศีลอย่างเข้าข้น บริจาดเป็นประจำ ฟังธรรมอ่านพระไตรปิฎกจนท่องจำได้มากมาย

ก็ยังคงไม่ใช่โสดาบัน

ศรัทธาของโสดาบันเพราะเชื่อในธรรมอันติมะ
ไม่เล็งเห็นสัจจใดสูงกว่าอริยสัจจ

โสดาบันเชื่อแล้วว่า

บุญมีจริง บาปมีจริง สวรรค์มีจริง นรกทุคติวินิบาตมีจริง ปรโลกมีจริง ทำบุญแล้วมีผลจริง ทำ
ชั่วต้องสู่ทุคติวินิบาตจริง ฯลฯ

เมื่อรู้อย่างนี้แล้วก็ทำแต่สิ่งที่ไม่ไปสู่อกุศลคือมีศีล

โสดาบันกิเลสน้อยจึงไม่สะสม มีเมตตามากจึงบริจาดช่วยเหลือผู้ยากไร้ เหมือนท่านอนาถกะที่บริจาดจนหมดตัว

โปรดทราบ

พระวัดไหนที่รับบริจาดทรัพย์ของผู้ยากไร้นั้นอาบัติ จะบอกให้

ประการสุดท้ายคือปัญญา ปัญญาของท่านโสดาบันคือปริญญา หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าญาณทัสสนะ

ซึ่งเป็นความต่างของปุถุชนกับโสดาบัน หรือพรมแดนระหว่างปุถุชนกับโสดาบัน

ลำพังแค่ปัญญาก็ยังเป็นโคตรภูไม่ได้

เพราะในช่วงที่กำลังห่ามเป็นโคตรภูกำลังจะรับปริญญาต้องติวเข้มซ้อมหนัก

เหมือนถูกรุ่นพี่ที่เป็นเทพเทวดาลงมาสะกดจิตหรือครอบครู

พุดอย่างนี้ไปเข้าทางพลศักดิ์ วังวิวัฒน์

เดี๋ยวคงออกมาแจม

ช่วงนี้แหละที่จะเกิดวิปปัสนูกิเลส

และแม้แต่ในญาณทัสสนะนั้นก็มีทั้งที่ถูก และผิด

เชื่อโดยไม่พิจารณาไม่ได้เช่นกัน

และเกิดขึ้นเองตามอัธยาศัย

เกิดไม่แน่นอน และไม่รู้เกิดตอนไหนเมื่อไร

รู้แต่ว่าเกิดก็แล้วกัน
รายละเอียดท่านคงหาอ่านเอาเองได้ในเวป

ที่ตรงความจริงเห็นจะอยู่ใน พระพุทธธรรมจากพระโอฐ ของท่าน รศ.แสง จันทร์งาม(ผิดก็ขออภัย)

ทั้งหลายเหล่านี้เป็นทิฏฐิของตัวผมเอง

หากผิดพลาดที่ตรงไหน หรือผิดจากวิสัยทรรศของท่านใดๆ

ผมกราบขออภัยด้วยครับ

สุดท้ายขออภัยที่ไม่ได้อ้าวอิงที่มาเพราะมาจากหลายๆที่มากครับ

อ่านไปอ่านมาปวดหัว......นอนดีกว่า

ผมไม่อาจตอบคุณได้นอกจากตัวคุณเอง

ใครเป็นโสดาฯ หรือไม่เป็น ..หรือครับ
ใครเป็นก็ขออนุโมทนาด้วยนะครับ
ใครที่ปราถณาก็ขออนุโมทนาด้วยเช่นกันครับ

ที่บ้านผมเขาไม่ค่อยใส่ใจกันเท่าไรนัก..คือมีทั้งที่ไม่รู้เรื่องเลย กับผู้ที่รู้เรื่องนี้ดี

หลวงพ่อที่บ้าน เทศน์ว่า น่าสงสารโสดาฯนะ..กว่าจะถอนทุกข์ที่มากระทบได้นี้..ใช้เวลามากกว่าคนอื่นเขา..

นั้นย่อมแสดงว่ายังทุกข์มากกว่าคนอื่นว่างั้นเถอะ...(คนอื่นๆคงหมายถึงพระอริยะขั้นอื่น ๆ )

เมื่อครั้งพุทธกาล....มีผัวเมียที่ยากจนมาก มีผ้าอยู่ผืนเดียว เวลาผัวจะไปนอกบ้านก็นุ่งผ้าออกไป เมียก็ต้องอยู่ในบ้าน ถ้าเมียจะออกไป ผัวก็ต้องอยู่บ้าน....ต่อมาเมื่อหมดกรรม เกิดศรัทธาในพระศาสนาอย่างมาก ปราถนาจะสร้างทานบารมี แต่ไม่มีอะไรจะถวายจึงได้ถวายผ้าผืนเดียวที่มีอยู่....อานิสงค์ของทานครั้งนั้นก็เป็นปัจจัยส่งผลให้ทั้งคู่สำเร็จอรหันต์ได้ในที่สุด



ถ้ามาก็ต้องอวตาลมาในรูปของบุคคลอื่นแล้วครับ....
เพราะ พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ เป็นอตีตังไปซะแล้วในลานธรรมจักรครับ