จิวแป๊ะทง นะหรือ...



คุณนี่...แอบแย๊บว่าผมเป็นทารกได้อย่างแนบเนียนจริง ๆ เลย...


ดีใจครับ...ที่เพื่อนกลับมาพูดมากเหมือนเดิม...

จริง ๆ ตอนที่ผมอ่าน...ผมก็แอบขำนิด ๆ ไอ้ของเก่า ๆ ของคุณ...
หึ หึ...ช่วงหลายเดือนมานี่...ผมสังเกตชั้นหนังสือของตัวเอง...อยู่ตลอด...
ประหนึ่งกับมีลางสังหรณ์ว่า จะต้องมีนักย่องเบาแอบมายุ่งกับหนังสือของผม...
หึ หึ...และบางทีเจ้านักย่องเบานั่น เห็นชั้นหนังสือที่บ้านตัวเองเต็ม...
ก็แอบเอาหนังสือของตัวเอง มายัดไว้ที่ชั้นหนังสือที่บ้านผม...
ทำให้ชั้นหนังสือที่บ้านผมแน่นไปหมด
ก็ต้องลำบากให้ผมขยับขยายพื้นที่จัดเก็บใหม่อยู่เรื่อย...
นึกแล้วน่าจับมาตัดหาง...จริง ๆ เลย...



ส่วนเรื่องการตอบกระทู้...
ต้องยอมรับนะ...ว่านายน่ะ...มันพวกชอบกระแทกกิเลส...
เวลาที่เจอนาย...แย๊บแต่ละที...ต้องยอมรับว่าเราก็ลำบากใช่เล่น.....เฮ้อ...
ต้องยอมรับว่าเวลา...นายอยู่เงียบ ๆ อย่างนี้... เราหายใจได้โล่งคอหน่อย... อิ อิ...
ก๊าก ก๊าก ก๊าก...

ตื่นค่ะตื่น!!!

ขอให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น และเบิกบานอยู่เสมอ

สา...ธุ

ขออโหสิกรรม แค่ล้อเล่นค่ะ

หวังว่าสักวัน หนังสือที่บ้านคุณ จะหายไปหมด
เหลือแต่ ชั้นว่างๆ และคุณก็ไม่อยากอ่านอะไรอีกแล้ว

ถึงแม้ไม่มีหนังสือสักเล่ม แต่พอยามต้องการจะรู้อะไรขึ้นมา
หนังสือเล่มเก่าที่หายไป ก็จะมาปรากฏทันทีที่ตรงหน้าอย่างแจ่มใสชัดเจน
และก็หายลับสาบสูญไปอีกครั้ง เมื่อเสร็จสิ้นความต้องการจะรู้

บ้านของคุณถึงแม้จะไม่มีหนังสือ วางให้เห็นอยู่ เหมือนเช่นที่เคยมี
แต่หนังสือนั้นก็ยังจะคงมีอยู่ แต่เป็นการมีอยู่อย่างไร้ร่องรอย

ไม่ทราบได้ว่าร่องรอยนั้นอยู่ตรงไหน และไม่ทราบว่าหายไปที่ไหน
แต่มันจะมาเองเมื่อถึงเวลาจะต้องมา พอเสร็จสิ้นธุระแล้ว ก็จะจางสลายหายไปอีกครั้ง

มันเหมือนหนังสือวิเศษที่หายไปในยามไม่ต้องการ
และมาปรากฏตัวทันที เฉพาะเมื่อความต้องการนั้นมาถึง
เสร็จสิ้นกิจธุระแล้ว ชั้นก็ว่างเปล่าคืนกลับสู่ที่เดิม

บ้านที่ไร้หนังสือ ย่อมดูโล่งโปร่งสบาย และในความโปร่งสบายนั้น
ก็ไม่ขาดแคลนเรื่องราวที่ต้องการจะรู้ เพราะแค่เพียงคิดอยากจะรู้
ชั้นหนังสือที่ว่างเปล่า ก็จะมีหนังสือวิเศษ เล่มที่ต้องการปรากฏตัวขึ้นมา
เพื่อสลายความสงสัยให้สิ้นได้เอง ของมันเอง อย่างเป็นอัตโนมัติ และเป็นธรรมชาติ


ยามที่หนังสือหายไปจากบ้าน จนเหลือแต่ชั้นที่ว่างเปล่า
วันคืนอาจทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่รู้อะไรเลย และก็ไม่รู้ว่าความรู้ของเรานั้นอยู่ตรงไหน

แต่ความจริงแล้ว หนังสือมันกลายสภาพ และถูกย่อยสลาย
จนกลายเป็นสิ่งที่มีอยู่อย่างไร้สภาพ

วิปัสสนาจะย่อยสลายหนังสือ ให้กลายเป็นสิ่งละเอียด
จนถึงที่สุดในความละเอียด หนังสือจะถูกย่อยสลายจนกลายเป็นเนื้อเดียวกัน
กลายเป็นสิ่งเดียวกัน เป็นหนึ่งเดียวกัน

ความเป็นหนึ่งเดียวที่ละเอียดอ่อน ทำให้หนังสือนั้นแฝงรวมกลืนกันอยู่กับความว่าง
เป็นการมีอยู่ เหมือนเช่นความว่าง คือมีอยู่เหมือนไม่มีอยู่


ครั้งหนึ่งอาจต้องหมั่นสะสมหนังสือ ต้องคอยแบกหนังสือ และต้องคอย
ดูแลหนังสือ และหวังว่าจะมีหนังสือที่ดีงามบริสุทธิ์ อยู่เต็มห้อง

แต่เมื่อ หนังสือที่เต็มห้อง หายไป ด้วยถูกย่อยสลายกลายเป็นความว่าง

หนังสือทั้งปวงนั้นก็ยังมีอยู่ แต่มีอยู่เพียงเล่มเดียว เป็นเล่มเดียวที่ถูกหลอมรวม
จากทุกเล่ม และเป็นเล่มที่ไม่ต้องแบก ไม่ต้องคอยเฝ้าดูแลเหมือนเช่นเคยๆ


และหนังสือเล่มนั้นมันจะมาปรากฏตัวขึ้นเองของมัน เพื่อดูแลเรา ในยามที่เราต้องการ
ไม่ใช่เราต้องคอยดูแลมัน



ช่วงนี้บรรยากาศของ ลานธรรม รู้สึกกำลังอบอวนไปด้วยสหายธรรม
ผู้บันเทิงในธรรม และมีธรรมะดีๆมากมายออกมาจากใจของหลายๆท่าน
หลายคำตอบรู้สึกว่าตอบกันได้ดี จนไม่อยากเข้าไปยุ่ง คิดว่าการเฝ้าดูเฉยๆ
และเก็บเกี่ยวความรู้ น่าจะดีกว่า

ในบรรยากาศของธรรมหลายหลากสาระ ผมก็พบข้อดีของคุณ พลศักดิ์ หนึ่งข้อ
คือ........คุณพลศักดิ์ ทำให้ท่านผู้รู้หลายๆท่าน ได้แสดงความรู้ออกมามากกว่าปกติ

และถ้าหากคุณพลศักดิ์ จะแสดง แต่เฉพาะหลักการปฏิบัติล้วนๆ
เว้นขาดการ ล่วงเลยเข้าไปในข่าย อจินไตย คุณพลศักดิ์ก็คงจะ
ทำประโยชน์ได้มากเพื่อคนอื่น และลานธรรมแห่งนี้คงมีแต่ความอบอุ่นยิ่งขึ้น
และคุณพลศักดิ์เองก็คงจะมีความสุขขึ้นด้วย ในการแสดงความรู้


ขออนุญาติยุ่งเรื่องชาวบ้านด้วยนิดหน่อย หากคุณพลศักดิ์ไม่รังเกียจ
ลองเปลี่ยนมาตอบเรื่องพื้นๆบ้าง ก็คงจะดี







อ้อ........เกือบลืมบอกท่านสหายเฒ่าไปอย่างหนึ่ง
หากผมใช้จินตนาการมากไปในการตอบคำกระทู้คุณ
ก็ขอให้คุณรู้ว่า มันคือจินตนาการ

รู้ได้ เพลิดเพลินได้ แต่อย่ามั่นหมาย จริงจัง.............ด้วยความเป็นห่วง

เรื่องอะไรมาชวนตรงนี้ล่ะ... คุณพล เขาไม่ค่อยชอบกระทู้ไร้สาระแบบนี้
จะลองไปออกหน้าพูดให้นะ...


ไม่ต้องบอก...ก็ได้...ข้ารู้แล้ว...
นายน่ะ...ก็แค่นักเขียนเรื่องสั้น...ชิงเงินรางวัล...ดี ๆ นี่เอง...
จากข้อความสั้น ๆ นายก็จินตนาการไปได้เลอะเทอะ...ล้นหลามจนน่าติดตาม...
ดั๊นมาศึกษาธรรมได้หน่อย...ก็รู้จักเอาภาษามาละเลง...ให้ดูน่าสนใจ...
เห็นมานานแล้ว...ไอ้ความสามารถฉาบฉวยประเภททำให้คนอื่นเข้าใจผิดเนี่ย...
และพอโดนไล่เข้าหน่อย...ก็...

เฮอะ...เราชินซะแล้ว...กับไอ้วาทะเวอร์ ๆ ของนายน่ะ...
เรารู้ที่จะเลือกเสพเอาแต่ส่วนที่จะเป็นประโยชน์...
ส่วนที่ไร้สาระนั้น...มันเรื่องของนาย....



ขอโทษที...ว่ะ ที่นึกอยากจะกระโดดกัดเพื่อนบ้าง...

นี่ท่านสหายเฒ่าๆ จริงๆแล้วผมก็รู้นะ ว่าคุณรู้

และรู้ด้วยว่า คุณรู้จริงๆ

แต่ผมคงต้องบอกกล่าวกำกับไว้สักหน่อย เผื่อว่าท่านอื่นๆจะผ่านเข้ามาอ่าน
หากเขาไม่รู้เขาอาจเข้าใจผิดได้ ว่าผมทำไมอธิบายอะไรแหกคอกจัง
เพราะกันไว้ ย่อมดีกว่าแก้ ถ้าแย่ คงขี้เกียจตามแก้ในภายหลัง


เอ่อ..........แล้วคุณรู้จากอะไร รู้ได้ยังไง ว่าผมเป็นนักเขียน

หางของผมมันโผล่มาเหรอ

แล้วคุณคิดว่าในนี้มีใครบ้างไหมที่เป็นนักเขียน


ขอบคุณครับ

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ
ดิฉันว่าดิฉันจะหาเถาวัลย์กิ่งใหม่โหนดีกว่าค่ะ
หวังว่าจะรอดนะคะ...ขออยู่กับปัจจุบันดีกว่าค่ะ...

บอกตรง ๆ ว่าผมชอบชื่อนี้จังเลย... B witch...
ผมชอบแม่มด...
แม่มด...เป็นภาพของ
หญิงสาวที่สวย ฉลาด...ลึกลับ...มีเสนห์...และมีเวทย์มนต์ มีแมวดำอยู่ข้างกาย
ทำให้ผมนึกถึง นิโคล คิดแมน... อีกแล้ว
ท่าทางจะเป็นนางเอกในดวงใจผมจริง ๆ

เพิ่งเป็นสมาชิกให้ ขอให้บรรเทิงในธรรมนะครับ...

สาธุมา..สาธุกลับค่ะ
เช่นกันขอให้บันเทิงในธรรม

นี่...คุณ....เห็นว่าในสมองของผมมันเลี้ยงหนอนสามหัวไว้รึไง...คร๊าบ...
เล่นยิงคำถามมาซะ 3 เง่ง..
ถ้าอยากจะให้ผมตอบให้ตรงประเด็นจริง ๆ ช่วยกรุณาขอ...เง่ง...เดียวได้ป่าวครับ...
ถ้าผมตอบได้...ผมจะตอบ...ไม่มีปัญหา...
ผมไม่พยายามจะมีความลับกับคุณหรอก...
เพราะลับ ๆ ล่อ ๆ มันไปไม่รอดหรอกครับ...

ขอบคุณกับคำตอบ มุมมองใหม่ๆของคุณ Bwitch ครับ
กระทู้นี้มันตายยากจริงๆ นึกว่าหมดมุมแล้ว ก็ยังมีมุมใหม่โผล่มา

ภาพแทนตัวที่เป็นรูปดวงตา ในแก้วตามีหนุ่มหน้าตาคมคาย
เป็นภาพที่มีความหมายดีนะครับ

ดวงตาเป็นหน้าต่างของใจ และในดวงตามีภาพชายหนุ่ม
ทำให้รู้ได้ว่า ในหัวใจคุณมีชายหนุ่ม

ยินดีมากครับที่มีมิตรใหม่เข้ามาร่วมสนทนา ขอให้มีความสุขมากๆ
กับลานธรรมแห่งนี้นะครับ

เอ่อ............แล้วถ้าเถาวัลย์เส้นที่คุณมองหา มันไม่มีหละครับ
คุณจะทำยังไงดีกับปัจจุบันที่คุณกำลัง ห้อยต่องแต่งอยู่ บนเถาวัลย์เส้นที่จวนจะขาด

เออ...ไอ้ตรงนี้ผมเข้าใจครับ...เพราะผมก็เห็นคุณเซ็งกับการตามแก้มาเยอะ...




ผมฝันไปครับ...ว่าไปเจอคน ๆ หนึ่ง
แล้วผมถามถึงคุณ...เขาตอบมาว่า...
"เอ้อ...หมายถึงนักเขียนคนนั้นนะหรือ...?"
อย่าบอกนะครับว่าผมกำลังออกรายการ "ฝันที่เป็นจริง" อยู่...



เอ้า...คุณ...เขาเป็นแม่มดนะครับ...
เขาเสกเถาวัลย์อันใหม่ได้ทุกเมื่อนั่นล่ะ...
ถ้าเขายังมีใจขยัน และดันทุรังนะ


เป็นแม่มดน่ะดีแล้วครับ...
และเลือกทำในสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเอง...
คือขี่ไม้กวาดวิเศษลอยไปหาที่ ๆ ปลอดภัยสำหรับตัวเองเถอะครับ...
อย่ามาทำเป็นห้อยโหนฝึกตนเป็นทาร์ซานเลยครับ...

สาธุ.............แม้แต่ในฝันยังนึกถึงผม

แสดงว่า ผมเป็นหนึ่งในบุคคล ที่เข้าไปนอนเอกเขนกในส่วนลึกของคุณ

โอกาสหน้างามๆ และเหมาะๆ ผมจะลองฝันแล้วถามหาคุณบ้าง

เพื่อคุณจะได้ไม่เสียเปรียบ และผมก็จะไม่ได้ชื่อว่า

เอาเปรียบคุณเกินไป


สำหรับแม่มดน้อยผู้มีฤทธฺ์เดช หากเธอสามารถเสกเถาวัลย์เส้นใหม่ขึ้นมาได้

แล้วทำไมเธอไม่เสกอย่างอื่นที่มัน ดูแล้วเข้าท่ากว่าการเสกเถาวัลย์เส้นใหม่

เพื่อสำหรับให้ตัวเอง มีที่ห้อยต่องแต่งอันใหม่..............ช่างคิดไปได้

แล้วตอนนี้แม่มดเธอหายหัวไปไหนเนี่ย

ทำไมเธอไม่มาตอบเอง

มาตอบแล้วค่ะ
ตอบทีละข้อนะคะ แม่มดไม่ได้หายศีรษะไปไหน
ปกติวันหยุดจะไปปฏิบัติจิตตภาวนาที่สำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง ( )
อิ่มเอมใจกับธรรมวาจาของหลวงปู่ทุกครั้งค่ะ...กลับถึงบ้านจึงไม่อยากคุยกับใคร
อยู่กับตัวเอง พิจารณาตัวเอง แล้วก็หลับสบายในคืนนั้นๆ
แม่มดเอาบุญมาฝากกัลยาณมิตรทุกท่านนะคะ


มาถึง เถาวัลย์..
(ขออโหสิกรรมกันก่อนถ้าตอบแบบตรงไปตรงมา)
ขอตอบด้วยจิตที่เป็นกุศลค่ะว่า ....
แม่มดจะไม่เล่น 20 คำถาม ชนิดมีประทัดติดไฟผูกไว้ที่หาง แล้ววิ่งเป็นวงกลมนะคะ
แม่มดมีไม้กวาด แต่ไม่มีหางนะค้าบบบบ....

ขออุปไมยว่า....
เถาวัลย์ที่แม่มดเลือกเกาะ(กิ่งใหม่)นั้น คืออริยมรรค ค่ะ
แม่มดตัดสินใจเกาะแล้ว ต่อจากนี้ไป...
คือ ถวายชีวิตแด่พระธรรมคำสอนขององค์พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ค่ะ
...แม่มดนะค้าบบ ไม่ใช่ทาร์ซาน เด๋วเกาะกิ่งโน้น แล้วมาโหนกิ่งนี้....

ขอบคุณสำหรับข้อสังเกต
...ชายหนุ่มหน้ามนในแก้วตา...
เขาเป็นแก้วตาจริงๆ เป็นแฮรี่ พอร์ตเตอร์ แต่ชื่อ PeterPan
น้องชายแม่มดเองค่ะ มีปีกบินได้เหมือนแม่มดเลย...
แม่มดตั้งใจพาเขามาท่องเน็ตครั้งนี้ด้วย (เหตุผลส่วนตัวนะคะ)
เฉพาะเว็บไซต์ที่มีสาระเช่นที่นี่ค่ะ

แถมอีกนิดนึงค่ะ

ฝั่งหนึ่งก็เสือ ฝั่งหนึ่งก็สิงโต
ด้านล่างจรเข้ ข้างบนก็งูเหลือมยักษ์
และเถาวัลย์ ก็กำลังจะขาด

แม่มดว่าเถาวัลย์กิ่งนี้ "ของปลอม" ค่ะ
เกาะแล้วนอกจากจะเที่ยวเห็น เสือ สิงห์ จรเข้ งูหลาม ให้ขวัญหนี
แถมยังจะขาดอีกตะหาก

อย่างนี้ต้องเรียกว่า "ของปลอม" ไม่ "จริงแท้" ใช่ป่าวคะ