ต่อมามีภิกษุวัชชีบุตร ชาวกรุงเวสาลี เข้าใจว่าห้ามเสพเมถุนกับมนุษย์ จึงเสพเมถุนด้วยนางลิง ความทราบถึงพระพุทธเจ้า จึงทรงบัญญัติเพื่อเติมให้ชัดขึ้นว่า ห้ามแม้ในสัตว์เดรัจฉาน ภิกษุเสพเมถุนขาดจากความเป็นภิกษุแล้ว ภายหลังขอเข้าอุปสมบทอีก พระพุทธเจ้าจึงทรงบัญญัติมิให้อุปสมบทแก่ผู้เช่นนั้น ต่อจากนั้น มีคำอธิบายตัวสิกขาบทอย่างละเอียดทุกๆคำ พร้อมทั้งแสดงตัวอย่างประกอบ ภิกษุ 5 ประเภท ไม่ต้องอาบัติ คือ 1 ภิกษุผู้ไม่รู้ตัว (หรือถูกบังคับแต่ไม่ยินดี) 2 ภิกษุผู้เป็นบ้า 3 ภิกษุผู้มีจิตฟุ้งสร้าน (หมายถึงเป็นบ้าไปชั่วขณะด้วยเหตุอื่น ไม่ใช่บ้าไปชั่วขณะด้วยเหตุอื่น[ ไม่ใช่บ้าโดยปกติ อรรถกถาแก้ว่า ผีเข้า ในสมัยนี้เทียบด้วยเป็นบ้าเพราะฤทธิ์ยาบางชนิด) 4 ภิกษุผู้มีเวทนากล้า ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง 5 ภิกษุผู้เป็นต้นบัญญัติ

ขออธิฐานกุศลนี้สนับสนุนให้ข้าพเจ้าพึงเจริญในธรรมหนอ
และท่านทั้งหลายพึงเจริญในธรรมเถิด

เทพบุตร /size]

_________________
การให้ธรรมะเป็นทานชนะการให้ท้งปวง