ก็แสดงว่า มันก็มีผลดีอยู่ ที่ทำให้ได้ตระหนักไม่ใช่รึ น่าจะถือว่าเป็นการวิปัสสนานะเนี่ย...
ว่าแต่ แกรู้ไม๊ เขาฝึกตาทิพย์กันยังไง หรือว่านั่งไปเรื่อยๆ เดี๋ยวได้เอง แบบหิดธิฤทธิ์ อิอิ

ก็คงเคยพูดมาก พูดแล้วงงๆ มาก่อน ไม่มีใครได้ฌาณมาแต่กำเนิด แต่เราจะได้เห็นครูบาทั้งหลาย ก็ตอนที่ท่านเป็นครูแล้วไง...

นี่ไง ตะกี๊ผมมีตาทิพย์
เห็นก่อนโพสต์???

เห็น คคห คุณ yahoo แว๊บๆ หายไปไหนแล้วล่ะ


แต่ตาทิพย์หรือจะสู้มือทิพย์ มือที่มองไม่เห้น

มือผมเองครับ เพราะตะกี๊มีการพาดพิงถึงบุคคลที่สาม
ซึ่งผมเกรงว่าการกล่าวถึงชื่อเขา
จะกลายเป็นการจุดธูปเรียกเขามาครับ



กลัวคุณจะมีคู่แข่ง นะ...ตะเอง

สำเนียงและสำนวนคุณไม่สาย คล้ายยังกับคุณ nene ที่ท่านหายไป
เรื่องสวรรค์ในอก นรกในใจ นิพพานที่นี่ และเดี๋ยวนี้ ซึ่งหลวงพ่อพุทธทาส
สอนไว้มาก มากจนคนที่ศึกษาคำสอนของท่าน แค่งูๆปลาๆ แค่บางเรื่องบางส่วน
อาจพากันคิดว่า หลวงพ่อท่าน ปฏิเสธ ต่อต้าน คัดค้าน เรื่องนรกสวรรค์
เรื่องผีสางเทวดา และโอปาติกะ

แต่หากศึกษาเรื่องราวของท่านให้มากพอ ก็จะพบว่า ท่านไม่ได้ปฏิเสธเรื่องอย่างนี้
เพียงแต่ ท่านมักใช้คำพูด ให้สนใจ เกี่ยวกับ นรกสวรรค์ ในใจที่เป็นปัจจุบันนี้ดีกว่า
เกิดประโยชน์กว่า และดับทุกข์โดยตรงทันทีได้โดยยังไม่ต้องรอให้ตายก่อน

ท่านไม่ได้ปฏิเสธว่าไม่มี แต่ท่าน บอกว่า อย่าไปสนใจเลย มันดับทุกข์ไม่ได้

ท่านเคยบอกว่า ผีสางเทวดาทั้งหลาย ที่ใครจะเรียกว่าเป็นเทวดา
เป็นโอปาติกะ ท่านบอกว่าให้คิดซะว่า สิ่งเหล่านี้ เป็นกลุ่มสังขารธรรม

ท่านไม่ได้บอกว่าไม่มี แต่ท่านอยากให้เข้าใจว่า ที่แท้แล้วสิ่งนี้ ก็เป็นเพียงกลุ่มสังขารธรรม
ตามธรรมชาติ และท่านไม่นิยมกล่าวถึง จึงพบไม่บ่อยถึงการอธิบายเรื่องพวกนี้


การจะเป็น มนุษย์ เทวดา พรหม อริยเจ้า ก็เป็นกันแล้วตั้งแต่ยังไม่ตาย
ในคนทุกคน จะมีภูมิจิตที่ต่างกัน ทั้งสูงกลางต่ำ ทั้งหยาบทั้งประณีต

แค่คนเราสนใจในปัจจุบันของจิตตนที่เป็นอยู่ หมั่นตรวจตรา หมั่นพัฒนายกภูมิจิตให้สูงขึ้น
ถึงจะไม่ต้องรู้ว่าโลกหน้าหลังจากตายแล้วเป็นอย่างไร บุคคลนั้นหากมีจิตสุดท้าย
อยู่ในภูมิอะไร ตายไปเขาก็ถึงซึ่งภูมิ เช่นที่เขาเป็นอยู่ อยู่ดี

หากจิตเป็นนรก ตายไปก็นรก จิตเป็นเทวดา ตายก็เทวดา
จิตเป็นพรหม ตายก็พรหม จิตนิพพาน ตายก็ ปรินิพพาน

จิตอย่างไร ก็เป็นไปอย่างนั้น หากจะปฏิบัติธรรม แล้วมัวมาสนใจในเรื่อง
นรกสวรรค์ หรือโลกหลังความตายมากเกิน คนโดยมากก็จะน้อมเอียงไปในทาง
หลงงมงายได้ง่าย ความรู้ที่ได้ก็ไม่มีเหตุผลมารองรับ นอกจากเชื่อกันไปเพราะศรัทธา

การปฏิบัติก็จะกลายเป็นเนิ่นช้า เพราะเรื่อง ภูต ผีเทวดา ทั้งหลาย
มันมีแรงดึงดูดความสนใจ ดึงดูดความสงสัยสูง

ผมคิดว่าหลวงพ่อท่านต้องการตัดส่วนที่จะมาเป็นเครื่องเนิ่นช้าออกไปซะเลย
เน้นสอนเข้าไปที่ตรงส่วนแก่น ซึ่งเป็นเรื่องของธรรมล้วนๆ จึงพยายามใช้กุศโลบาย
ให้คนเลิกไปสนใจ ด้วยการเน้นสอน นรกสวรรค์ เฉพาะแง่ที่เป็นปัจจุบันขณะ

ส่วนแง่อื่นๆ ท่านเจตนาที่จะพยายามไม่ให้ผู้คนไปสนใจ

ไม่ใช่ท่านปฏิเสธว่าไม่มี แต่ท่านไม่ต้องการนำความรู้แง่นี้มาสอน
เพราะไม่อยากให้คนไปให้ความสำคัญ ผมคิดว่านี่คือกุศโลบายส่วนตัวของท่าน
ไม่ใช่ท่านเป็น มิจฉาทิฏฐิ ตามที่หลายๆคนโจมตีท่าน


ผมมีความคิดส่วนตัวเกี่ยวกับตัวท่าน อย่างนี้ จากเท่าที่เคยศึกษาหนังสือธรรมะ
ของท่านมาบ้าง

เรื่องบางเรื่องก็ต้องดุมิติของเวลาเข้ามาด้วย


อย่างผมก็เคยพูดผิด เข้าใจผิด แต่พูดไปแล้ว แก้ไขไม่ได้แล้ว
อันเดิมที่ว่าเป้นเรา เป้นความคิดเรา อันนั้นมันก็ไม่ใช่อีกต่อไป
แต่คนอื่นที่เขาจารึกไว้ เขาไม่ยอมหนิ
เขาว่าเราต้องรับผิดชอบคำพูด ซึ่งก็ถูกของเขา
เพราะว่าเราทำกรรมใด กรรมนั้นก็เป้นทายาทของเรา
วิบากที่เกิดแต่กรรมนั้นๆ เราก้ต้องรับ เลือกไม่รับก็ไม่ได้


ความเป็นเรานี่มันอนัตตานะ หาตัวตนจริงๆไม่มี
ที่ว่าเราชอบอย่างนั้น คิดอย่างนั้น ดีชั่วอย่างนั้น นิสัยอย่างนั้น
เมื่อวานอย่างหนึ่ง วันนี้อาจจะเป้นอย่างหนึ่ง พรุ่งนี้ก็อาจจะเป็นอีกอย่างหนึ่ง
ทีนี้มันอยู่ที่เรานี่แหละ จะไปวิ่งไล่เงาหรือเปล่า

พระพุทธเจ้าสั่งเสียว่า "อย่าประมาท"
เรา"ยึดความเป็นเรา ยึดตัวตนของเรา"
ยังถือว่าประมาทอย่างใหญ่หลวงเลยนะคับท่านทั้งหลาย

นับประสาอะไรกับการยึดคนอื่นจะไม่ถือว่าประมาท
สอดคล้องกับคำว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
แล้วยิ่งไปยึดผุ้อื่นในอดีต ไม่อยู่กับตนในปัจจุบัน ยิ่งถือว่าประมาท


เราเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้า
ท่านสั่งเสียว่าให้เอาพระธรรมเป็นศาสดา
ก็ต้องยึดพระธรรมเป้นที่สุดของเรา

แต่ตอนนี้เราพึ่งตัวเองไม่ได้ ก็ต้องพึ่งครูอาจารย์ด้วย
แต่พอสมมุติว่าเราได้ดีกว่าครูอาจารย์ ก็ไม่ใช่ว่าเราไปเหยียบครูอาจารย์ลงไป
ใจร้ายไปหน่อยนึง ต้องจับมาตีก้น

รสธรรม...จับใจเสมอ

นั่นเพราะคนเราใช้ ใจ ฟัง

แจ่ม อย่างที่ อ.กรัชกายว่า
จิงป่าวคะอาจารย์