ตั้งใจรักษาศิล8ตลอดชีวิต พร้อมกับการศึกษาธรรมะปฏิบัติสติปัฏฐาน4มีผลดีอย่างไรบ้างครับ
ใครมีความรู้ช่วยตอบด้วยครับ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

มีพระอรหันต์เท่านั้นที่สามารถอยู่ในศีลได้ทุกข้อ คนอย่างเราๆ ไม่มีทางรักษาได้แม้นแต่ศีล ๕ โดยเฉพาะในสังคมปัจจุบัน

1. ปานาติบาท - วันนี้ขับรถกลางคืน ชนแมลงตายไปกี่ตัวก็ไม่รู้ สัตว์เล็กสัตว์น้อยพวกมดแมลง เป็นการยากที่เราจะไม่ทำให้มันตาย เจอคนไม่พอใจแค่คิดอยากจะฆ่า ก็เป็นมโนกรรมแล้ว ไปซื้อปลา ชี้ปลาที่ยังไม่ตายให้แม่ค้าฆ่า ก็ผิดเต็มๆ
2. อทินาทาน - ไม่เอาอะไรของใครมาเลยโดยเจ้าของไม่รู้ เป็นข้อที่พอจะปฏิบัติได้
3. กาเมสุมิจฉาจาร - ดูรายการโทรทัศน์ เห็นหน้านางเอกสวย พระเอกหล่อ พอใจอยากได้ ก็ผิดศีลข้อนี้แล้ว ยิ่งพวกผู้ชาย เห็นผู้หญิงสวยๆ เดินผ่านมา ไม่รู้สึกอะไรเลย ก็ไม่ใช่คนแล้ว พวกผู้หญิงเห็นผู้ชายหล่อก็ไม่ใช่ว่าจะไม่คิดอะไร
4. สุสาวาท - มีใครไม่โกหกบ้าง เอานับตั้งแต่วินาทีนี้ ลองตั้งใจว่าจะไม่โกหกสักเดือนหนึ่ง แค่คิดก็ไม่ได้ มีใครคิดว่าทำได้บ้าง
5. สุราเมรัย - อันนี้รักษาได้บริสุทธิ์ทุกคนถ้าตั้งใจ ผิดข้อนี้ข้อเดียวข้ออื่นอาจจะตามมาอีกโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ศีล 8 จึงมีการกำหนดในรักษาเฉพาะวันศีล เอาแค่วันเดียวให้ได้ ก็มีอานิสงค์มากแล้ว

คนเราผิดศีลกันได้เป็นเรื่องปกติ ไม่ถือศีลเลยก็มีโอกาสทำกรรมหนักพาลงนรกง่ายๆ ก็พยายามรักษาศีลให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ต้องรู้จักทำบุญหนีบาป ชีวิตนี้ก็พ้นอบายภูมิ

พ้นทุกข์ครับ

เคยตอบไว้ที่กระทู้ก่อนแล้ว ยกมาตอบกระทู้นี้อีกก็น่าจะดี

ปฏิบัติธรรม>>>> ดูกิเลสในจิต ให้เห็นชัดๆว่ามันพาให้เราทุกข์อย่างไร

เมื่อเห็นแล้วรีบกำจัดมันออกไปจากจิตของเรา ถ้ายังไม่เก่งปานนั้น เอาหินทับไว้ก่อน
ทำให้มันอ่อนแรงแล้วรีบหาวิธีกำจัดมันออกไปโดยเร็ว

กิเลส คือความชั่วความไม่ดีในจิต มันจะพาให้กาย วาจา ทำผิดทำชั่วไปด้วย เช่น

๑ = ความโกรธ ไม่พอใจ อยากฆ่าอยากทำร้าย อยากด่า อยากบ่นว่าิ พูดจาหยาบคาย
ต้องลดให้ได้ ฝึกให้ใจมีเมตตา ไม่กล้าเบียดเบียน ให้ใครๆทุกข์ร้อน ทั้งคน สัตว์

๒ = ความโลภ อยากได้มาเป็นของตน อยากโขมย โกง หลอกลวง
ต้องลดลงให้ได้เหมือนกัน ให้รู้จักพอ จนมีความกรุณาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เกื้อกูลทั้งคน ทั้งส่วนรวม

๓ = ความหลงอยากได้เสพกามรส เพราะหู ดูงาม หอมกลิ่น สัมผัสนุ่ม อร่อยลิ้น ฯลฯ
รู้จักความพอดีในเรื่องกาม ถ้าศีล ๕ มีผัว-เมียเดียวก็พอ ถ้าศีล ๘ ก็ละเลิกได้ แม้แค่บางวันก็ยังดี

๔ = การทำชั่วด้วยคำพูด หยาบ ส่อเสียด เพ้อเจ้อ ทำผิดแล้วกลัวคนอื่นรู้ ก็โกหก
ต้องระมัดระวังคำพูด ให้มีเมตตา มีประโยชน์ เป็นความจริง มีความเหมาะควร
และซื่อสัตย์ สุจริต มีสันชาติแห่งความเป็นคนตรง ยอมรับผิดแล้วแก้ไขตนเองให้ถูกตรง

๕ = หลงใหลในอบายมุขต่างๆ กินเหล้า เล่นการพนัน เจ้าชู้ คบมิตรชั่ว เที่ยวๆไป ขี้เกียจ
มีสติ ระลึกรู้ว่า อะไรควร-ไม่ควร สิ่งที่เรายึด เราติด ถ้าเห็นว่าไม่ดีก็รีบ ลด-ละ-เลิกโดยเร็ว

ทำได้แค่นี้(ระดับศีล ๕) ก็เป็นคนดี ได้แล้ว หรืออยากเพิ่มระดับ ก็ทำอีก สามข้อ คือ
๖ = รู้จักประมาณในการกินการใช้ ทั้งอาหาร เสื้อผ้า ที่อาศัย ให้พอเหมาะพอดีไม่มากเกิน

๗ = ระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้เพลิดเพลิน ไปกับกามคุณ ๕ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส
คอยสังวรลดละอยู่เสมอๆ อย่าให้เกิดกิเลส

๘ = ระวังตัวตนไม่ให้มีอัตตาใหญ่โต ที่ต้องใหญ่ หรู เลิศ ยอด เยี่ยม เบ่งข่มคนอื่น
พยายามลด ให้น้อยลงๆให้ได้ ให้กลัมมาสู่ธรรมดาสามัญ

ถ้าอยากเก่งก็ทำข้อนี้ให้ได้
๑๐ = คือใช้ชีวิตอยู่ให้ได้โดยไม่สะสมเงินทอง ทำการงานขยันขันแข็ง
เมื่อมีรายได้กินใช้อย่าง ปราณิต ประหยัด ส่วนที่เหลือก็สละออกสู่สังคม

ถ้าอยากบรรลุธรรมชั้นสูงขึ้นไป ก็ทำในแต่ละข้อให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์
ท่านว่า ศีลพาให้ถึงนิพพาน ( สีเลน นิพฺพุตึ ยนฺติ )
พ.ท.เคยเทศน์ว่า ศีล ๕ ถึงโสดา ศีล ๘ ถึงสกิทาคา ศีล ๑๐ ถึงอนาคา ถ้าสมบูรณ์ครบถ้วนก็บรรลุอรหันต์

คุณทำได้แค่ไหนก็ ได้แค่นั้น ส่วนที่ยังทำไม่ได้ก็ไม่ต้องไปฝืนทำ เอาไว้ให้คนเก่งที่มีฐานสูงกว่าเราทำ
ไม่ไปคิดว่าคนทำได้มากสุดโต่งเกินไป ส่วนท่านที่ทำได้แล้ว ก็ไม่ควรคิดว่าคนอื่นยังไม่ถูก
แต่ละท่านที่ทำได้แล้วในฐานนั้นๆก็ควรเพิ่มฐานให้สูงขึ้น (อธิฐาน) เช่น
ไม่ฆ่าสัตว์ได้แล้ว ก็ไม่เบียดเบียนไปกินเลือดเนื้อมัน
หรือไม่ดื่มเหล้าได้แล้วแต่ยังติดกาแฟ หรือน้ำอัดลมอยู่ถ้าจะลด-ละ-เลิกได้ ก็จะเป็นประโยชน์ ทั้งกาย และจิตใจ

ถ้าทำได้ จริง

ก็ขออนุโมทนา ด้วยนะครับ