ทำบาปโดยไม่รู้ตัวค่ะ
เมื่อประมาณ 10 ปีแล้วดิชั้นมี่เพื่อนอยู่คนหนึ่ง เป็นเพื่อนของสามี
เค้าไปชอบกับเด็กคนนึงอยู่ต่างจังหวัด เพื่อนดิชั้นอายุประมาณ 25แล้ว
ณ.ตอนนั้น แต่เด็ก อายุ 17 ค่ะ แล้วเขาทำเด็กคนนั้นท้องค่ะ
สามีดิชั้นเค้ารู้เรื่องก็ชวน ดิชั้นไปกับเพื่อนไปรับเด็กคนนั้นมากรุงเทพ
แต่ดิชั้นยังไม่รู้เรื่องตอนแรก แฟนดิชั้นเค้าก็ชวนไปด้วย แล้วก็มานอนที่บ้านคืนนึง
แล้วเช้าก็ไปทำแท้ง แถวสุขุมวิท ดิชั้นก็ด้วยความไม่รู้ก็ไปกับเขา
แต่พอไปถึงก็โอย....อยากจะกลับ เพราะที่นี่มันมีแต่คนมาทำแท้งค่ะ
อย่าให้บอกเลยนะคะที่ไหน ดิชั้นไม่อยากไปเกี่ยวข้องด้วยค่ะ
รู้สึกบาปค่ะ บาปมากที่เข้าไปร่วมกับเรื่องอย่างนี้
แล้วอีกครั้งที่ทำบาป ก็คือ อันนี้ตัวเองก็รู้ แต่ด้วยความรักเพื่อน
เพื่อนท้องค่ะ และยังไม่พร้อมมีลูก ดิชั้นก็สงสารเพื่อนก็แนะนำเพื่อนไป
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งบาป ใครช่วยแนะนำวิธีแก้กรรมนี้หน่อยค่ะ
ดิชั้นทุกข์ ทุกข์กับเรื่องนี้ มีความรู้สึกว่า ทำอะไรก็ไม่ขึ้น มันเหมือนมีอะไรมาขัด
มาขวาง เงินที่หามาได้ก็หมดไปอย่างง่าย ๆ มีเงินก็มีเรื่องต้องเสีย
ใครช่วยแนะนำวิธีแก้กรรมนี้หน่อยค่ะ

ตอบไปแล้วนะครับ

ถ้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อันนั้นไม่บาป แต่คุณรู้ก่อนที่เพื่อนจะทำ แล้วไม่ห้าม อันนี้บาป อาจไม่มาก แต่ก็บาป คุณก็ต้องชดใช้กรรม บอกตัวเองว่านี่แหละยุติธรรม เพราะคุณทำบาป อย่าไปทำบาปอีก แล้วสร้างบุญ เมื่อคุณชดใช้แล้ว วันนึงมันก็หมด แล้วเมื่อทำดีสร้างบุญมา สิ่งดีๆก็จะตอบแทนให้คุณ มันเป็นสัจธรรม ความยุติธรรมนั้นเป็นนิรันดร์ค่ะ

ทำใจสบายๆ ผ่านแล้วก็ผ่านไป ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขา แล้วคุณก็ทำดีสร้างบุญไป

การที่คุณรู้สึกบาปเป็นการดี ที่บอกให้รู้ว่าในใจคุณมีศีลธรรมอยู่มาก เคยอ่านจากหนังสือท่านบอกว่าแม้แค่เรารู้เห็นก็เป็นผู้ร่วมรับผลกรรมนั้นด้วย
แนะนำว่าให้คุณสวดมนต์ นั่งสมาธิ ขออโหสิกรรมกับเขา อุทิศส่วนกุศลไปให้เด็กทั้ง 2 คนนั้นด้วย ถ้าเอ่ยชื่อแม่ของเด็ก (ลูกของ....) ก็จะเป็นการเจาะจงมากขึ้น แต่หากว่าไม่รู้ให้คุณนึกถึงภาพที่คุณจำได้ เขาจะได้รับ เมื่อเขาได้รับเขาจะค่อย ๆ อโหสิกรรมให้คุณเองนะค่ะ

เพราะกรรมไม่ดีที่ทำไว้เป็นปัจจัย...เปรียบเหมือน ทะเลทรายอันแห้งแล้ง ย่อมปราศจากต้นไม้และป่าทึบ และฝนย่อมปรากฏได้ยากในที่แห่งนั้น....อุปมาฉันใด อุปมัยก็ฉันนั้น...บุคคลที่กระทำกรรมไม่ดี ย่อมเหมือนการทำลายต้นไม้จนที่ดินแห่งนั้นกลายเป็นทะเลทราย..ฝนอันเสมือน กุศลผลบุญย่อมปรากฏยากแก่บุคคลนั้น...
ทั้งนี้ อกุศลกรรมในปัจจุบันนั้นเป็นปัจจัยเรียกร้องผลแห่งกรรมไม่ดีในอดีตให้มาส่งผลด้วย จึงทำให้การงานติดๆขัดๆ มีเรื่องต้องเสียเงินได้ แต่อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะครับ ..เพราะกรรมนั้นลิขิต ..ไม่เคยมีใครในโลกนี้ ไม่กระทำกรรมชั่วมาก่อน..แต่บางคนเขาได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง ขัดเกลากิเลสตัวเอง ทำให้จิตใจค่อยๆเปลี่ยนไปในที่สุด..เรื่องอย่างนี้ แม้แต่คุณเองก็อยู่ในฐานะที่จะทำได้...

การติดขัดในเรื่องงาน ก็มีผลถึงรายได้ รายรับ...หรือความยากลำบากในการทำการงานนั้น คือได้มาโดยยาก..แม้จะไม่ใช่ผลโดยตรงแห่งการกระทำปาณาติบาต แต่เขามาจากปัจจัยแห่งผลที่ไม่ดี
ดังนั้นเมื่อรู้อย่างนี้ ..จงตั้งจิตใจให้เข็มแข็ง ดุจชายกำยำผู้มีร่างกายใหญ่โตที่ไม่ยอมครั่นคร้ามต่อการที่จะต่อสู้กับศัตรู ...ความกำยำนั้น เปรียบเหมือนศรัทธาของท่านที่จะต้องเริ่มต้นเอามาเป็นทุนรอนในการเดินทาง .... ศรัทธาในคำสอน ในการตรัสรู้ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า...การต่อสู้กับศัตรูนั้นเปรียบ เสมือนท่านจะต้องทำความดี ต่อสู้กับกิเลสภายในของตน...หากเป็นผู้มีศรัทธาตั้งมั่นดีแล้ว ย่อมฝ่าวงล้อมของศัตรู คือกิเลสทุกชนิดไปได้....

การทำความดีที่เป็นบุญนั้น หาได้กระทำได้โดยง่าย...หากกิเลสมีกำลังแล้ว อย่าหมายว่าจะทำได้เลย...
แม้การให้รอยยิ้มทั้งดวงตาและใจแก่คนอื่น..ก็ปรากฏเป็นของยาก ยิ่งนักแก่คนบางคนเพราะอำนาจแห่งโทสะที่ครอบงำอยู่ ด้วยความอาฆาต หรือความริษยา.....
น้ำแม้สักขัน...ข้าวแม้ทัพพีหนึ่ง....การที่จะหยิบยื่นให้แก่ คนอื่นนั้น ก็ปรากฏเป็นของยากเหลือเกินสำหรับคนที่มีความตระหนี่ครอบงำไว้อย่างมืด มิด...

ดังนี้ ขอจงปล่อยศรัทธาของท่านเพื่อเปิดทางให้บุญนั้นเกิด โดยเริ่มต้นจากการฟังธรรมที่ถูกต้อง ฟังเหตุฟังผล หากเมื่อเข้าใจเหตุผลดีแล้ว..ท่านย่อมเป็นผู้คิดถูก..เมื่อคิดถูกต้อง... การพูดก็ดี การกระทำก็ดีย่อมถูกต้องด้วย... จงตั้งใจสร้างบุญเพื่อเป็นที่พึ่ง เพื่ออุปการะตนเอง....เจริญบุญทุกชนิดเท่าที่มีโอกาส โดยเฉพาะ การรักษาศีล การทำทาน

ทานนั้นย่อมยังโภคะทรัพย์ให้เกิด..ศีลนั้นย่อมทำให้ จิตใจของเราเป็นสุข สงบปราศจากเครื่องเดือดร้อน และยังเป็นที่มา ที่รองรับ ที่รักษาทรัพย์ของเราไว้ได้ด้วย...การช่วยเหลืองานที่เป็นกุศลจะเกื้อกูลให้ เรานั้นสามารถมีความสะดวกต่อการงานทั้งปวง..การชักชวนคนอื่นให้เข้ามาสู่บุญ ย่อมยังให้เกิดบริวารมาช่วยเหลือเราได้...
นี้เป็นเหตุเป็นผลกันที่คุณพึงรู้...แต่การทำบุญของคุณนั้นไม่พึงกระทำความต้องการในผลให้เกิดขึ้น เพราะจะยังให้บุญนั้นบกพร่องลงไป... เพียงรู้ว่าหากทำด้วยดีแล้วผลจะเป็นอย่างไร..?
แต่ก็ต้องรู้อีกด้วยว่า หากมีความต้องการ หรือปรารถนาผลในการกระทำนั้นๆ ก็กลายเป็นบาป(โลภะ)ไปเสียแล้ว...

ขอให้เร่งเพียรสร้างบุญเพื่อการชำระกิเลส คือการต่อสู้กับกิเลสภายในของเรา คือเราต้องสละกิเลสออกไป บุญจึงจะเกิดขึ้นได้... อดทนทำความดี เพราะความดีใหม่ที่ทำนั้น เขาย่อมเป็นปัจจัยเรียกร้องผลแห่งกรรมดีอื่นๆในอดีตให้ได้ช่องส่งผลขึ้นมา บ้าง... อีกทั้งยังเบียดเบียนผลแห่งกรรมชั่วที่กำลังได้รับอยู่ให้ค่อยๆหมดอำนาจลงไป ได้...

อย่าไปเศร้าเสียใจกับบาปเก่าที่ติดค้างอยู่ในใจ... เพราะเป็นไปกับโทสะ ที่เรียกว่า กุกกุจจะ...นี้ย่อมเป็นไปเพื่อการอุปการะผลแห่งกรรมชั่วโดยประการเดียว... และเป็นไปเพื่อทุกข์เท่านั้น

เริ่มต้นทำกุศล ทำบุญ ใส่บาตรเพื่อขจัดความตระหนี่ รักษาศีลให้เข้มงวดเพื่อขจัดความโกรธของเราเป็นต้น..อุทิศบุญให้ผู้ที่ล่วง ลับ ให้แก่เทวดา..อนุโมทนาบุญของผู้อื่นเพื่อห้ามปรามความริษยาในใจของเราไม่ให้ เกิดขึ้น..หมั่นศึกษาธรรม ฟังธรรมที่ประกอบเหตุผล..เพื่อให้ปัญญาเกิด ...อย่างนี้ ไม่ยากเลยสำหรับผู้ที่ทำเป็นอาจิณ..แต่สำหรับผู้ใหม่ อาจจะไม่คุ้นเคย..
ดังนั้น การมีศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้าจึงจะมาเป็นเรี่ยวแรงให้แก่คุณ เหมือนชายผู้มีเรี่ยวแรงแห่งความกำยำนั่นเอง....

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนบุรุษโยนแอก ซึ่งมีช่องเดียวลงไปในมหาสมุทร เต่าตาบอดมีอยู่ในมหาสมุทรนั้น ต่อล่วงร้อยปีๆ มันจะโผล่ขึ้นคราวหนึ่งๆ เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน เต่าตาบอดนั้น ต่อล่วงร้อยปีๆ มันจะโผล่ขึ้นคราวหนึ่งๆ จะสอดคอให้เข้าไปในแอกซึ่งมีช่องเดียวโน้นได้บ้างหรือหนอ? ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้าล่วงกาลนานไปบางครั้งบางคราว เต่าจะสอดคอให้เข้าไปในแอกนั้นได้บ้าง.

พระพุทธเจ้าบอกว่า โอกาสที่เต่าตาบอดจะโผล่ขึ้นมาตรงแอกพอดี ยังมีความเป็นไปได้มากกว่าการที่คนตายแล้วจะกลับมาเกิดเป็นคนอีก

ถ้าคุณเป็นผู้รอ หลายร้อย หลายพันปี หลายหมื่นปี เพื่อที่จะเกิดเป็นคน แล้วก็ถูกฆ่า ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในครรภ์ คุณจะว่าอย่างไร?

เด็กนั้นจะตามอาคาดจ้องล้างจองผลาญทุกผู้ทุกนามที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะตั้งใจ ไม่ตั้งใจ ไปส่ง ให้เงินยืม ฯ อย่าหวังว่าจะรอด และเด็กนั้นจะอยู่ในโลกจนกว่าเขาจะหมดอายุขัย ลำพังการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ ถวายผ้าไตร หรือการบวช ก็พอจะช่วยได้บ้าง

เกราะอย่างเดียวที่จะป้องกันท่านจากพวกนี้ได้คือ เกราะทางธรรม อันได้ ทาน ศีล วิปัสสนาภาวนา โดยเฉพาะการใส่บาตรเช้า บุญจากการต่ออายุพระพุทธศาสนา เป็นบุญใหญ่ ให้ผลทั้งชาตินี้และชาติหน้า รักษาศีล และทำทุกอย่างเพื่อละลดเลิกกิเลสทั้งปวง (ห้ามใส่เงินในบาตรเพราะถือว่าเป็นการดูถูกสาวกของพระพุทธเจ้าเท่ากับขอทาน)

viewtopic.php?f=7&t=26441#
viewtopic.php?f=7&t=25125#
viewtopic.php?f=7&t=25124#

อ่านกระทู้นี้แล้ว นึกถึง sms โฆษณาแก้กรรมแค่นาทีละ 6บาท จะได้รับเคล็ดลับวิธีแก้กรรม จากอาจารย์ .... หากินกันเป้นล่ำเป็นสันจังเลย กับความทุกข์ของชาวบ้าน
กรรมทำแล้วแก้ไม่ได้ครับ ทำดีมากๆ วิบากก็จะเบาบางลง บุคคลล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร

อนุโมทนาสาธุนะคร้า