"เรื่องกินเรื่องใหญ่....เรื่องตายเรื่องเล็ก"
ท่านพิจารณากันอย่างไรบ้างครับ

เรียนเชิญสหายทุกๆท่านร่วมแสดงความเห็นได้เลยครับ

เรื่องกิน.. เล็กสำหรับใจ แต่ใหญ่สำหรับกาย

เรื่องตาย... เล็กสำหรับกาย ... ใหญ่สำหรับใจ

มั๊งคับ..
นะ..
ใช่...
อืม...
โอเค...
อย่าได้แคร์สื่อ...

เห็นแก่กินไง =-="

/me โกยแน๊บ...

การกินเป็นพฤติกรรมที่ทุกคนเห็นเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต

เพราะการกินเป็นการตอบสนองความต้องการพื้นฐานทั้งความต้องการทางกาย คือ “ความหิว”
และความต้องการทางใจ คือ “ความอยาก”
เราจึงพบว่าคนเรามีวิถีการดำเนินชีวิตเพื่อเรื่องปากเรื่องท้อง

เออ เคยได้ยินว่า เรื่องกินเรื่องใหญ่ เรื่องตายเรื่องกลาง ตรางเรื่องเล็ก

เรื่องตายเรื่องเล็ก

เพราะเรามองเห็นความตายเป็นเรื่องไกลตัว

ได้ยิน มาก็ต้อง ออกความเห็นด้วย...สิคะ...

ใช่ๆ เห็นแก่กิน อิอิ

เรื่องตายเรื่องเล็ก เขาพูดเพราะยังไม่ใกล้เวลาตาย

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

สุภาษิตชูชกว่าไว้ว่า

"ท้องแตก ดีกว่าของเสีย"

เห็นจะจริง

คนเราเกิดมาพร้อมกับทวารทั้ง 6
ใช้คำว่า เสพ แทน กิน ได้ป่าวคะ

อายตน 6
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

ใจ ก็ ไม่ิยิ่งหย่อนไปกว่า ส่วนอื่นๆ สักเท่าไร
หากยังไม่ละ ลด กิเลสลงได้

สังเกตจากผู้ที่มีประสบการณ์เฉียดตาย หรือ ตายแล้วฟื้น
นั่นแหละจะลดพฤติกรรมการกิน หรือ เสพ ลงได้

ขอบคุณครับสำหรับทุกความเห็นนะครับ.....ได้มุมมองที่แตกต่างกันออกไป

ที่หยิบเอาประโยคนี้มาตั้งกระทู้นั้นมีเหตุมาจากว่า บังเอิญไปได้ยินคนเขานั่งคุยกันถึงเรื่องของการทำมาหากิน แล้วเขาก็พูดประโยคนี้ขึ้นมา ก็เลยจับมาพิจารณา....แล้วก็เลยเอามาแบ่งให้ท่านทั้งหลายได้ลองพิจารณาดูบ้าง

ส่วนตัวกระผมก็พิจารณาเห็นว่าจริงดังคำที่ว่า "เรื่องกินเรื่องใหญ๋ เรื่องตายเรื่องเล็ก"

เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่....เพราะเป็นสิ่งที่ต้องดิ้นรนหามา , เป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญและเป็นเรื่องที่ต้องระมัดระวังมาก

เรื่องตายเรื่องเล็ก....เพราะไม่ต้องไปหาเดี๋ยวมันต้องได้มาแน่ๆ จึงไม่ต้องไปให้ความสำคัญอะไรมาก

~ เพื่อน...จ๋า ~
...แบบว่า สหายขี้เกี้ยม ขี้เกียจตั้งกระทู้...หง่ะ
พอดี ท่านสบาย ทิ้งคำคมเอาไว้...
เราก็เลยมาขอแบ่งใช้พื้นที่ใช้สอย...ได้ป่าว ... นะ...นะ...



น่าคิด...นะนี่... นั่นสิ่คะ เป็นอะไรไป...

ขอเอาคำนี้ไปที่ กระทู้ของ คุณ Natdanai ได้รึเปล่าคะ... นะ...และคุณตามไปออกความเห็นด้วย...นะคะ

และคนที่สนใจ จะได้ร่วมออกความเห็นด้วย....



" ได้แค่มองคนดีและคนเลวเป็นคนเหมือนกันน่ะ
ได้แค่มองคุณค่าเขา ว่าเขาก็คนนี่แหละ กินเข้าไปแล้วก็ถ่ายออกมา ตลกดี
คนๆนี่มีทั้งส่วนดีและไม่ดีปนๆกันไป ส่วนไอ้ที่ไม่มีส่วนที่ไม่ดีนี่ เริ่มสงสัยว่าเป็นอะไรไป........ "

นั่นสิ่ เป็นอะไรไป...

กินอย่างไร และ ตายอย่างไร

กินให้อยู่หรือกินให้ตาย

ตายอย่างมีทุกข์หรือนิพาน

เรื่องใหญ่เรื่องเล็กมิได้เป็นเรื่องของกินหรือตาย

เป็นเรื่องของคน

เพราะ

ใหญ่และเล็กวัดด้วยตัญหา

อยากมากก็ใหญ่อยากน้อยก็เล็ก

แต่

นิพานพ้นแล้วซึ่งทั้งใหญ่และเล็ก

เพราะเป็นเช่นนั้นเอง

คนเรามักมองว่าต้องกินเพื่ออยู่ หรือบางคนก็มองว่าอยู่เพื่อกิน
จึงมองเป็นเรื่องสำคัญทางกายต้องบำรุงกันไป
เพราะต้องกินทุกวัน เลยมัวแต่ไปให้สำคัญกับเรื่องกินซะเยอะ
ส่วนเรื่องตาย คนส่วนใหญ่มักกลัวความตาย
เลยไม่ค่อยมีใครนึกถึง พูดถึง เพราะมองว่าเป็นเรื่องไกลตัว
คิดว่าคงอีกนาน เลยถูกมองว่าเป็นเรื่องเล็กไม่ค่อยสนใจ