เริ่มต้นได้ดีแล้วครับ

คนจะดี เริ่มต้นที่เห็นของเสียในตัวก่อน
เหมือนเวลาเราอุจจาระนี่แหละ
แต่หนแต่ไรเรามักจะถ่ายของเสียออกมาแล้วบีบเล่น
สนุกอยู่กับของหยาบเสียอย่างนั้นอยู่
หนักเข้าก็ข้วางปาใส่คนอื่น

แต่วันนี้เริ่มจะมองเห็นแล้วว่านี่มันคือของเสีย อยากกำจัด
แต่นี้ไปถ่ายออกมาแล้วก็ถ่ายไป เสียแล้วทิ้งไป

แต่ที่คุณทำอยู่ตอนนี้คือ ถ่ายออกมาแล้วก้จริง แต่ตอนนี้ยังหันกลับมานั่งดูอยู่
ยังไม่ได้กดชักโครกทิ้ง
และกำลังเห้นว่ามันเสียจริงๆ ไม่มีอะไรดี

เด๊่ยวพิจารณาพอสมควรแล้ว
ก้จะสรุปจิตสรุปใจได้เองว่าถึงเวลากดชักโครกเมื่อไหร่

เมื่อกดชักโครกไปแล้ว แต่เพราะภาพที่เห็น สิ่งที่อยู่ความคิดมันแรง
มันก็จะยังคงวนเวียนอยู่ในชีวิตระหว่างวันอยู่ ก้ขอให้ดูมันไปในลักษณะที่ว่า
ความคิดต่างๆ เด๊่ยวมาเดี่ยวไป
ความรู้สึกต่างๆ เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป
ฉุกคิดขึ้นมา ..ความรู้สึกก็เกิด
หมดความคิด.... ความรู้สึกก็ดับ
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ
ดูไปอย่างนี้ ให้รู้ทันกิจกรรมของใจไปอย่างนี้

ขอปรับความเข้าใจ...แต่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องมาปรับที่นี่

กระผมว่าสิ่งที่ท่านรู้สึกอยู่นั้นไม่จำเป็นต้องมาอธิบายปรับความเข้าใจอะไรกับใครหรอกครับ
ท่านเพียงปรับความเข้าใจของตัวท่านเองก็เพียงพอแล้วครับ และมันก็ง่ายกว่าด้วย

หมั่นขอขมาอโหสิกรรม และอุทิศบุญศลแทนดีกว่าไหม มันแล้วๆไปนานแล้ว จะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว มีอโหสิ อโหสิ อโหสิ ไปขอรับ

ผู้ที่ทำผิด สำนึกผิด ละอายต่อความผิดดีค่ะ
แต่อย่ามัวนั่งเสียใจกับสิ่งที่ทำผิดพลาดไป
ควรหันมาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดดีกว่า
หรือหากแก้ไขไม่ได้ หรือไม่ทันก็ควรหันมาทำความดี ดีกว่านะ

ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด คนที่ไม่เคยผิดพลาดคือคนที่ไม่ทำอะไรเลย

ผมไม่ได้มีความตั้งใจอยากรู้สึกผิดต่อใครบางคน


เพื่อหวังหลีกเลี่ยงความผิดที่มาจากความประมาทนะ


แต่เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า

ในอดีตผมเคยทำในเรื่องเหี้ยๆเอาไว้

ใจผมก็เลยมีความรู้สึกผิดในสิ่งนั้นมากกว่า

เรื่องประมาท

ถ้ายอมสารภาพก็อาจเข้าใจกันมากขึ้น

แต่สิ่งที่น่าละอาย

ก็คงไม่อยากพูด

อ่านดีๆก็จะเข้าใจเองครับ

ช่างมัน ช่างมัน ไม่ตอกย้ำเรื่องราว