ไตรภูมิ แม้แต่ภพ 4 ล้วนเป็นอนัตตา มีแต่นิพพานเท่านั้นที่เป็นอัตตา


ภพกับภูมิ แยกกันลำบาก ผมก็ขี้เกียจแยกด้วย จึงขอทับศัพท์ว่า ไตรภพ ไปเลยนะครับ

“ภพทั้ง 3” หรือ “โลกทั้ง 3” (ไตรภพ หรือ ไตรภูมิ) ไตรภพ = กามภพ- รูปภพ-อรูปภพ เป็นอนัตตา

หมายถึง ทุกสภาวะเกิดขึ้นและดับไปเป็นธรรมดา และ สัพเพ ธัมมา อนัตตา แปลว่า ธรรมทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา คำว่า ธรรม ในที่นี้หมายถึง รูปธรรม นามธรรม และกฎเกณฑ์ธรรมชาติทุกอย่าง นั่นหมายถึง สังขารหรือสังขตธรรมทั้งหมด เป็นอนัตตา

อย่างไรก็ตาม ในกรณีรูปภพในไตรภพ มี 11 ภูมิเทานั้น ที่เป็นภูมิของสังขารหรือสังขตธรรม ส่วนภูมิที่ 12-16 คือ

12. อวิหาภูมิ มีอายุ 1,000 มหากัป
13. อตัปปาภูมิ มีอายุ 2,000 มหากัป
14. สุทัสสาภูมิ มีอายุ 4,000 มหากัป
15. สุทัสสีภูมิ มีอายุ 8,000 มหากัป
16. อกนิฏฐภูมิ มีอายุ 16,000 มหากัปรวมถึงอสังขตธรรมที่ยังไม่ได้เข้านิพพานด้วย

ภูมิ12-16 เหล่านี้เป็นของอสังขตธรรมที่ยังไม่เข้าถึงนิพพาน เรียกว่า สุทธาวาส สุทธาวาส ถือเป็นที่อยู่ของพรหมที่เป็นพระอริยเจ้าระดับพระอนาคามี พวกท่านล้วนเป็นอสังขตธรรมทั้งสิ้น แต่เป็นอสังขตธรรมที่ยังไม่ได้เข้านิพพาน แต้เข้าใกล้พระนิพพานแล้ว พวกท่านจัดได้ว่าเป็นผู้ได้กายธรรม(ธรรมกาย) แต่ยังไม่ถึงนิพพาน จึงยังต้องเป็นพรหมอยู่ในสุทธาวาส อสังขตธรรมชนิดนี้ (พรหมชั้นสุทธาวาส ) จึงยังจัดว่าเป็นอนัตตาอยู่ (ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ แปรปรวนเป็นธรรมดา)

พูดอีกนัยหนึ่ง หลายตำราแยกภพออกเป็น 4 ภพ แทนที่จะเป็น 3 ภพ ภพที่ 4 นั้นเป็นภพของผู้ได้กายธรรม(ธรรมกาย) เป็นอสังขตธาตุภพที่ยังไม่เข้านิพพาน จัดได้ว่า ภพที่ 4 นี้ก็ยังเป็นอนัตตา เพราะยังหลักเลี่ยงอนิจจังไม่ได้

แต่อสังขตธรรมที่หมายถึงพระนิพพาน เป็นอสังขตธรรมที่เป็นวิราคะธรรม ไม่เกิด ไม่ดับ และไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา เพราะการสิ้นราคะ สิ้นโทสะ สิ้นโมหะ เป็นชื่อของนิพพานธาตุ ที่เป็น อมตะ(เที่ยง)

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความกำจัดราคะ โทสะ ความกำจัดโมหะ นี้เป็นชื่อแห่ง นิพพานธาตุ ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่า อมตภาพ"

ด้วยเหตุนี้ อสังขตธาตุที่เป็นวิราคะธรรม คือ พระนิพพานจึงเป็นอัตตา ส่วนอสังขตธาตุชนิดอื่น และสังขตธาตุทั้งหมด ล้วนเป็นอนัตตา

" ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขตธรรมก็ดี อสังขตธรรมก็ดี มีประมาณเท่าใด วิราคธรรม เรากล่าวว่า เป็นยอด (หรือเลิศก็ได้) ของสังขตธรรม และอสังขตธรรม เหล่านั้นทั้งหมด "

สวัสดีขอรับสหายพลฯ

ได้ยินบ่อย ๆ และใครๆก็มักพูดกัน คืออัตตาๆ ทำไมอัตแต่ตา ไม่อัตยายบ้าง ล่ะ

คุณกรัชกายครับ


อัตตา ในคำนิยามที่พระพุทธเจ้าได้ให้ไว้ในอนัตตลักขณะสูตร


" ดูกรภิกษุทั้งหลาย....

ถ้ารูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) นี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว รูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) นี้ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และบุคคลพึงได้ในรูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)ว่า รูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) รูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) ของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด รูปของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย "

สรุป

ถ้ามีรูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) ใด ที่ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และบุคคลพึงได้ในสิ่งนั้นว่า ขอให้มันเป็นอย่างนั้นเถิด อย่าเป็นอย่างนี้เลย สิ่งนั้นก็เป็น "อัตตา"

และพระพุทธองค์ยังตรัสถามพระปัญจวัคคีย์ เพื่อสอบความเข้าใจด้วยว่า :

ภ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือจะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตน(อัตตา)ของเรา?

ป. ข้อนั้น ไม่ควรเลย พระพุทธเจ้าข้า.

ตอนนี้ผมจะถามคุณกรัชกาย ว่า:

ก็สิ่งใดเที่ยง ไม่เป็นทุกข์ ไม่มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือจะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตน(อัตตา)ของเรา?

ท่านกรัชกาย จะตอบว่า : ข้อนั้น ควรเลย พระพุทธเจ้าข้า ไม่ใช่หรือครับ

เมื่อไรที่ท่านกรัชกายตอบดังนี้ แสดงว่าท่านทิ้งมิจฉาทิฏฐิแล้ว และก็พบและเข้าใจ อัตตาที่พระพุทธเจ้าให้นิยามไว้ในอนัตตลักขณะสูตร

เปล่าๆ บอร์ดไม่ใช่ของผมน่ะครับ
ผมขี้เกียจยุ่งด้วย ไม่หนุกแล้วล่ะ

ตัวใครตัวมันนะครับ ท่านผู้ชม จุ๊บๆ

นิยามอัตตาของคุณคืออะไรล่ะครับ?

เหล่าพุทธพจน์ในพระไตรปิฎกที่ยืนยันว่า: นิพพานเป็นอัตตา


1. บาลี มหา.ที. ๑๐/๑๑๘ /๙๓) (บาลี มหาวาร สํ. ๑๙/๒๐๕/ ๗๑๒-๓)

"อานนท์ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ตามเห็นซึ่ง กายในกาย มีความเพียร มีสัมปชัญญะ... มีสติ....
เป็นผู้ตามเห็นซึ่งธรรมในธรรม ฯลฯ

อานนท์ อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่า มี อัตตา เป็นเกาะ มี อัตตา เป็นสรณะ (ที่พึ่ง) ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง"

กายในกาย มีความเพียร มีสัมปชัญญะ... มีสติ.... เป็นผู้ตามเห็นซึ่งธรรมในธรรม = กายที่อยู่ภายในกาย เมื่อเรามีสัมปชัญญะ... มีสติ นั่นแหละ "อัตตา"


2. จากพรหมชาลสูตร

" ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคต มีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้ว ยังดำรงอยู่ เทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย จักเห็นตถาคตชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ "

แล้วตรัสต่ออีกว่า

"เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้ว เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต."


ผมย้ำท่อนนี้อีกที เพราะมารมันบังตาพวกเราไว้ให้ผ่านท่อนนี้ไป แต่คราวนี้เน้นเลย เอาอำนาจมารที่บังตาออกไปให้หมด

ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคต (มีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้ว) ยังดำรงอยู่ มนุษย์ทั้ง
หลายจักเห็นตถาคตชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้ว เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต

กายของตถาคต ยังดำรงอยู่ = กายที่ยังดำรงอยู่ นี่แหละ "อัตตา" ...

3. คราวนี้มาดูอนัตตลักขณสูตรบ้าง ผมขอตัดตอนที่อำนาจมารที่บังตาออกไปให้หมด นะครับ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้ารูปนี้จักได้เป็นอัตตา(มีตัวตน หรือเป็นของตัวตน อย่างแท้จริง)แล้ว รูปนี้ไม่
พึงเป็นเพื่ออาพาธ(ความเสื่อม ความเจ็บไข้ ความแปรปรวน) และบุคคลพึงได้(หมายถึง ย่อม
บังคับบัญชาได้ตามปรารถนา)ในรูปว่า รูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด รูปของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าเวทนานี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว เวทนานี้ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และบุคคลพึง
ได้ในเวทนาว่า เวทนาของเรา จงเป็นอย่างนี้เถิด เวทนาของ เราจงอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าสัญญานี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว สัญญานี้ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และบุคคล
พึงได้ในสัญญาว่า สัญญาของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด สัญญาของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย. ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย ถ้าสังขารเหล่านี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว สังขารเหล่านี้ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และ
บุคคลพึงได้ในสังขารทั้งหลายว่า สังขารทั้งหลายของ เราจงเป็นอย่างนี้เถิด สังขารทั้งหลายของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าวิญญาณนี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว วิญญาณนี้ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และ
บุคคลพึงได้ในวิญญาณว่า วิญญาณของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด วิญญาณของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย

จะเห็นว่า สิ่งที่จะเป็น อัตตาได้ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (สิ่งนั้น)ต้องไม่อาพาธ (เสื่อม เจ็บไข้ ความแปรปรวน) และสามารถบังคับบัญชาสิ่งนั้นได้ตามปรารถนา

สรุป

ตอนนี้พระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทุกองค์ในนิพพาน มีอยู่ ยังดำรงอยู่ และอายตนะนิพพาน
(ธรรมกาย)ของพวกท่าน ก็มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (สิ่งนั้น)ที่ไม่อาพาธ (เสื่อม เจ็บ
ไข้ ความแปรปรวน) และสามารถบังคับบัญชาสิ่งนั้นได้ตามปรารถนาด้วย

ย้ำ!!! สิ่งที่จะเป็น อัตตาได้ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (สิ่งนั้น)ต้องไม่อาพาธ (เสื่อม
เจ็บไข้ ความแปรปรวน) และสามารถบังคับบัญชาสิ่งนั้นได้ตามปรารถนา

ด้วยเหตุนี้ ธรรมกายที่เป็นอายตนะนิพพาน ก็เป็นอัตตา

อัตตานี้มีขันธ์ 5 เป็นธรรมที่เรียกว่า ธรรมขันธ์ หรือธรรมกาย

4. ในจักกวัตติสูตร ๑๑/๘๔ ขันธสังยุต ๑๗/๕๓๓๓๓. มหาปรินิพพานสูตร ๑๐ มีความว่า:

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! พวกเธอจงมีตนเป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย จงมีธรรมเป็นที่พึงเถิด อย่างมีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย"

ย้ำ! ! พวกเธอจงมี ตน เป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่ถึงเลย จงมี ธรรม เป็นที่พึงเถิด อย่างมีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย

หลักฐานนี้ชัดครับ

อัตตา = ตน ที่พระพุทธเจ้าหมายถึง คือ ธรรม ตน(อัตตา) กับ ธรรม จึงเป็นสิ่งเดียวกัน เรามีอัตตา(ธรรม)เป็นที่พึ่ง

เบญจขันธ์ = อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ธรรมขันธ์ = นิจจัง สุขขัง อัตตา

5. นี่ชัดเจนที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรชัดกว่านี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้มีพุทธพจน์ปรากฏในพระไตรปิฎกบาลี ที.ปา.๑๓/๔๙/๘๕ ว่า

"ภิกษุทั้งหลาย เธอจงเป็นผู้มีอัตตา (ตน) เป็นที่พึ่ง มีอัตตาเป็นสรณะ จงเป็นผู้มีธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นสรณะ ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะอยู่เถิด"

(อตฺตทีปา ภิกฺขเว วิหรถ อตฺตสรณา อนญฺญสรณา ธมฺมทีปา ธมฺมสรณา อนญฺญสรณา)"

อัตตา(ตน)นั้นแท้จริงก็คือธรรม

ท่านพล ฯ ไปเยี่ยมเยียนขงเบ้งฯ เสืออีสานบ้างดิที่

http://www.free-webboard.com/home.php?n ... list=1&p=1

งั้นผมประกาศยึดอำนาจการปกครองเว็บบอร์ดdhammajak.net/forumsอย่างถาวร ยกเลิกรัฐธรรมนูญของเว็บนี้ทั้งหมด

ประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ 1..... (ยังคิดไม่ออกว่าจะประกาศอะไร)