จริงไหมที่“เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะตน?”


ในทัศนะของผม กรรมนั้นเป็นอนัตตา วิบากกรรมก็เป็นอนัตตา แม้แต่กฎแห่งกรรมก็เป็นอนัตตา

ที่กรรม, วิบากกรรม และกฎแห่งกรรม เป็นอนัตตา เพราะ มันไม่เที่ยง และแปรปรวนเป็นธรรมดา ถ้ามันเที่ยง และไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา มันก็กลายเป็นพรหมลิขิต เป็นพระเจ้าลิขิตอย่างถาวร เราจะไปลิขิตชีวิตของตนเองไม่ได้

แต่เนื่องจาก กรรม, วิบากกรรม และกฎแห่งกรรม มันสามารถวิวัฒนาการเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นหรือเลวลงได้ จากผลแห่งการกระทำของเราในปัจจุบันและในอนาคตด้วย กฎแห่งกรรมของพุทธศาสนาจึงแตกต่างจากศาสนาฮินดู เพราะกฎแห่งกรรมของพุทธศาสนาเป็นกฎแห่งการวิวัฒน์ ในขณะที่กฎแห่งกรรมของศาสนาฮินดูไม่สามารถวิวัฒน์ จึงเรียกว่า "พรหมลิขิต" หรือ "พระเจ้าลิขิต"

ขงจื๊อ กล่าวว่า แม้ฟ้าจะกำหนดชะตาชีวิตของเรายังไงก็ตาม แต่เราก็สามารถเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิต หรือลิขิตฟ้านั้นได้ด้วยตัวเองด้วย ไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามที่ฟ้าลิขิตของฟ้า คำสอนของขงจื้อที่เรามักได้ยินมาตลอด คือ

.."ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน"

มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นจึงจะสามารถรู้อนาคตที่ไม่เปลี่ยนแปลงได้ พระอรหันต์สาวกทั่วไปรู้แต่เฉพาะอนาคตที่เป็น"พรหมลิขิต" หรือ "พระเจ้าลิขิต" กำหนดมาจากกรรมเก่าเท่านั้น แต่สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ เมื่อมีการกระทำกรรมใหม่ที่ดีขึ้นหรือเลวลงในปัจจุบันและอนาคต

ดังเช่นที่ พระสารีบุตรพระสารีบุตรพยากรณ์ว่า สามเณรคนหนึ่ง"ชะตาถึงฆาตแล้ว" จะต้องมรณภาพ ภายใน ๗ วัน เณรเลยขออำลาพระอาจารย์ไปโปรดโยมบิดา มารดาสัก ๓ วัน เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณเป็นครั้งสุดท้าย

เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว ก็ออกเดินทาง กะว่าจะใช้เวลาไปกลับให้ทันก่อนกำหนด เพื่อจะได้ฟังธรรมจากพระสารีบุตรเป็นครั้งสุดท้าย ในระหว่างการเดินทาง เนื่องจากในช่วงเวลานั้นเป็นหน้าแล้ง น้ำในลำธาร ห้วยหนอง เหือดแห้ง สามเณรได้เห็นปลาน้อย จำนวนหนึ่ง ดิ้นกระแด่ว ๆ ใกล้จะถึงเวลาตายอยู่ในบ่อน้ำที่กำลังแห้งเหือด ด้วยจิตที่เป็นเมตตา ท่านได้นำจีวรช้อนตักปลาฝูงนั้น ไปปล่อยในแม่น้ำสายใหญ่ แล้วจึงเดินทางต่อไป หลังจากโปรดโยมบิดา มารดา และเดินทางกลับมายังสำนักพระสารีบุตรแล้ว

สามเณรก็เข้าไปกราบลาพระสารีบุตร และขอฟังธรรมก่อนละสังขาร แต่พระสารีบุตรกลับไม่แสดงธรรมโปรด และได้กล่าวกับสามเณรว่า "กรรมดีที่เณรได้ช่วยชีวิตฝูงปลา ทำให้เจ้ากรรมนายเวรเกิดความปีติ ได้ยินยอมให้กรรมหนักถึงตายของเณรหลุดพ้น ด้วยการ "อโหสิกรรม" ต่อกัน บัดนี้เณรได้พ้นกรรมชะตาขาดแล้ว"

ทุกสิ่งที่เรากระทำในปัจจุบันและในอนาคต ไม่ว่าจะดีหรือเลวก็ตาม ล้วนส่งผลกระทบ ไม่เพียงต่อกรรมและวิบากกรรมของตนเองเท่านั้น แต่ยังส่งผลกรรทบถึงธรรมชาติและโลกใบนี้ด้วยไม่มากก็น้อย ...

…. เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว ...
...... ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะตน ......

เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย
เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส
เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย
ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน"

เย้ยฟ้าท้าดิน


http://www.charyen.com/jukebox/play.php?id=5225

“คน”

ดวงดาววับวาวเคยเด่นพราวยังหล่น
เมฆลอยเบื้องบนยังร่วงลงสู่ดิน
หมู่มวลนกกามีปีกหลีกปืนของพรานโผบิน
ไม่วายร่วงดินลงตาย

ทะเลลึกมีมวลหมู่ปลามากอยู่
ทั่วบึงหนองคูมวลหมู่ปลามากมาย
ก็ยังมิวายโดนเบ็ดเด็ดชีวิตมันถึงตาย
ละม้ายคล้ายชีวิตคน
มืดมัวเด่นดีเพียงใด ร่ำรวยหรือเข็ญใจอับจน
ไม่มีวันพ้นความตาย สุดที่หมายเดียวกัน

เป็นคนทั้งทีควรให้มีประโยชน์
บ้านเมืองของเราควรรุ่งโรจน์เท่าทัน
อย่ามัวระเริงความสุข ส่วนตัวเห็นเป็นสำคัญ
ชีวิตคนสั้นนิดเดียว.

รู้ความจริง.....

รู้ความจริง สิ่งสมมติ ก็สุดสิ้น

อยู่บนดิน ใต้ฟ้า เพียงอาศัย

เป็นที่สร้าง กุศล ผลปัจจัย

จักนำให้ พ้นทุกข์ สุขนิรันดร์ ๆลๆ