สวัสดีครับ ผมเป็นสมาชิกใหม่ของที่นี่ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
มีเรื่องอยากจะมาปรึกษาครับ หวังว่าธรรมะคงช่วยให้ผมดีขึ้นครับ

ตอนนี้ผมทำงานเป็นเว็บโปรแกรมเมอร์ครับ ช่วงที่ทำแรกๆก็สนุกกับงานที่ทำ ทำมาได้ประมาณ 3 ปี
มาช่วงนี้ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเฉื่อยๆ ไม่ค่อยมีแรงในการทำงาน
งานก็ล่าช้า ลูกค้าก็ตามงานอยู่เป็นพักๆ ผมก็เลื่อนไปตลอด ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร
ผมเคยนอนคิดว่าผมจริงจังกับงานมากเกินไปรึเปล่า จึงทำให้มันดูเป็นเรื่องที่เกินกว่าจะรับไหว
ซึ่งแฟนผมก็คอยเป็นกำลังใจให้ผม ก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังคงเป็นสภาพเดิมๆ

บางครั้งเปิดคอมขึ้นมาจะทำงาน ก็นั่งเหม่อลอยไปเรื่อย หัวสมองก็คิดไปต่างๆนาๆ
ฟุ้งซ่านไปไหนไม่รู้ ตรงนี้เองผมอยากจะได้คำแนะนำหรือธรรมะที่มาช่วยให้ผมมีพลังกลับมาทำงานอีกครั้ง
คงจะหวังพึ่งธรรมะเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกหนทางหนึ่งครับ

..ใช่เลยครับ..

..ทำอย่าง..ทวดทักทาย..แนะนำ..แหละครับ..ใช่เลย

...แนะนำง่ายดีเน๊าะเรา...

เห็นด้วยกับความคิดเห็นข้างบนครับ

ควรพักผ่อน หรือผ่อนคลายกับอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เรื่องงานเราเลย

โชคดีมีความสุขนะครับ

ในภาวะของคุณที่ที่ว่าหมดแรง ดูๆแล้วก็เหมือนถ่าน แบตเตอรี่ไม่ได้ชาร์จ คือเรื่องบุญกุศล ปิติธรรม ที่หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณ ในขณะที่ลุยงาน คลุกคลีกับงานมากเลยไม่ได้ต่อเติมในเรื่องบุญกุศล ฉะนั้นงานก็ทำ เรื่องบุญกุศล ศีลธรรมก็ไม่ควรละเลย

...ความทุกข์มีในจิตใจมนุษย์ทุกรูปทุกนาม...
...ผู้ไม่เห็นทุกข์ก็ดิ้นรนเหมือนจะไม่แก่และไม่ตาย...
...ผู้เห็นทุกข์จึงพยายามดิ้นรนหาหนทางพ้นทุกข์...
...ทุกข์ทางร่างกายนอนหลับพักผ่อนก็บรรเทาไป...
...แต่ทุกข์ทางใจเกิดการสั่งสมมานานเพราะไม่รู้วิธีแก้...

...การดิ้นรนทางโลกเป็นไปเพื่อเลี้ยงชีวิตให้สุขสบาย...
...เริ่มจากได้รับการศึกษาเล่าเรียนมาจนได้งานทำเลี้ยงชีพ...
...สิ่งที่ขาดไม่ได้ที่ต้องทำควบคู่ไปด้วยคือการแก้ปัญหาทางใจ...
...คือการปฏิบัติทางธรรมเพื่อรักษาจิตใจให้ครบถ้วนทั้งกาย วาจา ใจ...
...ไม่ใช่การออกบวชแต่เป็นการฝึกชำระล้างกาย วาจา ใจให้รู้ทางดับทุกข์...

...ทุกข์เพราะไม่อยากแก่ ไม่อยากเจ็บ ไม่อยากตาย...
...ไม่อยากทำงาน อ่อนล้าไม่มีกำลังใจ เบื่อหน่าย...
...ทุกข์เพราะอยากสวย อยากสุขสบาย อยากรวย...
...ความอยากมากๆและไม่อยากมากๆล้วนทำให้ทุกข์...
...เพราะกิเลสในจิตใจทำให้ดิ้นรนกระทำด้วยความทุกข์...

...ทางแก้มีแต่ต้องเริ่มกระทำด้วยตนเองเพราะแก้ที่ใจตนเอง...
...โดยการหมั่นศึกษาอบรมจิตใจตนเองด้วยการปฏิบัติธรรมะ...
...หลักคำสอนในพระพุทธศาสนาใช้แก้ทุกข์จากกิเลสในจิตใจ...
...มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่ตาย...จิตใจยังคงเวียนว่ายอยู่ในกองทุกข์...
...ในการปฏิบัติกรรมฐานก็เพื่อให้รู้แจ้งในสัจจธรรมอันไม่เคยตาย...



...ขอให้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งๆขึ้นไป...ยินดีต้อนรับสู่ลานธรรมจักรค่ะ...

อนุโมทนาสาธุทุกท่านครับ

วันนี้ก็เป็นวันเริ่มงาน แต่ ณ เวลานี้ยังไม่ได้เริ่มทำงานเลยครับ
ขอเวลาสัก 10 นาที นั่งสมาธิเพื่อทำจิตใจให้สงบก่อนครับ

สมาธิมีได้เพราะมีความสุขเป็นสาเหตุหนึ่ง
ความสุขเป็นองค์ประกอบหนึ่งของสมาธิ
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย ท่านว่าไว้ทำนองอย่างนั้น ("วิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัตคตา")

แสดงว่าที่ทำๆอยู่ ไม่ถึงความสุข เลยไม่มีสมาธิ

ลองหาความสุขในงานที่จำเป็นต้องทำดูสิครับ
เช่นลองหาโปรเจคที่ชอบๆ ที่อยากจะทำดู
อย่างผมก็หาโปรเจคที่ชอบๆไปเสนอนาย ขอทำ นายก็ให้ทำ

แต่ถ้ามันหาความสุขจากงานที่ทำอยู่ไม่ได้จริงๆ มันเต้มประดาแล้ว
อาจจะลองมองหางานอดิเรกก็ได้ มีอะไรตั้งเยอะตั้งแยะนะ
เข้าคอร์สเรียนทำนั่นทำนี่ก็ได้ ดนตรี กีฬา ทำกับข้าว อ่านหนังสือ ท่องเที่ยว ฯลฯ

ผมก็เป็นอย่างคุณบ่อยๆนะ แต่ผมมีของเล่นอยู่ คืองานอดิเรก
ก็อาศัยงานอดิเรกทำให้มีความสุข ก้เลยมีกำลังใจมาสู้กับงานหลักที่น่าเบื่อ
แม้วิธีนี้ดูเหมือนจะเป้นการแก้ปัญหาที่ไม่มีวันจบ
คล้ายๆว่าไปหาความสุขจากที่อื่นมาชดเชยความทุกข์
แม้จะเป้นการกลบเกลื่อนชั่วครั้งชั่วคราว แต่ก็เป้นยาที่ได้ผลเร็วทันใจ
พอแก้ไขแก้ขัดเฉพาะหน้าได้

อย่างไรก้ตาม ควรจะค้นคว้าการแก้ไขปัญหาอย่างถาวรควบคู่ไปด้วยก็จะดี
กล่าวคือการเป้นนักค้นคว้าวิจัยตนเอง ว่าบรรดาความรู้สึกสุขทุกข์ทั้งหลายมาจากไหน
ทำยังไงเราจะเป็นอิสระจากสิ่งเหล่านั้น
พระพุทธเจ้ามีคำตอบ

...การปฏิบัติไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม...
...อาศัยธรรมคือการใช้หลักอิทธิบาทสี่...
...ฉันทะ...ความพึงพอใจที่จะกระทำสิ่งนั้นๆ...
...วิริยะ...เกิดความพากเพียรพยายามในการกระทำ...
...จิตตะ...มีจิตใจจดจ่อมุ่งมั่นให้สิ่งที่ทำสำเร็จ...
...วิมังสา...หมั่นพิจารณาเหตุผลของความสำเร็จในสิ่งที่กระทำ...

...ถ้าทำไปโดยไม่มีใจจะทำ...ผลสำเร็จของงานนั้นก็ย่อมล่าช้าไปเป็นธรรมดา...

ทำในเรื่องบุญกุศลแล้วให้แผ่เมตตา กรวดน้ำด้วยทุกครั้ง นอกภาวะอารมณ์ที่มาจาตัวเราเองยังมีภาวะอารมณ์จิตวิญญาณที่แวดล้อมใกล้เคียงเราที่ส่งผลให้มีภาวะดังกล่าว

อาชีพที่คุณทำก็เป็นสัมมาอาชีวะ เป็น 1ในมรรคมีองค์แปดอยู่แล้ว ฝึกสมาธิให้มากๆไม่ให้ฟุ้งซ่านตั้งใจทำงานก็ถือเป็นฝึกสมาธิไปในตัว
อาการที่คุณบอกมันฟุ้งซ่านด้วยนิวรณ์5 ฟุ้งจนจิตมันเหนื่อยทำให้ขี้เกียจ เอาใจไปจรดกับอะไรก็ไม่รู้ ไปโน่นมานี่
ต่างๆนาๆ กังวลบ้าง งานบ้าง แฟนบ้าง เรื่องอนาคตบ้าง
ยังจิตให้เป็นกุศล เจริญอิทธิบาท4แบบที่คุณrossrinบอก
ถ้าลูกค้าไม่มีหายไปหมด นี่ ยิ่งหนักเข้าไปอีก

การทำงานคือการปฏิบัติธรรม
งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข
หากเหนื่อยนัก หยุดพักซะก่อนเป็นไร...อันงานด้านที่จะใช้สายตา เพ่งมากๆ..ใช้สมอง..ความเร็วของประสาท...หากไม่ได้พักผ่อนที่เพียงพอ...มันจะเกิดอาการช๊อตแบบนี้ล่ะ
ใกล้ทะเล..ไปทะเล...ใกล้แม่น้ำ..ไปแม่น้ำ..นั่งจิบน้ำผลไม้เย็นๆ รับสายลม มองทิวท้ศน์ออกไปไกลสุดสายตา เปลี่ยนบรรยากาศกับการเพ่งใกล้หน้าจอทุกวัน
ไปเพิ่มเติมพลังอินทรีย์ให้แก่กล้าแล้วกลับมาสู้ใหม่..แบบการทำงานคู่กับธรรมะ
ต้องการผลตอบแทน สุขไม่มาจนกว่าจะได้เงิน
ต้องการผลของตัวงาน สุขงอกงามไปกับการทำงาน
ขอจงเจริญในธรรมครับ.

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ

ตอนนี้ตั้งเป้าไว้ว่า นั่งสมาธิก่อนนอนทุกวันครับ
เพื่อปรับจิตใจให้สงบและมีสมาธิในการทำงานมากขึ้นครับ

คุณต้องใส่อิทธิบาทสี่ค่ะ เมื่อมีอิทธิบาทสี่แล้วความเบื่อในงานจะไม่บังเกิดขึ้นเลย สิ่งที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้เพราะจิตใต้สำนึกคุณเป็นตัวสั่งการค่ะ คุณต้องเอาชนะมันให้ได้ ทำได้โดยถือศีลทำสมาธิค่ะ มันต้องใช้เวลาบวกความเพียร หน้าที่ทางโลกก็จำเป็นต้องคิดไปด้วยพร้อมๆกันค่ะ "หน้าที่"เป็นตัวบ่งบอกคุณค่าในตัวเราและควรดำเนินต่อไป