จริงด้วยค่ะ

เพราะไม่เคารพไม่เชื่อฟังพระพุทธเจ้าจริงๆ เอาแต่ศึกษาภาคทฤษฎี ปริยัติศาสนา ไม่ลงมือปฏิบัติจริง ไม่พิสูจน์ธรรม ไม่ได้สัมผัสสัจจธรรม ในกายและจิตด้วยตนเองจริงๆ จึงเกิดความเห็นต่างและหลากหลาย

ลงมือพิสูจน์ธรรมด้วยตนเองเสียแต่บัดเดี๋ยวนี้ แล้วจะได้ไปถึงที่หมดคำพูดโต้เถียงหรือคำอธิบาย เพราะ
สัจจธรรมเป็นอันเดียวกัน ต่างกันแค่สมมุติ บัญญัติ ภาษาที่ใช้เท่านั้น

ประสพการณ์ และพื้นฐานมนุษย์ที่ไม่เท่ากัน

เช่น

โสดาบันกับโสดาบันมีความเห็นทางธรรมไม่ขัดแย้งกัยแน่นอน

โสดาบันกับปุถุชนย่อมเห็นทางธรรมแตกต่างกัน

จึงมีกฎความจริงที่พูดไม่ได้

เรียกว่าอาจินไตรย์

พูดทีไรทะเลาะกันทุกที

ขัดแย้งกันเพราะความยากของพระธรรมที่เข้าถึงไม่ได้ด้วยการอ่าน บวกกับยึดทิฏฐิกันโดยไม่รู้ตัวเลยยิ่งไปกันใหญ่ค่ะ