...คุณเช่นนั้นลองวัดใจตัวเองว่าเข้าใจความคิดที่ข้าพเจ้าได้คิดพิจารณามาแล้วให้ดีก่อนเถิด...
...เพราะเป็นจิตที่ได้กลั่นกรองมาจากการศึกษาพระธรรม เจริญสติ เจริญสมาธิมาได้กว่า 6 ปี...
...และตลอด 6 ปีที่ผ่านมาข้าพเจ้าฟังเทศนาธรรมของหลวงตามหาบัวและ1เดือนที่ผ่านมานี้...
...ได้เข้าใจเพิ่มขึ้นว่าที่หลวงตาท่านเทศน์ที่เราเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง...ต่อเมื่อฟังรายการบ้านธัมมะ...
...จึงศึกษาและฟังแล้วนำมาเทียบกับสิ่งที่หลวงตาแสดงธรรม...ไม่เปลี่ยนความจริงของคำสอนเลย...
...ออกตัวไว้ก่อนว่าปัจจุบันข้าพเจ้าไม่ติดดูละครแต่ติดฟังธรรมในวิทยุเสียงธรรมวัดป่าบ้านตาด...
...เปิดฟังตลอดเวลา...ไม่ได้ยินเฉพาะเวลาที่เผลอหลับไปเท่านั้น...สะดุ้งตื่นก็ได้ยินตลอด...
...เอาอะไรมาวัดว่าที่เขียนนี้เป็นแค่ความจำ...หรือว่าเป็นความเข้าใจที่เรียกว่ามีปัญญาเพิ่มขึ้นมาบ้าง...

...ถ้าตอบคำถามที่ว่าคนเราทุกข์เท่ากันยังไงได้...คุณเช่นนั้นก็ได้คำตอบของสิ่งที่คุณเช่นนั้นถามเอง...
...ตอบไม่ได้ก็จะเขียนเฉลยให้ตอบตามความเข้าใจของจิตที่คุณเช่นนั้นครองอยู่นะ...ติ๊กตอกๆๆๆๆ...
(ตัวแดงๆนี้แก้คำผิดแล้วจ้า)

...เพราะเห็นประโยชน์ของความเข้าใจที่เพิ่มขึ้น...
...จึงอยากบอกต่อถึงสิ่งที่เข้าใจแล้วนั้นว่า...
...ธรรมที่เข้าใจที่บอกคนอื่นเป็นการให้ธรรมเป็นทาน...
...ไม่ใช่ซื้อพระไตรปิฎกไปถวายวัดไว้ให้คนอื่นศึกษา...
...แต่เป็นสิ่งที่ศึกษาและแน่ใจว่าเข้าใจเกิดปัญญาขึ้นมาบ้าง...
...จึงคิดว่าธรรมที่เข้าใจนี้แหละเป็นการให้ที่ชนะการให้ทั้งปวง...
...เรียกว่าให้ลาภอันประเสริฐคือฟังสิ่งที่เป็นความจริงของพระธรรม...

bye bye....


พุทธฺ สรณํ คจฺฉามิ
ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ
สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

...อิกคิวซัง...จะรีบไปไหน...จะรีบไปไหน...ยังไม่ตอบคำถามเลย...
...ชอบถามให้คนอื่นตอบ...พอถูกถามทำไมถึงไม่กล้าตอบล่ะเจ้าคะ...
...กลับมาตอบก่อน...แก้คำผิดวิธีการเขียนถาม-ตอบไว้ข้างบนแล้ว...
...รู้ไหม...คนอื่นกำลังรอคำตอบอยู่นะ...อย่าหายไปนานนักนะ...

...หายไปไหนแล้ว...คุยยังไม่จบเลย...มาถามต่ออีกสิคุณเช่นนั้น...
...ท่านกรัชกาย...คู่ปรับขยาดข้าพเจ้าแล้ว...ท่านว่ายังไงดีล่ะ...
...โกรธก็เป็นความคิดที่ไม่ดีที่เกิดกับจิตที่คิดเกิดแล้วดับแล้วหมดไปแล้ว...
...ถ้าข้าพเจ้าเขียนแรงไปหน่อย...ก็อโหสิกรรมต่อกันเถอะนะ...
...การสนทนาธรรมเป็นสิ่งที่ดี...เพราะได้ใช้ปัญญาโต้ตอบกัน...
...พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงว่าตายแล้วไม่สูญ...
...ตายแล้วเกิด...เกิดแล้วตาย...ทุกข์ย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่เกิด...
...พระอรหันต์คือผู้ดับกิเลส...ตายแล้วไม่กลับมาเกิดอีก...

...คุณเช่นนั้นลองเปิดดูวีดีโอคลิปประกอบการพิจารณาธรรมหน่อยเถอะนะ...

http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1060
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1061
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1062
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1063
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1066
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1067
http://www.dhammahome.com/front/videoclip/show.php?tof=pl&id=1068

สาธุสุดยอดขอรับ

สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์หลวงตา...

แต่แปลกใจอยู่หน่อยว่าทำไมน้า ท่านเช่นนั้น จึงยอมง่ายๆเช่นนี้

เมื่อไม่เคารพธรรม

นำสัทธรรมปฏิรูป ของตาบัว หรือ จากบ้านธัมมะ มาแสดงว่าเป็นธรรมจากพระโอษฐ์

การสนทนาต่อไป ย่อมไม่มีประโยชน์

และบุคคลผู้อนุโมทนา ในสัทธรรมปฏิรูปนั้น ก็ย่อมได้รับผลกรรมหนักเช่นกัน

กรัชกาย ลบคำตอบข้างบนก็ยังไม่สายเกินไปน๊ะ

สงสัยขอรับ

เมื่อคุณ Rosarin มีจิตใจฝักใฝ่ฟังเทศน์ฟังธรรมปานนั้น หนังละครก็ไม่ดู เที่ยวก็ไม่เที่ยว เพลงก็ไม่ฟัง

ไมไม่บวชเป็นภิกษุณีหรือบวชชีสะล่ะขอรับ

รอถามคุณ Rosarin ก่อนว่าจะให้ลบหรือไม่ หากให้ลบ ก็แปลว่าท่านเช่นนั้นพูดถูกว่าที่คุณ Rosarin

แสดงสัทธรรมปฏิรูป

ถ้าไม่ให้ลบ ท่านเช่นนั้นก็เข้าใจคุณ Rosarin ผิด แล้วคุณ Rosarin จะแก้ต่างเอง

...กว่าจะเริ่มรู้ตัวว่าเป็นธรรมะที่ไม่ใช่ตัวตนของเราจริงๆกิเลสก็พาสะสมภาระต่างๆทางโลกเต็มไปหมด...
...จะทิ้งภาระไปให้ใครมารับผิดชอบ...ก็ต้องเป็นตัวเองที่ต้องจัดการให้จบสิ้นเพื่อไม่เป็นหนี้ใคร...

...ก็ตอนที่เริ่มฟังธรรมอายุ 35 ปี ปัจุบัน 41 ปี ท่านกรัชกายว่าที่ผ่านมาจากการไม่รู้สภาพธรรม...
...ข้าพเจ้าสะสมอะไร...ทั้งข้าวของ...เงินทอง...หนี้ที่ถลุงอย่างเพลินอกเพลินใจไปตามความพอใจ...

...ครั้งแรกที่รู้ว่าทุกข์นั้นดิ้นรนหาทางจะไปศึกษาคริสต์เพราะข่าวหนาหูเกี่ยวกับสีกากับพระเยอะมาก...
...จิตตกเริ่มไม่ศรัทธาศาสนาพุทธ...ยังดีที่เริ่มมีวิทยุของหลวงตามาดึงกลับให้จิตได้ศรัทธาคืนมา...

...ก็อยากจะบวชให้พ้นทุกข์...แต่สภาพภาระที่ทิ้งยังไม่ได้...และรู้ว่าฟังธรรมเท่านั้นที่จิตพอใจมากขึ้น...
...เพราะเข้าใจว่าไม่ใช่อกหักรักคุดถึงจะอยากออกบวช...แต่รู้ว่าบวชที่ใจไม่ใช่ที่ร่างกายหรืออยู่วัด...
...เพราะการใช้ชีวิตทางโลกนั้น...ข้าพเจ้าเข้าใจสภาพธรรมมากขึ้นที่ทำให้ไม่ทุกข์แบบเดิมที่ผ่านๆมา...
...มีความอดทนสูงต่อคำพูด กิริยาท่าทางของบุคคลอื่นและเข้าใจ...เพราะนั่นเป็นกรรมที่จิตนั้นๆรับเอง...
...แต่ขณะที่ยังไม่ลึกซึ้งในความจริงของพระธรรมที่ทรงตรัสแสดงแล้วที่มีการบันทึกเป็นตำรามาให้ศึกษา...
...ก็ต้องพยายามทำความเข้าใจทีละน้อยจากการฟังจากผู้ที่นำมาอธิบายความจริงได้ถูกต้องเจ้าค่ะ...
...ทุกวันที่ไม่อยากขาดแม้แต่วินาทีเดียวที่จะได้ฟังพระธรรมเทศนาจากวิทยุเสียงธรรมบ้านตาด...
...ใครสนใจก็ลองเอาไปใช้ดู...เพราะดีกว่าปล่อยให้เพลิดเพลินทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจทั้งวัน...
...เพราะเป็นกิเลสตลอดเวลาที่เพลิน...ต้องฟังด้วยความตั้งใจและคิดไตร่ตรองเหตุผลจากสิ่งที่ฟังด้วย...

...คุณเช่นนั้นไม่ยอมแสดงความเข้าใจพระธรรมที่ถูกต้องของตนเองให้พวกเรารู้เลยอ่ะนะ...
...แล้วก็ไม่ยอมตอบคำถามว่าคนเราทุกข์เท่ากันเพราะอะไร...ใครทำให้ทุกข์บอกเหตุผลหน่อย...

...เอ...ข้าพเจ้าเผลอเขียนผิดไปเหรอว่าได้ฟังพระธรรมจากพระโอษฐ์พระพุทธเจ้า...
...เท่าที่จำได้ข้าพเจ้าบรรยายว่ามีผู้นำพระธรรมที่เป็นพุทธวัจนะมาอธิบายได้ตรงความจริงนี่...
...มีการเข้าใจผิดอะไรต่อการสื่อสารที่ข้าพเจ้ากำลังให้ธรรมเป็นทานด้วยความเข้าใจ ณ ขณะนี้...

...ยอมที่ไหน...สุ่มเงียบ...อมพะนำ...ไม่ยอมเปิดเผย...แบไต๋ออกมาสักกะที...

...แล้วแต่จะคิดเถอะเพราะคิดแล้วเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป...ดีไม่ดีก็รับผิดชอบตัวเองอยู่แล้ว...
...คะเจ้าไม่เดือดร้อนเลย...เพราะนั่นเป็นความคิดของคุณเช่นนั้น...เกิด-ดับบังคับไม่ให้เกิดไม่ได้...
...การคิดซ้ำหลายๆครั้ง...ก็พิจารณาเอาเองเถอะว่าสภาพที่คิดเองนั้นดีหรือไม่ดีทุกครั้งก็เป็นกรรมแล้ว...
...กลับคืนมาแก้ไขอีกไม่ได้...ต้องแก้ไขที่ความเห็นที่คิด ณ ปัจจุบันขณะ...ตัวใครตัวมัน...คิดเองก็รับเอง...

...การสะสมการเพลิดเพลินทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจไปในชีวิตประจำวันและเห็นคน สัตว์ สิ่งของ...
...ดูหนังดูละคร พอใจในการฟังเสียงเพลงที่ให้ความบันเทิงต่างๆนานา ล้วนแต่เป็นอกุศลกรรม...
...ที่เป็นการส่งเสริมกิเลสให้เพิ่มขึ้นและทำให้ติดข้องทุกขณะจิตที่ไม่เข้าใจว่าเป็นสภาพธรรม...
...หากคิดได้เมื่อใดว่า...ขณะเห็นนั้นคือกิเลส...เกิดเห็นแล้วเป็นปัจจัยที่ต้องทำให้ติดข้องต้องไปเกิดอีก...
...จะพยายามเข้าใจและศึกษาพระธรรมในฐานะชาวพุทธที่เป็นผู้รู้คิดใคร่ครวญไตร่ตรองตามกำลัง...
...ของสติปัญญาดี...หรือจะปล่อยจิตให้ล่องลอยไปตามสิ่งที่เพลินหูเพลินตาเพลินใจก็คือประมาทอยู่...

การสะสมการเพลิดเพลินทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจไปในชีวิตประจำวันและเห็นคน สัตว์ สิ่งของ...

จะทำยังไงกับตา หู จมูก เป็นต้นขอรับ

เอาไม้ทิ่มลูกตาสะให้บอด เพื่อจะไม่ต้องเห็นอะไรคนสัตว์ สิ่งของ... กิเลสจะไม่เข้าทางตา

เอาน้ำกรอกหูสะให้หูหนวก เพื่อจะไม่ได้ยินเสียง...กิเลสจะไม่เข้าทางหู

เอาสำลีอุดจมูกเพื่อจะให้ไม่ได้กลิ่น...เพื่อกิเลสจะไม่เข้าทางจมูก ฯลฯ

ทำแบบนี้ถูกไหมครับ หรือมีวิธีอื่นที่เข้มกว่านี้ขอรับ