ช่วยขยายความหน่อยได้มั้ยครับ

ขออนุญาติแสดงความเห็นดังนี้นะครับ

ผมมองว่าการที่พระให้พรหลังจากรับบาตรนั้น ตอนนี้ดูจะกลายเป็นธรรมเนียมไปซะแล้ว และก็คงเป็นการยาก ที่เราจะพยายามปรับเปลี่ยนประเพณีที่ปฏิบัติกันมานานจนฝังลึกจากรุ่นสู่รุ่นแบบนั้น นอกจากนี้ การบอกพระว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่ถูกต้อง ก็เป็นเรื่องที่ดูจะไม่ค่อยเหมาะสมนัก

ผมมองว่าทางที่ดีที่สุดคือวางใจเราเองให้ดี อย่าให้ตัวเองคาดหวังว่าพระต้องให้พรยาวๆ หรือบทที่ชอบ อย่าปล่อยให้ใจยินดีในพรที่พระท่านให้ อย่าเพ่งโทษพระที่ให้พร อย่าเพ่งโทษพระที่ไม่ให้พร มองซะว่าเป็นเพียงประเพณีที่เรารู้ทันแล้ว ใจเราก็จะเป็นกลาง สิ่งที่เราต้องการจากการใส่บาตร คือการลดความโลภของเราเอง คือการทำนุบำรุงพระศาสนา ให้พระสงฆ์ได้บริโภคอาหารที่เราถวายเพื่อศึกษาปฏิบัติธรรมต่อไป ซึ่งเป็นสิ่งที่เหมาะสมสำหรับฐานะของเรา เป็นสิ่งที่เราทำได้ และเราทำอย่างดีแล้ว คิดแบบนี้น่าจะได้ความสุขจากการใส่บาตรทุกครั้งครับ

เป็นความเห็นส่วนตัวครับ ผมยังประสบการณ์น้อย ผิดพลาดอย่างไรต้องขออภัยด้วยครับ