พราหมณสูตร

[๑๕] ดูกรอานนท์ สัมมาทิฏฐิอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะเป็นที่สุด
มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุดมีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๑๖]
ดูกรอานนท์ สัมมาสังกัปปะอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะ
เป็นที่สุด มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๑๗]
ดูกรอานนท์ สัมมาวาจาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะเป็นที่สุด
มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๑๘]
ดูกรอานนท์ สัมมากัมมันตะอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะ
เป็นที่สุด มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๑๙]
ดูกรอานนท์ สัมมาอาชีวะอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะเป็นที่สุด
มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๒๐]
ดูกรอานนท์ สัมมาวายามะอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะ
เป็นที่สุด มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๒๑]
ดูกรอานนท์ สัมมาสติอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะเป็นที่สุด
มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๒๒]
ดูกรอานนท์ สัมมาสมาธิอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว มีการกำจัดราคะเป็นที่สุด
มีการกำจัดโทสะเป็นที่สุด มีการกำจัดโมหะเป็นที่สุด.
[๒๓]
ดูกรอานนท์ ข้อว่า ยานอันประเสริฐ เป็นชื่อของอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘ นี้เอง เรียกกัน
ว่า พรหมยานบ้าง ธรรมยานบ้าง รถพิชัยสงครามอันยอดเยี่ยมบ้างนั้น พึงทราบโดยปริยายนี้แล.

[๒๔]
อริยมรรคญาณนั้นมีธรรม คือ ศรัทธากับปัญญาเป็นเอก มีศรัทธา
เป็นทูบ มีหิริเป็นงอน มีใจเป็นเชือกชัก มีสติเป็นสารถีผู้ควบคุม
รถนี้มีศีลเป็นเครื่องประดับ มีญาณเป็นเพลา มีความเพียรเป็นล้อ
มีอุเบกขากับสมาธิเป็นทูบ ความไม่อยากได้เป็นประทุน
กุลบุตรใดมีความไม่พยาบาท ความไม่เบียดเบียนและวิเวกเป็นอาวุธ
มีความอดทนเป็นเกราะหนัง กุลบุตรนั้นย่อมเป็นไปเพื่อความเกษมจากโยคะ
พรหมยานอันยอดเยี่ยมนี้ เกิดแล้วในตนของบุคคลเหล่าใด
บุคคลเหล่านั้นเป็นนักปราชญ์ ย่อมออกไปจากโลก
โดยความแน่ใจว่า มีชัยชนะโดยแท้.

เราว่า อาจารย์เราเพี้ยนแล้วนะ

แต่คำตักเตือน คำแนะนำ คำชี้แจง คำสอน คำทุก ๆ คำที่อาจารย์พร่ำบอก
ล้วนไม่ได้มีอะไรที่ผิดเพี้ยนไปจาก คำสอนของพระพุทธองค์เลย

ได้พบอาจารย์ ชี้นำ ไปสู่สัจจะ
ก็ราวกับคำสอนของพระพุทธองค์ได้คืนชีพกลับมาอีกครั้ง



ได้ลองเอาพระสูตรมานั่งอ่าน

แต่อ่านไปตรงไหน ก็เจอแต่คำสอนของอาจารย์

ก็เลยหยิบมาฝาก

ขอคาราวะขออนุโมทนา google ครับ

ฮานะ คารวะ อนุโมทนา ศาสดา กูเกิ้ลลลลลลลลล

ส่วนข้าน้อยขอแสดงความศรัทธาแด่ วิกิพีเดีย
ด้วยการบูชายันต์ ปาทังก้าทอดกรอบ พะยะครับ

บุรุษผู้ตกอยู่ในหลุมคูถ เห็นสระน้ำเต็มเปี่ยม ไม่ไปหาสระนั้น
ข้อนั้นหาเป็นความผิดของสระไม่ ฉันใด

เมื่อสระ คืออมตะในการที่จะชำระล้างมลทิน คือกิเลสที่มีอยู่
เขาไม่ไปหาสระนั้น ข้อนั้นหาเป็นความผิดของสระไม่ฉันนั้นเหมือนกัน

คนผู้ถูกกิเลสกลุ้มรุม เมื่อทางหนีไปมีอยู่ ไม่หนีไปข้อนั้นหาเป็นความผิดของทางไม่ ฉันใด
คนที่ถูกกิเลสกลุ้มรุม เมื่อมีทางปลอดภัยมีอยู่ ไม่ไปหาทางนั้น ข้อนั้นฉันใด
หาเป็นความผิดของทางที่ปลอดภัยไม่ ฉันนั้นเหมือนกัน

คนที่เจ็บป่วย เมื่อหมอรักษาโรคมีอยู่ ไม่ยอมไปรักษาความเจ็บป่วยนั้น
ข้อนั้นหาเป็นความผิดของหมอไม่

ฉันใดคนผู้รับทุกข์ ถูกความเจ็บป่วยคือกิเลสเบียดเบียนแล้วไม่ไปหาอาจารย์นั้น
ข้อนั้นหาเป็นความผิดของอาจารย์ผู้แนะนำไม่ ฉันนั้นเหมือนกัน

เมื่อทุกข์มีอยู่ ขึ้นชื่อว่าสุขก็ต้องมีฉันใด
เมื่อภพมีอยู่ แม้สภาพที่ปราศจากภพก็ควรปรารถนาฉันนั้น

เมื่อความร้อนมี่อยู่ ความเย็นอีกอย่างหนึ่งก็ต้องมีฉันใด
ไฟสามอย่างมีอยู่ พระนิพพานก็ควรปรารถนาได้เช่นนั้นเหมือนกัน

เมื่อสิ่งชั่วมีอยู่ แม้ความดีงามก็ต้องมีฉันใด
ความเกิดมีอยู่ แม้ความไม่เกิดก็ควรปรารถนาแนนั้นดังนี้

หนทางยังมีอยู่ ผู้เดินยังไม่ขาดสายลงมือเสียแต่วันนี้ ก่อนที่กระแสลมแห่งกาลเวลานั้น
จะพัดพารอยพระบาทของท่านหายไป เพราะถึงกาลเวลานั้นพวกเราก็จะต้องระหกระเหินไร้ทิศทาง
ไปอีกนานแสนนาน..................

หนทางมีอยู่ แต่ผู้เดินหามีไม่
ตามรอยบาทาไป หลงทาง เอย

ฮานะ

ความคิดของอริยะ มาจากความจริงที่ว่า อะไรๆ ก็ไม่เที่ยง หรือมาจากความจริง รู้สักแต่ว่ารู้ เห็นสักแต่ว่าเห็น อริยรระดับโสดาบัน เห็นเงินตก ยังมีความอยากได้อยู่ ยังก้มลงเก็บได้ (ถ้าเป็นพระก็ถึงปราชิก) สกิทาคามีมรรคมีเหลือความอยากเล็กน้อย คิดจะเอา คิดจะคืน หรือจะเดินผ่านไปเฉยๆ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้น สกิทาคามีผลไม่อยากได้เลยเดินผ่านไปเฉยๆ ฯ

ถ้าเป็นปุถุชน เห็นเงินตก ก็เหมือนมีไฟลุกท่วมใจ


สัจจะธรรม คือ นิพพาน การเข้าถึงนิพพาน คือ การถึงความจริงแห่งธรรม แล้วธรรมก็ไม่ใช่ธรรมชาติ ... เออ .. แล้วตรัสรู้นี่ มันยังไงกันละครับ? ขอภาษาง่ายๆ ฟังเข้าใจง่ายๆ หน่อยนะครับ


นิพพาน คือ ไม่กลับมาเกิดอีก เหตุของการเกิด คือ อกุศลธรรม การเพียรละอกุศล ยังกุศลให้เกิด จึงเป็นวิธีการที่ตรง หรือการกระทำที่เหตุ ตรงตามเหตุปัจจัย .... ไม่มีทางอื่นใดนอกจากนี้ที่จะทำให้ถึงนิพพาน

ความเห็น ตรงกันข้ามกับ ความจริง

ความเห็น มีมูลฐานมาจาก ความพอใจ ไม่พอใจ และความหลง หรือ ความไม่รู้ ความหลงใหญ่ ภาษาธรรมเรียกว่า อวิชชา

ความจริง มีมูลฐานมาจาก ความจริงของโลกและชีวิต คือ ความรู้ในกฏธรรมชาติ ๒ กฏ หรือ วิชชา ส่งผลให้ดับ ความพอใจ ไม่พอใจ และความหลง ลงไปได้

การเจริญ สัมมาทิฐิ ไม่ได้ให้ไปสั่งตัวเองให้มีสัมมาทิฐิ เพราะเราสั่งตัวเองไม่ได้ เราสั่งจิตก็ไม่ได้ มันเป็นธรรมชาติที่เป็นไปตามเหตุปัจจัย เพราะฉะนั้น ต้องไปกระทำที่เหตุของการมีสัมมาทิฐิ เหมือนชาวนาปลูกข้าว ชาวนาบังคับข้าวให้ออกรวงไม่ได้ฉันใด เราก็บังคับจิตให้เกิดสัมมาทิฐิไม่ได้ฉันนั้น ชาวนาบำรุงดูแลต้นข้าว ดูเรื่องน้ำ เรื่องปุ๋ย เราก็ต้องทำการสะสม วิชชา หรือ ความจริง ด้วยการ วิปัสสนา เพื่อให้เกิดสัมมาทิฐิ


ตามที่ระพุทธองค์ได้แสดงธรรม การบรรลุธรรมในธรรมวินัยนี้ มีเป็นขั้นเป็นตอน เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ ก้าวข้ามขั้นก็ไม่ได้ เหมือนมหาสมุทรที่ไม่ได้ลึกลงมาแต่ก่อนเลย หากแต่ค่อยๆ ลึกลงไปเป็นลำดับ

ความตอนนี้ แปลเป็นภาษาง่ายๆ ว่า ต้องได้พบผู้รู้ ได้ฟังความจริง เห็นด้วยตามนั้น (เกิดมีดวงตาเห็นธรรม เกิดมีวิชชาหรือปัญญา) เอาความจริงหรือปัญญามาตั้งไว้ มีสติไม่หลงลืม (ไม่ประมาท) รู้เห็นอะไรก็เห็นตามความจริง (วิปัสสนาภาวนา หรือ ฝึกยังกุศลให้เกิด) จะทำให้เกิดศีล ทำให้นิวรณ์ดับ จิตปกติสงบเป็นสมาธิ และทำให้รู้เห็นอะไรตามความเป็นจริงเป็นปกติวิสัย (สติปัฏฐาน) พาไปสู่ความหลุดพ้น (โพชฌงค์) ฯ

ดังนี้ วิชชา และ วิมุตติ ถึงจะบริบูรณ์

ขอพระสูตรมายืนยันในความเห็นที่ท่านแสดงแต่ละท่อนด้วยจ้า

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค ๒. มหานิทานสูตร (๑๕)
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v ... 455&Z=1887

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ๔. อัตถิราคสูตร
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v ... 697&Z=2779

... ที่เหลือแล้วจะค่อยๆ หามาให้อ่าน ไม่ค่อยจะได้เปิดพระไตรปิฏกมาปีกว่าๆ แล้ว คงต้องใช้เวลาหน่อย

ตามสบาย



หยิบมาก็พยายามหยิบที่สนับสนุนกับความคิดของท่านหน่อยนะ
และก็ทำสีด้วย จะได้เห็นชัด ๆ

พวกสนับสนุนสังขาร ก็เป็นแบบนี้ แหละครับ

อ้างอิง

สัจจะธรรม คือ นิพพาน การเข้าถึงนิพพาน คือ การถึงความจริงแห่งธรรม แล้วธรรมก็ไม่ใช่ธรรมชาติ ... เออ .. แล้วตรัสรู้นี่ มันยังไงกันละครับ? ขอภาษาง่ายๆ ฟังเข้าใจง่ายๆ หน่อยนะครับ

ตอบ

ก็ถ้าได้ยิน แล้วไม่สักว่าได้ยิน อยากจะไปหาวิญญาณ ก็เมื่อไรจะตรัสรู้ ล่ะครับ

จะเอาภาษาง่ายๆ นี่ไงครับ บ๊อกๆๆๆ โฮ่งๆๆๆ

ไปหัดฟังซะ