เขารับปากเราหากเป็นครูให้เขาเขาจะไม่แย่งลูกค้าเราเราช่วยเขาทุกอย่างด้วยความเต็มใจแต่ผลออกมาเมื่อเป็นแล้วเขาก็เริ่มเปลี่ยนสรุปเขาไม่จริงใจกับเราควรจะใช้ธรรมะข้อไหนปฏิบัติดีครับผมไม่โกรธให้อภัยเสมอแต่ใจมันเสียยังงัยไม่รู้มันกลับมาโกรธตัวเองเจอเรื่องแบบนี้บ่อยมากตั้งแต่อยู่บริษัทแต่ก็ไม่เคยโกรธใครใช้วิธีถอยออกมาให้เขาใหญ่แล้วเราก็สู้ใหม่สร้างใหม่ทุกทีเลย เหนื่อยคร้าบใครมีวิธีแก้กรรมแบบนี้บ้างครับเพราะผมคิดว่าเป็นเวรกรรมแต่ชาติปางก่อน แต่ทำไมไม่หมดสักที แนะนำหน่อยครับนักธรรมทั้งหลาย

คนแต่ละคนก็แต่ละใจกันไป มันไม่แน่อ่ะค่ะ คนในโลกนี้ ที่ทุศีลก็มีเยอะแยะเหลือเกิน พูดอย่างทำอย่างก็เยอะเหลือเกิน ฯลฯ เราไปคาดหวังอะไรจากเขาได้ล่ะคะ เราไปไว้ใจเขาเอง


เราคิดว่า ไม่ควรเอามาคิดว่า เวรกรรมแต่ชาตินู้นชาตินี้แล้วคิดแก้กรรม แบบนั้นเราว่า มันแก้ไม่ถูกที่ ไปแก้สิ่งที่เป็นอดีตมันจะถูกต้องได้ไงใช่มะคะ คุณต้องทำใจตัวเองใหม่ ทำใจไว้ครึ่งๆ เสมอ บางทีเราก็ดีบ้างไม่ดีบ้าง คนอื่นก็เหมือนกัน ทำใจไปแบบนี้แล้วเราจะไม่เครียดมากไปกับปัญหาต่างๆ ในชีวิตประจำวันน่ะค่ะ เพราะเราเข้าใจว่า มันก็เป็นแบบนั้นแหล่ะ ปัญหามันก็มีไปเรื่อยแบบนั้นแหล่ะ


ทำใจให้ลอยอยู่เหนือปัญหาต่างๆ ในชีวิตได้ถึงจะเป็นธรรมะนะ ตามความเห็นเรา เพราะปัญหาน่ะมันไม่หมดหรอกค่ะ มันมาใหม่เรื่อยๆ

วิธีเจริญเมตตา
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=20077

เราต้องเข้าใจก่อนว่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเรานั้น สมเหตุสมผลทุกกรณี กรรมเราทำไว้ก่อนทั้งนั้น ความโกรธ ความโลภ ความหลงในจิตใจเป็นต้นเหตุ เราต้องรับผิดชอบ 100 % ด้วยตัวเอง


ขอธรรมมีส่วนหนุนนำให้คุณ wasaw
เกิดปัญญาสามารถนำพาตนผ่านพ้นปัญหาไปได้อย่างสงบเย็นนะค่ะ

เรื่องปกติ เรื่องธรรมดา เจอได้ทั่วๆ ไปในวงการราชการหรืองานเอกชน ขึ้นอยู่กับเราจะเอาเรื่องเหล่านี้มาเป็นบทเรียนหรือเอาทำลายตัวเองเท่านั้น

เอามาทำลายตนเองก็เช่น ..
ต้องเอาคืน ผูกใจพยาบาท หมั่นคิดแต่ว่า เพื่อนกันแท้ๆ ไม่น่าทำกันได้ เห็นหน้ากันเป็นต้องคิดโกรธคิดน้อยใจเสมอ ฯลฯ

เอามาเป็นบทเรียน ก็เช่น ..
โอ้หนอ มนุษย์เรา แย่งชิงลาภ ยศ สรรเสริญ สุข แม้เพื่อนยังทำกันลงคอ นับประสาอะไรกับคนอื่น ตายแล้วก็เอาไปไม่ได้ มีแต่บุญ-บาป ที่ติดตัวไป ซึ่งเป็นสิ่งที่เราควรแสวงหา ทำใจให้ปกติประกอบด้วยเมตตาและการให้อภัย ใจเราก็จะเย็น สบายยย ..

ยกชาดกมาให้อ่าน ..
พระโพธิสัตว์ ปัดกวาดที่อยู่จนสะอาดเรี่ยมเร่เรไร เพื่ออยู่อาศัย แต่ก็ถูกคนอื่นมาแย่งที่ ท่านก็ไม่โกรธ ไปทำที่ใหม่ท่านก็ถูกแย่งอีก ท่านก็ไปทำที่ใหม่อีก ..

เหมือนอย่างที่คุณทำเลย คุณอาจจะเป็นพระโพธิสัตว์ก็ได้นะ คิดเสียว่ากำลังบำเพ็ญ "เมตตาบารมี" และ "ขันติบารมี" ก็แล้วกัน

คิดอย่างนี้น่าจะสบายใจขึ้นนะ ..

การค้าขายที่สุจริต (ค้าขายที่ทุจริตไม่แนะนำ)ไม่ได้ผลกำไรตามควรที่จะได้ ก็เป็นความหนักใจวิตกกังวลคิดมากเป็นทุกข์เป็นทุนเดิมแล้ว ยังจะเก็บเรื่องของผู้อื่นอันเป็นส่วนภายนอกเข้ามาร่วมหารเป็นตัวทุกข์เป็นทวีคูณอีกด้วยเหรอ ถ้าหากสินค้า วัตถุดิบของคุณดีแล้ว มีบริการที่ดีแล้ว จะห่วงกังวลอะไรกับกลุ่มคนภายนอก ทำหน้าที่กับการงานของคุณนั้นให้ดี เป็นที่พึงพอใจของตลาดแล้ว อย่างอื่นอย่ากังวลเลย มีเมตตา จริงใจ ย่อมไม่ตกยากลำบากหรอก ผมขอยกแบบอย่างที่อนุชนผู้ปราถนาความเป็นผู้มั่งคั่งด้วยโภคทรัพย์ บริวารทรัพย์ เกียรติ ยศ ศักดิ์ทั้งหลาย จะพึงทำ คือ ท่าวท้าวสักกเทวราช ผู้พระราชาแห่งดาวดึงษ์ ท่านบำเพ็ญบุญกุศลครั้งยังเป็นมนุษย์ตั้งมากมายหลายประการ โดยมิได้คิดโกรธแค้งเคืองผู้มาเบียดเบียน ขับไล่ท่านออกจากที่พักอาศัยของท่านหรือแม้แต่สถานที่ที่ท่านทำไว้เพื่อประโยชน์สาธารณะ ท่านก็ทำที่ใหม่ หาสิ่งใหม่ โดยประสงค์เพื่อเป็นประโยชน์แก่สาธารณะอย่างแท้จริง

มี 2 บทบาท ครับ (ความคิดเห็นส่วนตัว)
1.เป็นครู เป็นผู้ให้ตลอดการ
2.เป็นผู้สร้างตัว ป้องกันทุกอย่างที่ทำให้เราเสียเปรียบ คือ ไม่สอนไม่บอกใครในวิชาชีพนั้น