คุณฝึกจิตถามเพื่อนไปว่า รู้ได้อย่างไร เขาก็บอกว่า เพียงแค่นึกถึง ภาพมันก๋โผล่มาเอง....เป็นจริงเสียด้วย.........
ความเห็นส่วนตัว
1. มีความเป็นไปได้ที่จิตนึกภาพ ได้ถูกต้อง แต่จะให้ถูกต้องทุกครั้งคงเป็นไปได้ยาก อุปมาเหมือนการแทงหวย นึกแว้ป ๆ ว่าหวยจะออกอะไร พอไปซื้อดันแทงถูก พองวดต่อๆ มา เจ้ามือกินเรียบ จะว่าบังเอิญ หรือฟลุ๊คก็ได้ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะฝึกจิตหรือไม่ ย่อมมีโอกาสเกิดขึ้นได้พอ ๆ กัน
2. เมื่อจิตนิ่งในระดับหนึ่ง จะหยั่งรู้ในบางเรื่องโดยไม่ได้ตั้งใจ ปัญหาก็คือ เมื่อหยั่งรู้แล้ว เกิดความอยากที่จะหยั่งรู้อีก ความอยากนั่นแหละเป็นอุปสรรคต่อการหยั่งรู้

ก็อย่างว่าแหละครับ ถ้าเป็นการสนทนาสำหรับการพ้นทุกข์ หรือนิพพาน เรื่องเหล่านี้ก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจและติดข้องแม้แต่น้อย..

ใช่แล้วครับท่าน รู้แล้วเห็นแล้ว ก็ปล่อยวางเสีย ครับ
ขอบคุณครับ

Sorry ...มันก็น่างง..อยู่หรอก...ผมยังงงเลย..

ขันธ์ทั้ง 5 รวมอยู่เฉพาะแต่ในรูปนี้...สูงวาหนาศอก...นี้เท่านั้น...หรือเปล่า?

รูปขันธ์...ก็เป็นรูปอยู่แล้วเน๊าะ...ไม่ต้องสงสัย
วิญญาณ...ก็เกิดจาก..หู..ตา..จมูก...ลิ้น..กาย..ใจ...ก็เกิดภายในอย่างเดียว
เวทนา..สัญญา..สังขาร...ก็เกิดจากฐานภายในรูป

อย่างนี้นะครับ?

ไม่มีอะไรเกิดอยู่ภายนอกรูปนี้..ใช่มั้ย?

ให้เชื่ออักขระอย่างผู้มีปัญญา

ที่ใดใช้เหตุผลความน่าจะเป็นทางโลกแทรกอยู่...ตรงนั้นเป็นความคิดปรุง

สาธุ!

เป็นคำถามที่ตอบได้ไม่ง่ายเลย ผิดถูกอย่างไรก็ลองพิจารณา
ท่านอื่นๆ อาจจะตอบได้ดีกว่าครับ

วิญญาณจิต มี รูปบ้าง เวทนาบ้าง สัญญาบ้าง สังขารบ้าง เป็นอารมณ์
เมื่อจิตเกิดขึ้นรู้อารมณ์ใด ก็จะมีเจตสิก คือเวทนา สัญญา สังขาร เกิดขึ้นร่วมด้วย
มีอารมณ์เดียวกับจิต เกิดพร้อมกับจิต ดับพร้อมกับจิต และอาศัยวัตถุ (คือที่ที่จิตและเจตสิกอาศัยเกิด) เดียวกันกับจิตคือ จักขุวัตถุ โสตวัตถุ ฆานวัตถุ ชิวหาวัตถุ กายวัตถุ และ หทยวัตถุ

เราเห็นรูป...
อายตนะภายนอก(รูป)..กระทบอายตนะภายใน(ตา)..ผัสสะเกิด..จักษุวิญญาณเกิด...เราเห็นรูป

หากมีฉาก....มากั้น..รูป..กับ..ตา.หรือ..รูปอยู่ไกลจากตามาก ๆ ..เราไม่มีทางเห็นรูป...นั้นเลย

เพราะ..ผัสสะไม่เกิด

เป็นอย่างนี้..เสมอไป...ใช้มั้ย???

เห็นเป็นลักษณะของ จักขุวิญญาณจิต คือ เห็นรูปที่ปรากฎทางตา

ครับถ้ามีสิ่งมากั้นไว้ หรือไกลมากๆ เราก็คงไม่เห็นรูปนั้น
เพราะมีสิ่งที่มากั้นไว้ หรือมันไกลเกินความสามารถที่ตาเนื้อจะเห็นได้

ตาเนื้อของคนเรามีขอบเขตและระยะทางที่จะมองเห็นได้จำกัดและแต่ละคนก็มองได้ระยะทางไม่เท่ากัน
บางคนมีบุญมากสั่งสมบุญมาก เช่นเคยได้ถวายประทีบเป็นพุทธบูชา กรรมก็จัดสรรปรุงแต่งมาให้มองได้ไกลมากกว่าคนปกติ

ถ้ามีทิพยจักษุก็มองได้เหนือกว่าตาเนื้อธรรมดา
แต่ความสามารถของทิพยจักษุของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน

ทิพย์จักษุ....อยู่ในสาระบบของขันธ์ 5...มั้ย??

ขอบคุณมากๆๆครับท่าน
ช่วงนี้ขอตั้งจิตมั่น ลด ตัวกูของกู ก่อนครับ ผมเองไม่ค่อยได้นั่ง วิปัสสนา หรืออ่านตำรา เลยครับ เพิ่งเริ่มตั้งจิตมั่น ได้ไม่กี่วันมานี้เอง และรู้สึกได้ว่า การระลึกอยู่เสมอว่า ไม่มีสิ่งใดเป็น ของเรา และ สังขารก็ไม่ใช้ของเรา นั้นทำให้ อารมณ์ผมเบาบางลงมาก ครับ ตำราอ่านมากแล้วปวดหัว คำศัพย์จำยากๆ ตั้งจิตดู อารมณ์ รู้อารมณ์ วางอารมณ์ ก่อนครับ
ส่วนเรื่อง อิทธิฤทธิ์ ปาฎิหาร นั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไร ผมไม่เคยคิดว่ามันเป็น สิ่งเหนื่อธรรมชาติเลยครับ
ผมว่าเป็นเรื่องธรรมชาติล้วนๆ แต่เราจะเรียนรู้ถึงมันหรือไม่ ก็แค่นั้นครับ ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องธรรมชาติครับ ขอบคุณครับ

ความเห็นส่วนตัว...

จะลดตัวกูของกู...ต้องบอกได้ว่า...ทำไมจึงต้องลด...ตัวกูของกู(พิจารณาด้วยปัญญา...จนเห็นพ้องด้วยปัญญาตน)

หาก...ไม่ใช่...

การลดลงนั้น..เป็นผลจากการกดข่ม

ครับท่าน เพราะผมมองเห็นด้วยการไตร่ตรองว่า เพราะเรามีความคิดยึดมั่นว่านั้น ของกู นั้นตัวกู นั้นความคิดกู เมื่อมีอะไรมากระทบมันเข้า จิตเรา เลยเกิดทุกข์ครับ ตอนแรกผมฟังเทปของท่านพุทธทาส แล้ว เลยพิจารณา ทุกข์ต่างๆที่เคยเกิดกับตัวเอง หรือกับผู้อื่่น แล้วเห็นว่าจริงดังท่านกล่าว เลยปฏิบัติดูครับ ผลที่เกิด มันสงบลงได้ และตอนนี้ไม่ได้อึดอัดด้วยครับ แรกๆอาจมีอึดอัดนิดหน่อยครับ
ขอบคุณครับที่ให้คำแนะนำ

อยู่ในสาระบบของขันธ์

แล้วอะไรเป็น..อายตนภายในของทิพย์จักษุ...ละครับ?