งานและหน้าที่ของชาวพุทธ

"สำรวมกายใจ มานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนละความเห็นผิดว่า กาย ใจ นี้ เป็น อัตตา ตัวกู ของกู พอกพูนความเห็นถูกต้องว่า กาย ใจ นี้ เป็น อนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกูของกู ทุกวัน เวลา นาที วินาที ที่ระลึกได้และมีโอกาส"

สำรวมกายใจ คือ ศีลมรรคทั้ง 3 ข้อ

นิ่ง คือ สมาธิมรรค อันมีสัมมาสมาธินำหน้า สัมมาวายามะหนุน

รู้ คือปัญญามรรค สัมมาทิฐิ

สังเกต คือปัญญามรรค สัมมาสังกัปปะ

ปัจจุบันอารมณ์ คือความจริง ชีวิตจริง ที่เป็นจริงอยู่เพียงชั่วพริบตาเดียว เป็นที่เกิดของสัมมาสติ คือ รู้ทัน ระลึกได้ ไม่ลืม

ปัจจุบันอารมณ์ คือที่่ตั้งทำงานแห่งสติปัฏฐานทั้ง 4

ปัจจุบันอารมณ์ คือที่รวมแห่งโพธิปักขิยธรรมทั้ง 37 ประการ

ละความเห็นผิด คือละอวิชชา ความไม่รู้ ความโง่เขลา มืดบอด ละความเห็นผิด คือละสักกายะทิฐิ หรือโสดาปัตติมรรค ซึ่งเป็นเป้าหมายแรกสำหรับชาวพุทธที่ดีและรู้หน้าที่ทุกคน

พอกพูนความเห็นถูกต้อง คือ การพอกพูนความรู้ ความเห็น ความสัมผัสจริงและยอมรับ อนัตตา

ทุกวัน เวลา นาที วินาที ที่ระลึกได้และมีโอกาส คือ สัมมาวายามะ สัมมัปปทาน 4 อิทธิบาท 4 อินทรีย์ 5 พละ 5และโพชฌงค์ 7

หน้าที่ทั้งหมดนั้น คือการเจริญมรรคมีองค์ 8

ขอส่งกระทู้นี้เป็นของขวัญปีใหม่ 2555 แด่กัลยาณมิตรกัลยาณชนทุกท่าน ทั่วทุกมุมโลก ทุกชาติ ทุกภาษา
ขอให้ธรรมมะคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระพุทธบิดาสัมมาสัมพุทธเจ้าจงแผ่ขยายเข้าไปสู่ดวงใจของทุกชีวิตวิญญาณในสากลโลก
ให้ผ่อนทุกข์บรรเทาโศกแก่สัตว์โลกทั้งหลายไปตราบนานแสนนานเทอญ

ขอให้มีความสุขความเจริญเช่นกันครับผม

สำรวมกายใจ มานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนละความเห็นผิดว่า กาย ใจ นี้ เป็น อัตตา ตัวกู ของกู

การสำรวมกายใจ มานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จะทำให้ละความเห็นผิดว่ากายใจนี้เป็น อัตตา ตัวกู ของกู
หรือ "สักกายทิฐิ" ได้อย่างไร ?

ที่จะละความเห็นผิดได้ก็เพราะ ที่ปัจจุบันอารมณ์ของผู้ฝึกปฏิบัติธรรมใหม่ๆ เราจะได้รู้เห็นว่า เกือบทุกการกระทบสัมผัสของทวารทั้ง 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จะมีการตอบโต้กลับมาจากสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในจิต คือความเห็นผิดว่าเป็น กู เป็น เรา ทำให้เกิดเป็นอารมณ์ ความรู้สึกยินดี ยินร้าย เวทนา ตัณหาต่างๆ ถ้าสติ ปัญญาของเราได้รับการอบรมมาดีและถูกต้องตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เราก็จะรู้ว่างานสำคัญของเราชาวพุทธที่แท้จริงคือการเอาชนะ และกำจัดความเห็นผิดว่าเป็น"กู"หรือสักกายทิฐินี้ให้หมดจดแบบถอนรากถอนโคนไปจากใจ วิธีหรือทางที่จะถอน "กู"ออกจากใจ เมื่อสติปัญญาสังเกตจนพบความรู้สึกเป็น กู เป็น เรา แล้วให้ลองทำตามบทท่องจำดังต่อไปนี้


"ใจปัญญา อย่ายอมใจเป็นกู นิ่งรู้ นิ่งสังเกต พิจารณา

ด้วยวิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ มิยอมถอย

ถ้าสู้ได้ ทนได้ ไม่ตะบอย

กู จะถอยหรือตายดับไปจากใจ"

หมายเหตุ...ตะบอยแปลว่าเหยาะแหยะ สู้ไม่จริง

ละบาป ทำดี ทำจิตใจให้สงบ

"ไม่เที่ยง เกิดดับ"

อนุโมทนาสาธุกับคุณไม่เที่ยง เกิดดับครับ ที่่ยกโอวาทปาติโมกข์มาย้ำเตือน แต่

ข้อที่ 3 บอกว่าทำจิตใจให้สงบ น่าจะมีความหมายไม่ตรงกับโอวาทปาติโมกข์ข้อที่ 3 ที่ว่า

สะจิตตะปริโยทะปะนัง แปลว่า "การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ"


การทำจิตใจให้สงบนั้นยังอยู่ในขั้นของการทำความดี คือทำสมถะหรือสมาธิภาวนา
ส่วนการชำระจิตของตนให้ขาวรอบนั้น ต้องชำระด้วยวิปัสสนาภาวนาแต่เพียงอย่างเดียวจึงจะสำเร็จ
โอวาทปาติโมกข์ข้อที่ 3 นี้จึงสำคัญมากและเป็นเอกลักษณ์ของพระพุทธศาสนาไม่มีในศาสนาอื่น
เพราะศาสนาอื่นๆทั้งโลก มีเพียงสองขั้นตอน คือสอนคนชั่วให้เป็นคนดี แล้วก็ไปอยู่กับพระเจ้า

ขอประทานโทษครับ

ละบาป ทำดี ทำจิตใจให้บริสุทธิ์

สาธุ อนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งกับความ "นิวาโตจะ" ของคุณไม่เที่ยง เกิดดับ ครับ"

ภาษิตประจำวันนี้

"บัณฑิตย่อมเพ่งโทษตน และแก้ไขตนเอง มากกว่าไปแก้ไขผู้อื่น"

วิปัสสนาในชีวิตประจำ....
แค่ ปรมัตถ์..........อย่าเลย ไปเป็น บัญญัติ
ระลึกรู้ กายที่ไหวๆ ใจที่ คิดนึก...
ขอส่งความสุข กาย สบายใจ แด่ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องชาว พุทธศาสนิกชน ทุกท่าน
เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป
เจริญในธรรม

อุโมทนาสาธุเป็นอย่างยิ่งกับคำสรุปการปฏิบัติธรรมที่มีค่าของคุณศรีสมบัติ
จะมีสักกี่ท่านหนอที่เข้าใจคำนี้

"แค่ ปรมัตถ์..........อย่าเลย ไปเป็น บัญญัติ
ระลึกรู้ กายที่ไหวๆ ใจที่ คิดนึก"