สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน
ผมคิดว่าทุกคนในที่นี้คงรู้จักขันธ์ 5 กันดี ไม่มากก็น้อย ก็เลยอยากจะขอตั้งคำถามเกี่ยวกับ ขันธ์ 5 เพื่อที่จะได้เป็นประโยชน์เป็นความรู้แก่ผมและผู้ที่เข้ามาร่วมสนทนาทุกท่านครับ คำถามมีว่า..
**1. ขันธ์ 5 คืออะไรครับ
**2. เป็นธรรมข้อใดใน อริยะสัจ 4 ครับ
**3. รู้ขันธ์ 5 แล้วเราจะได้ประโยชน์อะไรครับ
ขอบคุณครับ

1. ขันธ์ 5 คือ ตัวเรา
2. ธรรมข้อ 2 สมุทัย เหตุแห่งทุกข์ เพราะขันธ์ 5 ไม่เที่ยง "สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์"
3. ให้รู้ว่าตัวเราไม่เที่ยง เกิดจากเหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราว สุดท้ายแตกสลายตามเหตุปัจจัย ไม่คงทนถาวร ไม่มีตัวเรา ถ้ามองเห็นอย่างนี้ดับทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ได้ เราก็จะไม่กลัว แก่ เจ็บ ตาย

ขอบคุณครับพี่
ปล.ยังรอฟังคำตอบจากท่านอื่นๆอีกอยู่ครับ

1.ขันธุ์5 แยกแจกแจงออกไปพอได้ความดังนี้ รูป 1 นาม 1 รูป แบ่งเป็น มหาภูตรูป และอุปาทายรูป ...มหาภูตรูป ได้แก่ ดิน น้ำ ไฟ ลม... อุปาทายรุปได้แก่ รุปที่อาศัยมหาภูตรุปนั้น { รายละเอียดมีในตำราพึงหาอ่านดูตามที่ถุกที่ชอบเถิด} นาม แบ่งเป็น เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ในบรรดานามนั้น ...เวทนา ได้แก่ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมาสุขเวทนา โสมนัส โทมนัส ... สัญญา ได้แก่ รุปสัญญา เวทนาสัญญา สังขารสัญญา ธรรมสัญญา... สังขาร ได้แก่ อายตนสังขาร กล่าวคือ จักขุสังขาร โสตสังขาร ฆานสังขาร ชิวหาสังขาร กายสังขาร และจิตสังขาร กล่าวคือ โลภจิตสังขาร โทสจิตสังขาร โมหจิตสังขาร เป็นต้น... วิญญาณ ได้แก่ ความรู้ทางใจ หรือทางจิต จากอายตนะ6 กล่าวคือ จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ และธรรมวิญญาณ....2. ขันธุ์5 เป็นธรรมที่ดำรงอยู่โดยธรรมอย่างนั้น มีอยู่ เป็นอยู่ สุขกาย สุขใจ ไม่สุขกายไม่สุขใจ ก้ด้วยขันธุ์ 5 นั้นเป็นเหตุ จะรู้เหตุ รู้ผลของสุข ทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์ ก็ด้วยพิจารณาธรรม คือ ขันธุ์ 5 นี้ ...นี้ คือ สมุทัย เหตุของความไม่เที่ยงอันเป็นความทุกข์...3 พิจารณาขันธุ์5แล้ว รู้ทัน เห็นตามเป็นจริง ย่อมไม่ถูกภาวะธรรมเหล่านี้ครอบงำ เป็นเกราะป้องกัน อิสระ โปร่งใส สบายจากธรรมทั้งหลาย

ผมขออนุญาตยกเอาคำตอบข้อสองของพี่ไม่เที่ยง เกิดดับ ยกมาให้พิจารณาอีกครั้งครับว่า ขันธ์ 5 เป็นสมุทัยจริงหรือไม่ ขอบคุณครับ

ขอบพระคุณท่านที่ช่วยตั้งคำถามครับ ผมพอจะรู้แจ้งอะไรขึ้นมาแล้วครับ
ทุกข์ เกิดจากความ พอใจ/ไม่พอใจ หรือ โลภ โกรธ หลง และ ทุกข์เกิดจาก ความไม่รู้ หรือ อวิชชา ที่ผมได้กล่าวมาแล้วในหลายกระทู้ แต่แล้วความพอใจ ไม่พอใจ อวิชชา ความเชื่อ ความไม่รู้ มีต้นตอ หรือ รากเหง้ามาจาก ความไม่เที่ยง นี่แหละครับ
" สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์"
ิวิญญาณไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
เวทนาไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
สังขารไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
สัญญาไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
ร่างกายไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
สมาธิ ไม่เที่ยงทำให้เกิดทุกข์
สมถะ ไม่เที่ยงทำให้เกิดทุกข์
รูปไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
เสียงไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
กลิ่นไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
รสไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
สัมผัสไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
ใจคิดลึกไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์
เพราะไปยึดมั่นกับสิ่งเหล่านี้ เพราะสิ่งเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลง จึงทำให้เกิดทุกข์ สิ่งที่คุณปฏิบัติอยู่รวมอยู่ในนี่หมดครับ " ไม่เที่ยง เกิดดับ "

ว๊าวววว

มีสัญญาสะสมเพิ่มไว้ไปเกิด-ดับต่ออีกแล้วววว

ขอประทานโทษนะครับขันธ์ 5 ไม่ได้เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ครับ ตัวการที่แท้จริง คือ "ความไม่เที่ยง"
ขันธ์ 5 ไม่เที่ยง ขันธ์ 5 เลยเป็นทุกข์

ตัวการ

มิน่าล่ะ เห็นเที่ยวไปตามจับจัง



ไปให้ถึงปัญญาจากความว่า สักทีสิ่จ๊ะ

แล้วจะรู้ว่า ที่ทุกข์ ๆ นั้นเพราะ
อะไรมันเที่ยวไปตามจับอะไร ยังไง น๊ะจ๊ะ

องค์ธรรมทั้งหลายสรุปแล้วเหลือเพียง " ความไม่เที่ยง " แค่นี้เอง นี่สินะที่พระพุทธเจ้าทรงเห็น
ความจริงของธรรมชาติ ว่าสรรพสิ่งไม่เที่ยง มีเกิด มีดับ ตามกฎไตรลักษณ์

แล้ววิธีการจะเห็นก็คือเติมความจริง ว่าไม่เที่ยง เกิด ดับ กับสิ่งที่มากระทบเรา หรือ ผัสสะ
แม้กระทั้งสิ่งที่อยู่ในร่างกายของเรา หรือ ขันธ์ 5 เห็นสรรพสิ่งทุกอย่าง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป/หรือ ไม่เที่ยง เกิด ดับ ทุกลมหายใจ ความโลภ โกรธ หลง ไม่เกิด ดับทุกข์ได้ทันที

พระพุทธองค์เห็นไม่เที่ยงเกิดดับ จากสภาวะใดจ๊ะ
พระองค์จึงมั่นใจว่า รู้แจ้งถ้วนทั่วแล้ว เสร็จกิจแล้ว
สิ่งที่จะต้องทำ ต้องรู้มากไปกว่านี้ไม่มีแล้ว


แล้วท่านเห็นไม่เที่ยงเกิดดับ จากตรงเดียวกับที่พระพุทธมองเห็นรึเปล่า รึยังจ๊ะ



ท่านกล่าวถึงยอดเขา จากตีนเขา จร้าาาาา

แต่พระพุทธองค์ทรง กล่าวทุกอย่าง จากยอดดดดดด จร้าาาาา

พระพุทธองค์ไม่ได้กล่าวจากการเป็นผู้ที่กำลังออกเดินทางน๊ะจ๊ะ จ๊ะจ๋าาาา
พระพุทธองค์กล่าวจากการเดินทางถึงที่สุดแล้ว จร้าาาา

ส่วนท่านนั่น ไม่รู้เดินมาแล้วทางไหน
เดินไปเจอทางขาด เดินไปเจอทางตัน
ยังอยู่ระหว่างทาง อยู่เลยจร้าาาา

พระพุทธองค์สอนธรรมให้สาวก
ก็เพื่อให้สาวกเดินตามพระองค์มาตามทางจร้าาาาา

ถ้าจะถึงยอดเขา ก็เดินตามรอยเท้าพ่อจร้าาาาา

ไม่ใช่เดินตามรอยเท้าอะไร....

พระพุทธองค์ถึงยอด คือ ถึงสุญญตาวิหาร จร้าาาาาา

แล้วเมื่อถึงแล้ว จึงได้เห็นธรรมที่ไม่เป็นสุญญตา ทั้งหมดจร้า

และ พระองค์ก็รู้ว่า ทรงเดินมาด้วยทางเส้นใด จร้าาาาาา
จึงถึง สุญญตาวิหาร จร้าาาาาา

ด้วยสุญญตาวิหาร พระพุทธองค์ จึงเห็นแจ้งในธรรมที่เกิดและดับ จบกระบวนธรรม จร้าาาาา

จ๊ะจ๋าาาาาาา



อิอิ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมั่วได้ใจอย่างนี้มาก่อน

สวัสดีครับพี่ไม่เที่ยง เกิดดับ
**ต้องขออภัยจริงๆครับที่ต้องตั้งคำถามเรื่องขันธ์ 5 ขึ้นมา ซึ่งผมตั้งจิตด้วยใจบริสุทธิ์จรริงๆที่จะบอกจะเตือนใครหลายๆคนที่ยังเข้าใจในขันธ์ 5 ว่าเป็นตัวสมุทัยครับ เพราะจากที่ได้อ่านได้ฟังความเห็นในเรื่องขันธ์ 5 จากหลายๆคนที่ผมเห็นในกระทู้อื่นๆแล้วทำให้คิดย้อนถึงตัวเองในสมัยก่อนน่ะครับ เพราะเคยผิดแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน เรียกว่าหลงผิดอยู่นานทีเดียวครับกว่าจะเอะใจขึ้นมา
**เพราะแบบนั้นแหละครับผมถึงอยากบอกว่าวิปัสสนานั้นจะโยนสมาธิทิ้งไปเลยไม่ได้ ต้องทำให้มันหมุนรอบกันไปให้มันหนุนนำกันไปครับ จึงจะเห็นลงถึงความละเอียดและแยบยลของกิเลสและอวิชชา
** ถือว่าเราได้มานั่งสนทนาธรรมตามกาล ซึ่งต้องถือว่าเป็นมงคลอย่างยิ่งนะครับ
การใดที่ผมอาจจะทำให้พี่ไม่สบายใจผมขอให้อโหสิกรรมให้กับผมด้วยนะครับ

คุณมีสัมมาทิฐิเกิดขึ้นแล้ว
สมาธิของคุณไม่ใช่การนั่้งสมาธิใช่ไหมครับ สมาธิเกิดขึ้นหลังจากที่เห็นชอบ หรือ สัมมาทิฐิ มัีนเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติของมัน แต่มันเกิดหลังการมีศีลอีกทีหนึ่ง (ปัญญา ศีล สมาธิ) หลังจากนั้นสมาธิ ศีล ปัญญาก็จะไปด้วยกันไม่เคยแยกจากกัน ปัญญามากขึ้น ศีล และสมาธิก็มากขึ้นตาม
ที่เรียกว่า อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา ไงครับ