สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน

**คือผมอยากถามพวกพี่ว่า "ระหว่างความเชื่อกับศรัทธานั้นมันเหมือนกันหรือต่างกันครับในความรู้สึกของพี่" และ "พี่เชื่อในธรรมหรือศรัทธาในธรรมครับ"
.......
ขอบคุณครับ

สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน
**พอดีผมเกิดนึกถึงเรื่องสมัยก่อนของผมขึ้นมาได้(อีกแล้ว^^") คือตอนที่ผมเริ่มหัดนั่งสมาธิตอนที่บวช(7 วัน) พอนั่งไปได้เป็นระยะเวลาหนึ่งจิตมันก็สงบพอสมควร แล้วจู่ๆก็เกิดคำถามขึ้นมาถามตัวเองว่า "เชื่อในธรรมหรือศรัทธาในธรรม" แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากกว่าคิดไปว่านั่นคือความฟุ้งซ่านของจิตผมเอง ก็เลยดึงสติมาจดจ่อกับคำบริกรรมต่อไป แต่พอออกจากนั่งสมาธิมันก็ยังรู้สึกติดใจอยู่นิดๆเรื่อยๆ....จนเวลาที่ออกไปเดินจงกลมผมเลยเอาสิ่งนี้มากำหนดพิจารณาถามตัวเองดูว่า "ตัวเรานี้เชื่อในธรรมหรือศรัทธาในธรรมแล้วหรือยัง" และ "ความเชื่อกับศรัทธานี้มันเหมือนกันหรือมันต่างกันนะ"
แล้วในที่สุดก็ได้คำตอบให้กับตัวเองหมดความสงสัยในใจไม่ติดใจอะไรอีก จำได้ว่าเดินจงกลมตอนบ่ายโมงกว่าจะออกจากทางจงกลมก็ใกล้ๆทำวัตรเย็น(กวาดลานวัด)เลยครับ
**คือผมอยากถามพวกพี่ว่า "ระหว่างความเชื่อกับศรัทธานั้นมันเหมือนกันหรือต่างกันครับในความรู้สึกของพี่" และ "พี่เชื่อในธรรมหรือศรัทธาในธรรมครับ" ผมเห็นว่ามีประโยชน์อยู่บ้างไม่มากก็น้อยถ้าเราจะถามตัวเองดูในเรื่องนี้นะครับ มันช่วยสอบทานตัวเราเองในเบื้องต้นได้ดี ส่วนคำตอบก็ตอบแค่ตัวเองก็พอครับไม่ต้องบอกใครก็ได้ แต่ถ้าอยากแบ่งบันกันผมก็ไม่ขัดครับและขออนุโมทนาไว้ในโอกาสนี้ด้วยครับ
ขอบคุณครับ

ถึงจุดหนึ่ง...ก็เชื่อแบบไม่มีข้อสงสัยแม้แต่นิด...ความศรัทธาก็แบบไม่เสียดายชีวิต

ก็เลยไม่รู้ว่าเหมือนหรือต่างกันยังงัย...ตำราก็ไม่ได้เปิดไปดู

เพราะเหตุอย่างนี้ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นเป็นผู้ไกลจากกิเลส และตรัสรู้ด้วยพระองค์เองโดยชอบ เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะเป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความเจริญ เป็นผู้จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ดังนี้.

พระธรรมนั้นใด, เป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ตรัสไว้ดีแล้วเป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและปฎิบัติ พึงเห็นได้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่ปฎิบัติได้ และให้ผลได้ ไม่จำกัดกาล เป็นสิ่งที่ควรกล่าวแก่ผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน

พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติดีแล้ว
พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติตรงแล้ว
พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว
พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติสมควรแล้ว
ได้แก่ บุคคลเหล่านี้คือ คู่แห่งบุรุษ ๔ คู่ นับเรียงตัวบุรุษได้ ๘ บุรุษ นั่นแหละพระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ท่านเป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขาจัดไว้ต้อนรับ เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้

จะบอกแบบจริงใจว่า...ถวายชีวิตได้...ก็ดูจะแรงไป...เอาแบบ..ไม่เสียดายชีวิต...ดูจะซอร์ฟกว่า
จะฟลุ๊คไปตรงกับของใคร...อันนี้ก็ไม่ทราบ

ศรัทธาคนสอนก่อนมันสัมผัสได้ง่ายดี....คนสอนก็พระพุทธเจ้า....พระอริยะเจ้า..ทั้งหลาย
และก็เพราะ...คำสอน.....ก็ยิ่งทำให้ศรัทธาคนสอนมากขึ้น ๆ

ไม่สงสัยในคำสอน...หรือพระธรรม...ก็เชื่อว่าพระพุทธเจ้า...พระอริยะเจ้า...จริง
ไม่สงสัยในความเป็นพระพุทธเจ้า...ก็เชื่อว่าพระธรรม..พระอริยะเจ้า...จริง
เชื่อในพระอริยะเจ้า....ก็เชื่อว่าพระพุทธเจ้า..พระธรรม...จริง

อย่างนี้แล...

ศีล..5...ของโฮ...เป็นยังงัยบ้าง..ครบฤ้วนบริบูรณ์ดีหรือ..?

จำได้ว่าเดินจงกลมตอนบ่ายโมงกว่าจะออกจากทางจงกลมก็ใกล้ๆ
ทำวัตรเย็น(กวาดลานวัด)เลยครับ

"พูดมากเสียมาก พูดน้อยเสียน้อย ไม่พูดไม่เสีย นิ่งเสียโพธิสัตว์"
ธรรมจากหลวงปู่ทวดยังใช้ได้เสมอครับ
ขอบคุณครับ

ไม่เอาน่ากะลา.....เราพูดเป็นงานเป็นการน่ะ
ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเชียว

**คือผมอยากถามพวกพี่ว่า "ระหว่างความเชื่อกับศรัทธานั้นมันเหมือนกัน
หรือต่างกันครับในความรู้สึกของพี่

ลูกพระป่า เขียน
**คือผมอยากถามพวกพี่ว่า "ระหว่างความเชื่อกับศรัทธานั้นมันเหมือนกันหรือต่างกันครับในความรู้สึกของพี่" และ "พี่เชื่อในธรรมหรือศรัทธาในธรรมครับ" ผมเห็นว่ามีประโยชน์อยู่บ้างไม่มากก็น้อยถ้าเราจะถามตัวเองดูในเรื่องนี้นะครับ มันช่วยสอบทานตัวเราเองในเบื้องต้นได้ดี ส่วนคำตอบก็ตอบแค่ตัวเองก็พอครับไม่ต้องบอกใครก็ได้ แต่ถ้าอยากแบ่งบันกันผมก็ไม่ขัดครับและขออนุโมทนาไว้ในโอกาสนี้ด้วยครับ
ขอบคุณครับ